Shedia

EN GR

01/05/2015 του Σπύρου Ζωνάκη

Αντίλογος

Το ευαίσθητο νόηµα της πίστης
 
Σωρεία αντιδράσεων προκάλεσε η συνέντευξη µε τον συγγραφέα κ. Στ. Ζουµπουλάκη στη «σχεδία» του περασµένου µήνα.
 
(φωτογραφία eurokinisi/ Τατιάνα Μπόλαρη)
 
H συνέντευξη που παραχώρησε ο συγγραφέας Σταύρος Ζουµπουλάκης στο τεύχος Απριλίου της «σχεδίας» («Το ίχνος του Θεού στο πρόσωπο του άλλου», τεύχος Απριλίου 2015, σελ. 20-24) προκάλεσε µεγάλη ποικιλία αντιδράσεων, θετικών και αρνητικών. «Εξαιρετική συνέντευξη µε τον Σταύρο Ζουµπουλάκη! Αξίζει να διαβαστεί, ανεξάρτητα από θρησκευτικές και άλλες ιδεολογικές θέσεις», έγραφε µία φίλη στο twitter. «Δεν θα σας ξαναγοράσω ποτέ. Το ίδιο θα πω και στις φίλες µου», µας απείλησε, πικραµένη, µια άλλη αναγνώστρια. Δηµοσιεύουµε δύο από τις επικριτικές επιστολές που λάβαµε, και συγκεκριµένα τις επιστολές που µας απέστειλαν ο µητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείµ και ο αναγνώστης Άρης Καλλίρης. Ο µητροπολίτης Πειραιώς εστιάζει κυρίως στους ισχυρισµούς ότι είναι εκφραστής ενός φονταµενταλιστικού κοµµατιού εντός της Εκκλησίας, καθώς και στα φαινόµενα του εθνικισµού και της Χρυσής Αυγής, επισηµαίνοντας ότι µε δηµόσιες τοποθετήσεις του είχε καταδείξει την επικινδυνότητά τους. Από την άλλη, ο κ. Καλλίρης, µεταξύ άλλων, φαίνεται να θεωρεί αδιανόητο ότι ένας άνθρωπος όπως ο κ. Ζουµπουλάκης µπορεί να υπεισέλθει «σε διαδικασία εξήγησης του Ευαγγελίου και των νοηµάτων αυτού», ειδικά από τη στιγµή που «αυτά είναι πράγµατα που ακόµη και επίσηµα ανακηρυγµένοι άγιοι πατέρες της εκκλησίας προσέγγιζαν µε ταπεινότητα, θεωρώντας ότι δεν είναι ικανοί να εξηγούν».
 
«Ελλογιµώτατε κ. Διευθυντά,
 
Στην έκδοση του περιοδικού σας "σχεδία" του Απριλίου 2015 σελ. 20-24, δηµοσιεύσατε συνέντευξη του ελλογιµωτάτου κ. Σταύρου Ζουµπουλάκη στην ανεπέρειστη και απαράδεκτη ερώτηση του συντάκτη σας κ. Σπύρου Ζωνάκη "Πού οφείλεται η διάδοση εθνικιστικών και µισαλλόδοξων απόψεων στις τάξεις της Εκκλησίας;" ο ελλογιµώτατος κ. Ζουµπουλάκης, παραθεωρών απαραδέκτως τις δηµόσιες τοποθετήσεις µου πολύ πριν εγερθεί το θέµα του κοµµατικού µορφώµατος της Χρυσής Αυγής για τον εξόχως παγανιστικό και αποκρυφιστικό χαρακτήρα του και την πνευµατική του επικινδυνότητα για το λαό µας καθώς και την κατάδειξη της παθογένειας του εθνικισµού που αποτελεί εκτροπή εκ του υγιούς εθνισµού, µε αποκαλεί “ακραίο εκφραστή ενός ισχυρού φονταµενταλιστικού κοµµατιού στην Εκκλησία, οµοφοβικού, αντισηµιτικού, αντιδυτικού και αντιαιρετικού”. Δυστυχώς για τον ελλογιµώτατο κ. Ζουµπουλάκη και για τον συντάκτη σας, δεν προσκοµίζεται ούτε µια απόδειξη των προσαπτοµένων µου χαρακτηρισµών, τη στιγµή κατά την οποία από τα κυκλοφορηθέντα κείµενά µου δεν προκύπτει προσωπική επίθεση, έγκληση ή κατάκριση οιουδήποτε προσώπου, αλλά, αντιθέτως, µετά πολλής φιλοστόργου διαθέσεως περιβάλλω τον συνάνθρωπό µου χωρίς καµία διάκριση, διότι στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου, όσο κατάστικτο και αν είναι από γεώδη πάθη, οφείλω να βλέπω τον Σωτήρα µου Ιησού Χριστό. Επιτρέψτε µου να παρατηρήσω, χωρίς διάθεση προβολής αλλά µόνο προς επίρρωση των λόγων µου, ότι αυτό αποδεικνύει η ποιµαντική µέριµνα στη µητροπολιτική περιφέρεια ευθύνης µου, όπου καθηµερινά σιτίζονται 6.000 συνάνθρωποί µας.
 
Συνεπώς, οι αυθαίρετες κρίσεις του ελλογιµώτατου κ. Ζουµπουλάκη δεν ανταποκρίνονται στην πραγµατικότητα, αλλά µε αδικούν κατάφωρα. Όσον δε αφορά στη θέση του για τη µισθοδοσία του ορθοδόξου ελληνικού κλήρου από την ελληνική πολιτεία, αποδεικνύεται δυστυχώς για αυτόν αγνοών ότι αυτό δεν αποτελεί προνοµιακή πράξη ή χαριστική µεταχείριση, αλλά συµβατική υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας, η οποία απαλλοτρίωσε και δήµευσε το 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
 
Ευχόµενος καλές εορτές και ευόδωση των καλών σκοπών της προσπαθείας Σας, διατελώ».
  
 
 
Το νόηµα της πίστης
 
Από την πλευρά του, ο κ. Άρης Καλλίρης τονίζει πως ζητήµατα που άπτονται των πραγµατικών νοηµάτων της χριστιανικής πίστης και του Ευαγγελίου είναι ευαίσθητα, και εµείς, οι απλοί άνθρωποι, όχι µόνο δεν είµαστε ικανοί να τα εξηγήσουµε, αλλά δεν θα πρέπει καν να προσπαθούµε να τα εξηγήσουµε. 
 
«Σας γράφω αναφορικά µε ένα άρθρο που εµφανίζεται στο τεύχος 25 του περιοδικού σας µε τίτλο “Το ίχνος του Θεού στο πρόσωπο του άλλου”, που είναι συνέντευξη του κύριου Σταύρου Ζουµπουλάκη.
 
Στο πλαίσιο του δηµοκρατικού πολιτεύµατος και της ευρύτερης ελευθερίας του λόγου, ο καθένας µας έχει δικαίωµα να εκφράζει οποιαδήποτε άποψη.
 
Ο συγκεκριµένος κύριος, ωστόσο, εκφράζει σε αρκετά σηµεία απόψεις για την Ορθοδοξία οι οποίες απέχουν από την πραγµατικότητα, όντας προφανέστατα πολύ µακριά από την Eκκλησία και τους υπόλοιπους θεσµούς της Ορθοδοξίας.
 
Δικαίωµα έκφρασης φυσικά έχει, αλλά το βήµα από το οποίο του δίνεται η δυνατότητα να εκφράσει την άποψή του έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει συνειδήσεις και να αποπροσανατολίσει τον κόσµο µακριά από την αλήθεια. Είναι προφανές ότι ο κύριος αυτός έχει άποψη από αυτά που έχει ακούσει και έχει διαβάσει, χωρίς να έχει ζήσει πραγµατικά τον Χριστό και τι σηµαίνει να είσαι ορθόδοξος χριστιανός.
 
Πόσο ακριβές θα ήταν αγαπητοί µου αν έγραφα στο περιοδικό σας ένα άρθρο για τα νησιά Γκαλαπάγκος, έχοντας απλά αρκεστεί σε φωτογραφίες που έχω δει και σε σχόλια άλλων επισκεπτών από το trip advisor;
 
Κι ας πούµε ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό.  Πιστεύετε, όµως, ότι το ίδιο µπορεί να συµβεί όταν πραγµατευόµαστε τόσο ευαίσθητα θέµατα; Θέµατα που άπτονται εγγύτητας µε τα νοήµατα της πίστης µας; Με νοήµατα που ακόµη και ενεργοί ορθόδοξοι χριστιανοί θα σας πουν ότι δεν γνωρίζουν και προσεύχονται στον Θεό να τους φωτίζει, αναζητώντας ταυτόχρονα τη βοήθεια ενός πνευµατικού πατέρα;
 
Πώς µπορεί ο κύριος αυτός να µπαίνει σε διαδικασία εξήγησης του Ευαγγελίου και των νοηµάτων αυτού, ενώ αυτά είναι πράγµατα που ακόµη και επίσηµα ανακηρυγµένοι άγιοι πατέρες της Εκκλησίας προσέγγιζαν µε ταπεινότητα, θεωρώντας ότι δεν είναι ικανοί να εξηγούν; Αρκετά από τα ζητήµατα που αγγίζει ο κύριος και τα θεωρεί ως οπισθοδροµικά (π.χ. οµοφοβία, όπως λέει) είναι δοσµένα από τον ίδιο τον Χριστό και όχι από τους ανθρώπους που ακολούθησαν. Αφού λέµε, λοιπόν, για τον χριστιανισµό, καλό είναι να δούµε τι έλεγε τελικά ο Χριστός και να µην αρκούµαστε στη γνώση που µας έχει προσφέρει η κατά συναπτά έτη προβληθείσα σειρά «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ».
 
Θα µπορούσα να σας απαριθµήσω αρκετά σηµεία του άρθρου που δείχνουν την άγνοια και εµπάθεια του συγκεκριµένου κυρίου στα θέµατα της Ορθοδοξίας, αλλά δεν είναι αυτό το νόηµα. Λυπάµαι που ένα περιοδικό µε έντονη κοινωνική ευαισθησία αποµακρύνει µε τέτοιου τύπου άρθρα ανθρώπους της Ορθοδοξίας από τη δράση του. Άλλωστε, βασικό κοµµάτι της ζωής οποιουδήποτε χριστιανού είναι η προσφορά στον αδύναµο αδερφό/ή του, κάτι που πρεσβεύετε κι εσείς.
 
Ελπίζω να δείξετε την ίδια ευαισθησία παραθέτοντας σε επόµενό σας τεύχος αντίστοιχο άρθρο µε αντίστοιχο διαθέσιµο χώρο στις σελίδες σας από κάποιον πιο αρµόδιο για να µιλήσει για θέµατα της Ορθοδοξίας, όπως κάποιον ιερωµένο».  

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ