Shedia

EN GR

01/06/2015

Street News της Αναστασίας Σιµιτσιάδη

Τίποτα δεν έχει αλλάξει

Πέντε χρόνια έχουν περάσει από την τεράστια καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικoύ, όταν επί 87 ηµέρες το πετρέλαιο από την εξέδρα εξόρυξης Deepwater Horizon της εταιρείας ΒΡ διέρρεε στη θάλασσα.

Η έκρηξη είχε ως αποτέλεσµα το θάνατο 11 ανθρώπων και τη διαρροή στο υδάτινο περιβάλλον 4,9 εκατοµµυρίων βαρελιών αργού πετρελαίου.

Από το 2010, 1.305 δελφίνια έχουν ξεβραστεί στις ακτές του Κόλπου, εκ των οποίων τα περισσότερα νεκρά. Στην εταιρεία έχουν επιβληθεί πρόστιµα, ενώ αναµένεται να της επιβληθεί επιπλέον πρόστιµο ύψους 14 δισεκατοµµυρίων δολαρίων. Ωστόσο, όπως υποστηρίζει στο αµερικανικό περιοδικό δρόµου «Street Roots» η ειδικός Antonia Juhasz, ακόµη και µετά απ’ αυτή την ανυπολόγιστη καταστροφή, η πολιτική της εταιρείας σε θέµατα πρόληψης και ασφάλειας δεν έχει αλλάξει, µε αποτέλεσµα οι κίνδυνοι να παραµένουν για την πρόκληση ενός νέου ατυχήµατος και µιας νέας τεράστιας περιβαλλοντικής καταστροφής.

ΠΗΓΗ: Street Roots - USA

«Βάζω µέικ απ για να ζήσω»

«Ακόµη και το να περπατάω στο δρόµο µού ήταν ενοχλητικό», λέει µορφάζοντας. «Όλοι θέλουν ένα κοµµάτι σου. Οι άνθρωποι στη δουλειά που µπορεί να νόµιζες ότι τους γνωρίζεις καλά, ακόµη και οι φίλοι σου». Ο διάσηµος ηθοποιός Ράσελ Κρόου περιγράφει τα συναισθήµατά του µετά τη βράβευσή του µε Όσκαρ. Ο ίδιος νόµιζε πως είχε βρει την καλύτερη δουλειά στον κόσµο ως ηθοποιός, αλλά και ως σκηνοθέτης, ύστερα από την  πρώτη του απόπειρα πίσω από τις κάµερες στο «The Water Diviner», όµως, όπως δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο βρετανικό περιοδικό δρόµου «The Big Issue», βρίσκεται πλέον σε µια φάση της ζωής του που έχει αρχίσει να αναθεωρεί πολλά πράγµατα. Για τον αντισυµβατικό Ράσελ Κρόου, η καλύτερη δουλειά είναι πλέον η ενασχόλησή του µε την αγαπηµένη του αυστραλιανή οµάδα ράγκµπι, τους South Sydney Rabbitohs, που την αγόρασε το 2002 και κατάφερε να την «αναστήσει». Όσο για το σκληροτράχηλο προφίλ που του αποδίδουν, απαντά: «Είµαι ηθοποιός, φίλε. Βάζω µέικ απ για να βγάλω τα προς το ζην»!

ΠΗΓΗ: The Big Issue in the North - UK

Πάλη για επιβίωση

Στις 25 Απριλίου, η Βαλτιµόρη άρχισε να σείεται από τις διαδηλώσεις διαµαρτυρίας για  το θάνατο του αφροαµερικανού Φρέντι Γκρέι. Ο 25χρονος Γκρέι απεβίωσε µία εβδοµάδα µετά τη βίαιη σύλληψή του, κατά την οποία τραυµατίστηκε πολύ σοβαρά στη σπονδυλική στήλη. Παρόµοιες ταραχές είχαν ξεσπάσει και το 1968, µετά το θάνατο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Παρών τότε και τώρα ήταν ο κουρέας Λένι Κλέι. «Τη δεκαετία του ‘60 παλεύαµε για ισότητα, τώρα παλεύουµε για επιβίωση», επισηµαίνει ο Κλέι και συνεχίζει: «Όταν άνοιξα το µαγαζί µου, το 1961, η περιοχή ανθούσε και κυριολεκτικά προσπαθούσαµε µάταια να διώξουµε τους πολιτικούς που έκαναν συνεχώς επισκέψεις στην περιοχή. Τώρα, δεν πατά κανείς εδώ». Η περιγραφή που κάνει για τη σηµερινή κατάσταση είναι συγκλονιστική: «Αν γινόταν το δέρµα σου µαύρο για 24 ώρες, δεν θα πίστευες πόσο γρήγορα θα ήθελες να ξαναγίνει λευκό».

ΠΗΓΗ:  INSP / Reuters

Πωλητής δρόµου στη Νότια Αφρική

Ο Σιρίλ Μιλαµπίσο ξεκίνησε να πουλά το περιοδικό δρόµου της Νοτίου Αφρικής «The Big Issue South Africa» στο Κέιπ Τάουν πριν από τέσσερα χρόνια, όταν έχασε τη δουλειά του, χώρισε µε την τότε σύντροφό του και αδυνατούσε να στηρίξει τα δυο του παιδιά. «Είµαι περήφανος που κράτησα µια δουλειά για τόσο διάστηµα. Με βοηθά όχι µόνο να προσφέρω στην οικογένειά µου, αλλά να ξαναβρώ την αυτοπεποίθησή µου και να ξαναχτίσω τη σχέση µου µε τα παιδιά µου». Ο στόχος που έχει βάλει για τη χρονιά που διανύουµε είναι να βρει µια καινούρια δουλειά, καθώς ως πωλητής του περιοδικού έχει αναπτύξει ιδιαίτερα τις δεξιότητές του, ενώ µε τις γνωριµίες που έχει κάνει νιώθει πως του ανοίγονται πλέον νέες πόρτες και ευκαιρίες για να κάνει το άλµα µπρος στη ζωή του.

ΠΗΓΗ:  The Big Issue South Africa

Το χωριό που ξαναγεννήθηκε

Το 1964, οι κάτοικοι του χωριού Γκοµπόσιτσα στα δυτικά της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δηµοκρατίας της Μακεδονίας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, εξαιτίας της κατασκευής ενός υδροηλεκτρικού σταθµού. Τότε, τα σπίτια βυθίστηκαν κάτω από το νερό, αλλά σήµερα ένα νέο χωριό µε καινούριες κατοικίες ξεπροβάλλει στο λόφο δίπλα από την τεχνητή λίµνη που πριν από 50 χρόνια κατάπιε τη Γκοµπόσιτσα. Το νέο χωριό φτιάχτηκε εξ ολοκλήρου από τους κατοίκους του παλιού και τους απογόνους τους. Τα πάντα, όπως λένε οι ίδιοι, είναι φτιαγµένα από τα δικά τους χέρια, ενώ η φήµη του έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ, που το νέο χωριό αποτελεί πλέον έναν ξεχωριστό τουριστικό προορισµό.

ΠΗΓΗ: Lice v lice

Άνθρωποι των σπηλαίων

Για κάποιους, µπορεί να αποτελεί συνειδητή επιλογή στην προσπάθεια να ξεφύγουν από την κόλαση των αστικών κέντρων, για κάποιους άλλους, όµως, είναι λύση ανάγκης. Στις σπηλιές της επαρχίας Μπαµιγιάν του Αφγανιστάν εξακολουθούν να ζουν 700 και πλέον οικογένειες Αφγανών που έχασαν τα σπίτια τους από τις επιδροµές των Ταλιµπάν τη δεκαετία του ‘90.  «Μας έχουν ξεχάσει», λένε οι ίδιοι και µάλλον δεν έχουν άδικο. Οι τοπικές αρχές τούς έχουν προσφέρει οικόπεδα, τα οποία, όµως, δεν έχουν πρόσβαση σε νερό. Ακόµη, όµως, κι αν το νερό έρεε άφθονο, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν την οικονοµική δυνατότητα να χτίσουν τα σπίτια τους πάνω στη γη που τους παραχωρείται.

ΠΗΓΗ: INSP

Στα κάτεργα του Μπανγκλαντές

Πριν από δυο χρόνια, η κατάρρευση του εργοστασίου ενδυµάτων Ράνα Πλάζα είχε ως αποτέλεσµα το θάνατο 1.100 ανθρώπων και τον τραυµατισµό άλλων 2.500. Παρ’όλ’ αυτά, τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει στους κανόνες ασφαλείας των 4.500 εργοστασίων παραγωγής ενδυµάτων στο Μπανγκλαντές. Εκεί όπου απασχολούνται τέσσερα εκατοµµύρια άνθρωποι υπό άθλιες συνθήκες, ρισκάροντας ακόµη και τη ζωή τους. Και όλα αυτά για 68 δολάρια το µήνα, όσο, δηλαδή, είναι και ο βασικός µισθός των απόκληρων σε αυτό το κοµµάτι του πλανήτη. Η βιοµηχανία ενδυµάτων του Μπανγκλαντές τροφοδοτεί τις αγορές της Ευρώπης, της Αυστραλίας και της Νότιας Αµερικής, συνεισφέροντας το 10%  στο ετήσιο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Η συνολική αξία των ετήσιων εξαγωγών ανέρχεται στα 24 δισεκατοµµύρια δολάρια.

ΠΗΓΗ: IPS

 

 

 

 


ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ