Shedia

EN GR

30/10/2013

«Η ώρα της αντίστασης και της ευθύνης». Συνέντευξη της Νατάσσας Μποφίλιου στον Νέστορα Πουλάκο

Η δυναμική ερμηνεύτρια δηλώνει «οργισμένη», χωρίς να χάνει το φως, την αισιοδοξία και την αλληλεγγύη. Άλλωστε, δεν είναι από τους ανθρώπους που απλά περιμένουν, ούτε στη ζωή ούτε στην τέχνη της.
 
Οι εμφανίσεις της στη μουσική σκηνή του Πειραιά PassPort με τον τίτλο «Πάμε ξανά» (από τις 26 Οκτωβρίου και για οκτώ Σάββατα) όσο και ο νέος δίσκος της «Άνω τελεία», που αποτελεί ένα ακόμη διαφορετικό και δημιουργικό βήμα, ήταν μόνο οι αφορμές για τη συνομιλία μας με τη Νατάσσα Μποφίλιου. Αιτία προφανώς και ήταν η δυναμική της παρουσία στα δημόσια πράγματα (μόλις την προηγούμενη της συνάντησής μας συμμετείχε σε αντιφασιστική πορεία και συναυλία, στο κέντρο της Αθήνας) και οι καίριες, αιχμηρές, αλλά και στιβαρές θέσεις της σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα που μας απασχολούν.
 
Τουλάχιστον στα επαγγελματικά σου βήματα ξέρουμε ότι είσαι σταθερή και πιστή στις συνεργασίες σου. Πόσο δύσκολο είναι αυτό, ειδικώς μετά από 10 χρόνια γεμάτα με δίσκους, εμφανίσεις και δεκάδες συναυλίες;
 
Η απαίτηση στις σταθερές συνεργασίες είναι να μπορείς να κάνεις, εντέλει, φρέσκα πράγματα. Κοίταξε, είναι πολύ δύσκολο να είσαι τόσα χρόνια με συνεργάτες οι οποίοι μπορούν και θέλουν να σε καταλάβουν, να έχετε κοινούς στόχους και να υπάρχει η δυνατότητα για μια ολοένα και αυξανομένη δημιουργική συνέχεια. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, καθώς τόσο ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος όσο και ο Θέμης Καραμουρατίδης στέκονται δίπλα μου με αγάπη και υπομονή, έχουν όρεξη να δημιουργούμε μαζί καινούρια πράγματα, ώστε κι εμείς οι ίδιοι να ανανεωνόμαστε μέσα από αυτά. 
 
 
Αυτή η σταθερότητα χαρακτηρίζει και την προσωπική σου ζωή; Δηλαδή δεν είσαι από τους ανθρώπους εκείνους που «βαριούνται» εύκολα;
 
Κάθε άλλο. Όποιος άνθρωπος έχει περάσει από τη ζωή μου έχει παραμείνει. Άλλωστε, όσο δύσκολα μπαίνεις σε μια σχέση τόσο και πιο δύσκολα βγαίνεις. Νομίζω ότι έχω την ικανότητα να επιλέγω ανθρώπους που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για να γίνουν μελλοντικά καλοί και σταθεροί φίλοι μου. Συμμαθητές από το σχολείο, για την ακρίβεια από όλα τα σχολεία που έχω περάσει, συνεχίζουν να ομορφαίνουν τη ζωή μου. Το ίδιο και συνεργάτες που απέκτησα όλα αυτά τα χρόνια, ακόμη και έρωτες που τελείωσαν μεν, αλλά μια κουβέντα θα την πούμε. Ελάχιστες φορές έχω αισθανθεί ότι χάνω κάποιον φίλο, παρόλο που είμαι τόσο κοινωνική. Το ξέρω ότι αυτό που λέω ακούγεται κάπως. Είναι όντως δύσκολο, αλλά είμαι τέτοιος άνθρωπος. Επίσης, σημείωσε ότι δεν είμαι ο τύπος της περιστασιακής παρέας. Δεν μου ταιριάζει αυτό, κάτι που ξέρω ότι γίνεται ευρέως. Όποιος με θεωρεί φίλη του, είναι φίλος μου για πάντα. Είναι αδελφός μου.
 
Οι νέες εμφανίσεις σου στο PassPort έχουν τίτλο «Πάμε ξανά». Άρα, τι ακριβώς άφησες στη μέση, το οποίο φαίνεται ότι αποφάσισες να συνεχίσεις;
 
Ο τίτλος της παράστασης έχει διττή σημασία. Αφενός προέρχεται από ένα τραγούδι του νέου δίσκου «Άνω τελεία». Αφετέρου ξαναπιάνω τα χέρια του Γεράσιμου και του Θέμη και δίνουμε για δυο μήνες το σόου που έχουμε μάθει στο κοινό όλα αυτά τα χρόνια. Κι αυτό γιατί μετά τις τελευταίες εμφανίσεις μας στον Κύκλο («Το πέρασμα των μάγων») στην περυσινή σεζόν, «διασπαστήκαμε» προκειμένου να ανέβει η «Εβίτα» σε μιούζικαλ. Πρώτα αποχώρησε ο Καραμουρατίδης και στη συνέχεια εγώ με τον Ευαγγελάτο. Μετά από αυτό το… κενό διάστημα, αποφασίσαμε να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το είχαμε αφήσει. Πάμε ξανά, λοιπόν…
 
Αναζητώντας διεξόδους
 
Μίλησε μου για την «Εβίτα». Ένα φιλόδοξο πρότζεκτ για εσένα, με τόσες πρόβες και προετοιμασίες που, εντέλει, δεν ανέβηκε. Απογοητεύτηκες;
 
Ναι, μου στοίχισε πάρα πολύ, αλλά ήταν δική μου επιλογή. Όπως αποφασίζουμε να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα στην καριέρα μας όταν νιώθουμε σίγουροι για το σημείο που βρισκόμαστε, με τον ίδιο τρόπο κατέληξα ότι έπρεπε να αποχωρήσω, καθότι δεν μπορούσα να αντεπεξέλθω. Έκανα ένα χρόνο φωνητική, μιας και το συγκεκριμένο έργο απαιτεί κλασική παιδεία, που εγώ δεν έχω. Όμως, όταν έγινε ο προγραμματισμός, σε συνδυασμό με τις καθυστερήσεις που πάντα προκύπτουν σε αυτές τις δουλειές, αποφάσισα (όπως και οι Πάνος Μουζουράκης και Μίλτος Λογιάδης) να αποχωρήσω, γιατί δεν ένιωθα 100 % έτοιμη να κάνω αυτό το βήμα. Νομίζω ότι ήταν μια απόφαση σωστή και ηθική, τόσο απέναντι στο κοινό όσο και στην παραγωγή. Και όσα γράφτηκαν περί χρημάτων κ.τλ. είναι ανακρίβειες. Ξέρω πως όταν θέλεις να προχωρήσεις παρακάτω πρέπει να είσαι περήφανη για αυτό που κάνεις. Διαφορετικά, καλύτερα να μην το κάνεις.
 
 
Ο δίσκος «Άνω τελεία» είναι κάτι το διαφορετικό στην καριέρα σου. Πώς προέκυψε;
 
Καταρχήν, είναι η πρώτη φορά που κάνω 6άρι δίσκο (κυκλοφορεί από τη Feelgood Records). Μάλιστα, τη δουλειά αυτή τη συζητάω με τον Στάμο Σέμση εδώ και 2-2,5 χρόνια. Καταλήξαμε στο αποτέλεσμα αυτό διότι ο Στάμος κατάφερε να μου βγάλει μια φωνή που δεν συνηθίζω. Ο ήχος του συνδυάζει τον σύγχρονο, ηλεκτρονικό ήχο με τη ρετρό μελωδικότητα και διάθεση. Ταιριάζει και στο στυλ μου όπως παρατηρείς, που έχει «κολλήσει» σε παλιότερες δεκαετίες. Εν ολίγοις, είναι κάτι το διαφορετικό όπως είπες. Νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που επείγει είναι να αναζητάς την καλλιτεχνικότητα σου σε ό,τι καταπιάνεσαι. Πρέπει να δοκιμάζεις, να κάνεις λάθη, να πειραματίζεσαι, να πέφτεις έξω, να πέφτεις μέσα, αλλιώς δεν έχει ενδιαφέρον να επαναλαμβάνεις τον εαυτό σου. Ο καλλιτέχνης οφείλει να αναζητάει για τον εαυτό του συνεχώς καινούριες διεξόδους.
 
Εντύπωση έκανε η πρωτοβουλία που πήρατε αρκετοί καλλιτέχνες με την κίνηση «Αγάπη ρε +», το καλοκαίρι που μας πέρασε. Τι σημαίνει για εσένα αυτή η κολεκτίβα; Θα υπάρχει και συνέχεια;
 
Ήταν μια ιδέα δική μου και του Στάθη Δρογώση. Μια αυθόρμητη πρωτοβουλία… Θέλαμε να κάνουμε μια αντιφασιστική - αντιρατσιστική κολεκτίβα, η οποία θα συσπειρώσει πολλούς καλλιτέχνες, γεγονός που δεν είναι συνηθισμένο, ούτε συμβαίνει συχνά. Αρχίσαμε λοιπόν να τηλεφωνούμε σε φίλους, και η ανταπόκριση που βρήκαμε ήταν ιδιαιτέρως θερμή. Έτσι προέκυψε η κολεκτίβα «Αγάπη ρε ματζόρε». Κάναμε πρόβες και συζητούσαμε με τις ώρες, γίναμε ένα ενεργό κομμάτι μιας κοινωνίας που βράζει. Προσωπικά, μου έκανε πολύ καλό. Καθώς προέκυψε σε μια εποχή που στο μυαλό μου είχε κολλήσει αλλά και κυριαρχήσει η άρνηση. Δηλαδή, έλεγα «αρνούμαι αυτό…», δεν έλεγα «θέλω αυτό…», «μ’ αρέσει αυτό…». Όλα τα παιδιά έβγαλαν τη θετική πλευρά μου, γιατί η δική τους αντίληψη στις συζητήσεις που κάναμε κατέληγαν στο «ναι». Εγώ πρότεινα συνεχώς το «όχι». Ναι στην αλληλεγγύη, ναι στην ισότητα, ναι στην ελευθερία… Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από τις στιγμές που ζήσαμε στο γεμάτο Κατράκειο – συνολικά 8 χιλιάδες κόσμος ήρθε σε εκείνη τη συναυλία. Μια θετικότητα και μια ζεστασιά βγήκε από εκείνη την, ουσιαστικά, unplugged εμφάνιση. Ήταν μεγάλη μαγκιά που καταφέραμε να συντονιστούμε και να βάλουμε μπροστά το «εμείς» κι όχι το «εγώ» και το πρόγραμμα μας. Είμαι περήφανη για αυτό που έγινε και ελπίζω σύντομα, μες στους επόμενους μήνες δηλαδή, να αποφασίσουμε τη συνέχεια της κίνησης.
 
 
Με ποιους είμαστε
 
Έχεις δηλώσει στο παρελθόν την αντίθεση σου στη Χρυσή Αυγή και μάλιστα με βαρείς χαρακτηρισμούς, που σχολιάστηκαν από συναδέλφους σου. Τώρα, συμμετέχεις ενεργά σε μια αντιφασιστική κίνηση. Και, ξαφνικά, συμβαίνουν όλα αυτά με το νεοναζιστικό μόρφωμα που μας είχε σπάσει τα νεύρα 1,5 χρόνο τώρα…
 
Και έπρεπε να συμβεί ο φόνος του Φύσσα για να σύρουν και να διαπομπεύσουν αυτή την αλητεία. Το ζήτημα είναι τι έχεις κάνει πριν γίνει ο φόνος, όχι κατόπιν του μοιραίου και απευκταίου γεγονότος. Το να συμμετέχεις σε μια κολεκτίβα σαν το «Αγάπη ρε +» μετά το συγκλονιστικό αυτό περιστατικό δεν έχει κανένα νόημα. Δεν πρέπει να είναι επίκαιρη μια τέτοια κίνηση. Αλλά η oυσία είναι να είχες πολεμήσει και αντιδράσει στον φασισμό και τον ρατσισμό πριν. Πολλά χρόνια πριν. Όταν έκανα τις δηλώσεις περί Χρυσής Αυγής, δεν εννοούσα τον βιολογικό αλλά τον ιδεολογικό θάνατο του φασισμού. Αν πεθάνουν 15 φασίστες, θα γεννηθούν άλλοι 43. Σημασία έχει να πεθάνει ο φασισμός. Πλέον, είναι η ώρα της υπευθυνότητας και της αντίστασης. Δεν έχει σημασία να διερευνούμε από πού προήλθε αυτή η αντίδραση και γιατί ψήφισε τόσος κόσμος Χρυσή Αυγή στις εκλογές. Άλλωστε, μια στιγμή χρειάζεται, μια αφορμή για να εκδηλωθείς και να διαλέξεις με ποιους είσαι. Στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες φασίστες, πολλοί περισσότεροι από αυτούς που ψήφισαν τη συγκεκριμένη συμμορία. Ξέρεις, κάποτε υπήρχαν οι βασιλικοί και οι χουντικοί, οι οποίοι κάπου «κρυβόντουσαν» στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Βέβαια, μην ανησυχείς, τον φασισμό τους μπορεί να μην τον ξέρανε οι πολλοί, αλλά τον γνώριζαν από την καλή κι από την ανάποδη, πίστεψε με, η οικογένεια, οι φίλοι τους, ο περίγυρος. Με τη Χρυσή Αυγή κάποιοι ξεμύτισαν… Είμαι οργισμένη με όλο αυτό που συμβαίνει, αλλά προσπαθώ να συγκρατιέμαι και να βλέπω το φως, την αισιοδοξία, την αλληλεγγύη. Γιατί, διαφορετικά, με πλημμυρίζει η οργή και η αηδία με όλα αυτά τα κτήνη που κυκλοφορούν έξω. Πολλές φορές γίνομαι επιθετική, εκρήγνυμαι μαζί τους, αλλά αυτό δεν είναι καλό, είναι λάθος.
 
Έχεις κάνει στο παρελθόν δυο «ηχηρές» δηλώσεις: Είμαι αριστερή - είμαι έντεχνη. Θέλεις να μου τις εξηγήσεις;
 
Ξέρεις, επειδή είμαι λίγο αντιδραστική και όταν ακούω αυτά περί μιζέριας και κατήφειας στην έντεχνη μουσική, τσαντίζομαι. Η γενιά μου, όπως και η τριάδα μας (με τους Γ. Ευαγγελάτο και Θ. Καραμουρατίδη), έφερε έναν άλλο, καινούριο αέρα στην έντεχνη μουσική. Ανανέωση, φρεσκάδα, αισιοδοξία. Επίσης, έντεχνοι είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Μαρία Φαραντούρη κ.ά., που τους θαυμάζω. Μου τη σπάει όταν υποτιμούν την έντεχνη μουσική. Επομένως, βροντοφωνάζω: Ναι, είμαι έντεχνη. Όσον αφορά την Αριστερά… Η δήλωση έχει προέλθει από ερωτήσεις που μου έχουν γίνει κατά καιρούς. Τώρα που είναι πάλι της «μόδας» το να είσαι πολιτικοποιημένος, όταν με ρωτούν, απαντώ με περηφάνια για τους προσανατολισμούς μου. Είναι αλήθεια, είμαι αριστερή. 
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ


ΓΙΝΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ

©ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ - ΝΙΚΙΟΥ 2 - 10560 ΑΘΗΝΑ

Τηλ: +30 213 023 1220 Email: info@shedia.gr

DotByDot