Shedia «Ο πιο µεγάλος πόνος είναι αυτός που κάνει η ψυχή», από το «Ηµερολόγιο ενός ανέργου»

28/05/2014

«Ο πιο µεγάλος πόνος είναι αυτός που κάνει η ψυχή», από το «Ηµερολόγιο ενός ανέργου»

Με αφορµή την κυκλοφορία της έντυπης έκδοσης, η «σχεδία» αντιγράφει από το «Ηµερολόγιο ενός ανέργου».

Τους τελευταίους 15 µήνες, χιλιάδες άνθρωποι βρήκαν καταφύγιο στο www.imerologioanergou.gr. Καταφύγιο και ένα βήµα. Να µιλήσουν, να εκφραστούν, να περιγράψουν τον πόνο, την αγωνία, την ελπίδα. Τα κείµενα που ακολουθούν είναι βγαλµένα από το «Ηµερολόγιο ενός ανέργου».

Τροµάζω καµιά φορά τις νύχτες

Νοµίζω, ώρες ώρες, ότι η σπίθα δεν µπορεί να ’ναι άλλη παρά εµείς… Μόνο εµείς οι άστεγοι πιστεύουµε σε κάτι, αλλά τροµάζω καµιά φορά τις νύχτες όταν σκέφτοµαι ότι ίσως είµαστε οι µόνοι που προσευχόµαστε σ’ αυτό τον κόσµο όπου όλα αγοράζονται και πουλιούνται πια αναγκαστικά, για να µπορέσουν να υπάρξουν.

Εµείς οι άστεργοι είµαστε κατατρεγµένοι γιατί χαλάµε τη µόστρα, µας κυνηγά ο δήµαρχος, η αστυνοµία, ο καταστηµατάρχης, η κυριούλα και ο κουστουµάτος, γιατί υπάρχουν κι αυτοί, ναι, ακόµα και σήµερα πλάι µας περνάνε κάθε µέρα, µόνο που είναι το βλέµµα τους άλλο, όχι αυτό που ξέραµε εµείς κάποτε.

Δυο κόσµοι, δυο κόσµοι λοιπόν, αυτό γίναµε. Πώς µπορεί εκείνοι να είναι η σπίθα; Εµείς, όµως, µπορούµε, ναι, εµείς οι τελευταίοι, οι πιο δυστυχισµένοι. Αν δεν είµαστε εµείς, ποιοι τότε;

Αχ, να µην πονούσαµε µονάχα, γιατί δεν είναι µόνο το κρύο, το φαΐ, το νερό και καµιά κλωτσιά από κανέναν περαστικό –καµιά φορά είναι και κανένας νεαρός που µέθυσε– που πονάνε, όπως νοµίζουν όσοι δεν µας ξέρουν και όσοι δεν είναι στη θέση µας…

Ο πιο µεγάλος πόνος είναι αυτός που κάνει η ψυχή και µετά πονά το σώµα, πονά αληθινά, κι αυτός είναι ο πιο µεγάλος πόνος. Τα ζώα στην πόλη καµιά φορά, όταν κάνει πάρα πολύ κρύο, θα πλαγιάσουν πλάι µας, από ανάγκη πες το, από αγάπη, δεν ξέρω, αλλά θα πλαγιάσουν. Αυτοί οι άνθρωποι όµως ποτέ, µα ποτέ δεν θα πλαγιάσουν πλάι µας, γιατί φοβούνται ότι θα βρωµάµε, ενώ βρωµάνε αυτοί, από χιλιόµετρα, µίσος και απανθρωπιά, µια µυρωδιά µη ανθρώπινη, µια µυρωδιά όχι ζώου, γιατί τα ζώα µυρίζουν υπέροχα. Είναι η µυρωδιά του πρωτόγονου ανθρώπου που ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισµός ξαναδηµιουργεί! 26 Μαΐου.

Πολυµένης

Σηµείωση: Αφήσαµε τη λέξη «άστεργοι» όπως ήταν γραµµένη, πιθανότατα εκ λάθους. Άστεργοι λοιπόν.

Σκισµένα παπούτσια

Δεν θέλω να ζητάω και να επιβαρύνω κανέναν. Βλέπω κάθε πρωί τα σκισµένα παπούτσια του γιου µου και αναθεωρώ.

Άραγε, έχω δικαίωµα στην αξιοπρέπεια ή χάθηκε κι αυτό εδώ και δύο χρόνια µαζί µε τη δουλειά; 16 Νοεµβρίου

Χ. Αν.

Τα ήµερα γίνονται άγρια

Δούλευα 23 χρόνια σε βαριά βιοµηχανία µετάλλου. Όταν µε απέλυσαν, ένιωσα ότι µε δολοφονούσαν, έτσι απλά, µε µια σφαίρα που έγραφε το όνοµά µου (µε δικαστικό επιµελητή). Έτσι νιώθω, άλλαξα, δεν είµαι ο ίδιος πλέον, αγρίεψα. 5 Απριλίου

Γιώργος, 45 χρ.

65 µόρια

Πτυχίο, µεταπτυχιακό, µισό χρόνο εθελοντική εργασία, και τι είµαι; 65 µόρια στον ΟΑΕΔ… 16 Οκτωβρίου

Sav, 25 χρ.

Το τέλειο βιογραφικό

Γεννήθηκα στις 13/3/1988 στην Αθήνα. Αποφοίτησα από το ΤΕΙ Γραφιστικής το 2011.Γνωρίζω άριστα photoshop/illustrator/indesign/premiere/ after effects/flash/dreamweaver/coreldraw/3d max/ maya/html/web design/java/c+/.

Επίσης, µπορώ να κρατάω τα λογιστικά βιβλία και να σκουπίζω/σφουγγαρίζω το γραφείο, ώστε να µη χρειάζεστε επιπλέον προσωπικό γι’ αυτές τις εργασίες. Ακόµη, γνωρίζω την παρασκευή πολλών ειδών καφέ, όπως καπουτσίνο/εσπρέσο/φραπέ/νες (χτυπηµένο στο χέρι, να κάνει τον κατάλληλο αφρό).

Έχω εκπληρωµένες στρατιωτικές υποχρεώσεις. Μπορώ να εργάζοµαι αδιάκοπα για πάνω από 12 ώρες συνεχόµενες αδιαµαρτύρητα. Επίσης, δεν έχω προσωπική ζωή, δεν έχω φίλους, δεν έχω κοπέλα, δεν σκοπεύω να κάνω οικογένεια ποτέ (οπότε δεν έχω αυξηµένες οικονοµικές απαιτήσεις), δεν έχω όνειρα πέρα από το καλό της εταιρείας.

Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν τρώω, δεν χρειάζοµαι ποτέ διάλειµµα. Δεν γνωρίζω τι σηµαίνει υπερωρία. Μπορώ να µην κοιµάµαι για πάνω από τρεις µέρες, για να ικανοποιήσω και τα πιο παράλογα χρονοδιαγράµµατα που έχει συµφωνήσει ο εργοδότης µου µε τον πελάτη του.

Να δεχτώ και τις πιο άσχηµες αισθητικές επεµβάσεις στη δουλειά µου, καθώς ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, κι, αν θέλει τη φάτσα του πάνω στην κάρτα του, πρέπει να τη βάλω. Να συµµετέχω σε ηλίθια µίτινγκ όπου, πριν προταθεί µείωση αποδοχών, το προσωπικό ενηµερώνεται ότι «η εταιρεία είναι ένα καράβι που µπάζει νερά και πως πρώτα πρέπει να προσπαθήσουµε να κλείσουµε την τρύπα πριν σαλπάρουµε για να ανακαλύψουµε νέους κόσµους».

Τέλος, θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω πως δεν ζητάω πάνω από 300 ευρώ το µήνα, µπορώ δε να πληρώνοµαι και µε καθυστέρηση πέντε-έξι µηνών, καθώς δεν τρέχουν νοίκια (µένω µε τους γονείς µου). Είµαι γραµµένος και στον ΟΑΕΔ, έτσι ώστε να µπορείτε να επωφεληθείτε κάποιου προγράµµατος.

Δέχοµαι ακόµα και να εργαστώ δωρεάν, καθώς θα έχω την τιµή να δω δουλειά µου δηµοσιευµένη. Έχω δίπλωµα ΙΧ και µοτοσικλέτας, αλλά πούλησα τη βέσπα και το αµάξι είναι ακούνητο ένα µήνα λόγω έλλειψης βενζίνης.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων…

26 Νοεµβρίου

Oσονούπω µετανάστης

Shedia

«Ο πιο µεγάλος πόνος είναι αυτός που κάνει η ψυχή», από το «Ηµερολόγιο ενός ανέργου»

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

ΣΧΕΔΙΑ TWEETS

Shedia

«Ο πιο µεγάλος πόνος είναι αυτός που κάνει η ψυχή», από το «Ηµερολόγιο ενός ανέργου»

Διαδωστε το

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

Το Newsletter της Σχεδιας

ΣΧΕΔΙΑ TWEETS