Η «σχεδία» της οικονομίας και των εκπλήξεων
Καθόμαστε στο τραπέζι της εξοικονόμησης, δοκιμάζουμε το μπιζέλι που τσικνίζει, αποχαιρετούμε τα όπλα, εστιάζουμε το φακό μας στα χρώματα της τρυφερότητας, κοντοστεκόμαστε γαστρονομίας και πολιτισμού γωνία, αναλογιζόμαστε για τη νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε, καταφεύγουμε στη γραφή της επιβίωσης.
Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Δεκεμβρίου 2019 (τεύχος #76). Από την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου στους δρόμους της πόλης.
Η εξοικονόμηση στο τραπέζι». Στην Ελλάδα, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η φιλοσοφία που επικρατεί σε κάθε γεύμα, είτε στο σπίτι είτε σε εστιατόριο, αποτυπώνεται στην έκφραση «εάν δεν περισσέψει… δεν φτάνει». Μπορεί με την οικονομική ύφεση να έχει μετριαστεί κάπως η ματαιοδοξία του περιττά φορτωμένου τραπεζιού, στη χώρα μας, ωστόσο, υπολογίζεται ότι η σπατάλη τροφίμων αγγίζει τους 500.000 τόνους, με το 85% εξ αυτών να αφορούν τα νοικοκυριά, ενώ κάθε νοικοκυριό σπαταλά 98,9 κιλά φαγητού ανά άτομο σε ετήσια βάση. Σε παγκόσμια κλίμακα, κάθε χρόνο, το 1/3 της συνολικής παραγωγής τροφίμων για ανθρώπινη κατανάλωση, δηλαδή 1,3 δισεκατομμύρια τόνοι, χάνεται ή σπαταλάται. Την ίδια ώρα, περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι υποσιτίζονται, ενώ δεν θα υπέφεραν από υποσιτισμό αν είχαν πρόσβαση σε λιγότερο από το ένα τέταρτο των τροφίμων που σπαταλούνται στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Όμως, όλο και περισσότερες πρωτοβουλίες σώζουν τα τροφικά υπολείμματα και τις ζωές όλων μας, καθώς έχουμε συνειδητοποιήσει πια για τα καλά ότι η σπατάλη τροφίμων συνιστά απειλή για τον ίδιο τον άνθρωπο. Είναι το φάκελο της σπατάλης τροφίμων που ανοίγει η «σχεδία» στο εκτενές της ρεπορτάζ με τίτλο «Η εξοικονόμηση στο τραπέζι».
«Το μπιζέλι που τσικνίζει». Η ανάπτυξη της βιομηχανίας παραγωγής «φυτικού κρέατος», πέρα από αστρονομικά κέρδη, «ευθύνεται» και για την προσθήκη κάθε άλλο παρά υγιεινών χημικών ουσιών σε πλήθος τροφών. Στις μέρες μας αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι χορτοφάγοι και οι «βίγκαν», ενώ ενοχοποιείται η μεγάλη κατανάλωση κρέατος. Όχι μόνο για την αύξηση των προβλημάτων υγείας, αλλά και για τη διαρκώς εντεινόμενη περιβαλλοντική υποβάθμιση. Η πολυμήχανη αγορά, όμως, βρήκε τη λύση: κρέας που παράγεται από φυτικά προϊόντα. Μάλιστα, το φυτικό κρέας τσιτσιρίζει και αναδίδει τσίκνα, ενώ ακόμη και ματώνει για να μη μένουν παραπονεμένοι οι λάτρεις του φιλέτου «σενιάν». Ορισμένοι, δε, αναλυτές φτάνουν ακόμα και στο σημείο να μιλήσουν και για πλήρη απαγόρευση της πώλησης ζωικού κρέατος στο δεύτερο μισό του αιώνα. Για να μετατραπούν, όμως, τα ρεβίθια, το πράσο, τα φασόλια, τα μπιζέλια, η πατάτα, η σόγια και τα διάφορα λαχανικά σε γευστική «εναλλακτική λύση απέναντι στο κρέας», μεσολαβεί ένα τεράστιο οπλοστάσιο χημικών μέσων.
«Αποχαιρετισμός στα όπλα». Ενώ στη χώρα μας η εναλλακτική θητεία έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, για τους θεωρούμενους ως «λουφαδόρους απάτριδες», παγκοσμίως, έχει αναγνωριστεί ως πεδίο ανεκτίμητου πλούτου κοινωνικής προσφοράς. «Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, για κάθε ευρώ που επενδύει το γαλλικό κράτος στην πολιτική υπηρεσία παίρνει πίσω 1,92 ευρώ. Αυτό οφείλεται στη συνεισφορά της πολιτικής υπηρεσίας στη μετέπειτα επαγγελματική ένταξη των νέων, αλλά και στη συμβολή της σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα, όπως η πρόληψη των εξαρτήσεων ή η μάχη κατά της σχολικής διαρροής. Το 65% των ανηλίκων που έχουν εγκαταλείψει το σχολείο, μετά το πέρας της πολιτικής τους υπηρεσίας, έχουν ξαναξεκινήσει τις σπουδές τους», μας λέει η κ. Μαρί Τρελλύ-Κανέ υπεύθυνη της γαλλικής οργάνωσης «Unis-Cité». «Υπάρχουν άνθρωποι που ξεκινούν την εναλλακτική υπηρεσία, αλλά λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν την ολοκληρώνουν και καλούνται στο στρατό, εκείνοι αρνούνται, μοιραία, να παρουσιαστούν και κηρύσσονται ανυπότακτοι», σημειώνει ο κ. Γιώργος Καρατζάς, εκπρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Τα χρώματα της τρυφερότητας». Ένας καλλιτεχνικός φωτογράφος εστιάζει το φακό του, πέρα από τους Τσιγγάνους της Θεσσαλονίκης, στην κατάρριψη των στερεοτύπων, ακόμη και των δικών του, καλώντας μας να δούμε με απροκατάλυπτο βλέμμα το διαφορετικό. «Αγαπάνε πολύ τα παιδιά τους. Και ήθελαν να βγαίνουν πάντα όρθια, χωρίς κομμένα πόδια στο κάδρο, το ίδιο και για εκείνους, θέλανε ολόσωμο», επισημαίνει, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή του ο Κοσμάς Εμμόγλου.
«Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε». Με αριστοτεχνικό χιούμορ, ένας συγγραφέας μάς καλεί σε ένα διόλου νοσταλγικό ταξίδι στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, διερευνά τις αιτίες που τα συλλογικά όνειρα εκείνου του καιρού ουδέποτε ευοδώθηκαν και εντοπίζει τις ρίζες του κακού λίγο πριν από την έλευση του οργουελικού 1984. «Κάπου εκείνη την περίοδο άρχισε να χάνεται η μαγεία, εξαπολύθηκε η τελική επίθεση της τηλεόρασης. Η υπερπληροφόρηση μπούκωνε παθητικούς θεατές με εικόνες», υπογραμμίζει ο Χριστόφορος Κάσδαγλης.
«Η γραφή της επιβίωσης». Ένας συγγραφέας μετατρέπει τον προσωπικό εφιάλτη σε λύτρωση, παίρνει αποστάσεις από την οργή του παρελθόντος, εκφράζει την αγάπη του για τον Καμύ, ενώ εξηγεί γιατί δεν γράφει για όλους. «Θέλησα να γράψω ένα βιβλίο που θα λειτουργούσε για μένα ψυχοθεραπευτικά. Έτσι και έγινε. Το βιβλίο αυτό με βοήθησε να ξεφύγω από μια οργή που κουβαλούσα μέσα μου χρόνια ολόκληρα», μοιράζεται, μιλώντας στη «σχεδία», ο Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος.
«Γαστρονομίας και πολιτισμού γωνία». Ένας κύκλος συναντήσεων, εμπλουτισμός των γαστρονομικών μας προτάσεων, ένας ολοκαίνουριος ιστότοπος, μια χορωδία. Η ανάπτυξη νέων, καινοτόμων δράσεων αποτελούν για τη «σχεδία» μία συνεχή διαδικασία. Την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου, θα εγκαινιάσουμε στο «σχεδία home» τις «Συναντήσεις στην μπάρα», όπου με προσκεκλημένο τον συγγραφέα και πρόεδρο του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης κ. Σταύρο Ζουμπουλάκη θα συζητήσουμε περί Θεού. Στη νέα μας ιστοσελίδα www. shediahome.gr, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να πληροφορηθούν για όλα όσα αφορούν το σπίτι της «σχεδίας», καθώς και να περιηγηθούν στα «ράφια» του ηλεκτρονικού καταστήματος «σχεδία αρτ». Οι άνθρωποι, δε, της «σχεδίας θα κάνουν τη μουσική τους πρεμιέρα με μία pop up συναυλία που θα πραγματοποιηθεί παραμονές Χριστουγέννων.