22/10/2021
Το περιοδικό
comments powered byDisqus
Μια σαλάτα Ενσυναίσθηση
Από τις νέες μυρωδιές στην κουζίνα μέχρι τις σειρές από μαργαριτάρια στους τοίχους, το café της σχεδίας συνεχίζει να εξελίσσεται, έχοντας, πάντα, ως πυξίδα το όραμα να κάνει καλύτερη την καθημερινότητά μας, τον κόσμο μέσα μας και γύρω μας.
Κείμενο: Νίκος Φρούσσος
Πενήντα ένα είναι τα χάρτινα σπιτάκια-φωτιστικά που κρέμονται από την οροφή του café-bar της «σχεδίας», στην καρδιά της πόλης. Κάθε σπιτάκι και μια ανθρώπινη ιστορία, ένας άνθρωπος που μέσα από τις δράσεις της «σχεδίας» άφησε πίσω του την αστεγία και ξανάνιωσε τη ζεστασιά του καταδικού του σπιτιού. Κάθε φορά και ένα καινούργιο σπιτάκι.
Εδώ και λίγες μέρες, από το υπόστεγο μπροστά από την είσοδο του ιστορικού κτιρίου της οδού Κολοκοτρώνη κρέμονται 154 χάρτινα καραβάκια. Όλα φτιαγμένα στα εργαστήρια του κοινωνικού και περιβαλλοντικού προγράμματος «σχεδία αρτ», αξιοποιώντας το χαρτί απούλητων περιοδικών από συνανθρώπους μας (πρώην πια πωλητές του ελληνικου περιοδικού δρόμου) που έχουν ενεργοποιηθεί, ενδυναμωθεί, εκπαιδευτεί και, εντέλει κάποιοι από αυτούς (και σταδιακά όλοι) έχουν μια θέση εργασίας. Τι συμβολίζουν αυτά τα καραβάκια; Ποια είναι η ιστορία πίσω από το καθένα; Και πώς θα γίνουν περισσότερα;
Αυτά και άλλα πολλά αδημονούν να μοιραστούν οι άνθρωποι του ελληνικού περιοδικού δρόμου, στον ανανεωμένο σπίτι της «σχεδίας» που λειτουργεί από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, επτά μέρες την εβδομάδα, στο ιστορικό κτίριο στη συμβολή των οδών Κολοκοτρώνη 56 και Νικίου 2, στην καρδιά της Αθήνας.
Από την τελευταία μικρή γιορτή γευσιγνωσίας που στήθηκε στο ανανεωμένο σπίτι της "σχεδίας". Φωτογραφία: Θανάσης Καρατζάς
Ο άνεμος φρεσκάδας και ανανέωσης ξεκίνησε από την ίδια την κουζίνα. Νέοι άνθρωποι, νέες ιδέες, νέες γεύσεις. Με ένα μενού προσαρμοσμένο στη νέα κανονικότητα, αλλά και στις επιθυμίες των επισκεπτών της. Είναι μια κουζίνα που ακούει και επειδή ακούει το μενού άνοιξε να συμπεριλάβει νέες επιλογές σε σάντουϊτς αλλά και να τραβήξει μια νέα κατεύθυνση. Αυτή του «bistrot» περισσότερο, παρά του εστιατορίου. Πολλές επιλογές με διαλεχτά μεζεδάκια, ελληνικό tapas, θα το έλεγαν οι πιο ειδικοί, απολαυστικά σάντουϊτς με ψωμάκι ζυμωτό, απίθανες σαλάτες και ζεστά πιάτα (με τη φημισμένη κολοκοκυθόσουπα να κυριαρχεί), χαλβά διά χειρός Στέλιου Παρλιάρου (ακόμη και στη λίστα με τα γλυκά υπάρχουν βίγκαν επιλογές), αλλά και περισσότερες θεσπέσιες επιλογές σε κρασί. Το εξαιρετικό βιολογικό κρασί της οινοποιείας «ΟΨΙΜΟΣ» από τη φημισμένη Νεμέα (σε λευκό, ροζέ και κόκκινο) προστέθηκε στη φαρέτρα της κάβας, τα αβγουλάκια είναι πάντα βιολογικά, όπως και το γάλα. Babyccino για τους μικρούς μας επισκέπτες, γαβγαβτσίνο στο ειδικό μενού για τα σκυλάκια.
Οι καραμελωμένες αυγοφέτες με γλυκό βύσσινο & σαντιγί. Φωτογραφία: Θανάσης Καρατζάς
Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, ακόμη και στον ίδιο τον γράφοντα μοιάζει περίεργο ότι ένα κείμενο όπως αυτό που κάνει λόγο για «μεζεδάκια», «ελληνικό tapas» και «καλό κρασί», στην πραγματικότητα είναι ένας ύμνος στην αλληλεγγύη.
Το εξαιρετικό βιολογικό κρασί "ΟΨΙΜΟΣ" από τη Νεμέα έχει προστεθεί στη φαρέτρα της κάβας μας. Φωτογραφία: Γιάννης Ζινδριλής
Και όμως, έτσι είναι. Η αλήθεια είναι ότι, αν δεν υπήρχαν εκείνοι οι πρώτοι άνθρωποι που, την άνοιξη του 2019, εκπαιδεύτηκαν στην κουζίνα μας ώστε από εκεί που δεν ήξεραν να βράζουν ένα αβγό, να φτάσουν στο σημείο να μαγειρεύουν εκλεκτό φαγάκι της μαμάς και να έχουν μια θέση εργασίας στο café της «σχεδίας», δεν θα άναβαν ποτέ αυτοί οι φούρνοι.
Άλλωστε, αυτή είναι η αλήθεια και για το ίδιο το περιοδικό δρόμου: Αν δεν ήταν οι άνθρωποι που το διανέμουν, δεν θα έβγαινε ποτέ η «σχεδία». Ο άνθρωπος είναι η απάντηση όποια και αν είναι η ερώτηση. Είναι τα σπιτάκια και τα καραβάκια που λέγαμε στην αρχή, οι άνθρωποι με το κόκκινο γιλέκο που συναντάτε καθημερινά στους δρόμους της πόλης.
Αυτή την αλήθεια, αυτό το συναίσθημα το περιέγραψε με το δικό του τρόπο και ο διευθυντής σύνταξης της «σχεδίας» Χρήστος Αλεφάντης, σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα μέσα του μήνα, τη ημέρα που γέμισε με νέες μυρωδιές η κουζίνα μας:
«Είναι δυνατόν να νιώθεις συγκίνηση επειδή επαναλειτουργεί μια κουζίνα; Είναι και παραείναι. Άλλωστε, για μας, δεν είναι απλά μια κουζίνα. Είναι ένας ακόμη τρόπος να αλλάξουμε τον κόσμο. Και χθες το λέγαμε και γελάγαμε τρανταχτά πως η αλληλεγγύη εννοείται ότι περνάει και μέσα από το στομάχι, τον ουρανίσκο. Η κουζίνα μας, λοιπόν, έχει επανέλθει δυναμικά με αμέτρητες νέες γεύσεις. Για να κάνει καλύτερη την καθημερινότητά μας, τον κόσμο μέσα μας και γύρω μας».
Μέρος του ανανεωμένου "σχεδία μενού" το οποίο περιλαμβάνει και τη σαλάτα Κατανόηση. Φωτογραφία: Θανάσης Καρατζάς
Η ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Ομως, ο άνεμος φρεσκάδας δεν περιορίζεται στα χάρτινα καραβάκια και στο ελληνικό tapas. Στην αυλή μας, επί του πεζόδρομου της Νικίου, σειρές από μαργαριτάρια (αυτό το εκπληκτικής ομορφιάς παχύφυτο «string of peals») κοσμούν τους τοίχους και, μέσα στο γκρι της πόλης, από τις ζαρντινιέρες αναβλύζει χρώμα και μια νότα αισιοδοξίας.
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, από τον πεζόδρομο ακούγονταν οι βαριοπούλες των μαστόρων που έστηναν την εξέδρα (deck) στον ίδιο χώρο, και η Ραντίνα, πάντα χαμογελαστή, σερβίριζε σε έναν γερμανό τουρίστα μια ζεστή σοκολάτα με πορτοκάλι και κανέλα (οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ περήφανοι και για τις σοκολάτες τους).
Κάτι γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται στη συμβολή των οδών Κολοκοτρώνη 56 και Νικίου 2, έχοντας πάντα κατά νου τους πραγματικούς λόγους ύπαρξης του café της «σχεδίας»: Να δημιουργήσει και να δίνει ευκαιρίες σε συνανθρώπους μας που δεν έχουν ευκαιρίες, αλλά και να φτιάξει ένα χώρο, ένα σημείο συνάντησης για όλες εκείνες τις δυνάμεις του καλού.
Ανακαλύψτε το νέο μας μενού και το πρόγραμμα εκδηλώσεών μας για το χειμώνα 2021-2022 εδώ
Νέες ιδέες και γεύσεις δίνουν έναν αέρα φρεσκάδας στην κουζίνα μας. Φωτογραφία: Γιάννης Ζινδριλής
Αρχειο
- Απρίλιος 2024
- Φεβρουάριος 2024
- Ιανουάριος 2024
- Δεκέμβριος 2023
- Νοέμβριος 2023
- Οκτώβριος 2023
- Σεπτέμβριος 2023
- Αύγουστος 2023
- Ιούλιος 2023
- Ιούνιος 2023
- Μάιος 2023
- Απρίλιος 2023
- Μάρτιος 2023
- Φεβρουάριος 2023
- Ιανουάριος 2023
- Δεκέμβριος 2022
- Νοέμβριος 2022
- Οκτώβριος 2022
- Σεπτέμβριος 2022
- Αύγουστος 2022
- Ιούλιος 2022
- Ιούλιος 2022
- Μάιος 2022
- Απρίλιος 2022
- Μάρτιος 2022
- Φεβρουάριος 2022
- Ιανουάριος 2022
- Δεκέμβριος 2021
- Νοέμβριος 2021
- Οκτώβριος 2021
- Σεπτέμβριος 2021
- Αύγουστος 2021
- Ιούλιος 2021
- Ιούνιος 2021
- Απρίλιος 2021
- Μάρτιος 2021
- Φεβρουάριος 2021
- Ιανουάριος 2021
- Δεκέμβριος 2020
- Νοέμβριος 2020
- Οκτώβριος 2020
- Σεπτέμβριος 2020
- Αύγουστος 2020
- Ιούλιος 2020
- Ιούνιος 2020
- Μάιος 2020
- Απρίλιος 2020
- Μάρτιος 2020
- Φεβρουάριος 2020
- Ιανουάριος 2020
- Δεκέμβριος 2019
- Νοέμβριος 2019
- Οκτώβριος 2019
- Σεπτέμβριος 2019
- Αύγουστος 2019
- Ιούλιος 2019
- Ιούνιος 2019
- Μάιος 2019
- Απρίλιος 2019
- Μάρτιος 2019
- Φεβρουάριος 2019
- Ιανουάριος 2019
- Δεκέμβριος 2018
- Νοέμβριος 2018
- Οκτώβριος 2018
- Σεπτέμβριος 2018
- Αύγουστος 2018
- Ιούλιος 2018
- Ιούνιος 2018
- Μάιος 2018
- Απρίλιος 2018
- Μάρτιος 2018
- Φεβρουάριος 2018
- Ιανουάριος 2018
- Δεκέμβριος 2017
- Νοέμβριος 2017
- Οκτώβριος 2017
- Σεπτέμβριος 2017
- Αύγουστος 2017
- Ιούλιος 2017
- Ιούνιος 2017
- Μάιος 2017
- Απρίλιος 2017
- Μάρτιος 2017
- Φεβρουάριος 2017
- Ιανουάριος 2017
- Δεκέμβριος 2016
- Νοέμβριος 2016
- Οκτώβριος 2016
- Σεπτέμβριος 2016
- Αύγουστος 2016
- Ιούλιος 2016
- Ιούνιος 2016
- Μάιος 2016
- Απρίλιος 2016
- Μάρτιος 2016
- Φεβρουάριος 2016
- Ιανουάριος 2016
- Δεκέμβριος 2015
- Νοέμβριος 2015
- Σεπτέμβριος 2015
- Αύγουστος 2015
- Ιούνιος 2015
- Μάιος 2015
- Φεβρουάριος 2015
- Ιανουάριος 2015
- Δεκέμβριος 2014
- Νοέμβριος 2014
- Οκτώβριος 2014
- Σεπτέμβριος 2014
- Αύγουστος 2014
- Ιούνιος 2014
- Μάιος 2014
- Απρίλιος 2014
- Μάρτιος 2014
- Φεβρουάριος 2014
- Ιανουάριος 2014
- Δεκέμβριος 2013
- Οκτώβριος 2013
- Ιούλιος 2013
- Φεβρουάριος 2013
- Φεβρουάριος 2012