Shedia

EN GR

01/10/2016

Λευτέρης Συναχέρης, 47 ετών

«Ο κόσµος είναι πολύ καλός, έρχεται κοντά µας, µε κάνει να νιώθω πιο καλά. Αισθάνοµαι ότι κάνω κάτι που µε βοηθά και στο να ξεκινήσω να γίνοµαι πιο κοινωνικός».

Eίµαι ένας άνθρωπος που βρίσκω τις µεγάλες πόλεις κουραστικές. Αν και γεννήθηκα και µεγάλωσα στην Αθήνα, έζησα πολλά χρόνια στην Κρήτη και, πλέον, έχω βρει το καταφύγιό µου στη Θεσσαλονίκη, την οποία δεν την αλλάζω µε τίποτα. 
 
Σχολείο πήγα µέχρι τη Β’ Γυµνασίου και, στη συνέχεια, εργαζόµουν ως οικοδόµος στα καλούπια. Στα 22 µου, πήγα στην Κρήτη για διακοπές, γνώρισα κόσµο και µου άρεσε πολύ. Εκεί γνωρίστηκα και µε µια κοπέλα, µε την οποία παντρευτήκαµε και αποφασίσαµε να µείνουµε στα Χανιά. Εκεί γνώρισα κάποιους ανθρώπους που είχαν σχέση µε την οικοδοµή, ήταν και η εποχή καλύτερη στον κλάδο, βρήκα δουλειά, και, για όσα χρόνια κράτησε, ήµουν καλά. Στα Χανιά γεννήθηκε και η κόρη µου. Αργότερα, γυρίσαµε στην Αθήνα, όµως ο γάµος δεν προχώρησε και εγώ ξαναγύρισα στην Κρήτη για να βρω δουλειά, καθώς εκεί είχα διασυνδέσεις. Επιπλέον, η Αθήνα ήταν µια πόλη που πάντα µε κούραζε. Αργότερα, γνώρισα µια άλλη κοπέλα που ήταν από τη Θεσσαλονίκη, κι έτσι, µια µέρα, αποφασίσαµε να εγκατασταθούµε στη συµπρωτεύουσα. Στην αρχή, δούλευα στην αποθήκη ενός µεγάλου εκδοτικού οίκου, ενώ αποφάσισα να πάω στο εσπερινό λύκειο και, στη συνέχεια, τελείωσα ηλεκτρονικός υπολογιστικών συστηµάτων και δικτύων. Στην Αθήνα, ανεβοκατέβαινα µόνο για να βλέπω το παιδί. Ερχόταν και έµενε µαζί µου για κάποια χρονικά διαστήµατα, κάναµε µαζί διακοπές, είχαµε πάντα πολύ καλή σχέση.
 
Ξεκίνησα να δουλεύω πάνω στα ηλεκτρονικά. Έφτιαχνα υπολογιστές, δούλεψα σε µερικά µικρά µαγαζιά µέχρι την εποχή που ήρθε η κρίση. Ήµουν πάνω από τρία χρόνια άνεργος και περνούσα πολύ δύσκολα. Είχα φτάσει να µην έχω καν σπίτι να µείνω. Έµενα στο υπνωτήριο του δήµου, όπου ήταν πολύ δύσκολα. Αυτό ήταν δική µου επιλογή. Ο ιδιοκτήτης δεν µου έκανε έξωση, αλλά, επειδή έχω υπάρξει οριακά στο να µε διώχνουν από σπίτια και το έχω ξαναπεράσει, θεώρησα ότι πρέπει να φύγω µόνος µου για να µη δεσµεύω το σπίτι του ανθρώπου. Αργότερα, κάποιοι γνωστοί προσφέρθηκαν να µε φιλοξενήσουν, και σήµερα ένας καλός φίλος µού έχει παραχωρήσει ένα δωµάτιο στο σπίτι του.  
 
Τότε ήρθε στη ζωή µου και η «σχεδία». Έβλεπα τους πωλητές στο δρόµο, αλλά δεν είχα ρωτήσει ποτέ τι είναι. Κάποιες στιγµές, το σκέφτοµαι και τα βάζω µε τον εαυτό µου που δεν το είδα νωρίτερα. Μίλησα µε έναν πωλητή και εκείνος µου έδωσε τα στοιχεία να επικοινωνήσω. Ήταν τον περασµένο Μάρτη όταν ξεκίνησα. Από τότε, έχω δει τη ζωή µου να αλλάζει. Κάνω κάτι που δεν πίστευα ότι θα µπορούσα να κάνω. Μου ήταν πολύ δύσκολο να βγω στους δρόµους να πουλάω και δεν ένιωθα ότι είµαι καλός στην πώληση. Όµως, ο κόσµος είναι πολύ καλός, έρχεται κοντά µας, µε κάνει να νιώθω πιο καλά. Αισθάνοµαι ότι κάνω κάτι που µε βοηθά και στο να ξεκινήσω να γίνοµαι πιο κοινωνικός. Όταν είσαι χωρίς δουλειά και στριµωγµένος µέσα στα προβλήµατά σου, αποµακρύνεσαι, κλείνεσαι στον εαυτό σου. Έχω αρχίσει να ανοίγοµαι. Να αισθάνοµαι πιο άνετα. Θέλω και πιστεύω ότι είναι µια µεταβατική διαδικασία µέχρι να µπορέσω να νιώσω πάλι πιο δυνατός και να βρω µια κανονική δουλειά. Ψάχνω, αλλά η ηλικία είναι πια το µεγαλύτερο εµπόδιο. Η κόρη µου είναι κοντά µου. Ξέρει πώς είναι τα πράγµατα γύρω µας, καταλαβαίνει την κατάσταση και µε στηρίζει. Σπουδάζει πληροφορική και της αστειεύοµαι ότι, όταν τελειώσει, θα ανοίξει εταιρεία και θα µε προσλάβει!
 
Μέσα από τη «σχεδία» έγινα µέλος και της ποδοσφαιρικής οµάδας αστέγων. Έπαιζα από µικρός ποδόσφαιρο και είχα πολλά χρόνια να ασχοληθώ. Το ξεκίνησα και θέλω να το συνεχίσω. Ξαφνικά, µια µέρα, ήρθε και η πρόσκληση να αγωνιστώ σε ένα Παγκόσµιο Κύπελλο Αστέγων στη Γλασκώβη. Ήταν µια πρωτοφανής εµπειρία, µε συναισθήµατα πολύ περισσότερα από ό,τι φανταζόµουν. Θα συνεχίσω να πηγαίνω στις προπονήσεις και ελπίζω να κάνουµε κάτι ακόµα µεγαλύτερο. Θέλω να προσπαθήσω να πιάσω ένα σπίτι, αλλά αυτό για να γίνει χρειάζεται και δουλειά, οπότε ο πρώτος µου στόχος είναι µια δουλειά. Είχα µείνει πολύ καιρό εκτός δουλειάς και τα είχα παρατήσει λίγο, αλλά θέλω σιγά σιγά να µπω και στη διαδικασία τού να δικτυωθώ µε το αντικείµενο που ξέρω καλά, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγµατα. Αν δεν βρω, θα προσπαθήσω να ασχοληθώ µε οτιδήποτε άλλο. Και κάτι που θα έκανα µε µεγαλύτερη ευχαρίστηση θα ήταν να ξαναξεκινήσω στην οικοδοµή. Ήταν από τις καλύτερες δουλειές που έχω κάνει. Είµαι λίγο αγχώδης, αλλά το παλεύω. Η στήριξη του κόσµου µού δίνει το πάτηµα να τα καταφέρω και, σταδιακά, είµαι σίγουρος ότι θα το πετύχω.