Shedia

EN GR

25/12/2013

Θα περάσουν τα σύννεφα! Συνέντευξη του Σταµάτη Κραουνάκη στη Μαρία Ψαρά

Φωτογραφίες: Γιάννης Πρίφτης
 
Ο αεικίνητος δημιουργός δεν θα μπορούσε να το περιγράψει καλύτερα: «Όχι ρε σεις, τα 3.000 χρόνια ιστορίας δεν θα τα πάρουν οι τράπεζες. Θα τα καταφέρουμε!». 
 
Δημιουργικός, δραστήριος, αεικίνητος. Μπορεί η μορφή του να ξεγελάει, αλλά ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι από εκείνους, τους ανήσυχους καλλιτέχνες –με όλη τη σημασία της λέξης– που δεν σταματούν ποτέ να κινούνται, να αγωνίζονται και να το παλεύουν. 
 
Φέτος, ανεβάζει την παράσταση «Όταν έχω εσένα» με τη Σπείρα-Σπείρα του στο Ίδρυμα Κακογιάννης, υπογράφει τη μουσική στην παράσταση «La Moscheta», που ανεβαίνει στο Θέατρο Τέχνης, αλλά και το παιδικό έργο «Σπείρα- Σπείρα με σπιρούνια», πάλι στο Κακογιάννης. Και σαν να μην είναι, ήδη, αυτά αρκετά, ο Κραουνάκης αφιερώνει κάθε μέρα 15 λεπτά από τη ζωή του για μια ραδιοφωνική εκπομπή στο «Στο Κόκκινο 105,5» και... πολλές ώρες στα social media μιλώντας με ανθρώπους που επικοινωνούν μαζί του. «Μα πότε κοιμάται αυτός ο Κράου;», με ρώτησε χαρακτηριστικά ένας facebook friend που έχει... σοκαριστεί με την πυκνότητα των αναρτήσεών του... 
 
Εύλογο ερώτημα. Μόνο εκείνος ξέρει την απάντηση. 
 
Ο,τι κάνει, το κάνει με πάθος. Είναι παιδί του και το αγαπάει. Αλλά αγαπάει και το κοινό του, γι’ αυτό δοκιμάζει, δοκιμάζεται και προτείνει νέα πράγματα κάθε φορά. Δεν επαναπαύεται στα εκατοντάδες αγαπημένα τραγούδια του, που σιγοτραγουδάμε σε κάθε ευκαιρία. («Λοιπόν μ’ αυτό το σύστημα, το `χουνε βάλει σύστημα να πάμε πριν την ώρα μας παιδιά στα κυπαρίσσια»). Ούτε θεωρεί τον εαυτό του «φτασμένο», ξεχνώντας από πού ξεκίνησε (πρόσφατα που είχε πάει μια καθηγήτριά του από το Πάντειο να δει την παράσταση, έγραψε ένα συγκινητικό ποστ που λίγοι δεν θα δάκρυζαν αν το διάβαζαν). 
Κυρίως, όμως, ο Σταμάτης Κραουνάκης αγαπάει αυτόν τον τόπο και τους ανθρώπους του... «Θα περάσουν τα σύννεφα». Το είχε γράψει όταν ήμασταν ακόμα «καλά»... Και το εννοεί. 
 
 
Συλλαλητήριο άσματος
 
Φέτος, στην παράσταση «Οταν έχω εσένα», έχετε καταφέρει να μετατρέψετε έναν ερωτικό στίχο σε μήνυμα αλληλεγγύης. Τι ακριβώς συμβαίνει στο Ιδρυμα Κακογιάννη;
 
Νιώθω ότι είμαστε ένα συλλαλητήριο άσματος… Έφυγε το μήνυμα από στόμα σε στόμα, παραμιλάνε οι γειτονιές… Διασκέδαση, σάτιρα γέλιο, αγαπημένα τραγούδια μιας ζωής, γράφτηκαν πολλά. Ανατρέξτε στο προφίλ μου, θα τα δείτε. Ο κόσμος, οι καλοί δημοσιογράφοι, ο κόσμος της Αριστεράς, αλλά και οι τραυματισμένοι, απ’ όπου κι αν προέρχονται, βρήκαν κάτι εδώ. Έχω χαρά. Το μήνυμα της παράστασης είναι ότι όλοι θα τα καταφέρουν, ότι θα τα καταφέρουμε. Είναι μεν δύσκολο, αλλά ισχύει. Είναι η παραδοχή της φράσης «όχι ρε σεις, τα 3.000 χρόνια ιστορίας δεν θα τα πάρουν οι τράπεζες. Θα τα καταφέρουμε». 
 
«Όταν έχω εσένα», έχεις να ακουμπήσεις, να μοιραστείς, να αγκαλιάσεις, να θυμώσεις, να κλάψεις, να γελάσεις, να πας μαζί... 
 
Για την παράσταση, το καλύτερο μου το ‘πε ένας ηλικιωμένος που ήρθε να μας δει: «είναι σα να έχετε πάρει ό,τι καλύτερο έχει η παλιά επιθέωρηση και να το έχετε πλέξει με τα μέτρα της διαδικτυακής συμπεριφοράς». Αυτός ήταν ο στόχος μας.
 
Η παράσταση κλείνει με τη φράση «Θέλω τη χώρα μου πίσω»!
 
Η παράσταση είναι πολιτική. Παρουσιάζουμε 10 μικρούς μονολόγους,  έναν από κάθε μέλος της Σπείρας και ισάριθμα τραγούδια. Αυτά γίνονται στο πρώτο μέρος. Στο δεύτερο, τραγουδάμε αγαπημένα τραγούδια...
 
 
Με το… μπαϊγκόν μαζί
 
Δηλώνετε αντιμνημονιακός. Και έχετε δεχθεί αυστηρή –έως και ανελέητη– κριτική...
 
Ειλικρινά, σαστίζω ακόμα που υπάρχουν άνθρωποι που μόλις μιλήσεις δημόσια για αυτό που συμβαίνει, σκάνε σε τουιτέρια και φεησμπούκια, καμιά φορά και σε κάτι συστημικούλικα απόβλητα μπλογκς  και αρχίζουν την ίδια παραμύθα, που είχες φίλη τη Νατάσα, που η Σπείρα- Σπείρα είναι ΜΚΟ. Πρόσφατα, μάλιστα, μια «φίλη» μου στο facebook τόλμησε να ειρωνευτεί και ένα θέμα υγείας –για τέτοια σκυλιά αγαρινά μιλάμε– που λένε, τώρα θυμήθηκες ότι είσαι αντιμνημονιακός, που τώρα θυμήθηκες ότι είσαι ΣΥΡΙΖΑ; Γελάω αλλά... μου είναι πασίγνωστοι. 
 
Σόρι κιόλας, το καλοκαίρι του 2010, ευλογημένο, που ούρλιαξα στας Επιδαύρους, είχαμε και τότε ΠΑΣΟΚ! Το 2011 γύρισα όλη την Ελλάδα χειμώνα με εισιτήριο 10 ευρώ, όταν αριστεροί συνάδελφοί μου τηλεφωνούσαν και μου έλεγαν ότι χαλάω την πιάτσα. Μάρτιο του 2011 ανέβασα το «Δε μασάμε» με την Αγλαΐα Παππά, 10 ευρώ και πίτσα δωρεάν, μίλησα σε όλα τα ευρωπαϊκά δίκτυα, πήγα τον Αριστοφάνη στην Ευρώπη, μιλώντας για τον ελληνικό πολιτισμό και ακόμα αυτά τα βλαμμένα που παίρνουν ζάναξ με τις χούφτες μιλάνε... Τους πείραξε που είπα δημόσια ότι αυτή την κυβέρνηση ΔΕΝ την έχουμε ψηφίσει, αυτήν την ΣαμαροΜπενίτιδα. Ή την ψηφίσαμε και κάνω λάθος; 
 
Ρε ούφα, οι τίμιοι Πασόκοι, αυτοί δεν τα πήρανε –υπάρχουνε και τέτοιοι– είναι ουρά στο Κακογιάννη. Και γελάνε πολύ με την ελπίδα τους που ‘γινε λογαριασμοί στην Ελβετία... Χαρακτηριστικό του "πειραγμένου" νεοφιλελέ... Η απόσταση από την ερωτική ζωή και ο φόβος του συναισθήματος. Χέουσα πληγή... Λυπάμαι, αλλά το μπαϊγκόν το κουβαλάω μαζί μου δια παν ενδεχόμενο.
 
Ασκείτε έντονη κριτική σε κυβέρνηση και υπουργούς. Στην εκπομπή σας « στο Κόκκινο» μιλάτε για «τραπεζική ανθυποχούντα»...
 
Οχι; Δεν είναι; Σιγά το πρωτότυπο. Ναι πειράζονται, κάτι υπολείμματα νεοφιλελέδια, ξέφτια παλιάς κοπής ΠΑΣΟΚ, τέως Αριστερά και, βασικά, στερημένα από τον έρωτα ζωής εδώ και χρονιά, μακριά από μας. 
 
Συμφωνείτε με την αντιπολιτευτική πολιτική που ακολουθείται;
 
Καλό θα είναι η αξιωματική αντιπολίτευση να γίνει στρατηγική αντιπολίτευση!
 
 
Η θεωρία του… ντεμοντερνισμού
 
Τι μας συμβαίνει; Μια εξήγηση έχετε δώσει με την «εισήγηση» ενός νέου όρου: του ντεμοντερνισμού. Τι είναι αυτό;
 
Ναι, ο ντεμοντερνισμός. Είναι το σύστημα ασαφών ιδεολογικών και αισθητικών εκδηλώσεων και συμπεριφορών, που, όμως, έχουν κοινό άξονα αναφοράς την επιμονή σε ντεμοντέ μηχανισμούς, οι οποίοι διακατέχονται από κακιά λύσσα να φαίνονται μοντέρνοι. 
 
Δεν είναι κίνημα, είναι ιδεολογική μεταποίηση ενός ισχυρά εγκατεστημένου τρόπου ζωής, ο οποίος κυριάρχησε εδώ και τρεις γενιές, τουλάχιστον, στη ζωή του Nεοέλληνα. Δηλαδή, ο ντεμοντέρνος είχε το ένα πόδι στον συντηρητισμό και το άλλο στη μόδα, στο συρμό. 
 
Aυτή,  ακριβώς, η σύγκρουση οδήγησε στην κατάθλιψη και στην ανισορροπία τον Έλληνα ντεμοντέρνο. Και την Ελλάδα σ’ αυτό που ζούμε τώρα.
 
O ντεμοντερνισμός ευδοκίμησε στην Ελλάδα επειδή ο Έλληνας θεώρησε τη λέξη «σοσιαλισμός» μοντέρνα, σε μια εποχή που η έννοια γινόταν διεθνώς ντεμοντέ. Aν προσθέσει σ’ αυτά κανείς και το ταγάρι, Kαραγκούνα λουκ-μιλιτέρ παλούκ, της εποχής του «Eδώ Πολυτεχνείο» που έδενε ιδεολογικοσυναισθηματικά με αντίσταση κατά της αρχής, μπορούμε να αντιληφθούμε πώς ο ντεμοντερνισμός έγινε τρόπος ζωής ενισχυμένος με ισχυρό ιδεολογικό πρόσχημα. 
 
Eπί των αισθητικών υπολειμμάτων της χουντικής περιόδου, καθώς και της αμέσως μετά ταγάρι, τζάκετ μεθ' ολίγης λέρας και ψείρας, Kαραγκιοζορεμπετοκόλλημα του τύπου τώρα βρήκαμε την Ελλάδα μέσα μας, συν Γούντστοκ και παιδιά των λουλουδιών αλά ελληνικά, συν οι μπότες της Σαπουντζάκη, τα μίνι της Λάσκαρη και αι οιμαγωγαί της Mαρινέλλας, συν Mαρκούζε, Mπρεχτ, συν Nόμπελ ο Eλύτης, και νάτα τα μυαλά στα κάγκελα. Ήρθε και το ελληνικό σοσιαλιστικό καθεστωτικό μοντέλο να μεταποιήσει τη ντεμοντέ αντίληψη και να κάνει χρυσό ψαλίδι στο, ήδη, καταπατημένο νεοελληνικό γούστο, για να μην θίξει και την τρέχουσα αισθητική, την οποία αν υπερβείς, χάνεις ψήφους. 
 
Έτσι, την πατήσαμε άπαντες, κι έγιναν τα τέως παιδιά των λουλουδιών λουλουδάτες ταπετσαρίες στα γραφεία και στα σπίτια της ντεμοντέρνας εξουσίας…
 
 
Και η Χρυσή Αυγή; Πώς τη βλέπετε με αρχηγό, υπαρχηγό και βουλευτή στη φυλακή;
 
Τα είπε τέλεια η Ιωάννα Καρυστιάνη στην εφημερίδα «Εποχή»... 
(σ.συντάκτη: «Η Χρυσή Αυγή χρησιμοποίησε σαν μάσκα απόκρυψης των συνολικών επιδιώξεών της πρώτον, το μεταναστευτικό, δεύτερον, τα μνημονιακά μέτρα, τρίτον, τα αποκαλυπτήρια ενός συστήματος διαφθοράς, τέταρτον, τη μέχρι πρότινος ατιμωρησία και πέμπτον, το μουτζούρωμα μιας ταυτότητας εντοπιότητας. Αυτά τη βοήθησαν για να εξαπλωθεί στον κόσμο. Ακόμα, λειτούργησε με ένα θεαματικό τρόπο με τους πυρσούς και τις στολές παραλλαγής και πολλά πιτσιρίκια μπέρδευαν το σινεμά με αυτό που έβλεπαν. Όμως, τώρα είναι ώρα ευθύνης για όλους. Γιατί, αν ένας μεγαλύτερος που στήριξε τη Χρυσή Αυγή σήμερα μπορεί να το ξανασκεφτεί, τα παιδιά που έχουν υποστεί την πλύση εγκεφάλου από τα 16 και τα 17 τους δύσκολα θα την απορρίψουν»).
 
Γράψατε πρόσφατα για το μαύρο της ΕΡΤ, ότι «με την είσοδο των ΜΑΤ νύχτα ώρα στην ΕΡΤ, υπογράφτηκε το τέλος τους». Όμως, το τέλος δεν φαίνεται ακόμη. 
 
Είναι ιστορική νομοτέλεια. Η έκφραση αυτής της βίας κλείνει την πόρτα σε οποιοδήποτε μέλλον αυτών που την αποφασίζουν. Θα το δείτε σύντομα. Ήδη, σήμερα εχουμε τα πρώτα σημάδια. 
 
 
Αγάπη τελικά!
 
Λέτε να πέσουμε στη μαρμίτα της αισιοδοξίας; «Θα περάσουν τα σύννεφα»;
 
Καθημερινή μάχη, αλληλεγγύη εκ του υστερήματος, μπαξεδάκια στο ένα τετραγωνικό, στις βεράντες, στις ταράτσες, στις κουζίνες, καλή και απλή διατροφή, μοιρασιά, αγκαλιά, μια αγκαλιά είναι δέκα κιλά ψωμί, και γέλιο, χιούμορ... Το καλό γέλιο θρέφει εφτά χρονιά… Αγάπη τελικά!
 
Τη δική μας  «σχεδία» την ξέρετε; Πώς τη βλέπετε;
 
Αγαπώ πολύ αυτήν την κίνηση, τη στηρίζω με μεγάλη αγάπη. Να μου φέρετε τους επιθυμούντας στην παράσταση. Πάρτε με να συνεννοηθούμε για δωρεάν είσοδο. Όλοι σε μια σχεδία απάνω στο μαύρο νερό με σωσίβιο το ελληνικό φως, αυτό που θέλουν όλοι τζάμπα. Γι' αυτό είναι ο καυγάς!
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ