Shedia

EN GR

01/11/2014

Πατριδογευσία

«Β» για Βόλος και Βερολίνο
 
Από την ελληνική επαρχία στην «παγκόσµια πρωτεύουσα», η οικοδέσποινά µας ήταν εκεί όταν κατέρρευσε το Τείχος.
 
της Κορίνας Πριµηκυρίου
 
H Λίλη Αλεξιάδου αγαπάει πολύ τη µαγειρική. Μαγειρεύει χωρίς συνταγές. Της αρέσει να «παντρεύει» γεύσεις, αλλά αφήνει «ανύπαντρες» τις παραδοσιακές συνταγές, όπως του τόπου της, του Πηλίου. Ειδικά στο σπετζοφάι που έφτιαξε για µας, οι όποιες… καινοτόµες παρεµβάσεις απαγορεύονται.
 
Γεννήθηκε και µεγάλωσε στον Βόλο. Εκεί, όπου, µετά το σχολείο, το διάβασµα γινόταν µε τις φίλες στην παραλία, στο πάρκο, στο δάσος. Μετά τη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης, βρέθηκε στο Βερολίνο και στο Παρίσι. 
 
Πριν από δεκαπέντε χρόνια, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως καθηγήτρια Νέων Ελληνικών σε ΕΠΑΛ.
 
«Πώς είναι η κατάσταση στο ΕΠΑΛ;» τη ρωτάω; «Δύσκολη, καθώς το µεγαλύτερο ποσοστό των µαθητών αντιµετωπίζει σοβα-ρά οικογενειακά και οικονοµικά προβλήµατα. Έχουµε παιδιά και από ιδρύµατα ό-πως το “Χαµόγελο του Παιδιού”. Έρχονται να πάρουν ένα πτυχίο µε την ελπίδα ότι θα τους βοηθήσει επαγγελµατικά. Τα πάνε πολύ κα-λά, αλλά το κράτος, αντί να σταθεί αρωγός στην προσπάθειά τους, τους βάζει τρικλοποδιά. Έκλεισε σε µια νύχτα το καλύτερο τµήµα πανελλαδικά, το Υγείας και Πρόνοιας, που είχε τα περισσότερα παιδιά και καθηγητές. Έτσι, οδήγησε τους καθηγητές στη διαθεσιµότητα και την ανεργία και τα παιδιά στην απόγνωση, σπρώχνοντάς τα σε ιδιωτικά, τα οποία, όµως,  δεν έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν. Φοβάµαι ότι στο τέλος θα κλείσουν όλα τα δηµόσια σχολεία».
 
Αλλάξαµε κουβέντα. Γιατί, µε την επιστροφή σου, επέλεξες την Αθήνα και δεν πήγες Βόλο ή Θεσσαλονίκη; «Μετά το Παρίσι, που είναι µία παγκόσµια πρωτεύουσα, δεν µπορείς να ζήσεις εύκολα σε µια επαρχιακή πόλη. Είµαι ερευνήτρια και εδώ είναι τα πανεπιστήµια, οι βιβλιοθήκες, τα θέατρα, όλα».
 
Τι θυµάσαι από τη ζωή στο εξωτερικό; Συµπληρώνονται πια (στις 9 Νοεµβρίου) 25 χρόνια από την πτώση του Τείχους. «Στο Βερολίνο είχα πάει λίγο πριν από την πτώση. Τη νύχτα που έπεσε, ήρθε ο σπιτονοικοκύρης και µας ξύπνησε για να πάµε µαζί στην καρδιά των γεγονότων. Αντικρίσαµε χιλιάδες κόσµου, ουρές τα αυτοκίνητα στις πύλες, η ατµόσφαιρα ήταν πανηγυρική, ήταν όλοι εκεί να καλωσορίσουν τους Ανατολικογερµανούς, που τους περίµεναν πώς και πώς, έµπαιναν άνθρωποι µε αυτοκίνητα άλ-λης εποχής, δεν το πίστευες αυτό. Μέσα σε λίγες µόνο ηµέρες, δεν υπήρχε ίχνος από το Τείχος. Πήγαιναν άνθρωποι µε ό,τι έβρισκαν µπροστά τους και το έσπαγαν, πολλοί µάζευαν κοµµάτια και τα πουλούσαν. Ήταν φοβερή εµπειρία. Άλλο να τα µαθαίνεις από την τηλεόραση, άλλο να τα ζεις από κοντά. Οι Γερµανοί, όµως, είναι πολύ κλειστός λαός, θεωρούν το χώρο τους άβατο, δεν ξέρουν τι είναι κέρασµα, δεν µπορούν να το διανοηθούν. Από την άλλη, βέβαια, γίνονται όλα σωστά και στην ώρα τους, φοβερή οργάνωση, αλλά χωρίς συναίσθηµα.
 
Οι Γάλλοι, αντιθέτως, είναι πιο κοντά σε µας, κοινωνικοί, φιλικοί, ξέρουν να κερνούν και είναι ανοιχτοί. Αν σε προσκαλέσει Γάλλος για φαγητό, µπορείς να θεωρήσεις δεδοµένο το κέρασµα. Για µένα, χώρα για να ζεις είναι η Γαλλία, είναι όµορφη, προσφέρει πολλές επαγγελµατικές ευκαιρίες, µουσεία, πανεπιστήµια, έχει τα πάντα. Τώρα, εγώ γιατί επέστρεψα; Για όλα αυτά που επιστρέφουν οι Έλληνες, για να είµαι κοντά στους δικούς µου ανθρώπους, γιατί ίσως µας είναι δύσκολο να κόψουµε τον οµφάλιο λώρο.
 
Αγαπώ πολύ τη γενέτειρά µου και είµαι τυχερή που µπορώ να πηγαίνω συχνά. Οι άνθρωποι εκεί έχουν χρόνο, αγναντεύουν τη θάλασσα, είναι χαµογελαστοί, γνωρίζονται µεταξύ τους, είναι εύκολο να πάνε µια εκδροµή και το κάνουν. Εδώ, για να πας µια εκδροµή, πρέπει να οργανώσεις ολόκληρη εκστρατεία, αλλά το βασικό είναι ότι οι άνθρωποι στην επαρχία δεν έχουν χαθεί. Στη ξελογιάστρα Αθήνα χάνεσαι». Αυτά είπαµε και ξεκινήσαµε το παραδοσιακό φαγοπότι. 
 
Σπετζοφάι πηλιορείτικο (για 4 άτοµα) 
 
ΥΛΙΚΑ
3-4 λουκάνικα χωριάτικα Πηλίου κοµµένα σε µέτρια κοµµάτια
1 µεγάλο κρεµµύδι κοµµένο 
   σε µέτρια κοµµάτια κάθετα
8 πιπεριές µεγάλες (4 πράσινες
/4 κόκκινες) κοµµένες σε λωρίδες
2 µελιτζάνες σε κοµµάτια
Ελαιόλαδο
3 ώριµες ντοµάτες τριµµένες
1 κ.σ. πελτέ ντοµάτας
Αλατοπίπερο, λίγη ζάχαρη
1 καυτερή πιπερίτσα (προαιρετικά)
 
ΕΚΤΕΛΕΣΗ       
Τηγανίζουµε µέτρια, µε ελαιόλαδο, τις πιπεριές και τις µελιτζάνες.  Σοτάρουµε προς το τέλος του τηγανίσµατος τα λουκάνικα και το κρεµµύδι. Βγάζουµε τα λουκάνικα, τις πιπεριές και τις µελιτζάνες σε ένα πιάτο. Αδειάζουµε το µισό λάδι από το τηγάνι και προσθέτουµε τη ντοµάτα, τον πελτέ, τη ζάχαρη, την καυτερή πιπερίτσα, το πιπέρι και το αλάτι. Αφήνουµε τη σάλτσα να βράσει µέχρι να φύγουν τα υγρά και να δέσει. Προς το τέλος, προσθέτουµε ξανά τα λουκάνικα, τις πιπεριές και τις µελιτζάνες και τα αφήνουµε σε χαµηλή φωτιά για λίγα λεπτά. Συνοδεύουµε (αν θέλουµε) µε µακαρονάδα.
 

Από την ελληνική επαρχία στην «παγκόσµια πρωτεύουσα», η οικοδέσποινά µας ήταν εκεί όταν κατέρρευσε το Τείχος.