Shedia

EN GR

25/06/2014

Επείγοντα περιστατικά του Γιώργου Μπαζίνα

σκίτσο του Altan
 
Ασκήσεις θερινής φαντασίας 
 
Σαν βγεις στη λεωφόρο της απάθειας, καµιά φορά, τα φέρνει η τύχη και περνάς από ένα γαλατικό χωριό.
 
Επιβιβαστείτε και προσδεθείτε. Είναι η καλοκαιρινή µας ξενάγηση στις πιο ενδιαφέρουσες φαντασιώσεις της τρέχουσας µιζέριας µας. Ας βγάλουµε τα γυαλιά της εθελοντικής µας τυφλότητας και ας απολαύσουµε την πραγµατικότητα γυµνή ως λαίδη Γκοντάιβα(*).
 
Ξεκινάµε από το Μέγαρο των Καθρεφτών. Καθηµερινά, δίνονται παραστάσεις εικονικής πραγµατικότητας προσαρµοσµένες στις προσδοκίες και στις επιθυµίες µας µε την ευκρίνεια της Digea: Η αντανάκλαση της πραγµατικότητας στους παραµορφωτικούς καθρέφτες των µέσων ενηµέρωσης. Αντί να προσαρµόζει το θέαµα στις προσδοκίες του θεατή, προσαρµόζει το θεατή στις προσδοκίες της εξουσίας. Είναι µια πολύπλοκη διαδικασία που δεν µπορούµε ως µη ειδικοί να κατανοήσουµε, αλλά ο διακριτός στόχος είναι σε κάθε κυβερνητική ανακοίνωση να προετοιµάζεται καταλλήλως ο θεατής ώστε να καταλήξει κάθε παραλογισµός και ανοησία να φαίνεται ως έλλογο και αναπότρεπτο συµπέρασµα. Το κέντρο είναι εξοπλισµένο µε κάθε είδους τεχνολογικό εξοπλισµό, αλλά, κυρίως, µε ένα πολυπληθές συνεργείο πρόθυµου δηµοσιογραφικού δυναµικού. Φήµες αναφέρουν ότι συµµετέχουν γνωστοί-άγνωστοι αλήτες και ρουφιάνοι. Πρυτανεύει η Πρετεντέρεια λογική, που έχει εξελιχτεί τα τελευταία χρόνια ως δηµιουργική δηµοσιογραφία των εχόντων και κατεχόντων.
 
σκίτσο του Kirschen
 
Προσοχή εδώ, στο µεγάλο παζάρι των Μεταλλαγµένων. Μην αποµακρύνεστε. Μην ακουµπάτε. Μη µιλάτε. Είναι µολυσµατικοί φορείς συµφεροντολογικού ιδεασµού, και, συνήθως, είναι επιδέξιοι φορείς µεταξωτών βρακιών. Ας είµαστε, ωστόσο, επιεικείς µαζί τους. Οι ανθρώπινες αδυναµίες είναι κατανοητές. Ο ηλιακός εκφυλισµός είναι εξηγήσιµος. Η µνήµη ως εκ φύσεως αδύναµη, η συνέπεια ανεπαρκής όρος, η σκοπιµότητα πρόδηλη, το φαινόµενο ελαφρώς απωθητικό. Αλλά, ας τους δείξουµε κατανόηση και, εν πάση περιπτώσει, λίγο σεβασµό. Το επίπεδο ζωής τους είναι ποιοτικό, πράγµα που αποδεικνύει µε σαφήνεια ότι, τουλάχιστον, δεν είναι µαλάκες. Είναι όλοι οι προερχόµενοι εξ αριστερών διαδροµείς της εξουσίας, προθύµως οικόσιτοι της µεγάλης συντηρητικής πολιτικής οικογένειας, τρεφόµενοι πλουσιοπάροχα από την εξουσία.
 
Είναι αναρίθµητοι, συνωστίζονται θορυβωδώς και διαλαλούν µε θράσος την επιτηδειότητά τους και την ευπροσαρµοστικότητά τους. Όλοι οι καρποί της αριστεροσύνης επιδεικνύονται σ’ αυτό το παζάρι. Ο πάγκος των πρώην Κνιτών, ο πάγκος των Ρηγάδων, του ΕΚΚΕ, Β΄ Πανελλαδικάριοι, διαµαρτυρόµενοι τροτσκιστές και αγανακτισµένοι µαοϊκοί…
 
Είναι ένα απίστευτο πλήθος. Από εκδότες-εργολάβους ώς στατιστικολόγους και υπουργούς. Βλέπω στο βάθος κρυµµένο τον Πρετεντέρη. Στη νεότητά του φέρεται ως συνδικαλιστής Ρηγάς. Α, να κι ο σύντροφος Χρύσανθος µε την πίπα του, ο γνωστός ακροδεξιός σύµβουλος του πρωθυπουργού µας, που στη νεότητά του διέπρεψε κι αυτός ως ρήτορας της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Απ’ τους εξεγερµένους του Πολυτεχνείου, αλλά και ρήτορας-συνδικαλιστής στη Νοµική, όπου οι οµιλίες του έµειναν αξέχαστες για τη µαρξιστική ερµηνεία των φαινοµένων και την ταξική ανάλυση. Σήµερα (κατά το «Βήµα»), θεωρείται η σκιά του πρωθυπουργού, ο λογογράφος του, ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από κάθε απόφαση.
 
σκίτσο: Tha&Bigart
 
«Περί όνου σκιάς»
 
Βλέπω µε ιδιαίτερη αποστροφή να προβάλλει ο σύντροφος Στουρνάρας. Α, ο Γιάννης! Ενδεχοµένως, ο πιο απεχθής Έλλην. Εξαιρετικά ικανοποιηµένος µε τον εαυτό του. Δηλώνει αισιόδοξος για το µέλλον. Προς Θεού, δεν εννοεί τη χώρα, για τον εαυτό του και το δικό του µέλλον αισιοδοξεί. Ποιος γνωρίζει τη διαδροµή του Γιαννάκη; Είµαστε πρόθυµοι να τον ακούσουµε. Μα, το «Βήµα», φυσικά, η έγκριτη εφηµερίδα της εξουσίας: Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το Δηµόσιο Γυµνάσιο Φιλοθέης, αποφοίτησε από το Τµήµα Οικονοµικών Επιστηµών του Πανεπιστηµίου Αθηνών, όπου ήταν ενεργό µέλος της ΚΝΕ Νοµικής. Ο πατέρας του, ο Θανάσης Στουρνάρας, ήταν γραµµατέας του ΕΑΜ Φθιώτιδας και Εύβοιας και µεγάλωσε το γιο του κυνηγηµένος από το µετεµφυλιακό κράτος της Δεξιάς. Συνέχισε τις µεταπτυχιακές του σπουδές στο εξωτερικό και επιστρέφοντας προσχώρησε ιδεολογικά στο ΠΑΣΟΚ. Είναι ο άνθρωπος που είπε την ιστορική φράση «περί όνου σκιάς» για τις αντιρρήσεις στην περιστολή εργασιακών δικαιωµάτων, πριν πλειοδοτήσει στις περικοπές από 13,5 προβλεπόµενα σε 19 δις για το 2016… Αλλά, αρκετά µε τα στενάχωρα πράγµατα. 
 
Φτάνουµε τώρα στον µεγαλοπρεπή ναό του Ευάγγελου! Στον τόπο µας, πολλοί ναοί είναι αφιερωµένοι σε διογκωµένα εγώ. Αλλά, αυτός είναι ο καθεδρικός ναός της Αυταρέσκειας και ξεχωρίζει διακριτά. Ένα θαυµάσιο οικοδόµηµα για να τιµήσει ένα υπερτροφικό εγώ. Μέγα επίτευγµα της εγωκεντρικότητας. Ένας άγιος, ένας ιερέας, ένας πιστός. Όλοι το ίδιο πρόσωπο: ο Ευάγγελος. Διακοσµηµένο µε επικές αγιογραφίες: ο Νικητής, ο Τροπαιούχος, ο Καθηγητής, ο Συνταγµατολόγος, ο Υπουργός, ο Νοµοθέτης, ο Ανθυπρωθυπουργός. 
 
Μην τον πλησιάζετε. Θαυµάστε τον από µακριά. Ενδεχοµένως, είναι µανιοκαταθλιπτικός και επικίνδυνος. Βλέπει την ήττα ως νίκη, την εξουσία ως αυτοσκοπό, την αποδοκιµασία ως ζητωκραυγές και έχει την ακατανίκητη ιδέα ότι αν δεν τον θέλει η συντριπτική πλειοψηφία των εκλογέων, κακό του εαυτού τους.
 
Α, να και το περιβόητο Μέγαρο Μαξίµου. Τι κάνει εκεί αυτός ο λυπηµένος ανθρωπάκος που νοµίζει ότι είναι πρωθυπουργός; Γιατί δεν του το λέει κανείς ότι του πήραν την καρέκλα πριν  από καιρό και τρέφεται µε ψευδαισθήσεις; Α, το Μέγαρο, πάντα µε ενδιαφέροντες ενοίκους. Ο Γιωργάκης ο Αφελής, και πριν ο Κωστάκης ο Κουρασµένος. Όλοι, µεγάλοι άντρες, που η Ιστορία θα ήθελε ενθέρµως να τους ξεχάσει.
 
Μη δίνετε προσοχή στον εύσωµο τρελό του χωριού που προσπαθεί να σας εντυπωσιάσει. Τρέχει ιδρωµένος και λαχανιασµένος να προλάβει να κερδίσει λίγα λεπτά της προσοχής σας, λέγοντας κάθε είδους γελοιότητες και ανοησίες. Κάθε χώρα έχει τον Πάγκαλό της.
 
Μπροστά µας, βλέπουµε το Κάστρο της Κοµµουνιστικής Ορθοδοξίας. Είναι οχυρωµένο µε πλήθος στερεότυπα και ανούσια τσιτάτα, ιδεοληψίες εγκλωβισµένες σε παρελθόντα χρόνο, εικονολάτρες µιας ανέφικτης επανάστασης, αυτοτιµωρούµενοι και αυτοϊκανοποιηµένοι στον µικρόκοσµό τους. Εντός του είναι αιχµάλωτοι άνθρωποι, βασανισµένοι από τον καιρό και την ιστορία, αγωνιστές επί µαταίω.
 
σκίτσο του Berri
 
Γαλατικό χωριό
 
Διασχίζουµε τώρα τη Λεωφόρο της Απάθειας. Αλλά, τι ταράζει την αταραξία της παθητικής αποδοχής που κυριαρχεί στο δρόµο; Θα πρέπει να κάνουµε µια παράκαµψη, γιατί έχουν στηθεί οδοφράγµατα µπροστά µας. Είναι οι καθαρίστριες που πολεµούν µε το Υπουργείο Οικονοµικών… Επίµονες, άνεργες και ανυπότακτες.
 
Το µικρό ανυπότακτο γαλατικό χωριό στη µέση της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας. Είναι από τα αξιοπερίεργα της εποχής µας. Καµιά κοινωνική οµάδα δεν έδειξε τέτοια µαχητικότητα και συνέπεια στον αγώνα  της. Κι ίσως η πραγµατικότητα σήµερα να ήταν διαφορετική αν τα θύµατα αυτής της ληστρικής επιδροµής των δανειστών µας είχαν αντισταθεί και παλέψει για την αξιοπρέπεια της ζωής τους µε το σθένος αυτών των γυναικών. Α, να κι οι µπάτσοι, για µια ακόµη φορά επιδράµουν και ξυλοκοπούν τις καθαρίστριες. Τι να κάνουν κι αυτοί οι καηµένοι! Τρεις κι εξήντα, άθλια µεροκάµατα, ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας, ορθοστασία και άτακτα ωράρια, η µόνη χαρά τους είναι να δέρνουν ανηλεώς και (πολλοί) να ψηφίζουν Χρυσή Αυγή.
 
Και τέλος, εδώ βλέπουµε το Μεγάλο Γυµναστήριο της Αντιπολίτευσης. Εδώ, προπονείται ο σύντροφος Αλέξης µε επαναστατικές ασκήσεις ανάληψης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Να ένας φέρελπις νέος ηγέτης που διαµορφώνει το ηγετικό του προφίλ, µε ευρωπαϊκή απήχηση, µε ανατρεπτικές ιδέες και φλερτ µε την αγορά, καταχειροκροτούµενος από τους βιοµήχανους, ελισσόµενος καταλλήλως και κατά πώς πρέπει. 
 
Και, για κοιτάξτε τα πλήθη των έµπειρων παλαιό-και-νεοπασόκων που συρρέουν στο Γυµναστήριο… Α, πια τα όρια ανάµεσα στο παλιό και στο καινούριο είναι δυσδιάκριτα. Φορούν προοδευτικό µανδύα, αλλά τους προδίδουν τα ακονισµένα νύχια του αρπακτικού, είναι πρόθυµοι να θυσιαστούν για την Ανάπτυξη και την Πρόοδο, αρκεί να θυσιαστούν εκείνες πρώτες. Όλοι µαζί κι αντάµα επαγγέλλονται τη γη της Ευδαιµονίας, νοµίζοντας πως είναι τουρίστρια που θα την καλέσουν να έρθει για διακοπές. Υπόσχονται ανέφικτες κατακτήσεις γιατί είναι ανέξοδες. Παριστάνουν τους παλικαράδες γιατί είναι τζάµπα. Αποφεύγουν την αλήθεια γιατί είναι σκληρή και αδυσώπητη και δεν µιλούν για το µέλλον και την πραγµατικότητα γιατί θα είναι ένας σκληρός αγώνας επιβίωσης. «Είναι ταξική πάλη, ηλίθιε!» που λέει (παραφρασµένο) και το γνωστό σλόγκαν. 
 
Αλλά, ας µην συγχυζόµαστε και ας τους ευχηθούµε τα καλύτερα. Και παραφράζοντας τον Καζαντζάκη: «Δεν έχουµε τίποτα, δεν ελπίζουµε τίποτα, είµαστε ελεύθεροι»…
 
Τέλος της ξενάγησης. Και χωρίς να θέλω να φανώ είρων, καλή τύχη και καλό καλοκαίρι.
 
(*) Για όσους δεν το γνωρίζουν, η Lady Godiva, ήταν η σύζυγος του κόµη Λεόφρικ, τοπικού άρχοντα, που, απαυδισµένος από τις ικεσίες της για να µειώσει τους βαρείς φόρους που είχε επιβάλλει στους πολίτες του Κόβεντρυ, της δήλωσε ότι θα ικανοποιούσε την επιθυµία της, αν ολόγυµνη πάνω στο άλογό της περνούσε από την πολυσύχναστη αγορά της πόλης. Η Γκοντάιβα το έπραξε.
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ