Shedia

EN GR

30/10/2013

Το γλυκό µε τον καφέ, της Μαρίας Μανωλέλη

Από την Ορεστιάδα μέχρι την Κύπρο, «ο καφές που περιμένει» εξαπλώνεται σε όλες τις γειτονιές της χώρας, με υπέροχες παράπλευρες συνέπειες
 
Κεντρική Φωτογραφία: Χρήστος Διαμάντης
 
 Ο καιρός πήρε να κρυώνει και οι πρώτες βροχές έχουν ήδη μουσκέψει το δρόμο… Περπατάει αργά και διστακτικά,  κρατώντας στο χέρι του ένα χαρτάκι .Ψάχνει να βρει τη διεύθυνση που είναι σημειωμένη. Βρίσκει το μέρος, μπαίνει μέσα διστακτικά. Συστήνεται στον ιδιοκτήτη και του εξηγεί πως βρήκε τη διεύθυνση στο συσσίτιο της εκκλησίας στο οποίο πηγαίνει και τρώει. Κάθεται και, πίνοντας τον κερασμένο του καφέ, αναρωτιέται πώς γίνεται αυτό! Πώς κάποιος που δεν τον είδε, δεν τον ξέρει και δεν θα τον γνωρίσει ποτέ τον σκέφτηκε και του έδωσε την ευκαιρία να απολαύσει έναν κερασμένο καφέ.
Αυτήν ακριβώς την ιστορία μάς μετέφερε ο Χρήστος Σακελλάρης από τη Θεσσαλονίκη, που αγκάλιασε την πρωτοβουλία της «σχεδίας» για τον καφέ σε αναμονή, και έτσι  ο «Χαΐνης» –ο παραδοσιακός καφές της οποίας είναι ιδιοκτήτης– στην Κάτω Τούμπα έγινε η πρώτη καφετέρια της συμπρωτεύουσας που άρχισε να προσφέρει τους κερασμένους καφέδες που ο ένας συνάνθρωπος κερνάει  σε έναν άγνωστο φίλο που δεν έχει ούτε για καφέ. 
 
 «Η απόφαση μου να στηρίξω και να συμβάλω όσο μπορώ σ' αυτή την τόσο όμορφη κίνηση ήρθε εύκολα, γρήγορα και χωρίς δεύτερη σκέψη! Θεώρησα τιμή και χαρά μου να μπω στο δίκτυο καταστημάτων που... περιμένουν καφέδες», θα δηλώσει στη «σχεδία» ο Χρήστος, που άνοιξε, κατ’ αυτό τον τρόπο, το δρόμο και για πολλά άλλα μαγαζιά να μπουν στο δίκτυο. «Κάτι που συχνά αναφέρουν οι άνθρωποι που πίνουν τον κερασμένο καφέ είναι ότι τέτοιες κινήσεις είναι απαραίτητες στις μέρες μας. Σχολιάζουν, επίσης, το πόσο σημαντικό είναι "ένα καφεδάκι με φίλους" έξω από το σπίτι στο καφενείο της γειτονιάς! Κάτι που αρκετοί πλέον  μπορούν να  απολαύσουν  με τον  κερασμένο καφέ από έναν ανώνυμο φίλο».
 
 
Καφές και σάντουϊτς
 
Χιλιόμετρα μακριά από τον Χαΐνη, στην καρδιά της Αθήνας, στην πλατεία Κάνιγγος, περαστικοί μπαίνουν βιαστικά και αγοράζουν έννα καφέ για να ξεκινήσουν την ημέρα τους. Το «Loving family» στην Βερανζέρου είναι ένα από τα καινούρια μαγαζιά που μπήκαν στο δίκτυο του… κεράσματος της αλληλευγγύης. Η φιλοσοφία του καταστήματος είναι ούτως ή άλλως προσαρμοσμένη στις ανάγκες της εποχής μας, μιας και οι τιμές είναι ανήκουστα χαμηλές, έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας να φάει ένα μικρό γεύμα και να πιει έναν καφέ με τα ψιλά που έχει στο πορτοφόλι του. Μάλιστα, το «Loving family»  κάθε μεσημέρι στη 1:00 ετοιμάζει σάντουιτς τα οποία μοιράζει στην πλατεία Κάνιγγος. Αρκετοί συμπολίτες μας που ζουν μια δύσκολη καθημερινότητα είναι εκεί και περιμένουν αυτό το κέρασμα. Έχοντας λοιπόν ήδη την αλληλεγγύη ενσωματωμένη στη φιλοσοφία τους, οι άνθρωποι του «Loving family» εντάχθηκαν και στην πρωτοβουλία της «σχεδίας», αναρτώντας καθημερινά στον πίνακα του τα νέα καφεδάκια που περιμένουν παραλήπτες. Αυτό που τους έχει κάνει εντύπωση όσο καιρό συμμετέχουν στην πρωτοβουλία των κερασμένων καφέδων είναι το ότι ο κόσμος που κερνάει συχνά το κάνει από το υστέρημά του, αφήνοντας διακριτικά τα ρέστα του. Το ίδιο διακριτικά δίνουν και οι υπάλληλοι τον καφέ που θα ζητηθεί. Με φανερή συγκίνηση θα μας πουν πως τη μεγαλύτερη ικανοποίηση, μάλλον, την έχει το κατάστημα που λειτουργεί ως μεσάζοντας ανάμεσα σε αυτόν που έχει τη διάθεση να προσφέρει και σε αυτόν που έχει την ανάγκη να δεχτεί.
 
Και σπιτικό γλυκό!
 
Αποδεικνύεται όμως, ότι τελικά τα μαγαζιά που αγκάλιασαν την ιδέα του «καφέ που περιμένει» ήταν, ήδη, έτοιμα από καιρό! Πολλά, ήδη, λειτουργούσαν κάπως έτσι. Ως χώροι, δηλαδή, όπου ο συνάνθρωπός μας που έχει ανάγκη θα μπορούσε να καταφύγει για λίγη αγάπη, ανθρωπιά, έναν καφέ, μια κουβέντα. Στο καφενείο «Σαΐτες» της Νέας Σμύρνης, ο  Γιώργος και η Μαριάννα μας εξηγούν πως έτσι και αλλιώς κερνούσαν καφεδάκια όταν έβλεπαν την ανάγκη. Η ιδέα της «σχεδίας» τούς άρεσε, γιατί ήταν η προέκταση αυτού που ήδη έκαναν. Τώρα, πάνω στον πάγκο του καφενείου υπάρχει ένα βάζο με χρήματα και σημειώματα. Είναι το βάζο που γράφει «ένας καφές σε περιμένει». Μας εκμυστηρεύονται πως οι συμπολίτες μας που θα δεχτούν το κέρασμα δεν ζουν απαραίτητα σε συνθήκες αστεγίας ή μπορεί να μην στερούνται τα απολύτως βασικά, αλλά να είναι μακροχρόνια  άνεργοι που μένουν στη γειτονιά και δεν θα κάθονταν για έναν καφέ, μιας και δεν τους το επιτρέπει η σημερινή οικονομική τους κατάσταση. Συχνά, νιώθουν συστολή και προτιμούν να μην κάτσουν για καφέ ή να μην παραγγείλουν κάτι. 
 
Την πρώτη εβδομάδα που ξεκίνησαν να δίνουν τους κερασμένους καφέδες, εμφανίστηκαν στο μαγαζί δύο κοπέλες, οι οποίες έφεραν ένα γλυκό για να μοιράζεται και αυτό μαζί με τους καφέδες. Ο καφές που σε περιμένει, λοιπόν, απρόοπτα και αυθόρμητα συνδυάστηκε και με ένα γλυκό που περιμένει. αλλά κυρίως συνδυάστηκε με το μήνυμα πίσω από αυτή την κίνηση, που λέει ξεκάθαρα πως κάποιος σε σκέφτεται. Ετοιμάζοντας το ρεπορτάζ και πηγαίνοντας από καφετέρια σε καφενείο, έχω φτάσει πολύ κοντά στο να πιστέψω πως μέσα στη μαυρίλα και τις αντιξοότητες οι αθεράπευτα ρομαντικοί και ονειροπόλοι αρχίζουν να δικαιώνονται… 
Πάμε και για άλλα!
 
 
Στο Βουργαρέλι της Άρτας!
 
Μέσα Σεπτέμβρη ήρθε η κλήση από της Ηπείρου τα μέρη. Και συγκεκριμένα από το Βουργαρέλι της Άρτας. Το Βουργαρέλι είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της ορεινής Άρτας και απέχει 58 χιλ. από την πρωτεύουσα του νομού. Στο χωριό υπάρχει Γυμνάσιο-Λύκειο που εξυπηρετεί τα γειτονικά  χωριά. Οι μαθητές που περιμένουν το λεωφορείο για να επιστρέψουν στα σπίτια τους κάθονται συνήθως για ένα σνακ στα καφέ «Diverso» και «Χόβολη». 
 
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ο συνομιλητής μας εξηγούσε το πρόβλημα.
 
Κάποιοι μαθητές αδυνατούν να παραγγείλουν κάτι και, απλώς, κάθονται μαζί με τους συμμαθητές τους, περιμένοντας το λεωφορείο. 
 
Ο «καφές που περιμένει», όμως, φαίνεται πως έδειξε ένα δρόμο.
 
Οι κάτοικοι αποφάσισαν να βάλουν στις δύο αυτές καφετέριες έναν κουμπαρά ώστε όποιος από τους κατοίκους του χωριού θέλει να αφήνει κάτι για να μπορούν κι αυτά τα παιδιά να παίρνουν μία ζεστή σοκολάτα, ένα χυμό ή έναν καφέ! 
 
Ο κ. Νίκος Μανούσης, που είχε την ιδέα εμπνευσμένος από την πρωτοβουλία της «σχεδίας», μας περιγράφει γεμάτος ενθουσιασμό την ανταπόκριση των κατοίκων και την ικανοποίηση των παιδιών. Το σύστημα λειτουργεί μια χαρά!
 
Είπαμε: Υπάρχει αγάπη!

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ