27/09/2021
#93
Η «σχεδία» της εξοικονόμησης και του μύθου
Βάζουμε τον πλανήτη στην κούπα μας, ανοίγουμε το πορτοφόλι ενός μύθου, ακούμε την ηχώ, θωρούμε το κλίμα στην αυλή μας, περιηγούμαστε στον οίκο της φαντασίας, κάνουμε την επανάσταση στο άστυ, ασκούμαστε στη σωτηρία, απαλλασσόμαστε από τη σκόνη της αμαρτίας, επιδιδόμαστε σε μια ιερή πάλη.
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Οκτωβρίου (τεύχος #93), που θα βρίσκεται από την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου στους δρόμους της πόλης.
«Ο πλανήτης στην κούπα μας». Από τη βιώσιμη μόδα και μια ζωή χωρίς πλαστικό ώς την ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης ενέργειας και της οικιακής κατασπατάλησης του νερού, η σωτηρία του κόσμου περνάει (και) από το δικό μας χέρι. «Ακούμε συχνά: “Εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;”. Πιστεύουμε ότι δεν έχουμε τη δύναμη. Και όμως, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ατομική μας ευθύνη δεν θα μας βγάλει από τη βολή μας. Η πρώτη κίνηση που έκανα ήταν να πάρω το δικό μου ανοξείδωτο παγούρι, ώστε να μη χρησιμοποιώ πλαστικά μπουκάλια», επισημαίνει στη «σχεδία» η creative director Αλεξάνδρα Διονά. Είναι το φάκελο της ενσυνείδητης ζωής που ανοίγει η «σχεδία» στο ρεπορτάζ με τίτλο «Ο πλανήτης στην κούπα μας».
«Το πορτοφόλι ενός μύθου». Μπορεί να περιβάλλονται από μία αντισυστημικότητα, ωστόσο, τα κρυποτονομίσματα ελάχιστα έχουν να μας προσφέρουν, προ το παρόν, τουλάχιστο, πέρα από μία άκρως επισφαλή επένδυση. «Η δική μου παρότρυνση είναι να μην ασχοληθεί κανείς με το κρυπτονόμισμα ως επενδυτικό στοιχείο, εκτός εάν ξέρει πολύ καλά το τι κάνει. Σε ό,τι αφορά την καθημερινή χρήση, τα κρυπτονομίσματα βρίσκονται σε ένα εμβρυακό στάδιο, το οποίο απέχει από τις ανάγκες του μέσου χρήστη. Για το 95% του κόσμου, αυτή τη στιγμή, το κρυπτονόμισμα δεν παρέχει κάποιο ουσιαστικό πλεονέκτημα από πλευράς χρηστικότητας», σημειώνει στη «σχεδία» ο κ. Κοσμάς Μαρινάκης, αναπληρωτής καθηγητής στην Σχολή Οικονομικών του Πανεπιστημίου Διοίκησης Επιχειρήσεων της Σιγκαπούρης.
«Η ηχώ της παιδικότητας». Μια νομικός και μία φιλόλογος δίνουν φωνή στα κορίτσια που βρέθηκαν έγκλειστα στα αναμορφωτήρια, περιγράφουν το παρελθόν και το παρόν της νεανικής παραβατικότητας στον τόπο μας και αναζητούν μη ιδρυματικές λύσεις για την αντιμετώπισή της. «Τα κέντρα ημιελεύθερης διαβίωσης τα προβλέπει ο σωφρονιστικός μας κώδικας, μα ποτέ δεν δημιουργήθηκαν. Δεν θα είναι τα παιδιά κρατούμενα σε μια φυλακή. Θα βγαίνουν το πρωί για να δουλέψουν, να συμμετέχουν σε εργαστήρια και θα επιστρέφουν σε αυτά το βράδυ. Χρειάζονται εναλλακτικές λύσεις για αυτούς τους νεαρούς», επισημαίνει, μεταξύ άλλων, στη «σχεδία» η δρ. Φωτεινή Μηλιώνη.
«Το κλίμα στην αυλή μας». Το παιδί-θαύμα του περιβαλλοντικού ακτιβισμού μάς καλεί να λάβουμε επειγόντως δράση, εξηγεί γιατί η κρίση είναι, στην ουσία, κοινωνική κρίση, πώς τα μίντια θα μπορούσαν να γίνουν η «φωνή» των επιστημόνων, αλλά και για ποιο λόγο η αλλαγή του καθενός μας δεν στερείται σημασίας. «Δεν γίνεσαι κλιματικός ακτιβιστής επειδή απλά ενδιαφέρεσαι για τα δέντρα ή τα λουλούδια. Γίνεσαι, κυρίως, γιατί ό,τι κάνουμε στη φύση εκείνη μας το ανταποδίδει», υπογραμμίζει η Γκρέτα Τούνμπεργκ.
«Η άσκηση της σωτηρίας». Ένας διακεκριμένος παθολόγος μάς καλεί να λάβουμε σοβαρά υπόψιν την ύπουλη απειλή της χοληστερόλης, εξηγεί τους λόγους της υποτίμησής της, εισηγείται μια ολιστική προσέγγιση για την καταπολέμησή της, ενώ θεωρεί πως ο ρεαλισμός είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να πειστούν οι αντιεμβολιαστές. «Ο κόσμος δεν δίνει σημασία στην “κακή” χοληστερόλη. Κι όμως, είναι το δομικό στοιχείο για να χτιστεί η αθηρωματική πλάκα, η οποία κλείνει τα αγγεία και έτσι πεθαίνουμε», μας λέει ο κ. Ευάγγελος Λυμπερόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης.
«Η επανάσταση στο άστυ». Διακόσια χρόνια μετά την κήρυξη του αγώνα των Ελλήνων για την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας, το αποτύπωμα εκείνων των χρόνων είναι ακόμη ευδιάκριτο στην ελληνική κοινωνία. «Οι περισσότεροι επισκέπτες αγνοούν την Αθήνα της επανάστασης. Όταν, όμως, περιηγούνται στη μνημεία εκείνης της εποχής, μένουν με το στόμα ανοιχτό», μας εξηγεί η ξεναγός και συγγραφέας κ. Άρτεμις Σκουμπουρδή.
«Η σκόνη της αμαρτίας». Παρά την άκρως κατασταλτική πολιτική του ισλαμικού καθεστώτος, εξίμισι εκατομμύρια Ιρανοί καταφεύγουν στη χρήση ναρκωτικών, με κύρια χώρα προέλευσης το γειτονικό Αφγανιστάν. Μάλιστα, το καθεστώς επωφελείται από τη σκληρή νομοθεσία για τα ναρκωτικά προκειμένου να ξεφορτωθεί αρκετούς ενοχλητικούς αντιφρονούντες.
«Η πάλη στο ιερό». Η αναρρίχηση στην κορυφή του σούμο ξεκινάει ήδη εξ απαλών ονύχων και είναι άκρως επίπονη, περιλαμβάνοντας ακόμη και σκληρές προπονήσεις σε ναούς.
«Στην οικία της φαντασίας». Στον 1ο παιδικό διαγωνισμό εξωφύλλου της «σχεδίας», η χαρά της εικαστικής δημιουργίας συναπαντιέται με την προσφορά και την κοινωνική ευαισθητοποίηση.
«Περί ιού ο (αντί)λογος». Ένα κείμενο της «σχεδίας» για το εμβόλιο στάθηκε η αφορμή για ένα διάλογο περί «αρνητών», «συνωμοσιολογίας», αλλά και εκδιδόμενων προπαγανδιστών.
«Της γνώσης το κατάστρωμα». Πιστοί στο φιλαναγνωστικό μας ραντεβού, σας καλούμε σε μια φθινοπωρινή περιδιάβαση στον κόσμο των βιβλίων.
Ακόμη, ο Χρήστος Αλεφάντης, στα «Λόγια της πλώρης», παρατηρεί μία ιστοσανίδα που φτάνει ώς την Περαία. Η τραγουδίστρια Δέσποινα Ψαθά συναντιέται με τον μουσικό Βαγγέλη Πετρινιώτη και αφηγούνται μία κοινή πορεία γεμάτη από ρεμπέτικο. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Βασίλη Μαρινάκη καταγράφουν μεσημεριανά και απογευματινά αντίστοιχα στιγμιότυπα της πόλης, την ίδια στιγμή που μία νηπιαγωγός από μάς μεταφέρει σε μια γωνιά του υψηλότερου όρους της χώρας, όπου οι θρύλοι και η λογοτεχνία συναντούν την παράδοση της αμπελουργίας, ενώ μας ετοιμάζει μουσταλευριά. Παράλληλα, σε μια γωνιά του Παγκρατίου, η θεατρική ιστορία της γειτονιάς συναντά εκείνη της γαστρονομίας, μα και της γελοιογραφίας. Επιπλέον, κάνουμε νέες εγγραφές στο Ημερολόγιο της «σχεδίας» και, μέσα από μια μικρή αγγελία, μαθαίνουμε να παίζουμε μπουζούκι.
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Οκτωβρίου (τεύχος #93).