Shedia Η ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ

16/05/2024 Το περιοδικό

Η ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ

Διαβάζω την ιστορία του κ. Θεμιστοκλή, στην τελευταία σελίδα αυτού του τεύχους (σελ. 82) και σαν να γαληνεύει η ψυχή μου κατάτι, κάνω μισό βήμα πίσω από τις φουρτούνες της καθημερινότητας, ξανασυναντιέμαι με τα σημαντικά, απαντάω στα «γιατί». Γεννημένος στην Καρδίτσα, πριν από 62 χρόνια, έχει περάσει από πολλές δουλειές. Γεωργός, νοσηλευτής, μικροπωλητής. Βγήκε στη σύνταξη πρόσφατα, μα πού να φτάσει η ρημάδα για να ζήσει αξιοπρεπώς με τη γυναίκα της ζωής του. «Έτσι, για να συμπληρώσω το εισόδημα, δούλευα μαύρα ως μικροπωλητής σε πανηγύρια. Πουλούσα παιχνίδια», εξομολογείται. Έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι, θα σχολίαζε η θεία Μπερζουή των παιδικών μου χρόνων. Μέχρι που πιάστηκε από τη «σχεδία». «Eίχα έρθει και στο παρελθόν, αλλά δεν φόρεσα το γιλέκο πάνω από τρεις μήνες, καθώς μου κοβόταν το 30% της σύνταξης. Έχω φίλο τον πωλητή στα Πατήσια, ο οποίος με πληροφόρησε για την πρόσφατη αλλαγή του νόμου και πως, πλέον, αν ένας συνταξιούχος εργάζεται δεν του κόβεται η σύνταξη, αλλά πληρώνει ένα τέλος 10% από τα χρήματα που κερδίζει από την εργασία του», αφηγείται και μια αίσθηση ανακούφισης χρωματίζει τα λόγια του.

Ο νέος νόμος μοιάζει με βάλσαμο για τον ίδιο, μα και για εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε δεινή θέση. Κοντά στις 365.000 είναι ο αριθμός των συντάξεων που δεν ξεπερνούν τα 500€. Πώς να ζήσεις;

Είναι ένα πάγιο αίτημα που έχει απευθύνει η «σχεδία» προς όλες τις κυβερνήσεις από το Φεβρουάριο του 2017. Τη σχετική επιστολή, μάλιστα, δημοσιεύσαμε πλήρη, πριν από ένα χρόνο ακριβώς, με αφορμή τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές («Η “σχεδία” ψηφίζει», #112, Μάιος 2023). «Καθημερινά, χτυπούν την πόρτα του περιοδικού συμπολίτες μας, λήπτες κάποιου δημοσίου βοηθήματος/προνοιακού επιδόματος (όπως επίδομα αναπηρίας) ή μιας μικρής σύνταξης, οι οποίοι αγωνιούν και αδυνατούν να ανταποκριθούν και στις πιο βασικές τους ανάγκες. Άνθρωποι με εισόδημα 150-200€ το μήνα, πολλές φορές παρακλητικά, μας ζητούν να τους δώσουμε τη δυνατότητα να συμπληρώσουν το πενιχρό εισόδημά τους, πουλώντας τη “σχεδία”, χωρίς, όμως, να εμφανίζουμε πουθενά αυτό το εισόδημα, για να μη χάσουν το προνοιακό επίδομα», γράφαμε, υπογραμμίζοντας ότι «αυτή η πραγματικότητα (σ.σ. δηλαδή, οι απαγορευτικές σχετικές διατάξεις) όχι μόνο στερεί στους πιο φτωχούς από τους φτωχούς του τόπου μας τη δυνατότητα να συμπληρώσουν έντιμα το κρατικό βοήθημα, διασφαλίζοντάς τους μια ελάχιστα έστω πιο αξιοπρεπή διαβίωση, αλλά τους καθιστά αδρανείς, «αόρατους», ανενεργούς στην καλύτερη των περιπτώσεων και, στη χειρότερη, υποταγμένους συνεργούς στις ορέξεις ασυνείδητων εργοδοτών, που θα εκμεταλλευτούν την ανάγκη για να εξασφαλίσουν μαύρη εργασία, αδήλωτο εργατικό δυναμικό».

Ρεπορτάζ στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», πριν από λίγες μέρες, περιέγραφε την πορεία του μέτρου. «Ως σημαντικό βήμα στην προσπάθεια αντιμετώπισης της “μαύρης αδήλωτης εργασίας” καταγράφεται η νέα νομοθετική ρύθμιση για τους συνταξιούχους που εργάζονται», ξεκινούσε το κείμενο ο συντάκτης Κώστας Παπαδής. «Πρόκειται για ανέλπιστη επιτυχία», τονίζει η υπουργός Εργασίας κ. Δόμνα Μιχαηλίδου, σημειώνοντας ότι οι συγκεκριμένοι συνταξιούχοι δεν μπήκαν τώρα στην εργασία. Δούλευαν, αλλά ήταν ανασφάλιστοι. «Τώρα εργάζονται, είναι ασφαλισμένοι και ταυτόχρονα μπορούν να προσαυξήσουν τη σύνταξή τους», συνέχιζε το ρεπορτάζ. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Όπως, δηλαδή, τα περιγράφουμε, χρόνια τώρα, στις επιστολές μας.

Στο τρέχον τεύχος επανερχόμαστε, αυτή τη φορά για τα επιδόματα («Η πρόνοια της ανάπτυξης», σελ. 20-24). Με την ίδια ακριβώς λογική που επιτρέπεται στους συνταξιούχους, θα πρέπει να φροντίσει άμεσα η πολιτεία να δοθεί το δικαίωμα και στους λήπτες προνοιακών επιδομάτων να συμπληρώνουν το εισόδημά τους, εργαζόμενοι, με αξιοπρέπεια. Τα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη είναι τεράστια. «Αν κάποιος ήξερε ότι δεν θα χάσει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, αλλά αυτό θα πέφτει σιγά σιγά, δεν θα υπήρχε κίνητρο για τη φοροδιαφυγή. Όσο φέρνουμε στην αγορά εργασίας ανθρώπους που ήταν έξω, μπορούμε να έχουμε περισσότερο συνολικό προϊόν, αυξάνουμε το ΑΕΠ», επισημαίνει ο Περικλής Γκόγκας, καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης και Διεθνών Οικονομικών στο ΔΠΘ. «Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι, όταν δαπανάμε ένα ευρώ για την πρόνοια, στο ΑΕΠ επιστρέφουν 1,2 ευρώ», συμπληρώνει ο Μενέλαος Θεοδωρουλάκης, πρόεδρος της ΠΕΨΑΕΕ. Αν σε αυτό προσμετρήσουμε τον αυξημένο δείκτη ευτυχίας, πώς, δηλαδή, πέρα από το αυξημένο εισόδημα, νιώθουν οι άνθρωποι, όπως της «σχεδίας», πιο ενεργοί, πιο χρήσιμοι, πιο χαρούμενοι, δεν απομονώνονται, διατηρούν την επαφή και τη σχέση τους με την κοινωνία, με όλες τις ευεργετικές για το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή συνέπειες που αυτό συνεπάγεται, καθίσταται απολύτως σαφές ότι το κράτος έχει όλους μα όλους τους καλούς λόγους να κάνει το επόμενο βήμα.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΦΑΝΤΗΣc.alefantis@shedia.gr

comments powered byDisqus

Αρχειο

Κατηγοριες

Το περιοδικό

Shedia

Η ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ

Διαδωστε το

Αρχειο

Κατηγοριες

Το Newsletter της Σχεδιας

ΣΧΕΔΙΑ TWEETS