Shedia

EN GR

24/04/2013

Η αλληλεγγύη δεν είναι αδίκηµα, του Βασίλη Παπακριβόπουλου

Μπορεί ο ίδιος να µην υπερηφανεύεται ιδιαίτερα, αλλά επί Ολάντ έχουν ψηφιστεί νόµοι που προστατεύουν τα κοινωνικά κινήµατα αλληλεγγύης.
του Βασίλη Παπακριβόπουλου
 
H ατολµία του γάλλου προέδρου Ολάντ απέναντι στη Μέρκελ και στο ζήτηµα των αντιυφεσιακών πρωτοβουλιών, και ο νόµος για το γάµο των οµοφυλόφιλων έχουν επισκιάσει ορισµένες ενδιαφέρουσες νοµοθετικές πρωτοβουλίες στη Γαλλία. 
 
Η πρώτη αφορούσε την κατάργηση του «αδικήµατος της αλληλεγγύης», όπως αποκάλεσαν οι ακτιβιστές την ιδιαίτερα διευρυµένη ερµηνεία από την κυβέρνηση Σαρκοζί του άρθρου του Ποινικού Κώδικα που προβλέπει πενταετή φυλάκιση και πρόστιµο 30.000 ευρώ για «οποιονδήποτε διευκολύνει, άµεσα ή έµµεσα, την είσοδο, κυκλοφορία και διαµονή παρανόµως εισελθόντος αλλοδαπού». Έτσι, µέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων, ακτιβιστές και πολλοί πολίτες, που έδειξαν έµπρακτα την αλληλεγγύη τους σε συνανθρώπους τους «δίχως χαρτιά» που ζούσαν σε συνθήκες εξαθλίωσης, εξοµοιώθηκαν µε τα κυκλώµατα των δουλεµπόρων. 
 
Όσο κι αν ο αριθµός των καταδικασθέντων δεν ξεπέρασε τους τριάντα, ο αριθµός των ατόµων που παραπέµφθηκαν στη δικαιοσύνη και αθωώθηκαν ή δεν δόθηκε συνέχεια στη δίωξή τους ήταν εντυπωσιακά µεγαλύτερος. Ταλαιπωρήθηκαν άδικα και υποβλήθηκαν σε σηµαντική ψυχική οδύνη και έξοδα, ενώ αυτός ο διαρκής εκφοβισµός δυσκόλευε το έργο και υπονόµευε το ηθικό ακτιβιστών και αλληλέγγυων.   
 
Το ζήτηµα διευθετήθηκε στα τέλη του 2012 µε την προσθήκη µιας εξαίρεσης για τα «πρόσωπα τα οποία βοηθούν αλλοδαπό µε µοναδικό κίνητρο την αξιοπρεπή του διαβίωση». Ταυτόχρονα, θεσπίστηκε ως µέγιστο χρονικό διάστηµα για την κράτηση αλλοδαπών χωρίς χαρτιά οι… δεκαέξι ώρες. Σύµφωνα µε τον νοµοθέτη, αυτό το διάστηµα θεωρείται αρκετό για να διαπιστωθεί η ταυτότητά του. Στη συνέχεια, οφείλει να αφήνεται ελεύθερος.
 
Ένα άλλο µέτρο προέκυψε µετά από µια δυναµική εκστρατεία του Κόµµατος της Αριστεράς, στην οποία προσχώρησε αµέσως και το κόµµα των Πράσινων (EELV) που συµµετέχει στην κυβέρνηση. Καθώς η κυβέρνηση Σαρκοζί είχε καταφύγει σε σκληρές κατασταλτικές µεθόδους εναντίον των κοινωνικών κινηµάτων που φούντωναν εξαιτίας της οικονοµικής κρίσης, πρότειναν την παροχή αµνηστίας σε όλους τους συνδικαλιστές και ακτιβιστές που οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη ή καταδικάστηκαν για βίαιες ενέργειες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, καθώς οι ενέργειες αποτελούσαν «απάντηση στη βία των αφεντικών». Αν και αυτό το µέτρο δεν ενθουσίαζε διόλου τον εξαιρετικά συναινετικό Ολάντ και τον πρωθυπουργό του, Ζ.Μ. Ερό, ενέδωσαν στις πιέσεις και επέτρεψαν σε όσους από τους γερουσιαστές τους ήθελαν, να ψηφίσουν το µέτρο, αφού προηγουµένως παζαρέψουν µερικά «στρογγυλέµατά» του. Έτσι –µε ψήφους 174 έναντι 171– αµνηστεύθηκαν όλοι όσοι την περίοδο 1/1/2007 – 31/12/2013 καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης έως 5 ετών (έναντι δέκα που ζητούσε η Αριστερά) για πράξεις που διέπραξαν στο πλαίσιο κινητοποιήσεων για εργασιακά ζητήµατα ή για ζητήµατα κατοικίας. Στην αµνήστευση θα περιληφθούν και ακτιβιστές της Jeudi Noir που παρουσιάστηκαν στο πρώτο τεύχος της «σχεδίας» (Μάρτιος 2013, #1).
 
Οι εµπνευστές της εκστρατείας, πάντως, δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιηµένοι, καθώς από την αµνήστευση εξαιρέθηκαν οι ακτιβιστές που καταστρέφουν καλλιέργειες γενετικά τροποποιηµένων οργανισµών, οι «Δια-φηµισοσπάστες» (Casseurs de pub) και όσοι διώκονται για αντίσταση κατά της Αρχής.    
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ