Τα αποτελέσματα του παιδικού διαγωνισμού ζωγραφικής της «σχεδίας» 2024
Ο Σαλβαντόρ Νταλί χαρακτήρισε τη ζωγραφική ως την «ειλικρινέστερη των τεχνών, αφού δεν υπάρχει τρόπος να σε παραπλανήσει». Ο Ρωμαίος συγγραφέας Πλίνιος ο πρεσβύτερος υποστήριξε ότι «σπίτι είναι όπου είναι η καρδιά» και η αμερικανίδα χορογράφος Μάρθα Γκράχαμ πως «το σώμα λέει αυτό που δεν μπορούν να πουν οι λέξεις».
Στο τέταρτο παιδικό διαγωνισμό παιδικού σκίτσου της «σχεδίας», οι τρεις αυτές πεποιθήσεις ενώθηκαν μαγικά σε μια κόλλα χαρτί, μπερδεύτηκαν με χρώματα και αποτύπωσαν ανεπιτήδευτες αλήθειες.
Ο φετινός διαγωνισμός έγινε σε συνεργασία με τους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα» και, στο πλαίσιό του, ζητήθηκε από τους μικρούς καλλιτέχνες να εκφράσουν τις σκέψεις τους γύρω από τη σπουδαιότητα της φροντίδας της υγείας του σώματος, του «σπιτιού» δηλαδή της ψυχής των ανθρώπων.
Η συμμετοχή για ακόμη μια φορά ήταν μεγάλη (στάλθηκαν πάνω από 1.020 έργα) και, ανεξάρτητα από τις 20 ζωγραφιές που επιλέχθηκαν, όλες οι δημιουργίες των παιδιών εξέφρασαν, η καθεμία με τον δικό της τρόπο τη σημασία της διασφάλισης σωματικής και ψυχικής υγείας.
«Είναι η τρίτη φορά που συμμετέχω ως κριτής στο διαγωνισμό και το συναίσθημα παραμένει έντονο. Δεν είναι απλώς συγκίνηση» αναφέρει ο κ. Φώτης Αδαμόπουλος, πωλητής της «σχεδίας». «Εάν δεν το βιώσεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Τα μηνύματα που λαμβάνουμε από τα έργα των παιδιών είναι τόσο έντονα. Τα παιδιά εστιάζουν στα απλά. Στη σπουδαιότητα τού να έχει κάποιος ένα σπίτι τονίζοντας τη θαλπωρή που προσφέρει αυτή η συνθήκη. Φέτος, οι ζωγραφιές εστίασαν στο πιο βασικό: την υγεία. Εγώ κρίνω με το συναίσθημα, δεν γνωρίζω από τεχνικές. Η απεικόνιση μιας εγκύου ή μιας μάνας που κρατά στην αγκαλιά της ένα παιδί αναδύουν το μήνυμα της αξίας της ζωής. Το σώμα δημιουργεί ζωή. Και, την ίδια ώρα, έρχεται μια άλλη ζωγραφιά, που απεικονίζει έναν ανάπηρο άνθρωπο, αναδεικνύοντας τη σημασία της αποδοχής και της συμπερίληψης. Οι ζωγραφιές των παιδιών πάντα αφηγούνται την αποδοχή, την αλληλεγγύη, την ανάγκη να γίνουμε πιο ανθρώπινοι. Και ακόμα ένα σημαντικό στοιχείο που εγώ αντιλαμβάνομαι από τις ζωγραφιές είναι πως τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν σε ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον. Η οικογένεια είναι η πρώτη επαφή με την κοινωνία και η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης που εμφανίζουν αυτά τα παιδιά είναι σπουδαία», μοιράστηκε μαζί μας ο κ. Φώτης.
ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ
Από την πλευρά του, ο κ. Πέτρος Δουμάς, επιμελητής εκθέσεων και μέλος της κριτικής επιτροπής του φετινού διαγωνισμού, επισημαίνει: «Τα παιδιά δεν τηρούν διαστάσεις, δεν γνωρίζουν τι είναι η προοπτική. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ελευθερία στα έργα τους, την οποία δεν τη βλέπεις στα έργα των επαγγελματιών. Κάποια έργα με συγκίνησαν πολύ. Ακόμα και κάποια που ήταν εκτός θέματος ήταν εκπληκτικά έργα. Ο τρόπος που είχαν ενώσει τα χρώματα αποτύπωνε ένα ταλέντο. Ακόμα και το θάρρος να κάτσει ένα παιδί να ζωγραφίσει αυτό που νιώθει και ας μην ήταν στο θέμα, είναι κάτι σπουδαίο. Το φετινό θέμα ήταν πολύ δύσκολο, όχι μόνο για τα παιδιά. Θα ήταν πρόκληση και για έναν επαγγελματία. Εγώ αισθάνομαι μεγάλη χαρά όταν ανακαλύπτω ένα διαμαντάκι μέσα στις παιδικές ζωγραφιές. Εμείς έχουμε στο μυαλό μας το αναμενόμενο, γιατί οι σκέψεις μας είναι μέσα σε κανάλια, από τη ζωή μας, τις εμπειρίες μας. Το παιδί δεν έχει τέτοιους περιορισμούς. Όταν βλέπω ένα παιδί να δημιουργεί απίστευτα πράγματα αισθάνομαι μεγάλη χαρά, γιατί ξέρω ότι εάν το παιδί αυτό το αφήσουν θα έχει πολλά να δώσει στη τέχνη».
Η νικήτρια του διαγωνισμού, η 10χρονη Ιζαμπέλα Ελμαζάι, μαθήτρια στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας, αναφέρει στη «σχεδία»: «Όταν έμαθα ότι κέρδισα το διαγωνισμό, αισθάνθηκα πολλή χαρά και ενθουσιασμό, δεν το περίμενα». Η ίδια αναφέρει ότι μόλις άκουσε για το θέμα αρχικά ζωγράφισε ένα σώμα και δίπλα του, από τη μία πλευρά, τον ήλιο και, από την άλλη, το φεγγάρι. Ωστόσο, από αυτή τη ζωγραφιά κάτι έλειπε. «Αυτό που μας ζητήθηκε να ζωγραφίσουμε είναι το σώμα μας, το σημαντικότερο σπίτι μας, που κρατάει τα συναισθήματά μας. Εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, σκέφτηκα να ζωγραφίσω αυτό το σπίτι όπου μέσα είναι όλα τα συναισθήματα. Και τα καλά και τα άσχημα, που δεν είναι εύκολο να τα εκφράσουμε», σημειώνει η ίδια, ενώ, απαντώντας στην ερώτηση ποια φάση της διαδικασίας της άρεσε περισσότερο, είναι ξεκάθαρη: «Μου άρεσε η συμμετοχή, ανεξάρτητα εάν θα κέρδιζα, η εμπειρία, που έμαθα νέες τεχνικές για να ζωγραφίζω το σώμα». Ενδιαφέρον έχει ότι πριν από το διαγωνισμό η Ιζαμπέλα δεν είχε εκφράσει κάποια διάθεση να ασχοληθεί με τη ζωγραφική. Πια, όμως, είναι μια δραστηριότητα που θα εντάξει στην καθημερινότητά της.
Η ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ
Η συμμετοχή στο διαγωνισμό έχει έναν ισχυρό εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Η Κατερίνα Λάμπρου, δασκάλα εικαστικών στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας, που συμμετείχε στο διαγωνισμό, επισημαίνει στη «σχεδία»: «Στην αρχή, το θέμα του σώματος φάνηκε δύσκολο σαν προσέγγιση στα παιδιά. Αφιερώσαμε πολλά μαθήματα για να ξεκλειδώσουν το πώς μπορούν να αποτυπώσουν το σώμα. Υπάρχει ένα μάγκωμα σε αυτές τις ηλικίες στην αποτύπωση. Τα παιδιά εστιάζουν στη λεπτομέρεια και σε αυτό συντελεί και η αύξηση της έκθεσής τους σε ψηφιακές εικόνες. Στα μαθήματα προσεγγίσαμε από διάφορες πλευρές το θέμα. Ξεκινήσαμε από την ιστορία της τέχνης και πώς αποτυπώνεται το ανθρώπινο σώμα ως φιγούρα και όχι ως φύλο και φτάσαμε μέχρι τη σεξουαλικότητα, τη φροντίδα που απαιτεί το σώμα και τα συναισθήματα. Εκεί εστίασαν πολύ τα παιδιά, στα συναισθήματα. Τα μαθήματα είχαν έντονα τα στοιχεία της παρατήρησης, του στοχασμού, του πειραματισμού, της ανακάλυψης, της έκφρασης και της παραγωγής, εντέλει, ενός έργου τέχνης. Ο διαγωνισμός βοήθησε πολύ σε αυτό το κομμάτι, γιατί υπήρχε ένας στόχος. Στα εικαστικά, ακόμα και η ίδια η τάξη λειτουργεί ως ένα βιωματικό έργο τέχνης και αυτό που μένει στα παιδιά είναι και η διάδραση, αλλά και το διδακτικό κομμάτι που εν προκειμένω εστιάζει στη σπουδαιότητα της φροντίδας του σώματος».
Οι φιναλιστ του διαγωνισμού θα λάβουν με το νέο έτος ένα συμβολικό δώρο. Τα 20 έργα που διακρίθηκαν θα παρουσιαστούν σε έκθεση, στο σπίτι της «σχεδίας» μας, στο κέντρο της Αθήνας (Κολοκοτρώνη 56 & Νικίου 2), από την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2025, στις 11:00.
Ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας όλους τους μικρούς καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο διαγωνισμό, τους δασκάλους, τους συντονιστές εικαστικών εργαστηρίων, τους γονείς και, φυσικά, τα μέλη της κριτικής επιτροπής.
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού με αλφαβητική σειρά είναι:
- Γιαντσεβ Ρομάν, 9 ετών, Δημοτικό Σχολείο Νέας Ανατολής
- Ελμαζάι Ιζαμπέλα, 10 ετών, 10ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας
- Δρίβας Ζώης, 8 ετών, 7ο Δημοτικό Σχολείο Ρόδου
- Ηλιάκη Πηνελόπη, 7,5 ετών, Παιχνιδοκαμώματα (Ρέθυμνο)
- Ιορδανίδης-Κρανιώτης Φίλιππος, 8 ετών, Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης
- Καγκαράκη Κορίνα, 12 ετών, Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης
- Κυριακάκη Ευγενία, 8 ετών, Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης
- Λαζαρίδη Κων/να - Στεφανία, 11 ετών, 10ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας
- Λώτου Ελένη, 9 ετών, Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης
- Μάκρας Στρατής, 8 ετών, Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης
- Μάλας Κων/νος, 10 ετών, Παιχνιδοκαμώματα (Ρέθυμνο)
- Μέτζου Σεμίνα, 11 ετών, Ωδείο Παπάγου
- Μπαρλάς Αναστάσιος Οδυσσέας, 6 ετών, Θεσσαλονίκη
- Νίνου Σαββίνα, 11 ετών, Λαγονήσι
- Παπακυριαζή Λήδα, 8 ετών, Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης
- Πετροπούλου Ηλέκτρα, 8 ετών, Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης
- Σκορδίλη Μαρέλια, 8 ετών, Παιχνιδοκαμώματα (Ρέθυμνο)
- Σπυροπούλου Ελένη, 8 ετών, Παιχνιδοκαμώματα (Ρέθυμνο)
- Στεφανάρος Γιάννης, 7,5 ετών, 15ο Δημοτικό Σχολείο Ρόδου
- Εργαστήρι εικαστικών 40ού Δημοτικού Αθηνών, (Ομαδικό έργο: Δαμιανός Ντελιλάι, Βασιλική Σιούλα , Άννα Ντρε, Δήμητρα Μπάρκα, Άνια-Μαρί Μπαλίνας, Ευανθία Πατσατζή, Έλενα Τζεφεράκου-Τζόμερτ, Μάρουα Εζαχίρι)
Αρχειο
- Ιανουάριος 2025
- Δεκέμβριος 2024
- Νοέμβριος 2024
- Οκτώβριος 2024
- Σεπτέμβριος 2024
- Αύγουστος 2024
- Ιούνιος 2024
- Μάιος 2024
- Απρίλιος 2024
- Φεβρουάριος 2024
- Ιανουάριος 2024
- Δεκέμβριος 2023
- Νοέμβριος 2023
- Οκτώβριος 2023
- Σεπτέμβριος 2023
- Αύγουστος 2023
- Ιούλιος 2023
- Ιούνιος 2023
- Μάιος 2023
- Απρίλιος 2023
- Μάρτιος 2023
- Φεβρουάριος 2023
- Ιανουάριος 2023
- Δεκέμβριος 2022
- Νοέμβριος 2022
- Οκτώβριος 2022
- Σεπτέμβριος 2022
- Αύγουστος 2022
- Ιούλιος 2022
- Ιούλιος 2022
- Μάιος 2022
- Απρίλιος 2022
- Μάρτιος 2022
- Φεβρουάριος 2022
- Ιανουάριος 2022
- Δεκέμβριος 2021
- Νοέμβριος 2021
- Οκτώβριος 2021
- Σεπτέμβριος 2021
- Αύγουστος 2021
- Ιούλιος 2021
- Ιούνιος 2021
- Απρίλιος 2021
- Μάρτιος 2021
- Φεβρουάριος 2021
- Ιανουάριος 2021
- Δεκέμβριος 2020
- Νοέμβριος 2020
- Οκτώβριος 2020
- Σεπτέμβριος 2020
- Αύγουστος 2020
- Ιούλιος 2020
- Ιούνιος 2020
- Μάιος 2020
- Απρίλιος 2020
- Μάρτιος 2020
- Φεβρουάριος 2020
- Ιανουάριος 2020
- Δεκέμβριος 2019
- Νοέμβριος 2019
- Οκτώβριος 2019
- Σεπτέμβριος 2019
- Αύγουστος 2019
- Ιούλιος 2019
- Ιούνιος 2019
- Μάιος 2019
- Απρίλιος 2019
- Μάρτιος 2019
- Φεβρουάριος 2019
- Ιανουάριος 2019
- Δεκέμβριος 2018
- Νοέμβριος 2018
- Οκτώβριος 2018
- Σεπτέμβριος 2018
- Αύγουστος 2018
- Ιούλιος 2018
- Ιούνιος 2018
- Μάιος 2018
- Απρίλιος 2018
- Μάρτιος 2018
- Φεβρουάριος 2018
- Ιανουάριος 2018
- Δεκέμβριος 2017
- Νοέμβριος 2017
- Οκτώβριος 2017
- Σεπτέμβριος 2017
- Αύγουστος 2017
- Ιούλιος 2017
- Ιούνιος 2017
- Μάιος 2017
- Απρίλιος 2017
- Μάρτιος 2017
- Φεβρουάριος 2017
- Ιανουάριος 2017
- Δεκέμβριος 2016
- Νοέμβριος 2016
- Οκτώβριος 2016
- Σεπτέμβριος 2016
- Αύγουστος 2016
- Ιούλιος 2016
- Ιούνιος 2016
- Μάιος 2016
- Απρίλιος 2016
- Μάρτιος 2016
- Φεβρουάριος 2016
- Ιανουάριος 2016
- Δεκέμβριος 2015
- Νοέμβριος 2015
- Σεπτέμβριος 2015
- Αύγουστος 2015
- Ιούνιος 2015
- Μάιος 2015
- Φεβρουάριος 2015
- Ιανουάριος 2015
- Δεκέμβριος 2014
- Νοέμβριος 2014
- Οκτώβριος 2014
- Σεπτέμβριος 2014
- Αύγουστος 2014
- Ιούνιος 2014
- Μάιος 2014
- Απρίλιος 2014
- Μάρτιος 2014
- Φεβρουάριος 2014
- Ιανουάριος 2014
- Δεκέμβριος 2013
- Οκτώβριος 2013
- Ιούλιος 2013
- Φεβρουάριος 2013
- Φεβρουάριος 2012