Shedia

Σχεδία home», Κολοκοτρώνη 56 και Νικίου 2, Αθήνα. Σε μια από τις πιο όμορφες γωνιές της πρωτεύουσας, στο σπίτι της «σχεδίας», στήθηκε ένα γαϊτανάκι καλοσύνης και προσφοράς από σπουδαίους ανθρώπους και φορείς, όπου ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί έβαλαν το λιθαράκι τους για τη δημιουργία ενός μοναδικού κόμβου αλληλεγγύης και κοινωνικής καινοτομίας στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Ένας χώρος που μοιάζει σαν να έχει γίνει σημείο συνάντησης των δυνάμεων του καλού, δυνάμεις που ενώνονται και συνεργούν για μια καλύτερη κοινωνία, «για να υποστηρίξουν το συνάνθρωπο που έχει βρεθεί σε δεινή θέση ώστε να μπορέσει να υποστηρίξει ο ίδιος τον εαυτό του», λένε οι άνθρωποι της «σχεδίας» και μάλλον έχουν δίκιο. Και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

Οι άνθρωποι του ελληνικού περιοδικού δρόμου, της «σχεδίας», φαίνεται ότι έχουν προσέξει και την παραμικρή λεπτομέρεια. Άλλωστε, από την αρχή, έχουν κάνει ξεκάθαρη τη φιλοσοφία τους: «Όπως και με το περιοδικό δρόμου “σχεδία” αγωνιζόμαστε να σχεδιάσουμε ένα πολύ καλό έντυπο, ένα προϊόν που, ούτως ή άλλως, θα έχει πραγματική αξία αποκλειστικά και μόνο για τον ίδιο τον αγοραστή, πέρα από τη σπουδαιότητα της συμμετοχής σε μια σπουδαία κίνηση αλληλεγγύης, τη βοήθεια σε έναν συνάνθρωπο που βιώνει τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό σε ακραίες μορφές, έτσι και με το “σχεδία home” και το “σχεδία αρτ”. Αγωνιζόμαστε να δημιουργήσουμε ένα χώρο όπου ο επισκέπτης θα θέλει να έρθει, ούτως ή άλλως. Για το φαγητό, τη μουσική, τα χρηστικά αντικείμενα “σχεδία αρτ”, τα ροφήματα και τα κοκτέιλ, τη ζεστασιά του χώρου, το περιβάλλον, για όλους τους καλούς λόγους. Και η γνώση ότι με αυτή του την παρουσία, διασκεδάζοντας, στην ουσία, συμμετέχει ενεργά σε ένα τόσο ξεχωριστό κοινωνικό πρότζεκτ να γεμίζει ακόμη περισσότερο την ψυχή του. Αγωνιζόμαστε για το καλύτερο».Οι άνθρωποι του ελληνικού περιοδικού δρόμου, της «σχεδίας», φαίνεται ότι έχουν προσέξει και την παραμικρή λεπτομέρεια. Άλλωστε, από την αρχή, έχουν κάνει ξεκάθαρη τη φιλοσοφία τους: «Όπως και με το περιοδικό δρόμου “σχεδία” αγωνιζόμαστε να σχεδιάσουμε ένα πολύ καλό έντυπο, ένα προϊόν που, ούτως ή άλλως, θα έχει πραγματική αξία αποκλειστικά και μόνο για τον ίδιο τον αγοραστή, πέρα από τη σπουδαιότητα της συμμετοχής σε μια σπουδαία κίνηση αλληλεγγύης, τη βοήθεια σε έναν συνάνθρωπο που βιώνει τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό σε ακραίες μορφές, έτσι και με το “σχεδία home” και το “σχεδία αρτ”. Αγωνιζόμαστε να δημιουργήσουμε ένα χώρο όπου ο επισκέπτης θα θέλει να έρθει, ούτως ή άλλως. Για το φαγητό, τη μουσική, τα χρηστικά αντικείμενα “σχεδία αρτ”, τα ροφήματα και τα κοκτέιλ, τη ζεστασιά του χώρου, το περιβάλλον, για όλους τους καλούς λόγους. Και η γνώση ότι με αυτή του την παρουσία, διασκεδάζοντας, στην ουσία, συμμετέχει ενεργά σε ένα τόσο ξεχωριστό κοινωνικό πρότζεκτ να γεμίζει ακόμη περισσότερο την ψυχή του. Αγωνιζόμαστε για το καλύτερο».

1

Στο χώρο λειτουργεί το πωλητήριο και εκθετήριο των αντικειμένων υψηλής αισθητικής και ποιότητας «σχεδία αρτ» που έχουν εκπαιδευθεί να δημιουργούν από το χαρτί των αδιάθετων τευχών συνάνθρωποί μας που η ζωή τούς έφερε στο δίκτυο των πωλητών του ελληνικού περιοδικού δρόμου. Από εκεί ξεκίνησαν όλα.

Στην κουζίνα και στο μενού του «σχεδία home» κυριαρχούν οι «γεύσεις της μαμάς» που έχει σχεδιάσει ο σπουδαίος άνθρωπος και μάγειρας κ. Λευτέρης Λαζάρου, με τον συνεργάτη του κ. Γιάννη Υφαντίδη, ο οποίος έχει εκπαιδεύσει τους ανθρώπους της «σχεδίας» από το «ένα βραστό αυγό», που ήταν το μόνο που γνώριζαν από κουζίνα, να μαγειρεύουν αυτές ακριβώς τις γεύσεις της μαμάς. Στο μπαρ, ο βραβευμένος bartender Πέτρος Μυτιληναίος έχει επιμεληθεί τη λίστα με τα κοκτέιλ, αλλά και όλον το σχεδιασμό, ενώ τους «ήχους» έχουν επιμεληθεί οι μουσικοί παραγωγοί Γιώργος Μουχταρίδης (διευθυντής του Pepper 96,6) και Αλεξάνδρα Γιαλίνη (Τρίτο Πρόγραμμα). Αυτά στο καφέ, στο μπαρ, στο εστιατόριο. Και επειδή πολλές φορές η διαφορά κρύβεται στις λεπτομέρειες, χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο έχει σχεδιαστεί το «σχεδία home» είναι η προσέγγιση του ζητήματος της προσβασιμότητας, ακόμη και του… καλαμακίου. 

2

Προσβασιμότητα δεν σημαίνει βάζω μία ράμπα και τελείωσε η δουλειά», μας συμβούλεψαν οι κατ’ εξοχήν ειδικοί από τον Σύνδεσμο Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους (ΣΚΕΠ) και τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Τυφλών, όταν τους πλησιάσαμε, πριν από πολύ καιρό, ζητώντας καθοδήγηση. Το μενού είναι διαθέσιμο και σε ακουστική βερσιόν, υπάρχουν υπερυψωμένα τραπεζάκια ώστε να μπορεί να περνά από κάτω αναπηρικό αμαξίδιο, στις τουαλέτες των ΑΜΕΑ, το πιαστράκι για να κρεμάμε μια τσάντα είναι πιο χαμηλά στον τοίχο ώστε να το φτάνουν και οι άνθρωποι με αμαξίδιο, ακόμη και στο ύψος του μπαρ υπάρχει η σχετική μέριμνα και φροντίδα. Επιπλέον, η εκπαίδευση του προσωπικού που εργάζεται στο χώρο εστίασης (μπαρ και σέρβις) περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, μία «Αόρατη Διαδρομή» ώστε να γνωριστούν με τους ανθρώπους της «σχεδίας» και να κατανοήσουν ακόμη καλύτερα, το κοινωνικό πρωτίστως, αυτό πρότζεκτ, αλλά ακόμη και μαθήματα υποδοχής και καθοδήγησης συμπολιτών μας που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης.

Το «σχεδία home» είναι ένα πρόγραμμα κοινωνικό μα και βαθιά περιβαλλοντικό. Η αποφυγή της χρήσης πλαστικού είναι αυτονόητη, όπως αυτονόητη είναι και η εξοικονόμηση νερού. Δεν υπάρχει πλαστικό μπουκάλι νερό και εννοείται ότι τα κύπελλα και τα καλαμάκια που χρησιμοποιούνται δεν θα είναι πλαστικά. Μήπως, ωστόσο, μπορούμε να πίνουμε τον καφέ μας χωρίς καλαμάκι;

Το «σχεδία home» δεν είναι απλώς ένας χώρος «φιλικός προς τον άνθρωπο». Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Άλλωστε, οι συντελεστές του πρότζεκτ το έχουν εκφράσει με τον πλέον ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο: «Η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος που την πουλάει, ο άνθρωπος με το κόκκινο γιλέκο, δεν θα βγάζαμε ποτέ το περιοδικό δρόμου “σχεδία”. Πριν από αυτό, αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος που κλωτσάει την μπάλα, δεν θα ξεκινούσαμε ποτέ την καμπάνια “Γκολ στη φτώχεια” και την Εθνική Αστέγων. Αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος-συνοδός, δεν θα ξεκινούσαμε ποτέ τις “Αόρατες Διαδρομές”. Αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος που φτιάχνει αυτά τα εξαιρετικά αντικείμενα από χαρτί, δεν θα ξεκινούσαμε ποτέ το “σχεδία αρτ”. Αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος που μαγειρεύει το “φαγάκι”, δεν θα ξεκινούσαμε ποτέ το χώρο εστίασης, το εστιατόριο».

4