01/12/2014
Φθηνός σκούφος
Μία υπόθεση οικογενειακή
Μια µπακαλοταβέρνα όπου οι γεύσεις και το περιβάλλον υπηρετούν µε τον καλύτερο τρόπο τις παραδόσεις.
της Κορίνας Πριµηκυρίου
Πήγαµε συστηµένοι στην ταβέρνα «Το Ειδικόν». Στην ταµπέλα της εισόδου αναγράφεται ως «Οινοπαντοπωλείον “Tο Eιδικόν” Αρ. Α. Παπακωνσταντίνου & Υιός» και έτσι παραµένει.
Πρόκειται για ένα γωνιακό ψηλοτάβανο µαγαζί µε ξύλινη τζαµαρία. Μπαίνοντας, άρχισαν ν’ αναβλύζουν µέσα µου µνήµες από τα σπίτια των γιαγιάδων µου, µυρωδιές από τη γειτονιά µου, όταν η κυρά Αλεξάνδρα τηγάνιζε κεφτέδες και µοσχοβολούσε η γειτονιά δυόσµο και όλα τα παιδιά περνούσαµε από εκεί για µεζεδάκι. Τα έπιπλα µιας άλλης εποχής, πάτωµα από µωσαϊκό κοντά ενός αιώνα –από το 1920, για την ακρίβεια τότε που άνοιξε ο πατέρας Αριστείδης το µαγαζί–, µε την ανάλογη φθορά και γοητεία. Το διάστηµα που ήµουν εκεί, µια πελάτισσα έκανε παράπονα για το «βρώµικο» πάτωµα. Μας έκανε εντύπωση η απάντησή του: «Αν το καθαρίσεις, θα πληρωθείς καλά».
Απέναντί µου στον τοίχο, µεγάλα κάδρα µε ασπρόµαυρα φωτογραφικά πορτρέτα όλου του σογιού. Όλοι εκεί, επιβλητικοί, να τους βλέπεις, να θυµάσαι τα λόγια τους, το βλέµµα τους, εκεί να σε προσέχουν. Ανάµεσά τους, ένα εικονοστάσι. Παλιά ξύλινα ρολόγια τοίχου. Εκεί που έτρωγα, ξαφνικά ακούω τον κούκο που µου θύµισε ότι η ώρα είναι πέντε. Κρεµασµένα, σκόρδα σε κοτσίδες και µπαχαρικά, τα πράγµατα του παλιού µπακάλικου σαν άθικτα, σαν να έχει σταµατήσει ο χρόνος. Κονσέρβες, απορρυπαντικά, ζυγαριές, µπουκάλια.
Την ώρα που πήγα, ο κύριος Αποστόλης µαγείρευε και ο κύριος Τάσος σέρβιρε. Το µενού του µαγαζιού µικρό αλλά εκλεκτό. Οµελέτα, λουκάνικο, κεφτέδες, συκώτι µοσχαρίσιο, φάβα, τυρί, πατάτες τηγανητές, σαλάτα. Από κρασί, µόνο ρετσίνα παραγωγής του, από τα βαρέλια στο υπόγειο. Επίπονη και πολυέξοδη η διαδικασία συντήρησης και καθαρισµού, όπως µας είπε αργότερα ο Αριστείδης, ο γιος, και εµφιαλωµένα τσίπουρο και µπίρα. Χύµα αλλουνού δεν βάζει στο µαγαζί, γιατί, κατά πώς λέει, «αν δεν το φτιάχνεις µόνος σου, δεν ξέρεις τι πίνεις, τι σερβίρεις».
Τη δουλειά την ξεκίνησε ο πατέρας του. Τον ρωτάµε αν εκείνος είχε κάποιο άλλο όνειρο. «Όχι, γιατί να έχω; Δούλευα σαν λογιστής, µετά ερχόµουν εδώ να βοηθήσω την οικογένεια. Η γενιά µου αγαπούσε τη δουλειά, την οικογένεια και την ήθελε δεµένη, κάναµε οτιδήποτε, όταν χρειαζόταν, χωρίς να γκρινιάζουµε. Σήµερα, οι νέοι δεν θέλουν να δουλέψουν. Έχουν µάθει στα έτοιµα και στα εύκολα, ανοίγουν µαγαζιά, δεν προσέχουν, γιατί έχουν σαν γνώµονα το κέρδος, και έτσι κλείνουν γρήγορα. Κάνουν οικογένειες και τις διαλύουν για ψύλλου πήδηµα, γι’ αυτό έχουµε φτάσει σ’ αυτό το σηµείο. Όλα στη ζωή θέλουν αγάπη, κόπο και µεράκι».
«Το µαγαζί είναι από τα πιο παλιά που υπάρχουν. ‘Εχει γίνει γνωστό, έχουν γίνει αναφορές σε διάφορα έντυπα, και έτσι έρχονται απ’ όλες τις περιοχές της Αττικής. Προχθές ήταν εδώ ο Λοβέρδος, είχε φέρει και µουσικούς». Ο Λοβέρδος; Και πώς συµπεριφέρθηκε ο κόσµος; Δεν υπήρξε πρόβληµα; «Όχι, κανένα. Είχαν γίνει όλοι µια παρέα και διασκέδαζαν, το µαγαζί δεν τα σηκώνει αυτά. Σέβονται οι άνθρωποι το χώρο, αν έχουν πρόβληµα θα το λύσουν έξω, όχι εδώ».
«Αγαπώ τη δουλειά και την οικογένεια, γι’ αυτό θέλω να περνάω χρόνο µε την κυρά, τα παιδιά και τα εγγόνια µου. Έτσι, τα βράδια κλείνω στις 23.00, µετά τις έντεκα ούτε τρως ούτε πίνεις. Δεν κρατάω το µαγαζί ανοιχτό για µια παρέα που θέλει να µιλήσει µέχρι το πρωί. Κυριακές και αργίες κλειστά και καλοκαίρι ενάµιση µήνα».
Όλη αυτή την ώρα, ο κύριος Αποστόλης µαγείρευε, έβγαζε λογαριασµούς, µάζευε τραπέζια και εγώ να τον ρωτώ για την κυρά που έχω ακούσει ότι εκείνη είναι στη κουζίνα. «Η κυρά το πρωί βοηθάει µε τα εγγόνια, τα προσέχει µέχρι να έρθουν τα παιδιά από τη δουλειά. Σε λίγο, θα φανεί».
Ανοίγει η πόρτα και µπαίνει ο Αριστείδης, µετά τη δουλειά, να βοηθήσει τον πατέρα του. Κατάλαβα ότι αγαπάει τη δουλειά και θα συνεχίσει την παράδοση. «Το µαγαζί είναι σχολείο, µαθαίνεις τους ανθρώπους, αλλά είναι πολύ δύσκολο να το κρατήσεις. Θέλει µεράκι». Σόι πάει το βασίλειο...
«Είµαι ευτυχισµένος. Έχω την υγεία µου, το µαγαζί και την οικογένειά µου ενωµένη, τι άλλο θέλω;» µας αποχαιρετά ο κ. Αποστόλης. Έχει αυτά που θέλουµε όλοι µας.
*«Το Ειδικόν», Ψαρρών 38 και Σαλαµίνος, Δραπετσώνα, Πειραιάς. Δευτ.-Σαβ 08:30-23:00. Κυριακή και αργίες κλειστά.
Όλο το µενού…
Σαλάτα ντοµάτα, µε ελιές και κρεµµύδι 3.00 €
Γραβιέρα, η τιµή πάει µε το ζύγι 4.00 €
Τηγανητές φρεσκοκοµµένες πατάτες «τούρτα» 5.00 €
Κεφτέδες 6.00 €
Συκωτάκι 7.00 €
Οµελέτα µε διάφορα υλικά 7.00 €
Φάβα 4.00 €
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Περιεχόμενα τεύχους #21
- Τα φρουτάκια της βιτρίνας
- Υπερευαίσθητος Άι Βασίλης
- Διαδροµές κόντρα στον εφησυχασµό
- Η χειραγώγηση της επιθυµίας
- Ο θείος έπαιξε σε Μουντιάλ!
- «Σχεδία» σε ρότα κοινή
- Αλληλεγγύης το ανάγνωσµα
- «Ο Μπερκίν ήταν το παιδί όλων»
- Η «σχεδία» στο σανίδι
- «Δεν ζεις όµορφα µέσα στο µέτριο»
- Τα παιδία κάνουν Τέχνη
- Γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου
- Λόγια της πλώρης
- Εστιάζω του Κωστή Μπακόπουλου
- Επικοινωνία Οι αναγνώστες µας
- Γελοιογραφία του Πέτρου Ζερβού
- Για δυνατούς λύτες
- Παραδοξολογίες
- Αυτοσχέδια του Μιχάλη Κουντούρη
- Συναντήσεις
- Επείγοντα περιστατικά
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Τρίλιζα στα άιπαντ
- Out & About
- Φθηνός σκούφος
- Πατριδογευσία
- Street News
Newsletter