Shedia

EN GR

29/01/2014

Υστερία εµβαδού 3,5 τ.µ., του Βασίλη Παπακριβόπουλου

Πρόβλεψη ή παράνοια, πάντως, στη Σιγκαπούρη, κάθε διαμέρισμα επιβάλλεται να έχει το δικό του καταφύγιο!
 
Στο προηγούμενο τεύχος, είχαμε αναφερθεί σε ορισμένες ψυχώσεις που κυριαρχούν στην καθημερινή ζωή της μακρινής Σιγκαπούρης, κυρίως όσον αφορά τα ήθη. Όμως, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εμμονή του καθεστώτος στην ασφάλεια. Έτσι, πολύ νωρίς, άρχισε να κατασκευάζει μεγάλο αριθμό καταφυγίων για την προστασία από ενδεχόμενο βομβαρδισμό σε κάθε δημόσιο κτίριο ή υποδομή (από το μετρό έως τα σχολεία ή τα πολιτιστικά κέντρα). Μάλιστα, αυτό το πρόγραμμα ταίριαζε ωραιότατα και με την υστερική προσπάθεια του καθεστώτος να μιμηθεί η χώρα το ελβετικό μοντέλο, καθώς η Ελβετία διέθετε, μεταπολεμικά, εκτεταμένο δίκτυο αντιπυρηνικών καταφυγίων. 
 
Θα περίμενε κανείς ότι με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όλα αυτά θα ατονούσαν. Ωστόσο, συνέβη ακριβώς το αντίθετο: το 1997, ο Νόμος για τα Καταφύγια της Πολιτικής Άμυνας κατέστησε υποχρεωτική την ύπαρξη καταφυγίου σε κάθε νέα οικοδομή. Κάθε διαμέρισμα οφείλει πλέον να διαθέτει το δικό του καταφύγιο. Μάλιστα, οι εμπνευστές αυτού του μέτρου θεωρούν ότι δικαιώθηκαν μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα της Νέας Υόρκης την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και του Μπαλί το 2002, καθώς η –εξαιρετικά αμερικανόφιλη– Σιγκαπούρη αποτελεί, κατά τη γνώμη τους, σημαντικό στόχο.  
Όμως, σε αυτό το μικροσκοπικό κράτος [το νησί έχει έκταση κατά 10% μικρότερη από την Κέρκυρα και πληθυσμό 4,5 εκατομμυρίων, ενώ φιλοξενεί κι ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια στον κόσμο], το κάθε τετραγωνικό μέτρο είναι πολύτιμο και υπάρχει οξύτατο πρόβλημα στέγης, η οποία –φυσικά– είναι πανάκριβη. Και γίνεται ακόμα ακριβότερη από την κατασκευή ενός καταφυγίου με ειδικές προδιαγραφές, το οποίο επιβαρύνει το κόστος κατασκευής ανά διαμέρισμα κατά 15-23.000 ευρώ. 
 
 
Για όλες τις χρήσεις
 
Βέβαια, παρ’όλη αυτή την υστερία για τη μεγιστοποίηση της ασφάλειας, οι Σιγκαπουριανοί δεν φαίνεται να έχουν πειστεί ιδιαίτερα για την αναγκαιότητα αυτών των καταφυγίων. Καθώς δε τα διαμερίσματα στους πανύψηλους πύργους του νησιού είναι μικρά και πανάκριβα, επιδεικνύουν αξιοπρόσεκτη εφευρετικότητα στην αξιοποίηση αυτών των «χαμένων τετραγωνικών». Ορισμένοι προσπαθούν να αποσβέσουν, κάπως, το κόστος υπενοικιάζοντας  αυτό το –ανήλιαγο και με τοίχους θησαυροφυλακίου– δωματιάκι σε φοιτητές ή σε νεαρούς εργαζόμενους. Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, το ενοίκιο για ένα καταφύγιο εμβαδού 3,5 τετραγωνικών μέτρων μπορεί να φτάσει και τα 235 ευρώ!
 
Για τις πλέον εύπορες οικογένειες, το καταφύγιο χρησιμοποιείται για τη στέγαση της μετανάστριας οικιακής βοηθού, ως αποθήκη-γκαρνταρόμπα ή ως κάβα για τη φύλαξη και παλαίωση του κρασιού του οικοδεσπότη. Την πιο πρωτότυπη, όμως, χρήση επινόησαν οι λάτρεις της μουσικής και τα συγκροτήματα που θέλουν να κάνουν εξάσκηση και πρόβες δίχως να ενοχλούν τους γείτονές τους: πράγματι, οι θωρακισμένοι τοίχοι και πόρτες εξασφαλίζουν τέλεια ηχομόνωση…  
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ