31/07/2013
Μια µπάλα αλλάζει ζωές, του Γκολεαδόρ
Αµέτρητες είναι οι ιστορίες ανθρώπων που είδαν τις ζωές τους να µεταµορφώνονται µε τη συµµετοχή τους στο Παγκόσµιο Κύπελλο Αστέγων.
του Γκολεαδόρ
Το Παγκόσµιο Κύπελλο Αστέγων είναι µια µεγάλη γιορτή που φέρνει κοντά ανθρώπους από όλα τα µέρη του κόσµου µε διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία, που µιλούν διαφορετικές γλώσσες, έχουν διαφορετικές συνήθειες, αλλά µοιράζονται τα ίδια προβλήµατα κι έχουν βιώσει παρόµοιες δύσκολες καταστάσεις στη ζωή τους. Πάνω απ’ όλα, έχουν όλοι βιώσει τη σκληρότητα και την αποµόνωση που προκαλεί ο κοινωνικός ρατσισµός. Οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων και οι σκέψεις όσων τους στηρίζουν για να βγουν από την αφάνεια έχουν το δικό τους ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ας δούµε πώς αντιµετωπίζουν αυτή την προσπάθεια, άνθρωποι µε διαφορετική νοοτροπία από κάθε γωνιά της γης.
Πορτογαλία
«Βασικός µας στόχος είναι να έχουµε όσο το δυνατόν περισσότερους συµµετέχοντες στο πρόγραµµα και να εµπλέξουµε όσο γίνεται περισσότερες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις», µας λέει ο Γκονσάλο Σάντος, συντονιστής του προγράµµατος «Ποδόσφαιρο στο Δρόµο». «Όλοι οι συµµετέχοντες έρχονται στο πρόγραµµα µέσω κάποιας ΜΚΟ, κανείς δεν µπορεί να έρθει µόνος του, ενώ µόλις το 1% των συµµετεχόντων είναι γυναίκες! Υπάρχουν οµάδες σε πολλά µέρη της Πορτογαλίας. Κάθε χρόνο γίνονται εκεί τοπικά τουρνουά και στη συνέχεια ένα εθνικό τουρνουά, από το οποίο επιλέγονται οι οκτώ παίκτες που θα πάνε στο Παγκόσµιο Κύπελλο.
Η µεγαλύτερη πρόκληση που αντιµετωπίζουµε είναι η εξεύρεση χρηµατοδότησης, και κορυφαία στιγµή από το 2004 που υπάρχει το πρόγραµµα, ανάµεσα σε πολλές φοβερές προσωπικές ιστορίες, είναι η περίπτωση του Μπεµπέ, που µέσω της συµµετοχής του στο Παγκόσµιο Κύπελλο Αστέγων (ΠΚΑ) του 2009 βρέθηκε να κάνει επαγγελµατική καριέρα και λίγους µήνες µετά να υπογράφει συµβόλαιο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ»!
Νότια Αφρική
Σύµφωνα µε τον Κλίφορντ Μαρτίνους, υπεύθυνο της νοτιοαφρικανικής οµάδας, «ασχολούµαστε κυρίως µε παιδιά και νέους και σε συνεργασία µε τη ΜΚΟ OASIS προσπαθούµε να δηµιουργήσουµε ευκαιρίες µέσω του ποδοσφαίρου και της εκπαίδευσης. Η συµµετοχή στο πρόγραµµα δίνει τη δυνατότητα στους µικρότερους σε ηλικία να απασχολούνται µε κάτι και να µένουν µακριά από την παραβατικότητα, ενώ οι λίγο µεγαλύτεροι το βλέπουν σαν µια δεύτερη ευκαιρία. Είµαστε χαρούµενοι για περιπτώσεις όπως του Λουκάνιο, που ήταν στο δρόµο από τα οκτώ του χρόνια, ο οποίος µετά τη συµµετοχή του στο Παγκόσµιο Κύπελλο του Ρίο ντε Τζανέιρο, το 2010, δούλεψε για έξι µήνες ως βοηθός προπονητή στη Βραζιλία και τώρα ετοιµάζεται για µόνιµη εγκατάσταση εκεί, ή του Μπονγκάνι που από παίκτης της οµάδας έγινε προπονητής και στην Πολωνία θα ταξιδέψει ως βοηθός προπονητή. Όσο για µένα, µόνιµο άγχος µου είναι η εξεύρεση πόρων για την οµάδα και ειδικά για τα αεροπορικά εισιτήρια, ώστε να µπορούµε να πηγαίνουµε κάθε χρόνο στο Παγκόσµιο Κύπελλο».
Ινδονησία
«Η ποδοσφαιρική µας οµάδα είναι µέρος ενός ευρύτερου προγράµµατος που αφορά ανθρώπους που έχουν AIDS, καθώς και τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Στόχος µας είναι να βοηθήσουµε όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους και ταυτόχρονα να συµβάλουµε στην ενηµέρωση της κοινωνίας σχετικά µε το AIDS και τα ναρκωτικά, όπως και στην εξάλειψη του κοινωνικού ρατσισµού και των διακρίσεων», λέει ο Αντίσια Τασλίµ, διευθυντής του προγράµµατος Rumah Cemara. Η οµάδα της Ινδονησίας έκλεψε την παράσταση στην πρώτη της συµµετοχή, στο Παρίσι το 2011, αποτελούµενη από οκτώ πολύ νέους παίκτες, όλοι τους φορείς του AIDS. «Αυτή ήταν και η σηµαντικότερη στιγµή του ποδοσφαιρικού προγράµµατος µέχρι τώρα. Το γεγονός ότι καταφέραµε, µέσα από πολλές αντιξοότητες και απορρίψεις, να επικοινωνήσουµε την προσπάθεια και να πάρουµε τελικά µέρος στο ΠΚΑ. Η εκπληκτική ιστορία του Γκίναν έπαιξε το ρόλο της και αποδεικνύει τη δύναµη της ανθρώπινης θέλησης. Ο Γκίναν, χρήστης ναρκωτικών από τα 14 και προσβληθείς από τον ιό του HIV στα 20, υποσχέθηκε ότι θα κάνει περπατώντας τη διαδροµή Μπαντούνγκ-Τζακάρτα (215 χιλιόµετρα) αν βρεθεί χορηγός για να πάει η οµάδα στο Παρίσι.
Όταν, µέσω ενός τηλεοπτικού προγράµµατος, βρέθηκε τελικά χορηγός, ο Γκίναν τήρησε την υπόσχεσή του και περπάτησε τα 215 χλµ. σε τρεις µέρες!!! Η ιστορία του Γκίναν είχε, κι έχει ακόµα και σήµερα, τεράστια απήχηση και άλλαξε σε σηµαντικό βαθµό το πώς αντιµετωπίζει ο κόσµος τους πάσχοντες από AIDS». Σηµειωτέον ότι ο Γκίναν στο Παρίσι αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης του τουρνουά!
Αυστραλία
Με ένα πρόγραµµα πρότυπο και µε έµφαση στο κοινωνικό κοµµάτι της συµµετοχής στο ΠΚΑ οι Αυστραλοί ξεχωρίζουν. Οι οκτώ παίκτες που παίρνουν µέρος στη διοργάνωση κάθε χρόνο επιλέγονται µε κοινωνικά κριτήρια από τα 18 συνολικά προγράµµατα street soccer που υπάρχουν σε όλη τη χώρα και τα οποία έχουν δηµιουργηθεί από το περιοδικό δρόµου «Big Issue». Προπονητής της οµάδας που πηγαίνει στο Παγκόσµιο Κύπελλο είναι ο ελληνικής καταγωγής Γιώργος Χαλκιάς. Η τελική επιλογή γίνεται κάθε χρόνο µέσω του Street Soccer Festival, ενός τεράστιου αθλητικού, αλλά κυρίως κοινωνικού, γεγονότος που διεξάγεται σε πλωτό γήπεδο στο λιµάνι του Σίδνεϊ! «Όσοι συµµετέχουν στην οµάδα έχουν µε κάποιον τρόπο βρεθεί στο περιθώριο», µας λέει η Σάλι Χάινς, διευθύντρια του προγράµµατος. «Το 75% των παικτών έρχονται στο πρόγραµµα µέσω κοινωφελών οργανισµών και το 24% αυτών είναι γυναίκες. Αποτελεί πρόκληση για εµάς να εξακολουθούµε να χρηµατοδοτούµαστε τόσο από ιδιώτες χορηγούς όσο και από την κυβέρνηση, η οποία ενισχύει οικονοµικά το πρόγραµµα σε πολύ σηµαντικό βαθµό. Μια ανεξάρτητη έρευνα του 2009 έδειξε ότι για κάθε δολάριο που ξοδεύει η κυβέρνηση για το πρόγραµµα εξοικονοµεί 4,30!!! Κορυφαία στιγµή για µας παραµένει η διοργάνωση της Μελβούρνης, µε τους 50 χιλιάδες θεατές και το γεµάτο κάθε µέρα γήπεδο». Εµείς να συµπληρώσουµε ότι η διοργάνωση της Μελβούρνης ήταν η αρτιότερη οργανωτικά και αυτή µε τη µεγαλύτερη συµµετοχή εθελοντών.
Links:
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Περιεχόμενα τεύχους #6
- Υπάρχει αγάπη! της Μαρίας Μανωλέλη
- Διακοπές µε νόηµα, του Σπύρου Ζωνάκη
- Δια(σ)τροφική αλυσίδα, του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- Μαζί τα τρώµε! του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- Το µέγεθος µετράει, της Μαρίας Ψαρά
- Για το ράµφος σου µόνο! της Ελίνας Ιατρίδου
- Ο Αρίστος και τα χαµένα εµείς, του Δηµήτρη Βασιλόπουλου
- Η µπάλα στη σέντρα, του Γκολεαδόρ
- Μια µπάλα αλλάζει ζωές, του Γκολεαδόρ
- «Οι µισοί υπουργοί δεν κάνουν ούτε γι' αντιδήµαρχοι». Συνέντευξη του Δηµάρχου Πειραιά Β. Μιχαλολιάκου στη Μαρία Ψαρά
- Μαρµελάδα για µια καλύτερη κοινωνία! Συνέντευξη των David Burns & Austin Young στην J
- Γελοιογραφία του Μιχάλη Κουντούρη
- Λόγια της πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη
- Γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου
- Επικοινωνία Οι αναγνώστες µας
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Παραδοξολογίες του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Για δυνατούς λύτες της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Συναντήσεις, του Σπύρου Ζωνάκη
- ΕΣΤΙΑΖΩ, της Μαρίας Μπουκαούρη
- Επείγοντα περιστατικά, του Γιώργου Μπαζίνα
- Aστικοί µύθοι, του Άγγελου Τσέκερη
- Out & About, του Νέστορα Πουλάκου
- Φθηνός σκούφος, του Χρήστου Κωστή
- Πατριδογευσία, του Νίκου Φρούσου
- StreetNews, της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Πρόσωπα, του Γιώργου Αράπογλου
Newsletter