01/11/2014
Φθηνός σκούφος
Γεύσεις σαν... τα κρύα τα νερά
Έντεκα νοµαταίοι πρόλαβαν και έφτιαξαν το δικό τους, γευστικό, «Ποτάµι», πριν εκείνο γίνει πολιτικό ρεύµα.
της Κορίνας Πριµηκυρίου
Φεύγοντας από το γραφείο, είχα διάθεση για περπάτηµα. Έτσι, τα βήµατα µε οδήγησαν στην πλατεία Περιβολάκι, Συγγρού και Ολυµπίου. Μία όµορφη πλατεία µε χρωµατιστά παρτέρια, πολύχρωµα φωτάκια από δέντρο σε δέντρο και ένα όµορφο µεζεδοπωλείο µε το όνοµα «Ποτάµι». Ο καιρός ακόµα καλός, και το περπάτηµα µου άνοιξε την όρεξη. Αργότερα, έµαθα ότι η «εικαστική παρέµβαση» στην πλατεία είναι δουλειά των ανθρώπων του «Ποταµιού», για την οποία, όµως, είχαν δεχθεί ακόµη και καταγγελίες από τους λιγοστούς γείτονες. Εν συνεχεία, όπως συµβαίνει, τα βρήκαν µε τους γειτόνους, γιατί όλα λύνονται µε τη συζήτηση που φτάνει σε µια συνεννόηση. Τώρα, οι ένοικοι της απέναντι πολυκατοικίας τούς έχουν αγκαλιάσει και γιατί όχι, εφόσον οι άνθρωποι που έχουν το µεζεδοπωλείο άλλαξαν προς το καλύτερο µια «σκοτεινή», παρατηµένη πλατεία. Την καθαρίζουν καθηµερινά, ενώ έχουν φυτέψει και κάποια νέα φυτά. Γιατί το «Ποτάµι» είναι ένα µεζεδοπωλείο και οποιοιδήποτε άλλοι συνειρµοί δεν… ισχύουν.
Έντεκα νέοι άνθρωποι απαρτίζουν την παρέα αυτού του «Ποταµιού», έντεκα νοµαταίοι που ο καθένας από το πόστο του (κουζίνα, σέρβις, µουσική κ.λπ.) προσπαθεί να εξυπηρετήσει µε τον καλύτερο τρόπο τους πελάτες και θαµώνες του µαγαζιού, που φτιάχτηκε µε πολύ µεράκι. Χρήµατα δεν υπήρχαν και, κατά το κλασικό «ανάγκα και θεοί πείθονται», από την πιο µικρή λεπτοµέρεια έως την πιο µεγάλη δουλειά την έκαναν µε τα χεράκια τους. Και όταν υπάρχει το προσωπικό στοιχείο µέσα σ’ ένα µαγαζί, αλλιώς το πονάς και άλλη ενέργεια έχει. Το εσωτερικό του µαγαζιού χαρούµενο. Ο καραγκιόζης κυριαρχεί σ’ έναν µεγάλο πίνακα στον τοίχο. Προτίµησα τραπέζι στην πλατεία. Παρήγγειλα µια πατατοσαλάτα πασπαλισµένη µε µαϊντανό µε µια ελαφριά σαλτσούλα, µελιτζάνες φούρνου µε φέτα και βασιλικό και µια χωριάτικη. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να δοκιµάσω και άλλο ένα πιάτο, αυτό του χοιρινού λεµονάτου µε πατάτες στο φούρνο, αλλά η σκέψη των κιλών που έχω πάρει τελευταία µε σταµάτησε.
Η ανάγκη τους για δουλειά στα µέτρα τους –άλλοι επειδή ήταν άνεργοι, άλλοι επειδή δεν άντεχαν τις εργασιακές συνθήκες τις οποίες βίωναν και άλλοι επειδή είχαν ανάγκη να δουλέψουν µε φίλους και µε κόσµο– τους έκαναν να ενώσουν τις γνώσεις, τις ρίζες, τις δυνάµεις τους, και µε φόρα καταρράκτη κατέληξαν στο ποτάµι.
«Γιατί “Ποτάµι”;»ρωτάω τον εκπρόσωπο τύπου των έντεκα, τον Θοδωρή. «Καταρχάς, γιατί από κάτω τρέχει ακόµα ο Ιλισός και κατά δεύτερον γιατί ξεκινήσαµε και δεν θέλουµε να σταµατήσουµε, όπως το ποτάµι που κυλάει ασταµάτητα. Έτσι νιώθουµε.
Μετά, όµως, ήρθε ο Θεοδωράκης µε το δικό του, πολιτικό, ποτάµι και τα πράγµατα µπερδεύτηκαν. Εκεί που θέλαµε ένα µαγαζί απολιτίκ, µπαίνουµε στο µάτι του κυκλώνα. Έχουµε ακούσει ερωτήσεις του τύπου «έχετε σχέση µε το πολιτικό Ποτάµι;», αλλά και συµβουλές "κάντε του µήνυση! κάντε του αγωγή!" «Το κωµικοτραγικό είναι ότι ακόµα και ο λογότυπος µοιάζει!»
«Πώς τα πάτε µεταξύ σας;» ρωτάω. «Όπως όλοι», µου απαντά. «Έχουµε τα πάνω µας, τα κάτω µας, καµιά φορά κοντραριζόµαστε δυνατά, αλλά τα βρίσκουµε, µαθαίνουµε σιγά-σιγά ο ένας τον άλλον, τα όρια, τις παραξενιές, δηµιουργούµε σχέσεις και πορευόµαστε. Προσωπικά, δεν θα ήθελα να είµαι πουθενά αλλού, µ’ αρέσει πολύ αυτό που δηµιουργήσαµε, η οµάδα µας. Οι άνθρωποι εδώ έρχονται για εµάς, υπάρχει η προσωπική επαφή, ο κόσµος εκτιµάει τη φάση µας. Ψάχνουν πια οι άνθρωποι πού πάνε, ποιος υπάρχει πίσω από την ταµπέλα. Προτείνω ξεκάθαρα συλλογικές και αλληλέγγυες δράσεις, έτσι θα προχωρήσουµε και θα τα βγάλουµε πέρα µέσα στο χάος που επικρατεί», καταλήγει.
Μετά από ένα νόστιµο γεύµα, που συνοδεύτηκε από µια ενδιαφέρουσα κουβέντα, αποφάσισα να φύγω, να αφήσω και τον Θοδωρή να δουλέψει.
Έδωσα έντεκα ευρώ και, ακούγοντας τη µουσική από έναν πλανόδιο ακορντεονίστα, αποµακρύνθηκα. Θα επιστρέψω, βέβαια, για να δοκιµάσω εκείνο το χοιρινό, µη νοµίζετε ότι το ξέχασα.
*«Το Ποτάµι», Συγγρού 122 & Γ. Ολυµπίου 27-29, Κουκάκι. Δευτ.-Πέµ. 9.00-1.00. Παρ.-Σάβ. 9.00-3.00. Κυριακή 10.00-1.00
Και λίγο από το µενού…
Πλιγούρι µε ψητά λαχανικά 2,50€
Σουτζούκι “Miran” 3.00€
Μελιτζάνες φούρνου µε φέτα και βασιλικό 4,00€
Πατζαροκεφτέδες µε αραβική
πίτα και σάλτσα ταχίνι 4,00€
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Out & About
- Περιεχόμενα τεύχους #20
- Αδιακρίτως ωφέλιµο
- Έκδοση (και) αναλογική
- Η «σχεδία» του χιούµορ
- «Να κοιταζόµαστε στα µάτια»
- Όταν η Wikileaks συνάντησε τη Google*
- Μια σκληρή ιστορία που δεν έµεινε ανείπωτη
- «Δεν είναι ακτιβισµός, είναι εσωτερική ανάγκη»
- Aυτοσχέδια. Tου Μιχάλη Κουντούρη
- Λόγια της πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη
- Εστιάζω του Κωστή Μπακόπουλου
- Επικοινωνία. Οι αναγνώστες µας
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου
- Συναντήσεις
- Επείγοντα περιστατικά
- Γελοιογραφία του Πέτρου Ζερβού
- Αβαδίζω των Solοup & Νίκου Πλατή
- Αστικοί µύθοι
- Φθηνός σκούφος
- Πατριδογευσία
- Street News
- Το δικαίωµα στη φυσική ανάγκη
- Το διάβασµα ως «τιµωρία»
Newsletter