Shedia

EN GR

01/11/2014

Λόγια της πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη

Κράτα καθυστέρηση
 
Είναι αλήθεια ότι είχα αγχωθεί πολύ εκείνο το βράδυ. Ο χρόνος –για πολλοστή φορά– είχε βάλει την επίσηµη εµφάνιση του αντιπάλου και µε είχε στριµώξει για τα καλά στην επαγγελµατική εστία µου. Δεν προλάβαινα. Στις 8:00 –σύµφωνα µε την πρόσκληση που είχα στα χέρια µου από µέρες– ξεκινούσε η παρουσίαση του επίσηµου προγράµµατος.
 
Τα παράτησα όλα στη µέση. Δεν γινόταν αλλιώς. Μέσα σε λίγα λεπτά, είχα καταφέρει να διασχίσω ολόκληρο το κέντρο, να βρω πάρκινγκ, να ανασκουµπωθώ κάπως και, δήθεν ψύχραιµος, να σταθώ στο γκισέ, πίσω από το οποίο δύο χαριτωµένες, ευγενικές κοπέλες τσέκαραν τις λίστες µε τα ονόµατα των καλεσµένων της βραδιάς. Πάντα ψύχραιµος, και εκείνη τη βραδιά νικητής. Ήταν 8 παρά κάτι. Ήµουν στην ώρα µου. Ήµουν συνεπής.
 
Η αναγγελία για την έναρξη της παρουσίασης έγινε γύρω στις 8 και 20 – µε εικοσάλεπτη καθυστέρηση δηλαδή. Όλο αυτό το διάστηµα της αναµονής, καθισµένος στα µαρµαρένια σκαλοπάτια, παρατηρούσα τον κόσµο να προσέρχεται, στους δικούς του ρυθµούς ο καθένας, όλοι καθυστερηµένοι. Οµολογώ ότι µε τσάντιζε κιόλας που έβλεπα πολλούς και πολλές να κατευθύνονται προς τις κοπέλες του γκισέ µε το πιο ανάλαφρο και φυσικό βήµα, σαν να µη τρέχει τίποτα που µας «έστησαν» µισή ώρα.  Γι΄αυτούς, ήταν κάτι φυσιολογικό να καθυστερούν. Μάλλον φυσικό το θεωρούσαν και οι οικοδεσπότες της βραδιάς, γι’ αυτό άλλωστε και µας περίµεναν «να µαζευτούµε». 
 
Συµβαίνει συνέχεια, το γνωρίζουµε όλοι. Νοµίζω πρωταθλητές στην ασυνέπεια είναι οι παρουσιάσεις βιβλίων. Δεν θυµάµαι µία που να µην έχει ξεκινήσει µε σηµαντική καθυστέρηση. Σε προσωπικό επίπεδο, και στον κύκλο µου, τον τίτλο του πρωταθλητή καθυστέρησης έχει πάρει σπίτι της διά βίου η φίλη µου η Κική. Αιώνια πρωταθλήτρια στην αργοπορία, σαν τον Ολυµπιακό στο καταταλαιπωρηµένο ελληνικό ποδόσφαιρο. Και χωρίς παράγκες, στηµένα παιχνίδια κ.λπ. Με την αξία της. Πάντα θα φτάσει καθυστερηµένη στο όποιο ραντεβού, και, µε αναψοκοκκινισµένα από το άγχος µάγουλα, θα ζητήσει «συγγνώµη για την καθυστέρηση». Ποτέ δεν κατάφερε να µας εξηγήσει γιατί αργεί συνεχώς.
 
«Πώς γίνεται να είµαστε ένας λαός που καθυστερεί συνέχεια να ανταποκριθεί και στις πιο απλές κοινωνικές ή οικογενειακές υποχρεώσεις;» ρώτησα λίγες µέρες αργότερα µια ψυχολόγο.
 
Η έκταση του φαινοµένου είναι τόσο εντυπωσιακή, που στους διεθνείς τουριστικούς οδηγούς για τη χώρα µας τα λήµµατα «αργοπορία» και «ασυνέπεια» καµαρώνουν (;) δίπλα από τις λέξεις «φιλοξενία» και «φιλότιµο». Πώς γίνεται, αλήθεια; 
 
Δεν κατάλαβα την απάντηση που µου έδωσε την πρώτη φορά. Και έπρεπε να επιµείνω να µου το εξηγήσει µε απλά λόγια.
 
«Αναζήτησε στο αγγλικό λεξικό το λήµµα “sociopath” και θα καταλάβεις. Οι Έλληνες είµαστε αυτό ακριβώς. Στην ελληνική η λέξη είναι “κοινωνιοπαθής”, αλλά στους κύκλους µας έχει επικρατήσει ο αγγλικός όρος».
 
Το έψαξα. «Ένα άτοµο µε διαταραχή προσωπικότητας, η οποία εκφράζεται µε ακραίες αντικοινωνικές συµπεριφορές», είναι η περιγραφή που δίνει το λεξικό της Οξφόρδης.
 
Ένα άλλο λεξικό ήταν πιο αναλυτικό: «Ένα άτοµo µε αντικοινωνική διαταραχή. Πιθανόν, η πιο συνηθισµένη µορφή διαταραχής προσωπικότητας. Ο «sociopath», συνήθως, είναι πολύ αρεστός (στους γύρω του) γιατί είναι ιδιαίτερα χαρισµατικός, αλλά κατά κανόνα δεν ενδιαφέρεται για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σκέφτεται κυρίως τον εαυτό του και κατηγορεί τους άλλους για αυτά που κάνει ο ίδιος. Σπάνια αισθάνεται ενοχές ή µαθαίνει  από τις όποιες επιπτώσεις. Αν και κάποιοι «sociopaths» έχουν, στην πορεία, γίνει εγκληµατίες, οι περισσότεροι εκφράζουν την κατάσταση αυτή επιδεικνύοντας άλλου τύπου, λιγότερο θανατηφόρες και ακραίες, συµπεριφορές. «Sociopath» ήταν και ο (γνωστός κατά συρροή δολοφόνος) Τσαρλς Μάνσον». Δεν µπορώ να πιστέψω ότι όλοι αυτοί που καθυστερούν στις εκδηλώσεις, στο ποδόσφαιρο, στο θέατρο, παντού, είναι κατά συρροή δολοφόνοι. Έχω πολλούς «sociopaths» φίλους.
 
Όµως, η απορία παραµένει: Πώς επιτρέπουµε και τι σηµαίνει για µια κοινωνία αυτή η συµπεριφορά και, εν τέλει, πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουµε;
 
Να γίνουµε συνεπείς στις υποχρεώσεις µας, ακόµα και όταν πρόκειται για την ψυχαγωγία µας. Για µια θεατρική παράσταση, για µια µουσική συναυλία. Αν αρχίζουν τα πράγµατα στην ώρα τους, δεν θα αναγκαστούµε και εµείς οι κοινωνιοπαθείς να προσαρµοστούµε; Δεν θα γίνει η ζωή µας  και η κοινωνία ολόκληρη λίγο καλύτερη;
 
Γιατί το βλέπω να έρχεται η µέρα που όλοι εκείνοι που έχουν την κακή συνήθεια της συνέπειας και, επί χρόνια, περιµένουν καρτερικά τους καθυστερηµένους για την έναρξη µιας κάποιας εκδήλωσης να γίνονται οι ίδιοι κατά συρροή δολοφόνοι. Από αγανάκτηση.
 
 Χρήστος Αλεφάντης
c.alefantis@shedia.gr
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ


ΓΙΝΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ

©ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ - ΝΙΚΙΟΥ 2 - 10560 ΑΘΗΝΑ

Τηλ: +30 213 023 1220 Email: info@shedia.gr

DotByDot