Shedia

EN GR

27/03/2013

Πρόσωπα, του Γιώργου Αράπογλου

Νίκος Κούτικας, 48 Ετών
 
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αίγιο. Εκεί ζούσα με τους δύο γονείς μου, δούλεψα σκληρά και από πολύ μικρή ηλικία κατάφερα να πετύχω επαγγελματικά. Πριν ακόμα ενηλικιωθώ είχα καταφέρει να έχω στην ιδιοκτησία μου ένα κατάστημα, ενώ με τα χρόνια κατάφερα να αποκτήσω και ένα δεύτερο. Ήμουν αρκετά εύρωστος οικονομικά, αρραβωνιασμένος για πέντε χρόνια και ετοιμαζόμουν για γάμο. Ο μεγάλος σεισμός του ’95 ήταν η αιτία που ανατράπηκε βίαια η ζωή μου. Τα καταστήματα κατέρρευσαν και μαζί και όλο το εμπόρευμα χάθηκε, με αποτέλεσμα να πάθω μεγάλη οικονομική καταστροφή. Η αρραβωνιαστικιά μου με εγκατέλειψε και η υγεία των δικών μου κλονίστηκε άσχημα. Όταν τους έχασα, προσπάθησα να έρθω σε συγγενείς στην Αθήνα για να κάνω ένα νέο ξεκίνημα, ωστόσο, συνάντησα κλειστές πόρτες. 
 
Έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη. Έμεινα αρκετό καιρό στο δρόμο, πίσω από το γήπεδο Καραϊσκάκη, όταν και με βρήκαν υπηρεσίες του δήμου Π. Φαλήρου και με βοήθησαν να μείνω στον ξενώνα του δήμου Αθηναίων. Όπλο μου ήταν πάντα η πίστη ότι θα τα καταφέρω. 
Έχω φάει πολλά χαστούκια, αλλά κάθε φορά είμαι αποφασισμένος να ξανασταθώ στα πόδια μου. Κάνω συνέχεια διάφορες δουλειές. Διανομές φυλλαδίων, μαστορέματα, φύλαξη κτιρίων. Η «Σχεδία» ήρθε σαν μια ακόμα βοήθεια να σταθώ στα πόδια μου και να συνεχίσω την προσπάθεια. 
 
Λόγω της εμπειρίας μου, μπορώ να πουλώ αρκετά φύλλα και να έχω ένα μικρό, αλλά καθόλου ευκαταφρόνητο εισόδημα. Πάνω από όλα, όμως, είναι η αίσθηση ότι σηκώνομαι το πρωί και έχω μια δουλειά να κάνω. Πηγαίνω στο πόστο μου, μιλώ με κόσμο, τους εξηγώ τι κάνουμε και παίρνω θάρρος. Είναι κάτι που το είχα μεγάλη ανάγκη γιατί μέχρι σήμερα έχω συναντήσει πολύ ρατσισμό.
 
Οι άστεγοι αντιμετωπίζονται με ρατσισμό και κακία πολλές φορές. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες αστέγων. Αυτοί που είναι από άποψη και περιμένουν μονίμως μια βοήθεια από κάποιον άλλο, αυτοί που τους ήρθαν τα πράγματα ανάποδα, αλλά δεν το βάζουν κάτω και εξακολουθούν να προσπαθούν να ορθοποδήσουν ξανά και αυτοί που έχουν χάσει κάθε ελπίδα και έχουν εγκαταλείψει τις προσπάθειες. 
 
Ήμουν από τους τυχερούς που βρήκα κάποιον να με εμπιστευθεί και να μου δίνει δουλειές για να βγάζω λίγα χρήματα. Μάλιστα, μου παραχώρησε και ένα δωμάτιο στο σπίτι του για να μπορώ να πηγαίνω που και που να κοιμάμαι, να κάνω ένα ζεστό μπάνιο, να νιώθω λίγο καλύτερα. Δεν έχω καμία διάθεση να σταματήσω να αγωνίζομαι, αλλά όση θέληση και να έχεις, ποτέ δεν μπορείς να τα καταφέρεις μόνος. 
 
Η ενασχόληση με τη «Σχεδία» μού έδωσε αυτήν ακριβώς τη στήριξη που χρειαζόμουν. Ξέρω ότι δεν είμαι μόνος. Υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται και σπεύδουν να βοηθήσουν. Μαζί τους κι εγώ θα συνεχίσω να προσπαθώ αρχικά να κάνω μια καινούρια αρχή και, στη συνέχεια, να βοηθήσω με τη σειρά μου εκείνους που χάνουν τις ελπίδες τους». 
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ