Shedia Δημοσιογραφία για μια καλύτερη κοινωνία, του Χρήστου Αλεφάντη

26/02/2013

Δημοσιογραφία για μια καλύτερη κοινωνία, του Χρήστου Αλεφάντη

του Χρήστου Αλεφάντη

Τον θυμάμαι λες και ήταν χθες η τελευταία φορά που τον είδα. Λες και τον έχω μπροστά μου, αυτή τη στιγμή. Θεόψηλος, ευτραφέστατος, με ζωηρές κινήσεις, με το σκούρο σοκλάτ χρώμα να αναδεικνύει την περήφανη καταγωγή του. Ήταν Αβορίγινας, δεν χωράει αμφιβολία. Εκεί γύρω στα 45 του χρόνια. Ίσως και λίγο παραπάνω ή λίγο παρακάτω. Δεν έχει σημασία. Ξεχώριζε κι από το γιλέκο του. Εκείνο το φοσφοριζέ πορτοκαλί ήταν αδύνατον να διαφύγει της προσοχής μας. Έβγαζε μάτι.

Το ακαθόριστο ραντεβού μας ήταν συνήθως τα πρωινά του Σαββάτου ή της Κυριακής στο Brunswick Street του Fitzroy. Στο εσωτερικό αυτό προάστιο της Μελβούρνης είχαν κάποτε νοικιάσει οι μετανάστες γονείς μου ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι για να στεγάζουν παιδιά, όνειρα και αγωνίες. Ελπίδες και φόβους.

Τώρα όμως, επέστρεφα για τον καφέ μου. Σήμερα το Brunswick Street είναι από τις πιο «in» περιοχές της Μελβούρνης. Καφετέριες, εστιατόρια (μεταξύ των οποίων και το φημισμένο μεζεδοπωλείο «Pireaus Blues» ενός κρητικού λεβέντη, του Γιάννη), μπιραρίες με μπίρα από την κάνουλα και λάιβ μουσική. Οι επιλογές για διασκέδαση είναι αμέτρητες. Οι τιμές των ακινήτων είναι πλέον απλησίαστες.

Ήταν το στέκι μου. Έπινα το καφέ μου και ξεφύλλιζα την αγαπημένη μου εφημερίδα «The Age» που ακόμα και σήμερα αντιστέκεται στον ρεφορμισμό του ταμπλόιντ σχήματος. «Στέκι» για μένα και «πόστο» για τον θεόψηλο και πάντα γελαστό άγνωστό μου φίλο. Ήταν πωλητής του αυστραλιανού περιοδικού «The Big Issue». Το κράδαινε περήφανα στο δεξί του χέρι, διαλαλώντας σε όλη τη γειτονιά την πραμάτεια του: «The Big Issue!». Κοντοστέκονταν πάνω από τα τραπέζια και με πλατύ χαμόγελο θα ρωτούσε, πάντα μα πάντα ευγενικά: «The Big Issue, Sir?». Ήξερε και τα θέματα του τεύχους απέξω και τα διαφήμιζε, θυμάμαι. «Να διαβάσετε αυτό το ρεπορτάζ. Αξίζει!...».

Το αγόραζα σχεδόν πάντα. Δεν ήταν η εξαιρετική δημοσιογραφική ποιότητα του εντύπου μονάχα, ούτε το γεγονός ότι ο πωλητής ήταν πολύ καλός σε αυτό που έκανε. Ήταν και μια αδιεκρίνιστη ακόμα γνώση, ότι κάθε φορά που αγόραζα το περιοδικό, βοηθούσα και τον ίδιο.

Enter 2007. Ως μέλος της αποστολής της πρώτης ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας που συμμετείχε σε Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων (www.homelessworldcup.org), οι διοργανωτές με καλούν σε μια συνάντηση γνωριμίας με τον αντιπρόεδρο του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων Δρόμου (International Network of Street Papers, www.street-papers.org), στην αίθουσα Τύπου της διοργάνωσης, δίπλα από την πλατεία δημαρχείου της Κοπεγχάγης, όπου φιλοξενούνταν το ποδοσφαιρικό γεγονός.

Ήταν η συνάντηση που με βοήθησε να μάθω όλα εκείνα που όφειλα (έτσι ενοχικά το βίωσα τότε) για τον άγνωστό μου πωλητή, που τόσα μα τόσα χρόνια έβλεπα σταθερό εκεί στο πόστο του στο Brunswick Street του Fitzroy.

Ήταν άστεγος, πιθανότατα φιλοξενούνταν «προσωρινά» σε έναν από τους δεκάδες ξενώνες αστέγων της Μελβούρνης, και το περιοδικό που πουλούσε δεν ήταν ένα τυχαίο περιοδικό. Ήταν ένα περιοδικό δρόμου. Και από κάθε τεύχος που πουλούσε, κρατούσε για τον εαυτό του το 50% της είσπραξης. Αυτό είναι το μοντέλο λειτουργίας των περιοδικών δρόμου σε όλο τον κόσμο. Αυτό είναι και το μοντέλο λειτουργίας που υπηρετεί και η «Σχεδία», το μοναδικό περιοδικό δρόμου που υπάρχει στην Ελλάδα. Και υπάρχει ακριβώς για να υπηρετήσει αυτόν τον σκοπό: Να δώσει τη δυνατότητα σε συνανθρώπους μας που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό όχι μόνο να εξασφαλίσουν ένα (όποιο) έσοδο, αλλά και να διατηρήσει άσβεστη την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, κρατώντας τους ενταγμένους σε αυτό που λέμε «οργανωμένη κοινωνία».

Δημοσιογραφία που αξίζει να πληρώνεις

Η ιστορία των εφημερίδων/περιοδικών δρόμου ξεκινάει τον Οκτώβριο του 1989 με την έκδοση στη Νέα Υόρκη του «Street News», μια εφημερίδα που γεννήθηκε με αποκλειστικό στόχο να υποστηρίξει τους αστέγους και ανέργους της αμερικανικής μητρόπολης. Το εγχείρημα βρήκε αμέσως ανταπόκριση, αφού, μέσα σε λίγους μήνες, η κυκλοφορία του σημείωσε κατακόρυφη άνοδο. Η τιμή της εφημερίδας ήταν 75 σεντς, με τους πωλητές (άστεγοι ή/και άνεργοι) να κρατούν για τους εαυτούς τους τα 45 σεντς. Γρήγορα, το κοινωνικό αυτό μοντέλο υιοθετήθηκε και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ (μεταξύ των οποίων και η Streetwise στο Σικάγο, που παραμένει μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες δρόμου της αμερικανικής ηπείρου), ενώ το 1991 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο «The Big Issue», το οποίο θεωρείται πλέον η ναυαρχίδα των περιοδικών δρόμου παγκοσμίως.

Στόχος των ιδρυτών του «Big Issue» Γκόρντον Ρόντικ και Τζον Μπιρντ ήταν «να βοηθήσουν ανθρώπους ώστε να μπορέσουν να βοηθήσουν τους ίδιους τους τους εαυτούς» («help people help themselves»). Το περιοδικό είναι εβδομαδιαίο και οι πωλήσεις του ξεπερνούν τις 100.000 ανά τεύχος! Νούμερα ασύλληπτα για τα δεδομένα του ελληνικού περιοδικού τύπου. Οι 2.000 πωλητές προπληρώνουν τα περιοδικά που προμηθεύονται από τα 62 σημεία διανομής σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία, καταβάλλοντας 1,25 στερλίνες για κάθε τεύχος, το οποίο, στη συνέχεια, πωλούν έναντι 2,5 στερλίνων.

Όπως επίμονα επισημαίνουν με όλους τους τρόπους οι άνθρωποι του «The Big Issue», η συναλλαγή δεν είναι μια πράξη ελεημοσύνης, αφού οι ενδιαφερόμενοι πληρώνουν για να αγοράσουν ένα περιοδικό, από ανθρώπους-πωλητές που εκείνη τη στιγμή κάνουν, επί της ουσίας, μια εργασία.

Τα περιοδικά δρόμου είναι μια μορφή δημοσιογραφίας που αξίζει να πληρώνεις, σύμφωνα με ένα ακόμα τσιτάτο των εμπνευστών του λονδρέζικου περιοδικού δρόμου («Journalism worth paying for…»), αφού ο αγοραστής παίρνει στα χέρια του ένα πραγματικά ανεξάρτητο περιοδικό, την ίδια στιγμή που δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη του προς τον πωλητή.

Πέρα από την έκδοση του περιοδικού, The Big Issue έχει και ένα Ίδρυμα, οι δράσεις του οποίου αποσκοπούν στην ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση των πολιτών ενάντια στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό, και βέβαια, στην υποστήριξη των ατόμων εκείνων που βιώνουν την πιο ακραία μορφή φτώχειας: των αστέγων.

27.000 πωλητές!

Με δεδομένη την κάθετη αύξηση του αριθμού των περιοδικών δρόμου στις μεγαλουπόλεις τους πλανήτη, το 1994 ιδρύθηκε το Διεθνές Δίκτυο Εφημερίδων Δρόμου (International Network of Street Papers, www.street-papers.org). Στόχος του είναι να συμβάλλει στη δικτύωση, υποστήριξη και ανάπτυξη των περιοδικών. Στα είκοσι χρόνια περίπου λειτουργίας του έχει βοηθήσει πάνω από 250.000 ανθρώπους να ξεφύγουν από τα δεσμά της φτώχειας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου του Δικτύου, μόνο κατά την περσινή χρονιά, το συνολικό εισόδημα των περίπου 27.000 πωλητών περιοδικών δρόμου σε όλο τον κόσμο ξεπέρασε τα 32 εκατομμύρια ευρώ. Οι συνολικές πωλήσεις των περιοδικών δρόμου, το 2012, ανήλθαν στα 27 εκατομμύρια τεύχη/φύλλα.

Η συμβολή του Διεθνούς Δικτύου στην έκδοση της «Σχεδίας» ήταν σημαντική, αφού μέσα από τη δικτύωση και την ανταλλαγή τεχνογνωσίας στήθηκαν αποτελεσματικά δομές πρωτόγνωρες και πρωτοποριακές για την Ελλάδα. Το δίκτυο πωλητών είναι μία από αυτές τις δομές, όπου η γνώση που αντλήθηκε από την δικτύωση με άλλα πετυχημένα μοντέλα περιοδικών δρόμου ήταν υπερπολύτιμη.

Σε μια πορεία τριών και πλέον χρόνων (αφού η προετοιμασία για την έκδοση της «Σχεδίας» ουσιαστικά ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2010), την προσπάθειά μας συνέδραμαν πολλά μέλη Δικτύου. Το αγγλικό και το αυστραλιανό «The Big Issue», τα γερμανικά «Biss» και «Asphalt», το ελβετικό «Surprise», το «CAIS» της Πορτογαλίας, το «Liceulice» από τη Σερβία και το «Ostfold» από τη Νορβηγία (βλέπε ειδικό ένθετο) είναι μερικά από εκείνα με τα οποία αναπτύξαμε ιδιαίτερα στενές σχέσεις και δεσμούς.

Λογικό ήταν λοιπόν, οι άνθρωποι του Δικτύου να είναι κι αυτοί ιδιαίτερα χαρούμενοι με την έναρξη του ταξιδιού της «Σχεδίας» στα εκδοτικά αλλά και κοινωνικά πελάγη της χώρας.

«Το Διεθνές Δίκτυο Περιοδικών Δρόμου συνεργάζεται στενά με τους ιδρυτές της ‘Σχεδίας’ τα τελευταία χρόνια, παρέχοντας δικτύωση, τεχνογνωσία και επαφές. Είμαστε βέβαιοι ότι το ελληνικό περιοδικό δρόμου θα παράσχει σημαντικές υπηρεσίες στους ανθρώπους εκείνους που βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της φτώχειας και την έλλειψης κατοικίας. Τους ευχόμαστε τα καλύτερα στο δύσκολο έργο που έχουν επωμιστεί και, βεβαίως, θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε στενά μαζί με τα υπόλοιπα 122 μέλη μας από 40 χώρες, για την επίτευξη των στόχων μας», αναφέρει στο μήνυμα-σημείωμα που μας απέστειλε η διευθύντρια του Δικτύου Λίσα Μακλίν.

To 2012, εντάχθηκαν στο Δίκτυο επτά νέα μέλη, μεταξύ των οποίων και η «Liceulice» των Σκοπίων.

Τα μέλη του Δικτύου ήταν 122. Με την έλευση της «Σχεδίας» είναι πλέον 123.

Καλοτάξιδη.

Νορβηγικό μοντέλο

Ο Δημήτρης Κουτσομύτης από την Καστοριά είναι ο Art Director του νορβηγικού περιοδικού δρόμου. Πρόκειται για ένα από τα πιο πετυχημένα μοντέλα street paper, αφού οι πωλήσεις του ξεπερνούν τα 50.000 φύλλα μηνιαίως. Η πρόσφατη συνάντηση με τον κ. Κουτσομύτη ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και χρήσιμη για πολλούς λόγους. Σύμφωνα με τα όσα μας είπε, στο περιοδικό απασχολούνται περίπου 500 πωλητές. Το εντυπωσιακότερο όλων όμως, είναι ότι και οι 500 είναι νυν χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Όχι τέως, αλλά νυν.

«Μα καλά, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι με αυτόν τον τρόπο στην ουσία χρηματοδοτείτε την δόση τους και την πορεία τους προς το θάνατο…», μας ήρθε σχεδόν αυτομάτως η σκέψη. Ο κ. Κουτσομύτης φαίνεται πως έχει κληθεί πολλές φορές να απαντήσει στην σχετική ερώτηση. «Τι είναι προτιμότερο; Να είναι ενταγμένοι σε ένα πλαίσιο και να βρίσκουν τη δόση τους, δουλεύοντας ή να είναι αποκλεισμένοι και στην παρανομία και να αναζητούν δόλιους τρόπους για να την βρουν; Σε ποια περίπτωση είναι περισσότερες οι πιθανότητες να ξεφύγουν;», αντέστρεψε το ερώτημα.

Μοιάζει εντυπωσιακό. Και γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό αφού τα νούμερα των πωλήσεων δείχνουν ότι ο μέσος Νορβηγός δεν έχει πρόβλημα να αγοράσει, να προβεί σε μία συναλλαγή με έναν χρήστη ουσιών. Ο χρήστης, με άλλα λόγια, δεν αντιμετωπίζεται ως το χείριστο κοινωνικό απόβλητο.

Έχουμε δρόμο να διανύσουμε.

Τα Δρομολόγια

Το περιοδικό δρόμου «Σχεδία» είναι το μοναδικό στην Ελλάδα, αλλά δεν είναι το πρώτο που κυκλοφόρησε. Τον Σεπτέμβριο του 1998 κυκλοφόρησε στην Αθήνα το μηνιαίο περιοδικό δρόμου «Δρομολόγια», μια εξαιρετική δημοσιογραφική προσπάθεια και, βεβαίως, πρωτοποριακή για τον σαφή κοινωνικό της προσανατολισμό. Η τιμή του ήταν 400 δραχμές εκ των οποίων οι 200 δρχ. ήταν «για τον πωλητή». Στην συντακτική ομάδα συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, ο Περικλής Κοροβέσης, η Ελένη Κολιοπούλου (ήταν και η εκδότρια του περιοδικού μαζί με την Γεωργία Μπρούτσου), η Ιωάννα Σωτήρχου, οι σκιτσογράφοι Στάθης και Χερουβείμ και άλλοι. Στους «ειδικούς συνεργάτες» της ταυτότητας της πρώτης περιόδου βρίσκονταν και το όνομα του Χρόνη Μίσσιου. Το περιοδικό διέκοψε την κυκλοφορία του το 2001 για να επανέλθει (β’ περίοδος) τον Φεβρουάριο του 2004 με τιμή 1,5€ (εκ των οποίων το 1€ ήταν για τον πωλητή). Στην εποχές των Χρηματιστηρίων, των Ολυμπιακών Αγώνων, των διακοποδάνειων και της απόλυτης καταναλωτικής λαγνείας, όπου ο όρος «άστεγος» έμοιαζε για τους γηγενείς σαν κάτι βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας που δεν θα τους άγγιζε ποτέ, η μεγάλη αυτή προσπάθεια δεν άντεξε. Είχε να αντιπαλέψει πολλά. Είχε να αναμετρηθεί με μια διαφορετική πραγματικότητα.

Σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς.

Info

Το Παγκόσμιο Δίκτυο Εφημερίδων Δρόμου

• Το Διεθνές Δίκτυο Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org) αριθμεί πάνω από 120 εφημερίδες δρόμου-μέλη που εκδίδονται σε 40 χώρες του κόσμου. Από την Αυστραλία ως τη Νότια Κορέα και από τη Σουηδία ως τη Χιλή.

• Με τη συνολική αναγνωσιμότητα να ξεπερνάει τους 6.000.000 αναγνώστες ανά έκδοση, παγκοσμίως, οι εφημερίδες δρόμου αποτελούν μια πανίσχυρη φωνή στον αγώνα για μια πιο δίκαιη κοινωνία.

• Από το 1994 (έτος της ίδρυσής του), το Διεθνές Δίκτυο Εφημερίδων του Δρόμου έχει υποστηρίξει πάνω από 200.000 αστέγους και κοινωνικά αποκλεισμένους πληθυσμούς.

• Η πρώτη εφημερίδα δρόμου της σύγχρονης εποχής ήταν η Street News, που κυκλοφόρησε στη Νέα Υόρκη το 1989.

• Το 1991, κυκλοφόρησε στο Λονδίνο «The Big Issue», που για πολλούς θεωρείται η ναυαρχίδα των εφημερίδων/περιοδικών δρόμου. «The Big Issue» είναι εβδομαδιαίο. Οι πωλήσεις του ανέρχονται στις 105.000 την εβδομάδα.

• 65 εφημερίδες δρόμου κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη. Από τη Λισαβόνα μέχρι τη Μόσχα και από τη Στοκχόλμη μέχρι την Ριέκα της Κροατίας.

• 121 εφημερίδες δρόμου, 40 χώρες, 6 ήπειροι, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια», είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου.

• Με την προσθήκη του ελληνικού περιοδικού δρόμου «Σχεδία», τα μέλη γίνονται 122.

Τι είναι οι εφημερίδες/περιοδικά δρόμου

• Είναι ανεξάρτητες εφημερίδες ή περιοδικά που πωλούνται στους δρόμους των μεγαλουπόλεων του πλανήτη από αστέγους, ανέργους και άλλους ανθρώπους που προέρχονται από κοινωνικά και οικονομικά ευάλωτους πληθυσμούς.

• Είναι μια ξεχωριστή ευκαιρία που παρέχεται σε ανθρώπους που έχουν βρεθεί στο περιθώριο να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα και να ξαναχτίσουν τις ζωές τους.

• Είναι μια μορφή κοινωνικής υποστήριξης, αφού –πέρα από τη δυνατότητα πώλησης του περιοδικού- πολλοί οργανισμοί (που εκδίδουν εφημερίδες δρόμου) παρέχουν στους πωλητές και μια σειρά άλλων υποστηρικτικών υπηρεσιών.

• Είναι μια ανεξάρτητη πηγή ενημέρωσης, αλλά και μέσο στον αγώνα για την καταπολέμηση κάθε μορφής κοινωνικού αποκλεισμού. Ένα όχημα που δίνει φωνή στους αδυνάτους.

• Είναι ένα κοινωνικό εργαλείο που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος για το σύνολο των μελών της κοινωνίας μας, καταρρίπτοντας στερεότυπα και γκρεμίζοντας κοινωνικά τείχη και προκαταλήψεις.

Πώς λειτουργούν

• Ο πωλητής αγοράζει αντίτυπα της εφημερίδας/περιοδικού, καταβάλλοντας το 50% σε σχέση με την αναγραφόμενη στο εξώφυλλο τιμή πώλησης της εφημερίδας/περιοδικού και στη συνέχεια τα πουλάει, κρατώντας το σύνολο των εσόδων για τον εαυτό του.

Τι δεν είναι οι εφημερίδες δρόμου

• Οι εφημερίδες δρόμου δεν είναι επαιτεία. Οι πωλητές δεν ζητιανεύουν, αλλά με αξιοπρέπεια πωλούν το περιοδικό για να εξασφαλίσουν ένα εισόδημα, το οποίο προηγουμένως οι ίδιοι έχουν αγοράσει. Ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας απαγορεύει σαφώς και κατηγορηματικώς στους πωλητές να επαιτούν. Αυτό ισχύει για τις εφημερίδες δρόμου όλου του κόσμου.

• Δεν είναι ελεημοσύνη. Ο ενδιαφερόμενος/αναγνώστης με τα 3,0 ευρώ αγοράζει ένα προϊόν, στην προκειμένη περίπτωση ένα εξαιρετικό δημοσιογραφικό περιοδικό ποικίλης ύλης, με σαφή κοινωνικό προσανατολισμό. Είναι, ταυτοχρόνως, και μια πράξη αλληλεγγύης.

«Σχεδία» - Το ελληνικό περιοδικό δρόμου

• Το ελληνικό περιοδικό δρόμου «Σχεδία» κυκλοφορεί κάθε τελευταία Τετάρτη του μήνα, έντεκα φορές το χρόνο (δεν κυκλοφορεί τον Αύγουστο).

• Η τιμή πώλησης είναι 3,00 ευρώ.

• Οι πωλητές προμηθεύονται τα περιοδικά δρόμου από τα σημεία διάθεσης (τα γραφεία του εντύπου κ.λπ.), καταβάλλοντας για κάθε αντίτυπο το 50% της αναγραφόμενης στο εξώφυλλο τιμής πώλησης (δηλαδή, 1,50 ευρώ).

• Οι πωλητές, στη συνέχεια, πωλούν τα περιοδικά που έχουν προμηθευτεί σε προκαθορισμένα σημεία έναντι 3,00 ευρώ (όσο, δηλαδή, είναι και η τιμή που αναγράφεται στο εξώφυλλο), κρατώντας το σύνολο των εσόδων.

Πώς μπορεί κάποιος να γίνει πωλητής;

• Μπορεί κάποιος να γίνει πωλητής όταν:

• Είναι άστεγος ή διαμένει σε κατάλυμα επείγουσας, προσωρινής φιλοξενίας ή σε επισφαλή κατοικία

• Είναι άνεργος ή έχει εισόδημα χαμηλότερο του κατώτατου μισθού

• Είναι άνω των 16 χρόνων

• Θέλει να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο

• Παρακολουθήσει και ολοκληρώσει το αρχικό στάδιο εκπαίδευσης

Από τη στιγμή που θα γίνει πωλητής:

• Θα του δοθούν δωρεάν δέκα (10) αντίτυπα. Είναι το αρχικό του κεφάλαιο.

• Όταν πουλήσει αυτά τα δέκα αντίτυπα, μπορεί να χρησιμοποιήσει το αρχικό κεφάλαιο για την αγορά άλλων, στο 50% της ονομαστικής τους αξίας (αξία εξωφύλλου). Με άλλα λόγια, ως πωλητής αγοράζει το περιοδικό 1,50 ευρώ και το πουλάει 3,00 ευρώ.

• Αποκτά πρόσβαση στις υπόλοιπες υπηρεσίες που παρέχονται στους πωλητές.

Κάθε πωλητής:

• Παίρνει μία ειδική κάρτα με τα στοιχεία του και ένα διακριτικό γιλέκο, που πρέπει να φοράει τις ώρες που πουλάει το περιοδικό.

Τα σημεία διάθεσης

• Οι εφημερίδες δρόμου, πέρα από τα διακριτά δημοσιογραφικά τους χαρακτηριστικά, υπηρετούν και ένα μοναδικό μοντέλο αλληλεγγύης μέσα από το οποίο εξασφαλίζεται ότι κάθε πώληση αποδίδει ταυτόχρονα και ένα έσοδο στον πωλητή.

• Υπάρχουν δεκάδες επίσημοι πωλητές της «Σχεδίας» σε όλη την Αθήνα και σύντομα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Για περισσότερες πληροφορίες και χάρτη με τα σημεία των πωλητών επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα μας www.shedia.gr. Όσοι ζουν εκτός Αθήνας/εκτός σημείων διάθεσης, έχουν τη δυνατότητα να γίνουν συνδρομητές.

Shedia

Δημοσιογραφία για μια καλύτερη κοινωνία, του Χρήστου Αλεφάντη

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

ΣΧΕΔΙΑ TWEETS

Shedia

Δημοσιογραφία για μια καλύτερη κοινωνία, του Χρήστου Αλεφάντη

Διαδωστε το

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

Το Newsletter της Σχεδιας

ΣΧΕΔΙΑ TWEETS