26/02/2014
Επικοινωνία Οι αναγνώστες µας
Το φωτάκι στο σκοτεινό δωμάτιο
Καλημέρα σε όλους σας!
Ονομάζομαι Εύα Γλυκοπούλου και είμαι 34 ετών, μητέρα μίας μικρούλας 16 μηνών.
Είμαι αναγνώστρια της "Σχεδίας" τους τελευταίους 4 μήνες. Προμηθεύομαι το περιοδικό από τον σταθμό του ΜΕΤΡΟ, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, πηγαίνοντας ή επιστρέφοντας από τη δουλειά μου.
Εχθές αγόρασα το 12ο «επετειακό» τεύχος για τη μητέρα μου, μιας κι εγώ το είχα ήδη προμηθευτεί από την προηγούμενη εβδομάδα. Το διάβασα όμως ξανά, μέχρι να γυρίσω στο σπίτι μου, και συγκινήθηκα για μία ακόμη φορά. Ήθελα από καιρό να σας γράψω. Η προσπάθειά σας είναι υπέροχη και μοναδική, εάν οι λέξεις αυτές αρκούν για να την χαρακτηρίσουν.
Οι άνθρωποι που πουλούν το περιοδικό... Τί να πω για τους ανθρώπους αυτούς; Είναι οι ευγενέστεροι και πιο γλυκείς άνθρωποι που έχω γνωρίσει ποτέ. Το λέω ειλικρινά αυτό. Κάθε ένας τους με συγκινεί για κάποιο λόγο και όλοι, τελικά, αγγίζουν την ψυχή μου για τον ίδιο λόγο. Την ελπίδα, τη δύναμη, την προσπάθεια, την αντοχή, την αλήθεια, το χαμόγελο, την αγάπη, την ίδια τη ζωή. Άνθρωποι φαινομενικά ταλαιπωρημένοι, αλλά τόσο ξεκούραστοι ουσιαστικά. Τί κι αν οι ψυχές τους έχουν περάσει πολλά εμπόδια; Συνεχίζουν τον αγώνα με μοναδική πυγμή.
Οι άνθρωποι που πωλούν τη ΣΧΕΔΙΑ, δεν μου προκαλούν θλίψη, λύπηση, πόνο. Δεν με κάνουν να πω «ουφ», ούτε να τους κοιτάξω διαφορετικά απ' ότι θα κοιτούσα την κόρη μου ή τους γονείς μου. Αντιθέτως, όλοι οι πωλητές του περιοδικού, με κάνουν να νιώθω χαρά και αγαλλίαση. Είναι ΟΛΟΙ τόσο χαμογελαστοί, τόσο ευγενικοί, τόσο μοναδικοί.
Αγοράζω 3-4 τεύχη κάθε μήνα, τους τελευταίους 4 μήνες. Προσπαθώ να είναι από διαφορετικούς ανθρώπους, για να «προσφέρω» σε περισσότερους. Δεν ξέρω όμως εάν αυτό αρκεί. Θέλω, κάθε φορά, να προσφέρω κάτι παραπάνω. Ότι παραπάνω μπορώ. Έχω σκεφτεί επανειλημμένα να τους ρωτήσω εάν χρειάζονται κάτι να φάνε, να πιούν, ή ακόμα εάν θέλουν να κάτσουμε λίγο συντροφιά, να ανταλλάξουμε μία κουβέντα. Δεν το έχω κάνει ακόμα και δεν αισθάνομαι καλά γι' αυτό. Δεν το έχω κάνει γιατί φοβάμαι μήπως με παρεξηγήσουν ή μήπως νιώσουν άβολα. Λάθος που φοβάμαι, γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν φοβήθηκαν, εν τέλει, ποτέ και τίποτα. Ούτε τους ζωντανούς τους εφιάλτες, ούτε τις κακοτοπιές, ούτε το να ζουν στο σήμερα και στο τώρα με περίσσια αξιοπρέπεια.
Θα ήθελα να τους μεταφέρετε την ευγνωμοσύνη μου αλλά και τον θαυμασμό μου! Μακάρι να μπορούσαμε όλοι μας να τους μοιάζαμε λιγάκι. Να κάναμε, όλοι μας, πράξεις και προσπάθειες από καρδιάς.
Συγχαρητήρια! Είναι και είστε αυτό το μικρό φωτάκι στο σκοτεινό δωμάτιο, το οποίο αν και μικρό... μας φωτίζει και δεν φοβόμαστε το σκοτάδι...
Να είστε καλά!
Εύα Γλυκοπούλου
Αγορανομική διάταξη
Μέχρι πρόσφατα, γνωρίζω ότι υπήρχε αγορανομική διάταξη η οποία όριζε ότι εάν κάποιος με εμφανές πρόβλημα πείνας έμπαινε σε εστιατόριο η οποιοδήποτε άλλο κατάστημα το οποίο διαθέτει φαγητό και ζητούσε να φάει κάτι , υπήρχε υποχρέωση να του δοθεί δωρεάν το φθηνότερο φαγητό του τιμοκατάλογου μαζί με νερό και ψωμί.
Το είχα διαπιστώσει στην ταβέρνα του μπαρμπα-Γιάννη Θεμιστοκλέους (φακές), καθώς και σε συζήτηση που είχα με φίλο σερβιτόρο που το τηρούσε το αφεντικό του σε εστιατόριο στον Άγιο Παντελεήμονα. Η διάταξη αυτή είναι από την εποχή του Μεταξά και οι παλιότεροι εστιάτορες τη γνώριζαν, αλλά έκαναν, ευνόητα, το κορόιδο , κυρίως γιατί ενοχλούσε η εμφάνιση των ανθρώπων αυτών. Πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να ερευνήσετε εάν είναι ακόμα σε ισχύ αυτή η διάταξη και να πλαισιώσει με κάποιον κομψό, για τους εστιάτορες και άλλους, τρόπο την καμπάνια για το μεζέ.
Δημήτρης Αλ. Δαλαβάγκας
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
Νιώθω ένα...μάγκωμα στην ψυχή όταν,ενώ έχω ήδη αγοράσει το τεύχος, συναντώ κι άλλο πωλητή κάπου... Αν μου ήταν δυνατό θα αγόραζα απ'όσους συναντώ κάθε φορά! Σπουδαίο περιοδικό με ποιοτική ύλη και άκρως ανθρωπιστικό σκοπό!
Μαρκέλλα Μηλιάρη
Αγορασα σημερα για πρωτη φορα το περιοδικο και θα συνεχισω να το κανω. Αξίζει τον κοπο και η κυρια που μου το πούλησε ηταν μια γλυκυτατη γυκαικα.
Eleni Stamatopoulou
Ο ξεσηκωμός του κόσμου στο κλείσιμο του ΕΟΠΥΥ και την αύξηση των διοδίων δείχνει ότι υπάρχει ακόμα μια καρδιά στην κοινωνία που δεν έχει πάψει να χτυπά. Μακάρι να υπάρξει συνέχεια.
Φάνης Κάππος
Μια δήλωση του Κλούνεϊ ήταν αρκετή για να ξανακινητοποιηθεί η ελληνική και διεθνής κοινότητα στην διεκδίκηση της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Τι να σκέφτεται άραγε η Μελίνα από κει πάνω;
Μαρία Παναγοπούλου
Όμορφη ιδέα της «σχεδίας» να παρουσιάσει στο εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους τους ανθρώπους της. Μετά από τόσο καιρό είναι πια και δικοί μας άνθρωποι! Συνεχίστε την προσπάθεια.
Κατερίνα Μιχαλάκη
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Οι αναλώσιμοι της Φουκουσιμα, του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- «Αόρατοι» για μια ώρα, της Ελευθερίας Κουμάντου
- «Να τα ξαναπιάσουμε όλα από την αρχή»! Συνέντευξη του Νίκου Καραθάνου στην Ελεωνόρα Ορφανίδου
- Η παρηγοριά της συνωμοσιολογίας. Συνέντευξη του Δημήτρη Ψαρρά στον Σπύρο Ζωνάκη
- «Θέλω να φτιάξω ξενοδοχείο στο φεγγάρι». Συνέντευξη του Ρίτσαρντ Μπράνσον στην Amy MacKinnon
- Γελοιογραφία του Soloup
- Λόγια της πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη
- Εστιάζω του Κωστή Μπακόπουλου
- Επικοινωνία Οι αναγνώστες µας
- Γελοιογραφία του Πέτρου Ζερβού
- Παραδοξολογίες του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Για δυνατούς λύτες της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Συναντήσεις του Σπύρου Ζωνάκη
- Επείγοντα περιστατικά του Γιώργου Μπαζίνα
- Γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου
- Aστικοί µύθοι του Άγγελου Τσέκερη
- Out & About του Νέστορα Πουλάκου
- Φθηνός σκούφος του Νέστορα Πουλάκου
- Πατριδογευσία του Γιάννη Μαύρου
- Street News της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Πρόσωπα του Γιώργου Αράπογλου
- Περιεχόμενα τεύχους #13
- Ποδόσφαιρο για μια καλύτερη ζωή! του Γκολεαδόρ
- Κόμικς: Ούλοι εμείς εφέντη! των Θανάση Πέτρου & Δημήτρη Τιμπιλή
Newsletter