Shedia

EN GR

30/10/2013

Κοινωνικό Βαρόµετρο: Αµφισβητούν και απαιτούν, του Γιώργου Αράπογλου

Στροφή στην κοινωνία, με κάθε τρόπο, είναι η απαίτηση των απλών πολιτών για τις επιχειρήσεις, σύμφωνα με την έρευνα  A.S.B.I.
 
Η φτώχεια , ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι δράσεις για τον περιορισμό και την αντιμετώπισή τους είναι τα κύρια ζητήματα που θα πρέπει να απασχολήσουν άμεσα και τις επιχειρήσεις, αν πραγματικά πιστεύουν ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της κοινωνίας και όχι κάτι το ξεχωριστό. 
 
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από το Κοινωνικό Βαρόμετρο A.S.B.I. (Awareness & Social Behavior Index), που υλοποίησε για 11η χρονιά η εταιρεία MEDA Communication. Η έρευνα έδωσε πολλά και σημαντικά στοιχεία,  που αποδεικνύουν πως οι επιχειρήσεις που νοιάζονται για τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα θα πρέπει άμεσα να κατευθύνουν τις δράσεις  τους προς τομείς που θα φέρουν αποτελέσματα στις βασικές ανάγκες της κοινωνίας, οι οποίες, όπως είναι προφανές, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχουν αλλάξει ριζικά. 
 
Το Κοινωνικό Βαρόμετρο A.S.B.I. είναι η μεγαλύτερη διαχρονική έρευνα για τις στάσεις και τις συμπεριφορές της κοινής γνώμης στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στην Ελλάδα, η οποία υλοποιείται σε συνεργασία με το Ινστιτούτο ερευνών VPRC. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη έρευνα, που πραγματοποιείται ήδη από το 2003, με συνεντεύξεις  που γίνονται πρόσωπο με πρόσωπο μέσα στα νοικοκυριά, γεγονός που την καθιστά ακόμα πιο σημαντική, καθώς τα αποτελέσματα αντανακλούν στις επιχειρήσεις άμεσα τις ανάγκες της κοινωνίας. Αυτή η ιδιαιτερότητα διεξαγωγής της έρευνας είναι, ωστόσο, που καθιστά και τη διεξαγωγή της ακόμα πιο δύσκολη. «Είναι αλήθεια πως, παρόλο που οι ερευνητές είναι διαπιστευμένοι, υπάρχει ο φόβος προς τον ξένο και μια σχετική επιφυλακτικότητα. Ωστόσο, δεδομένου ότι η έρευνα είναι κοινωνικού ενδιαφέροντος, υπάρχουν πάρα πολλά νοικοκυριά που δεν διστάζουν να ανοίξουν την πόρτα τους και να διαθέσουν το χρόνο τους προκειμένου να βοηθήσουν», αναφέρει στη «σχεδία» η κ. Αθηνά Γαλάνη, υπεύθυνη της MEDA Communication για τη διεξαγωγή της έρευνας.  
 
Το φετινό κοινωνικό βαρόμετρο, το οποίο υλοποιήθηκε στο διάστημα Μάρτιος-Μάιος 2013 και με τη μεθοδολογία των ομαδικών συζητήσεων σε τέσσερις κατηγορίες (άνδρες-γυναίκες 25-35 και άνδρες-γυναίκες 36-50 ετών), ανέδειξε το ζήτημα  της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ως τη βασική προτεραιότητα στην οποία θα πρέπει να κατευθυνθούν οι εταιρείες. Ένα από τα εντυπωσιακά στοιχεία της έρευνας είναι ότι για πρώτη φορά η παιδεία σε επίπεδο εκπαίδευσης και κατάρτισης βρίσκεται σε υψηλή θέση στις προτεραιότητες των πολιτών, ενώ, ύστερα από αρκετά χρόνια, τα περιβαλλοντικά ζητήματα υποχώρησαν σε χαμηλότερες θέσεις. 
 
Ιδιαίτερη έμφαση φέτος δόθηκε στην ανεργία, κυρίως των νέων, στο πρόβλημα της μετανάστευσης, καθώς και στις παράπλευρες συνέπειες, όπως η αύξηση της εγκληματικότητας, του αισθήματος ανασφάλειας, πρόνοιας κ.λπ. 
 
 
Καχυποψία των πολιτών
 
Είναι, ωστόσο, γεγονός πως –όπως προκύπτει από το Κοινωνικό Βαρόμετρο A.S.B.I., πάντα– η πλειονότητα των πολιτών αμφισβητεί το ειλικρινές ενδιαφέρον των επιχειρήσεων για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Πολλοί δε όχι μόνο είναι απλώς καχύποπτοι, αλλά θεωρούν τις επιχειρήσεις συνυπαίτιες για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει ο τόπος και οι πολίτες. 
 
Κυρίαρχη είναι η άποψη, επίσης, πως οι απολύσεις, οι μισθοί πείνας, οι σκληρές συνθήκες εργασίας αποτελούν αποδείξεις ότι οι επιχειρήσεις όχι μόνο δεν ανησυχούν, αλλά εκμεταλλεύονται αυτή τη συγκυρία προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους. 
 
Όσον αφορά δε την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, ενώ πολλοί γνωρίζουν την ύπαρξη εταιρειών που έχουν κοινωνικό έργο, ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών αμφισβητεί την ειλικρίνεια των προθέσεων των εταιρειών αυτών, εκτιμώντας πως όλα γίνονται για λόγους διαφημιστικής προβολής ή για την επίτευξη φοροαπαλλαγών. 
 
Παρ’όλ’ αυτά, δεν είναι λίγοι και εκείνοι που θεωρούν πως οι δράσεις είναι πράγματι χρήσιμες για την κοινωνία, επισημαίνοντας, ωστόσο, πως αυτό που απαιτείται δεν είναι μια περιστασιακή ενασχόληση, αλλά μια συστηματική δράση πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα. 
 
Οι συμμετέχοντες στην έρευνα έθεσαν και προτάσεις για την εσωτερική λειτουργία των επιχειρήσεων προκειμένου να εφαρμοστεί ένα «κοινωνικά ευαισθητοποιημένο» επιχειρείν. Οι προτάσεις αυτές αφορούν κυρίως τον σεβασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων (ασφάλιση, μισθοδοσία, μέτρα ασφάλειας και υγιεινής), αύξηση των θέσεων εργασίας, εφαρμογή τιμολογιακών πολιτικών με γνώμονα την οικονομική συγκυρία (πάγωμα/μείωση τιμών, εκπτώσεις, προσφορές, κουπόνια, ευκολίες πληρωμής).
 
Σε υψηλές θέσεις στην εκτίμηση των ερωτηθέντων βρέθηκαν οι εταιρείες εκείνες η συμμετοχή των οποίων στον σύνθετο δείκτη της υποστήριξης της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (αναγνωρισιμότητα, δημοτικότητα, διεισδυτικότητα) είχε μεγάλη απήχηση στην κοινωνία, ενώ σημαντικά ήταν και τα αποτελέσματα του σύνθετου δείκτη κοινωνικής επιρροής και απήχησης των εθελοντικών οργανώσεων, ο οποίος διαμορφώθηκε βάσει των δεικτών της αναγνωρισιμότητας, της δημοτικότητας και της διεισδυτικότητας.
 
Οι πρωτοβουλίες των ΜΚΟ για την ενίσχυση κοινωνικών ομάδων του πληθυσμού οι οποίες έχουν εγκαταλειφθεί πλήρως από το κράτος βρέθηκαν ψηλά στην εκτίμηση και τον προβληματισμό των ερωτηθέντων, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως περισσότερης αναγνώρισης και εκτίμησης τυγχάνουν οι Οργανώσεις οι οποίες έχουν συχνή και έντονη παρουσία στην κοινωνία. «Ο κόσμος εμπιστεύεται περισσότερο τις ΜΚΟ που είναι ευρέως γνωστές, κάτι που είναι απόλυτα λογικό, λόγω του κλίματος αμφισβήτησης που υπάρχει γενικότερα στην κοινωνία για το ρόλο τους. 
 
Γενικά, ωστόσο, υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις ΜΚΟ, αλλά το πρόβλημα είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν μεγάλη διεισδυτικότητα στην ελληνική κοινωνία. Αυτό εξηγείται, ώς ένα βαθμό, από το γεγονός ότι μέχρι τώρα οι περισσότερες λειτουργούσαν με κοινοτικά κονδύλια και δεν είχαν δημιουργήσει την “κουλτούρα” του να στηριχθούν στη βάση. Είναι μια πραγματικότητα που βλέπουμε σταδιακά να αλλάζει», σχολίασε σχετικά η κ. Γαλάνη. 
 
Όσον αφορά την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ),  αποτελεί, όπως εξηγεί, ένα ισχυρό εργαλείο των επιχειρήσεων, του οποίου τις δυνατότητες, όσες τις εκτίμησαν από τα πρώιμα στάδια, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν σε μεγάλο βαθμό ακόμα και στις μέρες αυτές της μεγάλης κρίσης. 
«Η ΕΚΕ είναι μια δράση,η οποία κοστίζει αρκετά στις επιχειρήσεις, γι’ αυτό πολλές δεν δίνουν τη βαρύτητα που θα απαιτούσε. Αν και ξεκίνησε από το 2003, η δράση της άρχισε να διαφαίνεται από το 2008 και έπειτα. Όσοι το είδαν επιφανειακά την εγκατέλειψαν, ειδικά από το 2010 και μετά, όταν τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν πολύ. Υπάρχουν, ωστόσο, οι επιχειρήσεις που αντιλαμβάνονται πως δεν αποτελούν ξεχωριστό κομμάτι της κοινωνίας, αλλά μέσα από αυτήν λειτουργούν και αντλούν τους στόχους τους.
 Όσες επιχειρήσεις μπήκαν από την αρχή το συνεχίζουν, το νιώθουν πια στο DNA τους, και τα αποτελέσματα αποτυπώνονται εκτός από το βαρόμετρο και στην ανταπόκριση που έχουν στην κοινωνία», επισήμανε, μιλώντας στη «σχεδία», η κ. Γαλάνη. 
 
 
Interamerican και Εθνική Αστέγων
 
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα στενής σχέσης και συνεργασίας στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης είναι αυτό που «δένει» την πρωτοβουλία «Γκολ στη Φτώχεια» (στις δράσεις της οποίας εντάσσεται και η  Εθνική ποδοσφαιρική ομάδα Αστέγων) με την ασφαλιστική εταιρεία «Interamerican». Η «Interamerican»είναι «συμπαίκτης» και υποστηρικτής της, κοινωνικής πρωτίστως και εν συνεχεία ποδοσφαιρικής, πρωτοβουλίας, από το ξεκίνημά της, το 2007. Η εταιρεία ασφαλίζει τις αποστολές της Εθνικής, που επί επτά συναπτά έτη συμμετέχει στο θεσμό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Αστέγων. Η εταιρεία όχι απλώς εξακολουθεί να υποστηρίζει την καμπάνια «Γκολ στη Φτώχεια», σε αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης, αλλά η σχέση αυτή ενισχύθηκε περαιτέρω με την κυκλοφορία της «σχεδίας». Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της ενίσχυσης της σχέσης είναι το σεμινάριο προς τους πωλητές της «σχεδίας» από υψηλόβαθμο στέλεχος του τμήματος πωλήσεων της εταιρείας (το σεμινάριο εστιάζεται στην παροχή πρακτικών συμβουλών για να είναι πιο αποτελεσματικοί στις πωλήσεις οι άνθρωποι του περιοδικού), αλλά και η δημιουργία «ασφαλούς πόστου» έξω από τα κεντρικά γραφεία της «Interamerican». «Ασφαλή» λέγονται τα πόστα, που δημιουργούνται σε συνεργασία με φορείς έξω ή και εντός των χώρων λειτουργίας τους και περιλαμβάνουν την ενημέρωση-ευαισθητοποίηση των εργαζομένων όχι μόνο για τους σκοπούς έκδοσης της «σχεδίας» αλλά και για ευρύτερα ζητήματα που αφορούν στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό.

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ