Shedia

EN GR

02/05/2015

Πατριδογευσία του Χρήστου Κωστή

Προσφυγικές µνήµες
 
 
Ο Ντιράρ διέφυγε από το βοµβαρδισµένο Αζάζ, αλλά δεν ξεχνά  το δράµα των συµπολιτών του στη Συρία.
 
O Ντιράρ θα αφήσει πριν από δέκα χρόνια τη φτώχεια της Συρίας του Άσαντ, βρίσκοντας καταφύγιο στη χώρα µας. Σήµερα, έχει αναπτύξει δράση για την ανακούφιση των πληγών που αφήνει ο εµφύλιος στους συµπατριώτες του.
 
«Γεννήθηκα το 1982 στο Αζάζ της βόρειας Συρίας, µόλις επτά χιλιόµετρα από τα τουρκικά σύνορα. Ήταν µια πλούσια αγροτική πόλη,  στην οποία συµβίωναν αρµονικά Άραβες, Αρµένιοι, Κούρδοι, χριστιανοί και µουσουλµάνοι. Ήµασταν 12 αδέρφια, ενώ προερχόµουν από ισχυρή οικογένεια πολιτικών, ο παππούς και ο θείος µου ήταν βουλευτές του κυβερνητικού κόµµατος Μπάαθ. Ο πατέρας µου, που εργαζόταν ως εφοριακός, θα κατηγορηθεί αδίκως για συµµετοχή στην ένοπλη αντικαθεστωτική εξέγερση της Μουσουλµανικής Αδελφότητας το 1982, που οδήγησε και στη µεγάλη σφαγή στην πόλη Χάµα µε 70.000 νεκρούς. Θα βασανιστεί άγρια επί δύο µήνες στις στρατιωτικές φυλακές στο Χαλέπι. Του υποσχέθηκαν, µάλιστα, πως θα τον έκαναν δήµαρχο στο Αζάζ, αν τασσόταν υπέρ του Άσαντ, αλλά εκείνος αρνήθηκε», µας αφηγείται ο Ντιράρ.
 
«Μοιραία, θα υποστούµε τις συνέπειες. Η παιδική µου ηλικία θα σηµαδευτεί από τη φτώχεια, δεν είχαµε χρήµατα ούτε να ντυθούµε. Στα δύο µεγαλύτερα αδέρφια µου, που είχαν σπουδάσει οικονοµικά ο ένας και µηχανικός ο άλλος, η κυβέρνηση έκλεινε κάθε πόρτα εργασίας. Όνειρό µου ήταν να σπουδάσω οικονοµικά, αλλά, έπρεπε να στραφώ σε µια τέχνη για να έχω ελπίδες να βρω δουλειά. Το 1997, άρχισα να φοιτώ σε µια σχολή µηχανικού αυτοκινήτων. Μόλις την τελείωσα, δύο χρόνια αργότερα, εργάστηκα ως µηχανικός τρακτέρ στην πόλη µου, αλλά, καθώς δεν πληρωνόµουν, κατέφυγα το 2001 στη Βηρυτό. Εκεί θα εργαστώ σε συνεργείο αυτοκινήτων, αλλά ύστερα από έξι µήνες θα αναγκαστώ να επιστρέψω στη Συρία για  να υπηρετήσω τη στρατιωτική µου θητεία. Ολοκληρώνοντάς την µετά από δυόµισι χρόνια, µη βλέποντας να έχω κανένα µέλλον στη χώρα µου, αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα». 
 
Τον Ιανουάριο του 2005, θα φθάσει παράνοµα µε µια βάρκα στην Εύβοια, ενώ λίγες µέρες αργότερα θα πιάσει δουλειά ως στραντζαδόρος σε µια τεχνική εταιρεία. «Επί χρόνια, φοβόµουν να κυκλοφορήσω στο δρόµο για να µη συλληφθώ, µόνο κάθε Κυριακή έβγαινα για να παρακολουθήσω µαθήµατα ελληνικών στο Σχολείο Μεταναστών. Το 2009, ταξίδεψα ριψοκίνδυνα στη Συρία για να παντρευτώ. Οι αρχές ασφαλείας του καθεστώτος µε ανέκριναν για να δώσω τα ονόµατα των συµπατριωτών µου που έχουν αιτηθεί πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, αλλά εγώ αρνήθηκα», συνεχίζει.  
 
Πατέρας δύο κοριτσιών πια, θα περάσει από δίκη, το 2011, για έλλειψη νόµιµων χαρτιών παραµονής. Θα λάβει µια ειδική βεβαίωση προσωρινής διαµονής στη χώρα, που ανανεώνεται κάθε χρόνο, εν αναµονή της οριστικής απόφασης, το 2016.
 
Με το ξέσπασµα του πολέµου στη Συρία, το 2011, θα ενεργοποιηθεί στη διοίκηση του Συλλόγου Απόδηµων Σύρων της Ελλάδας, ενώ θα αναλάβει δράση για τη συγκέντρωση κι αποστολή τροφίµων, ρούχων και φαρµάκων στους συµπατριώτες του που υποφέρουν. «Κάθε τρεις µήνες, µεταφέρω µέχρι τους καταυλισµούς των προσφύγων στα συροτουρκικά σύνορα πάνω από δύο τόνους υλικό, µε δικά µας έξοδα. Παράλληλα, αναζητούµε τροφή και στέγη για τις οικογένειες των σύρων προσφύγων της Ελλάδας».
 
Όσον αφορά την τύχη της οικογένειάς του; «Το Αζάζ ήταν η πρώτη πόλη που εξεγέρθηκε εναντίον του Άσαντ κι ως αντίποινα βοµβαρδίστηκε. Το σπίτι µου καταστράφηκε, τα αδέρφια µου κατέφυγαν στην Τουρκία, ενώ οι γονείς µου παραµένουν εκεί χωρίς νερό και ρεύµα. Αρνούνται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους».
 
Ποια είναι τα όνειρά του για το µέλλον; «Πρώτα πρώτα, να ειρηνεύσει ο τόπος µου. Θα ήθελα κάποια στιγµή να αποκτήσω και την ελληνική ιθαγένεια. Μακάρι να µπορούσα να ανοίξω κι ένα αραβικό εστιατόριο, όπου θα µαγειρεύω παραδοσιακά φαγητά, όπως φαλάφελ και κέµπε», καταλήγει.                      
 
 
 
Κέµπε (Kebe)  
(Για 2 άτοµα)
 
 
YΛIKA
 
1 κ. πλιγούρι
1 κ. µοσχάρι (φιλέτο)
1 κ. κιµά (µοσχαρίσιο)
1 κρεµµύδι 
200 γραµ. ελαιόλαδο
100 γραµ. καρύδια
50 γραµ. κουκουνάρι
50 γραµ. αµύγδαλα
Αλατοπίπερο
 
 
ΕΚΤΕΛΕΣΗ 
      
Σε ένα µπολ ρίχνουµε το πλιγούρι µε λίγο ζεστό  νερό και το αφήνουµε να το απορροφήσει, ενώ κόβουµε το φιλέτο µοσχάρι σε κοµµατάκια και το περνούµε δύο φορές από µία κρεατοµηχανή (ή µίξερ) µαζί µε το πλιγούρι. Ύστερα απλώνουµε το µείγµα. Σοτάρουµε τον κιµά στο λάδι µαζί µε ψιλοκοµµένο κρεµµύδι, καρύδια, κουκουνάρι και αµύγδαλα για 15'. Γεµίζουµε, στη συνέχεια, το µείγµα µε τον κιµά και από πάνω το κλείνουµε µε το υπόλοιπο µείγµα, σχηµατίζοντας µια  στρογγυλή πίτα. Τηγανίζουµε για 15' µέχρι να πάρει χρώµα και σερβίρουµε.
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ