Shedia

EN GR

20/02/2020 Το περιοδικό

Τα καλντερίμια της σιωπής

Το αρχαιότερο επάγγελμα δεν είμαι μόνο γένους θηλυκού, περιλαμβάνει και τους άνδρες, οι οποίοι είναι αόρατοι για τους σχεδιαστές της κοινωνικής πολιτικής σε όλο τον κόσμο.

O Λίαμ από το Μάνστεστερ, στα 25 του πια, από την ηλικία των οκτώ ετών κακοποιούνταν σεξουαλικά από τον κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερο αδερφό του. Στα 14 του μόλις χρόνια ξεκίνησε και τις αμφεταμίνες και λίγο αργότερα τα σκληρά ναρκωτικά. Για να μπορεί να εξασφαλίσει τη δόση του, άρχισε να εκδίδεται πηγαίνοντας με άνδρες. Όταν άφησε το πρόγραμμα απεξάρτησης που παρακολουθούσε, βρέθηκε να κοιμάται στο δρόμο, ενώ οι ουκ ολίγοι ξυλοδαρμοί του από πελάτες που αρνούνταν να πληρώσουν, καθώς και οι βιασμοί που υπέστη τον έκαναν να εγκαταλείψει την εργασία στο σεξ. Αποτάθηκε για βοήθεια στο «Men’s Room», μία από τις πολύ λίγες παγκοσμίως οργανώσεις για την υποστήριξη ανδρών εργατών του σεξ, που εδρεύει στη βρετανική μεγαλούπολη. Εκεί οι εκδιδόμενοι έχουν τη δυνατότητα να μοιραστούν τις ιστορίες τους, να πάρουν μαζί το γεύμα τους, να κοινωνικοποιηθούν, να ζητήσουν ψυχολογική στήριξη, να εξεταστούν για τον ιό HIV και άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, να παραπεμφθούν σε άλλες υπηρεσίες υγείας. Ακρογωνιαίος λίθος των δραστηριοτήτων της οργάνωσης; Η τέχνη. Το θέατρο, η φωτογραφία, η μουσική, η δημιουργική γραφή.

«Ο Λίαμ συμμετείχε στις πρόβες για το ανέβασμα της παράστασης “Northern Soul”. Ήταν η πρώτη του επαφή με το θέατρο, βάλθηκε να αναλάβει και χρέη σκηνοθέτη της παράστασης. Βγήκε από μέσα του η ωριμότητα και η διαίσθηση που είχε. Τώρα ονειρεύεται, μάλιστα, να ακολουθήσει επαγγελματικά το δρόμο της σκηνοθεσίας. Εμείς δεν είμαστε εδώ ούτε για να κρίνουμε τους ανθρώπους, ούτε για να τους  “σώσουμε από την πορνεία”. Βλέπουμε πια πολλούς εργάτες του σεξ, πάνω από το 60%, που αυτοπροσδιορίζονται ανοιχτά ως ομοφυλόφιλοι. Πριν από τρία χρόνια, το 70%  αυτοπροσδιορίζονταν ως ετεροφυλόφιλοι», λέει «σχεδία» ο  Φέργκαν Μακ Κόλοου, υπεύθυνος προγραμμάτων του «Men’s Room». «Σχεδόν όλες οι υπηρεσίες είναι σχεδιασμένες για τις γυναίκες εργάτριες του σεξ. Και όμως, από τους 100.000 εκδιδόμενους στη Βρετανία, το 20% είναι άνδρες. Τα προβλήματά τους σε σχέση με το AIDS, τη βία που υφίστανται ή τη σεξουαλική εργασία αγοριών και εφήβων αγνοούνται πλήρως.  Η φράση που ακούμε όλο και πιο συχνά από εκδιδόμενους άνδρες για το πότε το ξεκίνησαν είναι στα 14 ή τα 15. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, πάνω από το 12% των εργατών του σεξ που βρίσκουν τους πελάτες μέσω διαδικτύου έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά, ενώ το 70% εξ αυτών δεν προχωρούν σε καταγγελία στην αστυνομία λόγω του στίγματος, αλλά και του φόβου ότι θα ακούσουν το χιλιοειπωμένο: “Εκδίδεσαι, άρα είναι δικό σου το φταίξιμο”», συνεχίζει ο κ. Μακ Κόλοου.

ΟΥΤΕ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ
ΟΥΤΕ ΧΛΕΥΑΣΜΟΣ
Την κυρίαρχη αντίληψη της «θυματοποίησης» όλων των ανδρών εργατών του σεξ προσπαθεί να αποδομήσει ο Τιερί Σαφαουέρ, ιδρυτικό μέλος της γαλλικής συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων του σεξ STRASS. «Θεωρούμαστε κοινωνικά απροσάρμοστοι που έχουν ανάγκη “επανένταξης” και προσδίδουν σε όλους μας την ταυτότητα εκείνου που είχε δυστυχισμένα παιδικά χρόνια ή ήταν θύμα μιας σεξουαλικής κακοποίησης. Ούτε βιάστηκα ποτέ στην παιδική μου ηλικία, ούτε είμαι ουσιοεξαρτημένος, ούτε έχω μετατραυματικό άγχος. Επέλεξα το επάγγελμά μου και θέλω να έχω τα ίδια δικαιώματα με κάθε άλλον πολίτη αυτής της χώρας.  Αυτή τη στιγμή κινδυνεύουμε με πρόστιμο, ακόμη και με φυλάκιση μόνο και μόνο για το γεγονός ότι είμαστε ορατοί στον δημόσιο χώρο, αλλά ούτε και μας επιτρέπεται να διαφημίσουμε τη δουλειά μας μέσω διαδικτύου. Δεν είναι βία εις βάρος μας να θέλουν να μας επιβάλουν να μην έχουμε σεξουαλικές σχέσεις που να μας αποφέρουν χρήματα;» διερωτάται ο κ. Σαφαουέρ, μιλώντας στη «σχεδία». «Ξεκίνησα αυτή τη δουλειά στα 20 μου γιατί ήθελα να έχω την ελευθερία μου και συγχρόνως λόγω ενός ναρκισσισμού ότι θα κέρδιζα χρήματα χάρη στα νιάτα μου. Η εργασία στο σεξ δεν είναι μόνο μια σεξουαλική πράξη, έχει μια ολόκληρη ψυχολογική και συναισθηματική διάσταση. Οι πελάτες γνωρίζουν πως με έναν επαγγελματία δεν θα υπάρχει κατάκριση ούτε χλευασμός και μπορούν να εκφράσουν τη σεξουαλικότητά τους ελεύθερα.  Όπως εκείνος ο 80χρονος κύριος από την Αγγλία, που ήθελε να αναπαράγουμε μια σκηνή που είχε ζήσει παιδί στο σχολείο. Ο δάσκαλος τον έπιασε να αγγίζει να γόνατο του συμμαθητή του που καθόταν δίπλα του και τον έδειρε με τη βέργα. Ο άνθρωπος αυτός, έκτοτε, έκρυψε την ομοφυλοφιλία του και ήθελε να ξαναζήσει μία από τις πιο ερωτικές στιγμές της ζωής του, δίνοντάς της άλλο νόημα», μας λέει. 
 
 
Μπορεί η Γαλλία να μην ανήκει σε αυτές, αλλά η γειτονική Ελβετία συγκαταλέγεται μεταξύ των (λίγων) χωρών, όπου η εργασία των ανδρών στο σεξ είναι νόμιμη. Μάλιστα, το καντόνι της Γενεύης, με νόμο που υιοθέτησε το 2017, υποχρεώνει όλους τους άνδρες και τις γυναίκες που εισέρχονται στη σεξουαλική εργασία να παρακολουθήσουν δωρεάν εκπαίδευση πάνω στη σωματεμπορία, αλλά και στην πρόληψη των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων. Από τη μεριά τους, οι οργανώσεις για την προάσπιση των δικαιωμάτων των εκδιδόμενων Aspasie (στη Γενεύη) και Fleur de Pavé (στη Λωζάννη), από το 2018, έχουν δημιουργήσει ένα σάιτ ερωτικών αγγελιών, όπου οι εργάτες και εργάτριες του σεξ  μπορούν να διαφημίζονται δωρεάν, να λαμβάνουν πληροφορίες για ζητήματα  σεξουαλικής υγείας και βίας (όπως πώς να αντιδράσουν σε περίπτωση που ένας πελάτης τούς επιτεθεί), αλλά και να επικοινωνούν μεταξύ τους. 
 
Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, σημειώνεται μια μεγαλύτερη αύξηση στο ποσοστό των γυναικών που κάνουν χρήση των σεξουαλικών υπηρεσιών ενός άνδρα σε σχέση με εκείνο των ανδρών που καταφεύγουν στον πληρωμένο έρωτα. Αυτό κατέγραψε μια έρευνα των βρετανίδων Σάρα Κίνγκστον, καθηγήτριας Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ και Νάταλι Χάμοντ από το Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Εξέτασαν περισσότερες από 27.000 online διαφημίσεις συνοδών και διαπίστωσαν ότι μεταξύ του 2010 και του 2015 τα προφίλ των συνοδών κυριών σημείωσαν άνοδο και από τα 5.246 έφτασαν τα 15.732 – μια αύξηση που αγγίζει σχεδόν το 200%. Τα προφίλ των γυναικών συνοδών έφτασαν από τα 11.056 στα 28.614 την ίδια περίοδο, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 158%. «O ισχυρισμός πως μονάχα οι άνδρες είναι πελάτες αγνοεί την πολυπλοκότητα της βιομηχανίας του σεξ, ενώ η αναγνώριση των γυναικών ως “καταναλωτριών” υποσκάπτει τον ισχυρισμό πως η πορνεία δεν είναι τίποτε άλλο παρά άσκηση βίας κατά των γυναικών. Μάλιστα,  στην έρευνα, οι γυναίκες που έκαναν επί πληρωμή χρήση σεξουαλικών υπηρεσιών έκαναν λόγο ότι βίωσαν εμπειρίες οικειότητας, συντροφικότητας και ευχαρίστησης.  Κάποιες, δε, αναφέρθηκαν και σε μία αίσθηση ενδυνάμωσης και  ελέγχου που απέκτησαν», σημειώνει η κ. Κίνγκστον. Το γιατί πλήρωσε να κάνει σεξ περιγράφει στην ταινία της μικρού μήκους με τίτλο «Δοκίμασα τις υπηρεσίες ενός συνοδού» («J’ai testé le services d’un escort») η καναδή ηθοποιός Ίνα Μιαλάς. «Για χρόνια είχα συνηθίσει οι άνδρες να με χρησιμοποιούν για τη δική τους ερωτική ευχαρίστηση και να αδιαφορούν για τη δική μου. Αυτό με έκανε να αισθάνομαι σαν χαμένη. Έχοντας φθάσει πια στα 30,  ήθελα να βρεθώ στη θέση της γυναίκας που αξιώνει κάποιος να ενδιαφερθεί και για τη δική της απόλαυση, να έχω έναν  άνδρα στη δική μου υπηρεσία. Ήθελα να περάσω από τη θέση του αντικειμένου του πόθου σε εκείνη του υποκειμένου επιθυμιών», εξηγεί στη «σχεδία» η κ. Μιαλάς.

ΠΑΡΟΧΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ

Μπορεί, αλήθεια, η σεξουαλική εργασία να πάρει τη μορφή παροχής φροντίδας και κοινωνικής υπηρεσίας; Σαφώς και μπορεί πιστεύει ο Δημήτρης Ζώρζος, ο μοναδικός Έλληνας σεξουαλικός βοηθός ατόμων με αναπηρία, που ζει και εργάζεται στη Βαλένθια. «Είχα διαβάσει ένα άρθρο στην εφηβεία μου για μια γαλλίδα φοιτήτρια που πρόσφερε σεξουαλική βοήθεια για να πληρώσει τις σπουδές κι έφτασε στο σημείο να τις παρατήσει και να ασχοληθεί εξ ολοκλήρου με αυτό, όχι για τα χρήματα, αλλά γιατί άλλαξε η δική της σεξουαλικότητα, ο τρόπος που συναναστρεφόταν σεξουαλικά τους ανθρώπους. Δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό ότι κάτι τέτοιο μπορεί να το κάνει ένας άνδρας. Όταν κατέφτασε μία σεξολόγος από την Αργεντινή στη Βαρκελώνη, όπου έμενα, η οποία απηύθυνε πρόσκληση για τη δημιουργία ομάδας διαλόγου πάνω στο θέμα της σεξουαλικής βοήθειας, μού φάνηκε σαν να ολοκλήρωνε το εφηβικό μου όνειρο. Έγινα ιδρυτικό της μέλος, την οποία ονομάσαμε Sex Asistent Catalunya. Από την αρχή, δεχθήκαμε καταιγισμό τηλεφωνημάτων και mail για το πότε θα ξεκινούμε, που μου έκανε ξεκάθαρο το μέγεθος του προβλήματος. Φανταζόμαστε τα άτομα με αναπηρία σαν ασεξουλικά αγγελούδια που δεν έχουν σεξουαλικές ανάγκες. Αποχώρησα γιατί διαφωνούσα με την αντίληψη ότι είμαστε οι “υπερμοντέρνοι” που βοηθούν τους “κακομοίρηδες”. Εδώ και τρία χρόνια έχουμε φτιάξει την ομάδα Sexualidad Fonctional στη Βαλένθια, όπου εκτός από σεξουαλική βοήθεια, προσφέρουμε και εργαστήρια για τη σεξολογική υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία, των οικογενειών και των φροντιστών τους. Λαμβάνουμε, μάλιστα, χρηματοδότηση από την τοπική κυβέρνηση της Βαλένθιας και το δήμο της πόλης», μας πληροφορεί ο Δημήτρης. «Πηγαίνουμε, χαρακτηριστικά, σε ιδρύματα και νοσοκομεία και προσφέρουμε μια ερωτική επαφή οποιουδήποτε  τύπου σε άτομα με αναπηρία. Πολλοί από αυτούς δεν είχαν ξαναερεθιστεί με τα γεννητικά τους όργανα. Επιζητούν να νιώσουν μια αγκαλιά,  μια ανθρώπινη επαφή, μια ζεστασιά. Μόνο και μόνο από μία μικρή σεξουαλική επαφή το μήνα, όπως με έναν αυνανισμό, καλυτερεύει η κλινική τους εικόνα,  βελτιώνεται η ομιλία τους, γίνονται πιο χαλαροί και λιγότερο νευρικοί. Θυμάμαι εκείνη την 55χρονη κυρία με εγκεφαλική παράλυση που δεν είχε καμία ερωτική εμπειρία, τη γεμάτη φόβους και εντάσεις στο σώμα της, στο δεύτερο ραντεβού να έχει βάψει τα γκρίζα μαλλιά της και να φοράει μία ροζ αντί για γκρι ζακέτα. Ύστερα από κάποιους μήνες που είχαμε σεξουαλικές επαφές, ήρθε χαμογελαστή κουνώντας στο χέρι της τη διάγνωση του γιατρού. “Μου έκοψε τρία φάρμακα τη μέρα. Τόσο εκείνος όσο και εγώ είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτό οφείλεται στις επαφές που είχαμε”, μου είπε. Πραγματικά, συγκλονίστηκα. Όπως και με τη γυναίκα εκείνη την καθηλωμένη στο αμαξίδιο, λόγω εκφυλιστικής ασθένειας. “Ξέρω ότι η ζωή μου σιγά σιγά τελειώνει. Τώρα που με συνοδεύεις μπορώ να ζήσω με ηρεμία, χωρίς να αισθάνομαι την αίσθηση της μη ολοκλήρωσης, να αναζητώ το νόημα της ζωής”, μου είχε εκμυστηρευθεί. Θεωρώ μεγάλο προνόμιο ότι πιάνονται από το χέρι μου άτομα χωρίς καμιά σεξουαλική εμπειρία, και με απόλυτο σεβασμό, ειλικρίνεια και ισότητα, τους ανοίγω την πόρτα της ανεξερεύνητης σεξουαλικότητάς τους. Σχεδόν στο 60%  των περιπτώσεων λίγο καιρό μετά από μια σεξουαλική βοήθεια, οι γυναίκες έχουν πια σχέση, γιατί έχουν ενδυναμωθεί, βλέπουν στην πράξη ότι όχι μόνο μπορούν να  ερεθιστούν αλλά και να ερεθίσουν», μοιράζεται μαζί μας ο Δημήτρης.

Την πρώτη έρευνα στην Ελλάδα για τη διερεύνηση του προφίλ των ανδρών  που παρέχουν υπηρεσίες σεξ και χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να προσεγγίσουν πελάτες  πραγματοποίησε το 2017 ο κοινωνικός λειτουργός Λάμπρος Αραπάκος. «Στη χώρα μας, η ανδρική σεξουαλική εργασία, συμπεριλαμβανομένης της “διαδικτυακής”, αποτελεί ένα αχαρτογράφητο φαινόμενο. Περισσότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες (54%) δήλωσαν πως παρέχουν υπηρεσίες σεξ έτσι ώστε να πληρώσουν τα έξοδα του σπιτιού τους, ενώ το ένα τρίτο περίπου των ανδρών υποστήριξαν πως ξεκίνησαν αυτή τη δουλειά επειδή τους φάνηκε εντυπωσιακή και συναρπαστική. Ως προς τη χρήση ναρκωτικών, το 91% του δείγματος ανέφερε πως δεν είχε κάνει ποτέ χρήση ναρκωτικών. Επίσης, δεν εμφανίστηκαν σε σημαντικό βαθμό προβλήματα των συμμετεχόντων στη σχέση τους με τους γονείς τους, ούτε προέρχονται από ασταθή ή επιβαρυντικά οικογενειακά περιβάλλοντα», υπογραμμίζει ο κ. Αραπάκος. «Μόλις  το 11% δεν παρείχαν υπηρεσίες σεξ ποτέ σε άνδρες, αλλά στην πλειοψηφία τους αυτοπροσδιορίζονται ως ετεροφυλόφιλοι. Ίσως να εσωτερικεύουν τις αρνητικές απόψεις και τα κοινωνικά στερεότυπα για τη σεξουαλικότητα, να μην αποδέχονται τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Φαίνεται ότι εκλογικεύουν το γεγονός πως κάνουν σεξ με άνδρες με αμοιβή εξηγώντας ότι πρόκειται για “δουλειά” και διαχωρίζουν έντονα την προσωπική ερωτική τους ζωή (στην οποία κάνουν σεξ με γυναίκες) με την επαγγελματική. Αναφορικά με τη χρήση προφυλακτικού, σχεδόν όλοι απάντησαν κατηγορηματικά πως χρησιμοποιούν προφυλακτικό κάθε φορά, ενώ στη συντριπτική πλειοψηφία των ερωτώμενων (86%) έχει τύχει να τους ζητήσει ο πελάτης να κάνουν σεξ χωρίς τη χρήση προφυλακτικού. Ορισμένοι  “διαδικτυακοί  συνοδοί”, μάλιστα, ενημερώνουν και εξηγούν στους πελάτες τους για την απαραίτητη χρήση του, ενεργώντας σαν εκπαιδευτές για ζητήματα ασφαλούς σεξ», προσθέτει ο κ. Αραπάκος. 

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ

Ακριβώς αυτήν την αποσιώπηση της ανδρικής πορνείας αναδεικνύει και ο Παναγιώτης Δαμάσκος, κοινωνιολόγος Υγείας, υπεύθυνος Γραφείου Ψυχοκοινωνικής Στήριξης  και σύμβουλος  του  κέντρου Simioplus του ΕΟΔΥ. «Από το 2012 ώς το 2017, το Γραφείο Ψυχοκοινωνικής Στήριξης και Ψυχοθεραπευτικών Παρεμβάσεων  του ΚΕΕΛΠΝΟ υλοποιούσε ένα πρόγραμμα δρόμου για εκδιδόμενους άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες με διανομή προφυλακτικών και ενημέρωση για τη χρήση τους, εκπαίδευση, για ασφαλέστερο σεξ, παραπομπή για δωρεάν τεστ HIV και ηπατίτιδων, καθώς και ενημέρωση σχετικά με τις υπάρχουσες υπηρεσίες υγείας και την πρόσβαση σε αυτές. «Αυτό διακόπηκε λόγω έλλειψης κονδυλίων. Η νέα διοίκηση του ΕΟΔΥ, ωστόσο, έχει εκφράσει το ενδιαφέρον να ξαναξεκινήσει τέτοιες παρεμβάσεις δρόμου. Προς το παρόν, πηγαίνουμε στις πιάτσες και ενημερώνουμε τους εκδιδόμενους για την ύπαρξη του Simoplus, όπου μπορούν να έχουν δωρεάν και εμπιστευτικό τεστ για HIV, συμβουλευτική και ενημέρωση σε θέματα σεξουαλικής υγείας και διασύνδεση με άλλες υπηρεσίες υγείας. Για τους σχεδιαστές κοινωνικής πολιτικής, οι εκδιδόμενοι άνδρες είναι μάλλον αόρατοι. Μπορεί ένα άτομο να αποταθεί σε μια κοινωνική υπηρεσία με την πρόφαση “δεν έχω πού να κοιμηθώ σήμερα”, αλλά στην πραγματικότητα αυτό που τον βασανίζει είναι ότι το ότι θα  πρέπει  βρει κάποιον να τον πάρει σπίτι του και να τον πληρώσει με σεξ και όχι ότι θα κοιμηθεί στο παγκάκι, αυτό στις υπηρεσίες δεν είναι εκπαιδευμένοι να το κοιτάξουν», μας λέει ο κ. Δαμάσκος. Ποιο είναι, όμως, το θεσμικό πλαίσιο για την ανδρική πορνεία στην Ελλάδα; «Μέχρι το 1999 ο νόμος που καθόριζε τις προϋποθέσεις για να εργαστεί κανείς στην πορνεία αναφερόταν μόνο σε γυναίκες εκδιδόμενες. Ο ισχύων νόμος (2734/1999) μιλάει πλέον για πρόσωπα, χωρίς να προσδιορίζει το φύλο. Άρα, μπορεί να ερμηνευτεί ότι  αναφέρεται  τόσο στους άνδρες, όσο και στις γυναίκες που εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ. Άμεσα στην ανδρική πορνεία αναφέρεται μόνο το έγγραφο του Υπουργείου Υγείας που καθορίζει τη διαδικασία διενέργειας ιατρικού ελέγχου για τα εκδιδόμενα άτομα, αναφέροντας για την εξέταση της γονόρροιας  το κολπικό υγρό για τις γυναίκες και το ουρηθρικό υγρό για τους άνδρες, Έτσι παραμένει αδιευκρίνιστο αν η ανδρική πορνεία είναι παράνομη ή όχι». Ποιες είναι οι διαφορές της ανδρικής με τη γυναικεία πορνεία; «Οι άνδρες εμφανίζονται να εισέρχονται οικειοθελώς στη βιομηχανία του σεξ και σπανίως λειτουργούν με προστάτες.  Η διακίνηση ανδρών με σκοπό τον εξαναγκασμό στην πορνεία είναι πολύ σπάνιο φαινόμενο, εκτός αν πρόκειται για ανήλικους. Ενώ οι εκδιδόμενες γυναίκες πολλές φορές υφίστανται βία από τους ίδιους τους πελάτες, οι εκδιδόμενοι άνδρες  υφίστανται βία από ομοφοβικά άτομα εκτός πελατειακής σχέσης. Παράλληλα, μπορούν να ασκήσουν πιο εύκολα βία στους πελάτες τους λόγω της δικής τους εσωτερικευμένης ομοφοβίας. Οι περισσότεροι, δε, εκδιδόμενοι άνδρες, επειδή εργάζονται  περιστασιακά, δεν προσδιορίζουν τους εαυτούς τους ως εκδιδόμενους. Αυτό δημιουργεί σημαντικές δυσκολίες στην προσέγγισή τους και στη δυνατότητα να μιλήσει κανείς μαζί τους ανοικτά για τη σεξουαλικότητά τους και για τις συνθήκες ζωής τους. Υφίστανται, επιπλέον, πολλαπλό στιγματισμό, τόσο ως εκδιδόμενοι όσο και ως ομοφυλόφιλοι. Συναντούσαμε συχνά στις παρεμβάσεις που κάναμε ότι λόγω των ενοχών δεν έβαζαν ως προτεραιότητα την υγεία τους. “Τι νόημα έχει να χρησιμοποιήσω προφυλακτικό, αφού η ζωή μου δεν έχει νόημα για κανέναν”, έλεγαν», καταλήγει ο κ. Δαμάσκος.

 

 

Τo Red Umbrella Athens, από το 2016, λειτουργεί, στο κέντρο της Αθήνας, το μοναδικό Κέντρο Ημέρας στη χώρα μας για γυναίκες και άνδρες εργαζόμενους στο σεξ. Οι  παρεχόμενες υπηρεσίες είναι δωρεάν και περιλαμβάνουν από συμβουλευτική σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας, ψυχολογική και νομική στήριξη,  μέχρι παροχή προφυλακτικών εξέταση για τον HIV, τις Ηπατίτιδες B & C και άμεση διασύνδεση με υπηρεσίες υγείας. «Έχουμε παράσχει υπηρεσίες σε 300 άνδρες που εργάζονται στο σεξ, έχουμε δώσει 2.060 προφυλακτικά (περίπου τα μισά λιπαντικά), έχουν γίνει 181 εξετάσεις για HIV, λίγο λιγότερες για ηπατίτιδες, ενώ έχουμε κάνει 65 διασυνδέσεις και παραπομπές σε άλλους φορείς». Το περιβάλλον μας είναι πολύ φιλικό, αποστιγματιστικό και καθόλου ιατρικό. Δεν θα πούμε ποτέ στους ανθρώπους: “Σταμάτα αυτή τη δουλειά”, παρά “Κάνε ό,τι θέλεις, αλλά σκέψου την υγεία σου, πάρε προφυλακτικά, να τα έχεις πάντα μαζί σου”.  Εγώ είμαι εκεί για να μου μιλήσουν, αν και όποτε το επιθυμούν. Αυτό τους δίνει την ελευθερία να υπάρχουν στο χώρο χωρίς να χρειάζεται να πουν κάτι παραπάνω. Κάνουμε κατασκευές με πηλό, χειροτεχνίες, παίζουμε ποδοσφαιράκι, επιτραπέζια παιχνίδια, πραγματοποιούμε προβολές ταινιών και βίντεο. Έτσι, σε αυτό το κλίμα αποδοχής, έχουμε καταφέρει να συνδιαλλαγούν κοινωνικά με έναν άλλο τρόπο που λειτουργεί απελευθερωτικά για εκείνους. Οπουδήποτε αλλού, θα είναι μονίμως αμυνόμενοι, θα κρύβουν την ταυτότητά τους, κάτι που βιώνεται επώδυνα», υπογραμμίζει η ψυχολόγος Μαρία Ξανθάκη, υπεύθυνη επικοινωνίας του Red Umbrella. «Θα έπρεπε να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, να είναι νόμιμοι οι εργάτες του σεξ, να έχουν ένσημα, να δικαιούνται επίδομα ανεργίας. Διεκδικούμε να υπάρχουν προγράμματα στον ΟΑΕΔ που να απευθύνονται στους εργαζόμενους στο σεξ, τα οποία θα εξελίσσουν τις ικανότητές τους και θα τους δίνουν τη δυνατότητα παύσης από αυτή τη δουλειά. Εξάλλου, αν οι εργάτες του σεξ δουλεύουν νόμιμα και με ασφάλεια, θα μπορούν να καταγγείλουν και οτιδήποτε τους συμβεί», καταλήγει η κ. Ξανθάκη.


comments powered byDisqus

Αρχειο

Κατηγοριες

ΓΙΝΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ

©ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ - ΝΙΚΙΟΥ 2 - 10560 ΑΘΗΝΑ

Τηλ: +30 213 023 1220 Email: info@shedia.gr

DotByDot