Shedia

EN GR

02/05/2015

Λόγια τη πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη

Να σµίξουµε οι τρελοί του χωριού 
 
Xαιρόσουν να τους ακούς τους ανθρώπους. Με ένα πάθος σεµνό, µε λόγο αποφασιστικό, χωρίς προσωπικές αντωνυµίες, το «εγώ» και το «εµείς» γινόταν µέρος του λόγου µόνο όταν δεν µπορούσε να γίνει αλλιώς, όταν ήταν αναπόφευκτο, τα µάτια έλαµπαν. Δεν µιλούσαν για τον εαυτό τους, µιλούσαν για το έργο, τον τόπο, το χωριό. Για το µονοπάτι που από την εποχή του Οµήρου περπατούσαν οι πρόγονοι, για τις ιστορίες που άκουγαν µικρά παιδιά, τις δικές τους αναµνήσεις, αλλά και για το πώς η ανάπτυξη, οι αγροτικοί δρόµοι οδήγησαν, εδώ και δεκαετίες, στην εγκατάλειψή του.
 
Αλλά το µονοπάτι ξανανοίγει. Την Κυριακή 31 Μαΐου, θα γίνουν τα εγκαίνια. 
 
Το «Mainalon Trail», όπως είναι η αγγλική ονοµασία του, είναι ένα µονοπάτι συνολικού µήκους 75,2 χιλιοµέτρων, που θα ενώνει εννέα χωριά της ορεινής Αρκαδίας, συνδέοντας και αναδεικνύοντας όλα τα ιστορικά και πολιτισµικά στοιχεία της περιοχής. Και όχι µόνον αυτό, αλλά έχει γίνει τόσο εξαιρετική δουλειά, σε ένα τόσο όµορφο τοπίο, που θα συµπεριληφθεί στη βραχεία λίστα των κορυφαίων µονοπατιών της Ευρώπης (µόλις το έβδοµο σε ολόκληρη την ήπειρο) της Πανευρωπαϊκής Συνοµοσπονδίας Πεζοπόρων (European Ramblers Association, ERA), µε ό,τι αυτό µπορεί να συνεπάγεται για την τουριστική –και όχι µόνο– ανάπτυξη του τόπου. Στα εγκαίνια θα γιορτάζουν όλα τα χωριά.
 
Είναι ένα µονοπάτι φωτεινό από το οποίο έχουµε πολλά να διδαχθούµε. Και το σηµαντικότερο µάθηµα που πρέπει να αποστηθίσουµε είναι ότι για να παραχθεί έργο στο χωριό, στη γειτονιά, στον τόπο µας δεν είναι τα ευρωπαϊκά και τα όποια άλλα κονδύλια η προτεραιότητα. Δεν είναι αυτή η βασική προϋπόθεση. Η αγάπη, το πάθος, η επιµονή είναι τα βασικά συστατικά για να ανοίξουν νέοι δρόµοι, να πάµε µπροστά.
 
Σε αυτά βασίστηκε µια µικρή παρέα ανθρώπων, εκεί στην καρδιά της Πελοποννήσου, που οραµατίστηκε και υλοποίησε το έργο του «Mainalon Trail». Με το όραµα, τη µεθοδικότητα και την εργατικότητά τους µια χούφτα ανθρώπων κατάφερε να συσπειρώσει, καταρχάς, όλους τους «τρελούς του χωριού» και, εν συνεχεία, την τοπική κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της για να επιτελέσουν ένα σηµαντικό έργο, για τον τόπο τους, για τους ίδιους. Εκατό εθελοντές άνοιξαν ένα µονοπάτι και µια µεγάλη προοπτική για τα χωριά τους, για ολόκληρη την περιοχή.
 
Το συνολικό κόστος του έργου ήταν µόλις λίγες χιλιάδες ευρώ, «για αγορά πινακιδίων σήµανσης, καρφιά, βενζίνες αλυσοπρίονων και κάποια... τσιµπούσια των εθελοντών από τους συλλόγους µετά την ολοήµερη κούραση»(!) Χρειάστηκαν µόλις δέκα µήνες.
 
Σίγουρα, δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση. Πέρα από την έλλεψη πόρων, θα είχαν να αντιµετωπίσουν την καχυποψία, την αµφισβήτηση, µια εχθρική γραφειοκρατία και πολλά άλλα που δεν θα µπορούσαν καν να φανταστούν όταν έσπρωχναν για πρώτη φορά την αξίνα στο σκληρό χώµα. Δεν κάµφθηκαν και δεν επέτρεψαν σε τίποτα απ’ όλα αυτά να σταθεί εµπόδιο στην υλοποίηση ενός µεγάλου ονείρου. Αντιθέτως, στην πορεία, κέρδιζαν όλο και περισσότερους συµµάχους.
 
Μας υπενθυµίζουν οι «10 του Μαινάλου» ότι για να παραχθεί έργο σε έναν τόπο, σε ένα χωριό, σε µια γειτονιά θα πρέπει πρώτα να µετρήσουµε και να πιστέψουµε στις δικές µας τις δυνάµεις. Αυτός είναι ο τρόπος. 
 
Ας κοιτάξουµε γύρω µας, στις παρέες µας, στις γειτονιές µας, στον τόπο µας, να ενεργοποιήσουµε τους µικρούς πυρήνες και, µε όραµα, να φτιάξουµε το αύριο που ονειρευόµαστε.
 
Αυτοί οι υπέροχοι «οι τρελοί του χωριού» είναι παντού. Ας ενωθούµε µαζί τους.     
 
Οι παρέες είναι εκείνες που πραγµατικά γράφουν ιστορία.
 
 
*«Το φωτεινό µονοπάτι του Μαινάλου» είναι ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ που δηµοσιεύεται στις σελ. 34-37.
 
 
Χρήστος Αλεφάντης
c.alefantis@shedia.gr

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ