Shedia

EN GR

29/01/2014

Πατριδογευσία, του γιάννη Μαύρου

Συλλογικοί αγώνες και αέναη προσπάθεια
 
Η συνταγή των απλών ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή προϋποθέτει προσύλωση στα αυτονόητα, που –όχι σπάνια- ξεχνάμε.
 
«Να μην χάνουμε την ελπίδα. Να παλεύουμε για ένα καλύτερο μέλλον. Εξάλλου, και η δική μου ζωή, από τα χωράφια της Ηλείας μέχρι τις βιοτεχνίες  ρούχων της Αθήνας, ήταν ένας διαρκής αγώνας», μας λέει η οικοδέσποινά μας κ. Χαρίκλεια Τσαβαλή.
 
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Κρέστενα της Ηλείας της δεκαετίας του ’50. Οι παιδικές  της αναμνήσεις είναι χαραγμένες από τις σκληρές αγροτικές εργασίες στα οικογενειακά  χωράφια. «Οι γονείς μου ήταν φτωχοί αγρότες. Καλλιεργούσαμε σταφίδες, πορτοκάλια, οπωροκηπευτικά.  Θυμάμαι τον εαυτό μου, από μικρό κορίτσι,  να ξενυχτάει καθαρίζοντας  τη μαύρη σταφίδα και βάζοντάς την σε σακιά για να την πουλήσουμε στον κρατικό συνεταιρισμό. Για μένα,  αυτό αποτελούσε διασκέδαση. Ήθελα να βρίσκομαι μακριά από το σχολείο, το οποίο θεωρούσα καταδυνάστευση. Ανέκαθεν, ήμουν αντιδραστικό στοιχείο και ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Δεν συνέχισα πέρα από το Δημοτικό», αφηγείται η κ.  Χαρίκλεια.
 
Μια άλλη εικόνα των παιδικών της  χρόνων είναι η μυρωδιά  του παστού χοιρινού κρέατος που διατηρούσαν σε πήλινα πιθάρια όλα τα σπίτια του χωριού, για να το μαγειρέψουν με σέλινο τις Απόκριες και τα Χριστούγεννα. 
 
Σε ηλικία 12 χρονών, θα μαθητεύσει  ως κάλφας δίπλα σε έναν εμποροράφτη της περιοχής. «Για τα επόμενα 35 χρόνια, ήμουν συνέχεια σκυμμένη πάνω από μια ραπτομηχανή», διηγείται.
 
Θα βρεθεί στην Αθήνα στα 19 της χρόνια, θέλοντας να ξεφύγει από την «αυστηρότητα των ηθών του χωριού» και τη μοίρα που επιφυλασσόταν σε όλες τις νέες κοπέλες, «να μικροπαντρεύονται με προξενιό». Θα πιάσει δουλειά στη μεγάλη  βιοτεχνία ρούχων του Γουτάκη στη Σταδίου.
 
Στην Αθήνα της χούντας, η κ. Χαρίκλεια θα αναπτύξει αντιδικτατορική δράση μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ. «Οι παράνομες αφισοκολλήσεις  και η διανομή προκηρύξεων θα μου στοιχίσουν αλλεπάλληλες συλλήψεις από την Αστυνομία», επισημαίνει.
 
Παράλληλα, ως συνδικαλίστρια στο χώρο της,  θα παλέψει για καλύτερα μεροκάματα, τις περισσότερες φορές με επιτυχία.
 
Το 1979 θα έρθει κι ο γάμος της, που θα έχει ατυχή κατάληξη λίγα χρόνια αργότερα. «Αναγκάστηκα να μεγαλώσω μόνη μου δύο μικρά παιδιά. Ήταν πολύ σκληρό». 
 
Η μεγαλύτερη, όμως, δυσκολία που αντιμετώπισε στη ζωή της ήταν όταν ο γιος της, ο Σάκης, μπλέχτηκε με τα ναρκωτικά, σε ηλικία μόλις 16 χρονών. «Αναγκάστηκα να  διώξω το παιδί μου από το σπίτι για να το συνεφέρω. Έμεινε για χρόνια στο δρόμο. Όταν επέστρεψε δηλώνοντάς μου ότι ήθελε να  απεξαρτηθεί , ήταν να σαν ξαναγεννήθηκα. Το κατάφερε, αφού μπήκε στο θεραπευτικό πρόγραμμα του 18 ΑΝΩ. Ήταν η ευτυχέστερη στιγμή της ζωής μου», λέει στη «σχεδία».
 
Έχοντας βιώσει δύσκολες καταστάσεις , δεν κρύβει την ανησυχία  της  για την κρίση και την αγωνία της  για το μέλλον των παιδιών της, των παιδιών όλου του κόσμου. «Το σημαντικότερο είναι να έχουνε δουλειά. Αυτή τη στιγμή,  δεν υπάρχει προοπτική.  Δεν πρέπει, όμως, να μοιρολατρούν, να το βάζουν κάτω.  Με συλλογικό αγώνα  και προσπάθεια τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο», καταλήγει.
 
 
Χοιρινό με σέλερι χωρίς αυγολέμονο ( Για 4 άτομα).
 
Υλικά
 
1 κιλό χοιρινό μπούτι (κομμένο σε μικρά κομμάτια)
1 κιλό σέλερι χοντροκομμένο 
½ ματσάκι άνηθο
1 ποτήρι του κρασιού ελαιόλαδο
1 λεμόνι
1 κουταλάκι του γλυκού ξίδι βαλσάμικο
1 κουταλάκι του γλυκού μέλι
Σκόρδο
Ρίγανη
Αλατοπίπερο
 
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
 
Βάζουμε σ’ ένα μπολ το βαλσάμικο, το μέλι, το λάδι και το αλατοπίπερο και τα ανακατεύουμε. Προσθέτουμε  το κρέας και αφήνουμε το μπολ στην άκρη.
 
Σε μια κατσαρόλα, βράζουμε σε αλατισμένο νερό το σέλερι  για 20 λεπτά και το στραγγίζουμε. Ρίχνουμε στην κατσαρόλα το περιεχόμενο του μπολ, τσιγαρίζοντας το κρέας σε ελαιόλαδο για 10 λεπτά. Μόλις ροδίσει, το σκεπάζουμε με νερό και το αφήνουμε να βράσει  για 1 ώρα, προσθέτοντας το σέλερι και το λεμόνι.
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ