Shedia Ανακούφιση

15/08/2015

Ανακούφιση

Επιτρέπεται το ουρείν!

Επιστηµονικές µελέτες επιβεβαιώνουν ότι µόνο κακό δεν κάνει η εκτόνωση

της φυσικής µας ανάγκης στην ανοιχτή θάλασσα.

Κείμενο: Σέργιος Μήλης

Και σε ποιον δεν έχει συµβεί; Να κολυµπάει στη θάλασσα ή να είναι ξαπλωµένος στην παραλία και να του έρχεται έντονα η επιθυµία να «κάνει την ανάγκη του». Κι εκεί µπαίνει το µεγάλο δίληµµα: αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο κι ανακουφίζεσαι ή σκέφτεσαι ότι θα µολύνεις το θαλασσινό νερό, οπότε κρατιέσαι µέχρι να βρεθείς σε κάποια τουαλέτα και ζορίζεσαι; Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 62% των ενηλίκων Αµερικάνων έχουν ουρήσει στη θάλασσα τουλάχιστον µία φορά, ενώ οι µισοί από αυτούς το συνηθίζουν γενικώς.

Για όσους παρ’ όλ’ αυτά προβληµατίζονται, τέλος οι τύψεις.

Σύµφωνα µε την Αµερικανική Εταιρεία Χηµικών, η ούρηση στην ανοιχτή θάλασσα όχι µόνο είναι αβλαβής, αλλά έχει και θετική επίδραση στη θαλάσσια ζωή. Μάλιστα, οι αµερικάνοι χηµικοί έφτιαξαν κι ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο (www.youtube.com/watch?v=eqR2bLsdhs4) στο οποίο εξηγούν την παραπάνω θεωρία. Ο πρώτος και βασικός λόγος για τον οποίο το νερό της θάλασσας δεν επιβαρύνεται είναι η σύνθεση των ούρων: 95% νερό, ενώ περιέχουν ακόµα νάτριο και χλώριο. Την ίδια στιγµή, το θαλασσινό νερό αποτελείται από 96,5% νερό και περιέχει επίσης νάτριο και χλώριο σε µεγαλύτερη συγκέντρωση. Επίσης, τόσο τα ούρα όσο και το θαλασσινό νερό περιέχουν κάλιο, οπότε η σύσταση του θαλασσινού νερού δεν αλλάζει δραµατικά από την παρουσία των ούρων, µιας και περιέχουν τα ίδια στοιχεία σε ανάλογες ποσότητες.

Ένας άλλος σηµαντικός παράγοντας είναι η ουρία. Η ουρία, που είναι η κύρια ουσία η οποία αποβάλλεται µε τα ούρα, είναι µια µη τοξική οργανική ένωση που περιέχει µεγάλη ποσότητα αζώτου. Το άζωτο και το νερό µαζί παράγουν αµµώνιο, ένα λίπασµα που αποτελεί σπουδαία τροφή για τα θαλάσσια φυτά των ωκεανών. Άλλωστε, η αξία του αζώτου ως λίπασµα είναι γνωστή, και σε πολλές χώρες όπου τα χηµικά λιπάσµατα είναι ακριβά τα ούρα των ζώων χρησιµοποιούνται εδώ και χρόνια ως λίπασµα στις ιχθυοκαλλιέργειες. Ινδοί ερευνητές, κάνοντας πειράµατα το 2007, κατέληξαν στο συµπέρασµα ότι τα ανθρώπινα ούρα είναι πολύ πιο αποτελεσµατικά από αυτά των ζώων για τον πολλαπλασιασµό του πλαγκτόν από το οποίο παρασκευάζονται οι τροφές για τα ιχθυοτροφεία.

Ο άνθρωπος και η φάλαινα

Και ποια είναι η ποσότητα των ούρων που «αντέχει» να δεχθεί η θάλασσα; Εδώ η απάντηση έχει δύο σκέλη. Το πρώτο αφορά τον άνθρωπο: Σύµφωνα µε τους ειδικούς, ο µέσος άνθρωπος παράγει τρία γραµµάρια ουρίας κάθε φορά που επισκέπτεται την τουαλέτα, οπότε ακόµα κι αν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη ουρούσαν ταυτόχρονα σε έναν ωκεανό, η συγκέντρωση ουρίας θα ήταν πολύ µικρή για να αποτελέσει πρόβληµα, πόσω µάλλον που η γη δεν έχει µόνο έναν ωκεανό.

Το δεύτερο σκέλος αφορά τους µόνιµους κατοίκους των θαλασσών, όλα εκείνα τα ζώα που ζουν στο βυθό και τα οποία φυσικά και δεν έχουν κάποιο αποχωρητήριο στην παραλία ως εναλλακτική λύση, αλλά εξυπηρετούνται αποκλειστικά και µόνο στο θαλασσινό νερό. Για παράδειγµα, µια φάλαινα παράγει περίπου 970 λίτρα ούρα την ηµέρα και εκκρίνει ποσότητες νατρίου και χλωρίου 23 φορές µεγαλύτερες από τον άνθρωπο. Εποµένως, αν τα ούρα των ζώων της θάλασσας δεν αποτελούν πρόβληµα, γιατί να συµβαίνει κάτι τέτοιο µε αυτά του ανθρώπου; Σύµφωνα µε τον Στιούαρτ Τζόουνς, βιοχηµικό στο νοσοκοµείο King George του Λονδίνου, «τα ούρα εκκρίνονται στο φυσικό µας περιβάλλον από δισεκατοµµύρια πλάσµατα σε όλον τον κόσµο κι ένα µεγάλο µέρος από αυτά διαλύονται στους ωκεανούς, µια διαδικασία που είναι απόλυτα φυσιολογική και συνάµα απαραίτητη, µιας και χωρίς τις λιπαντικές επιδράσεις του αζώτου που περιέχεται στα ούρα πολλά είδη φυτών δεν θα µπορούσαν να επιβιώσουν».

Κανείς δεν µπορεί βέβαια να παραγνωρίσει το γεγονός ότι το ανθρώπινο σώµα εκκρίνει και κάποιες ποσότητες από όχι και τόσο αβλαβείς ουσίες, όπως τα παράγωγα των φαρµακευτικών προϊόντων, κάτι που δεν ισχύει για τα ψαράκια, τα δελφίνια και τις φάλαινες! Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να αποφεύγεται η ούρηση σε µικρές ή κλειστές επιφάνειες νερού, όπως ρέµατα ή ποτάµια, γιατί εκεί η συγκέντρωση µεγάλης ποσότητας ούρων µπορεί να βλάψει το οικοσύστηµα. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για τις πισίνες, όπου οι επιπτώσεις θα είναι άµεσες, για τους ανθρώπους αυτή τη φορά.

Τελικά, τα ούρα είναι ανθυγιεινά ή όχι; «Αν µιλάµε για άνθρωπο υγιή, και βέβαια δεν είναι», απαντάει ο Στιούαρτ Τζόουνς. «Αν κάποιος έχει λοίµωξη της ουροδόχου κύστης, τότε µόνο υπάρχει πρόβληµα. Από τη στιγµή που εκκρίνονται από το σώµα, µετατρέπονται σε αποικίες βακτηρίων, γι’ αυτό και µετά από λίγη ώρα έχουν έντονη οσµή. Στην ανοιχτή θάλασσα, όµως, απλά βοηθούν βακτήρια που υπάρχουν ήδη να αναπτυχθούν, χωρίς να προσθέτουν καινούρια. Εποµένως, ουρήστε στη θάλασσα ελεύθερα! Τα ούρα είναι αρχικά ένα ακίνδυνο πράγµα που µέσα σε λίγα λεπτά εξελίσσονται σε κάτι ασήµαντο. Υπάρχουν πολύ πιο επικίνδυνα πράγµατα στις ανοιχτές θάλασσες για τα οποία πρέπει να ανησυχούµε!»

Κι αν κάποιοι από εσάς δεν πειστήκατεαπό τα παραπάνω κι εξακολουθείτε να έχετε τις αµφιβολίες σας, για κάποιους άλλους η ούρηση στη θάλασσα είναι αντικείµενο σοβαρής µελέτης: ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκαµε ανάρτηση µε θέµα «12 εύκολοι τρόποι για να ουρήσετε στη θάλασσα διακριτικά» (www.wikihow.com/Urinate-in-the-Ocean-Discreetly).

Shedia

Ανακούφιση

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

ΣΧΕΔΙΑ TWEETS

Shedia

Ανακούφιση

Διαδωστε το

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ

Το Newsletter της Σχεδιας

ΣΧΕΔΙΑ TWEETS