Shedia

Απολαμβάνουμε έναν υπνάκο εν ώρα εργασίας, επανασυνδεόμαστε με τη ζωή που είχαμε αφήσει, κρατάμε την πόρτα πάντα ανοιχτή, υψώνουμε δίχτυ προστασίας για τους ωκεανούς μας, κλείνουμε θέση σε ένα καταφύγιο ενόψει της συντέλειας του κόσμου, μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, κάνουμε σφήνες στις χαραμάδες των δρόμων, γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στην καρδιά της άνοιξης.

Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Ιουνίου 2017 (τεύχος #49). 

Από την Τετάρτη 31 Μαΐου στους δρόμους της πόλης.

Ποιο είναι ένα από τα ύψιστα ζητήματα δημόσιας υγείας παγκοσμίως; Η έλλειψη ύπνου, η οποία συνδέεται με κάποιες από τις κυριότερες αιτίες θανάτου: Από καρκίνο και καρδιαγγειακές παθήσεις μέχρι διαβήτη και εγκεφαλικά επεισόδια. Και όμως, διεθνώς, η διασφάλιση του δικαιώματος στον ύπνο κάθε άλλο πάρα βρίσκεται στο επίκεντρο των δημόσιων πολιτικών υγείας. «Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι ο ύπνος είναι μια καθαρά ιδιωτική υπόθεση, ότι δεν αφορά τους άλλους και ακόμη λιγότερο τις δημόσιες πολιτικές. Η υποτιθέμενη ελευθερία μας να κοιμόμαστε την ώρα που θέλουμε είναι μια πλάνη. Η έλλειψη ύπνου βρίσκεται στην καρδιά της παραγωγής των κοινωνικών ανισοτήτων», σημειώνει ο γάλλος γιατρός-υπνολόγος δρ. Ζαν-Πιέρ Τζιορντανελλά μιλώντας στη «σχεδία», στο πλαίσιο της έρευνας με τίτλο «Το δικαίωμα στον ύπνο».

«Η ζωή που είχα αφήσει». Ένας νέος άνθρωπος αφηγείται περιστατικά, μοιράζεται σκέψεις και διατρανώνει την επιθυμία να συνεχίσει να χαμογελά και να υπάρχει. «Δεν με λυπάμαι πια, σίγουρα μετανιώνω. Δεν ξεχνώ το παγκάκι στην Κάνιγγος, ξεγραμμένος  και ετοιμοθάνατος με τον “Παίκτη” στα χέρια μου. Ένα παγκάκι που με σεβάστηκε περισσότερο από έναν “άνθρωπο” στο Παγκράτι που μου πρότεινε να γυρίσω εκεί και να ψοφήσω, με τη “μαλακία” που πουλάω για παρέα», γράφει ο νέος αυτός άνθρωπος που είναι και πωλητής της «σχεδίας.

 «Η πόρτα πρέπει να είναι ανοιχτή». Μία από τους πλέον επιδραστικούς δημοσιογράφους και συγγραφείς της εποχής μας, η Έλενα Ακρίτα, μιλάει στη «σχεδία» για τα «απλά μαθηματικά» που είναι το αστυνομικό μυθιστόρημα, για το όνειρο που κράτησε μια νύχτα, την κρίση και την αντίδραση, μα και για ένα καταφύγιο με θέα. «Θέλει πολύ μεγάλη μαγκιά να αφηγηθείς μια ιστορία χωρίς να διώξεις έναν αναγνώστη που τον 21ο αιώνα είναι πολύ αγχωμένος, πολύ πιεσμένος και κατ’ επέκταση πάρα πολύ επιθετικός», σημειώνει, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή της στη «σχεδία».

«”Ζογκλέρ” στων δρόμων τις χαραμάδες». Με αφορμή μια απόφαση του Αρείου Πάγου, ο οποίος δικαίωσε επαγγελματία αυτοκινητιστή στην αντιδικία του με μοτοσικλετίστρια, στα «Λόγια της πλώρης» του τεύχους #47 (Απρίλιος 2017) καταπιαστήκαμε με το ζήτημα των δικύκλων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Αναδεικνύαμε την ανάγκη για φιλαλληλία, να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, χωρίς καμία απολύτως διάθεση να μιλήσουμε για «δίπολα». Το κείμενο προκάλεσε αντιδράσεις, αναδεικνύοντας την έντονη δυσφορία για τη συμπεριφορά των μοτοσικλετιστών και τη δύσκολη διαδρομή μέχρι την «οδηγική συμφιλίωση». H «σχεδία» ανοίγει διάλογο για το ζήτημα, δημοσιεύοντας κάποιες από τις επιστολές που έλαβε.

Στις ΗΠΑ, πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι το ρολόι της συντέλειας του κόσμου είναι στο παρά 2,5’ και ετοιμάζονται για την επόμενη μέρα, στρεφόμενοι στην αναζήτηση ασφαλών καταφυγίων. Ορισμένοι διορατικοί επιχειρηματίες εκμεταλλεύονται αυτήν  την υστερία για να κάνουν εξαιρετικά επικερδείς μπίζνες: μετασκευάζουν στρατιωτικές εγκαταστάσεις που δεν χρησιμοποιούνται σε πολυτελή καταφύγια, διαθέτοντάς τα έναντι διόλου ευτελών ποσών. Το κοινωνικό φαινόμενο όλων όσων ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τη συντέλεια του κόσμου αναδεικνύει η «σχεδία» στο ρεπορτάζ με τίτλο «Μπούνκερ, μπιλιάρδο και home cinema».

«Οι ωκεανοί δεν είναι χωματερή». Η Αμινά Γκουρίμπ-Φακίμ, η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Μαυρίκιου, μιλάει για την άμεση ανάγκη να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις θάλασσές μας. «Η κλιματική αλλαγή παραμένει μια σημαντική αιτία της τοξικοποίησης του νερού καθώς και της ανόδου της θερμοκρασίας, που θα επηρεάσουν τη χλωρίδα και την πανίδα», επισημαίνει, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή της.

Η Λίαν Ράιμς έχει πουλήσει πάνω από 44 εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η εκρηκτική της πορεία προς τα μονοπάτια της δόξας υπήρξε ένα ταξίδι στην κόλαση, ευτυχώς μετ’ επιστροφής. Η καταξιωμένη αμερικανίδα τραγουδίστρια της κάντρι, στη συνέντευξή της με τίτλο «Ήμουν ποιο δυνατή από την ντροπή» μιλάει, εκτός των άλλων, για το πώς διαχείριζεται τις εσωτερικές τις συγκρούσεις, το άγχος και την κατάθλιψη. «Ελεγχόμαστε από το φόβο. Το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει ποτέ για τον εαυτό μου είναι, όταν αισθάνομαι φόβο, να τον αντιμετωπίζω στα ίσια», σημειώνει.

 «Καλύτερα από Χριστούγεννα». Από το κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στο Πολύκαστρο, όπου μια ομάδα  προσφυγόπουλων, ύστερα από μια χορταστική ημέρα, ζητούσε επίμονα «να μείνει το γήπεδο εκεί για πάντα», μέχρι το κέντρο κράτησης Δομοκού, που άνοιξε τις πύλες του μετά από δέκα χρόνια για να μας υποδεχθεί, το καραβάνι της Εθνικής Αστέγων παίζει μπάλα, ρίχνει γέφυρες ζωής και φορτώνει γκολ τα δίχτυα του κοινωνικού αποκλεισμού.

Ακόμη, διαβάζουμε βιβλία του 19^ου  αιώνα μέσα από την ιστορία μιας μικρής αγγελίας και καταγράφουμε τα τελευταία νέα της «σχεδίας» στο τακτικό μας ημερολόγιο. Ο Νίκος Αγριμάκης και ο Γιώργος Παντερής μιλούν για μια φιλία που ξεκίνησε από ένα λαούτο. Ο Γιώργος Μπαζίνας εξηγεί πώς  μια μάλλον καθόλου τυχαία συνάντηση, στη διάρκεια ενός ήσυχου ξημερώματος, αποκαθιστά την αλήθεια για ένα εξαιρετικά δυσφημισμένο πουλί. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Χρήστου Παπαχρήστου καταγράφουν απογευματινές και μεσημεριανές εικόνες από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, ενώ κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Κλείνουμε τραπέζι σε μια όμορφη γωνιά στον Κορυδαλλό όπου οι (σκόπιμες) ανορθογραφίες στον κατάλογο (ευτυχώς) δεν περνούν από την κουζίνα, ενώ δοκιμάζουμε κρέπες με καραμέλα γάλακτος από μία Ουρουγουανή που, από τα σχολεία του Μοντεβιδέο, βρέθηκε να μαζεύει πορτοκάλια στον αργολικό κάμπο, πριν καταλήξει να παραδίδει μαθήματα ισπανικών και ζωγραφικής στην Αθήνα.

 Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #49 της «σχεδίας» (Ιούνιος 2017), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη  31 Μαΐου 2017. 

Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.

«112 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org).

ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!

Για περισσότερες πληροφορίες: Περιοδικό Δρόμου «σχεδία»

Φράγκων 24, 546 25 Θεσσαλονίκη

Φαβιέρου 24-26, 104 38 Αθήνα

Τ: 2313 013605, 213 0231220

www.shedia.gr

info@shedia.gr

f: shedia.streetaper

tw: _shedia