01/11/2014
Επικοινωνία. Οι αναγνώστες µας
Τσι καρδιές του κόσµου
Αγαπητοί στη «σχεδία»,
Σας αγοράζω (εσάς όλους που κρύβεστε πίσω από τις σελίδες του περιοδικού) κάθε µήνα µε ανυποµονησία. Κάθε µήνα και από άλλο πόστο, από άλλον πωλητή. Η πρώτη εβδοµάδα αυτού του κάθε µήνα είναι η εβδοµάδα που θα ψάξω τους σταθµούς του µετρό και τους πεζόδροµους για να εντοπίσω το κόκκινο γιλέκο του πωλητή της «σχεδίας». Μέχρι τώρα, έχω έξι τεύχη (το καλοκαιρινό διπλό, γιατί το πήρα και τον Ιούλιο και τον Αύγουστο), όλα αρχειοθετηµένα σε έναν µεγάλο φάκελο. Θυµάµαι καθεµιά απο τις έξι αγορές που έχω κάνει, τον κάθε ξεχωριστό πωλητή που συνάντησα. Εκείνον που έβαζε τα περιοδικά σε ζελατίνες και εκείνον που τα έδινε µε σακουλάκια «για να µη χαλάσουν στο δρόµο». Τον πωλητή στο Θησείο που µε ρώτησε γιατί αγοράζω το περιοδικό (το κάνω γιατί το βρίσκω πράγµατι καλό ή µήπως απο ελεηµοσύνη;). Την πωλήτρια έξω από τα Μακ Ντόναλντς του Συντάγµατος που έσκυψε να πιάσει το περιοδικό όταν µου έπεσε (γιατί είχα δεµένο το χέρι µου) και µου ευχήθηκε περαστικά. Τον πωλητή στο Χαλάνδρι που τον κυνήγησα στον πεζόδροµο για να προλάβω το τελευταίο τεύχος που είχε πάνω του. Τον πωλητή στην Ερµού που διαλαλούσε ότι έδινε «το καλύτερο περιοδικό δρόµου! Το περιοδικό που κατέκτησε τσι καρδιές ούλου του κοσµου! Τσι καρδιές του κόσµου!» Μετά από την εµπειρία της αγοράς της «σχεδίας», είναι η ώρα να ρουφήξεις τη «σχεδία». Το περιεχόµενό της είναι πάντα εκπληκτικό. Συνδυάζει χίλια δυο θέµατα, τα άρθρα είναι πρωτότυπα, προσεγµένα, καλογραµµένα, µε άποψη. Πού και πού έχουν και κανένα δυο τυπογραφικά λάθη, για µένα απόδειξη της µοναδικότητας και του αληθινού της προσπάθειας. Η «σχεδία» γίνεται, πράγµατι, µια σχεδία ανθρωπιάς, τόσο για το κοινωνικό της έργο όσο και για το ότι διδάσκει την εµπιστοσύνη απέναντι στους ανθρώπους. Σε µια κοινωνία που κλείνεται στο φόβο, η αλληλεγγύη και η εµπιστοσύνη γίνονται τα πιο δυνατά αντίδοτα. Γιατί η «σχεδία» έχει γίνει, για µένα, η δυνατότητα για µια βουτιά σε πράγµατα που πραγµατικά αξίζουν. Η δυνατότητα για ένα ταξίδι στον κόσµο που µας συνηθίζουν να παραβλέπουµε, γιατί δεν στραφταλίζει, δεν ειναι πεντακάθαρος, δεν φαίνεται ούτε τέλειος ούτε αλάνθαστος. Κι όµως, είναι τόσο λαµπερότερος, τόσο καθαρότερος από τον επιφανειακά «τέλειο» κόσµο στον οποίο πρέπει να πιστέψουµε και µε τον οποίο πρέπει να ταυτιστούµε. Κι επειδή είναι ένας κόσµος που βασίζεται στην ειλικρίνεια από τα θεµέλια, είναι πιο δυνατός, πιο γερός, πιο υγιής, πιο αληθινός από την εικονική πραγµατικότητα µιας τηλεόρασης, µιας οθόνης, µιας δυστυχισµένης ευτυχίας... Υγιής γιατί ο κόσµος που προβάλλετε προσπαθεί, θέλει, παλεύει! Και έχει όλο και περισσότερους µαζί του, αν κρίνω απο τις «σχεδίες» που βλέπω σε τσάντες, χέρια, µασχάλες και αγκαλιές να κυκλοφορούν στο µετρό.
Με ειλικρινή εκτίµηση,
Νεφέλη
ΥΓ. Χθες στο Χαλάνδρι άφησα 3 ευρώ σε µια άστεγη που ζητούσε ελεηµοσύνη, όσα θα έδινα και για το περιοδικό. Αύριο, θα την ψάξω να της αφήσω µια «σχεδία». Ίσως χρειάζεται µια σανίδα για να πιαστεί και να επιπλεύσει και πάλι. Μια σχεδία.
Ακριβή έκδοση
Γεια σας,
Πρέπει να σας πω πως στην αρχή ήµουν επιφυλακτική µε το περιοδικό σας και το σκοπό έκδοσής του. Σε έναν µεγάλο βαθµό, έχω πειστεί πως, πραγµατικά, στηρίζει τους άνεργους και άστεγους συνανθρώπους µας µε το ποσοστό που τους δίνει (1,50 ευρώ). Όπως και µε την ενδιαφέρουσα άποψη και µατιά που εκφράζουν οι αρθρογράφοι του. Δεν καταλαβαίνω, όµως, γιατί γίνεται αυτή η σπατάλη στο κόστος έκδοσής του. Η πλαστικοποίησή του νοµίζω πως δεν είναι απαραίτητη και το κόστος της είναι σοβαρό, απ’ ό,τι ξέρω. Επίσης, θα προτιµούσα έναν πιο µοντέρνο σχεδιασµό. Η αισθητική της έκδοσης παραπέµπει στις εκδόσεις του ‘90. Η ποιότητα της εκτύπωσης είναι πολύ καλή αλλά ακριβή, νοµίζω. Παραθέτω τη γνώµη µου, που, ίσως, βοηθήσει στη βελτίωση. Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Ελένη Αγιαννίτη
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σύµφωνα µε πρόσφατη επίσηµη έκθεση του «Economist», η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη αναφορικά µε τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας και την κοινωνική ένταξη των ψυχικά ασθενών. Κάτι που καταδεικνύει την απόλυτη αναγκαιότητα το κλείσιµο των ψυχιατρείων να συνοδευθεί από επαρκείς δοµές αποασυλοποίησης. Ας γίνει επιτέλους!
Γιάννης Χαραλάµπους
Στη Σουηδία, ο νέος υπουργός Υγείας είναι 28 χρονών, ενώ η υπουργός Παιδείας 27 χρονών, και µάλιστα µουσουλµάνα βοσνιακής καταγωγής. Πέρα από το ότι δύσκολα στη χώρα µας θα µπορούσαµε να φανταστούµε υπουργό αρµόδιο για θέµατα εκπαίδευσης µεταναστευτικής καταγωγής, θα θεωρούνταν, επιπλέον, µικροί ακόµα και για τις νεολαίες των κοµµάτων.
Ιωάννα Ιορδανίδου
Σε οµιλία του από το 2011, ο Μιχαλολιάκος αποκαλύπτει ότι αν ζούσε στη Γερµανία το 1933 θα συµµετείχε µε χαρά στο ναζιστικό κόµµα. Γιατί δεν µου προκαλεί καµία εντύπωση;
Ζωή Παπαδοπούλου
Πληθαίνουν επικίνδυνα το τελευταίο διάστηµα τα κρούσµατα οµοφοβικής βίας στη χώρα µας. Πρέπει να θέσουµε άµεσα τέρµα στη διάχυση µιας κουλτούρας µίσους απέναντι στη διαφορετικότητα στην κοινωνία µας.
Γιώργος Βασιλόπουλος
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Out & About
- Περιεχόμενα τεύχους #20
- Αδιακρίτως ωφέλιµο
- Έκδοση (και) αναλογική
- Η «σχεδία» του χιούµορ
- «Να κοιταζόµαστε στα µάτια»
- Όταν η Wikileaks συνάντησε τη Google*
- Μια σκληρή ιστορία που δεν έµεινε ανείπωτη
- «Δεν είναι ακτιβισµός, είναι εσωτερική ανάγκη»
- Aυτοσχέδια. Tου Μιχάλη Κουντούρη
- Λόγια της πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη
- Εστιάζω του Κωστή Μπακόπουλου
- Επικοινωνία. Οι αναγνώστες µας
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου
- Συναντήσεις
- Επείγοντα περιστατικά
- Γελοιογραφία του Πέτρου Ζερβού
- Αβαδίζω των Solοup & Νίκου Πλατή
- Αστικοί µύθοι
- Φθηνός σκούφος
- Πατριδογευσία
- Street News
- Το δικαίωµα στη φυσική ανάγκη
- Το διάβασµα ως «τιµωρία»
Newsletter