Η «σχεδία» της σχόλης και των μονοπατιών
Πάμε διακοπές χωρίς τύψη καμιά, πορευόμαστε στη στράτα με τους μύλους, αψηφούμε την επέλαση των «ευγενών» και μετατρέπουμε την πόλη σε εστία θερινής γιορτής. Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» του Ιουλίου-Αυγούστου (τεύχος #113). Κυκλοφορεί από την Τετάρτη 28 Ιουνίου στους δρόμους της πόλης.
Είτε λόγω της δουλειάς που αφήνουμε πίσω είτε επειδή κάποιοι άλλοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε, όλο και περισσότεροι νιώθουν ενοχές στις διακοπές τους. «Οι ενοχές μπορεί να αφορούν τη δυνατότητα να ξοδέψουμε χρήματα, τη στιγμή που άλλοι δεν μπορούν ή ενώ εμείς έχουμε άλλες ανάγκες», σημειώνει, μεταξύ άλλων, στο ρεπορτάζ με τίτλο «Σχόλη δίχως τύψη καμιά», η Βασιλική Γιωτσίδη, επίκουρη καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Από πεζοπορίες στα χωράφια των Κυθήρων και τους ελαιώνες του Πηλίου ώς καταβάσεις στα οχυρά του Ρούπελ, ο περιηγητικός τουρισμός δεν αφορά μονάχα τα αρχαία μνημεία. «Σχεδιάζουμε τα μονοπάτια, ώστε να έρθουν σε επαφή οι πεζοπόροι από τη βυζαντινή εκκλησία και τον αρχαιολογικό χώρο μέχρι το πιο παραμελημένο χωραφάκι», μας λέει ο διαχειριστής περιβάλλοντος Φοίβος Τσαραβόπουλος, συνιδρυτής της ΚΟΙΝΣΕΠ «Μονοπάτια της Ελλάδας» στο ρεπορτάζ με τίτλο «Το μονοπάτι με τις ξερολιθιές».
Στην «επέλαση των “ευγενών”», καταδεικνύουμε ότι ο περίφημος αστικός εξευγενισμός όχι μόνο δεν αποτελεί εργαλείο πολεοδομικής και οικονομικής ανάπτυξης, αλλά εκτοπίζει τους κοινωνικά ασθενέστερους κατοίκους και εντείνει την εργασιακή επισφάλεια. «Απομακρύνεται ο λαϊκός κόσμος και σαν επισκέπτης, διότι το ιστορικό κέντρο της Πάτρας γίνεται, σιγά σιγά, ένα περίκλειστο φρούριο, στο οποίο νιώθει από ανθρωπολογική σκοπιά ότι δεν ανήκει», τονίζει η η δρ. Βασιλική Παπαγεωργίου, κοινωνική ανθρωπολόγος-εθνολόγος.
Aκόμη, ο Χρήστος Αλεφάντης, στα «Λόγια της πλώρης», περιγράφει ένα καλοκαίρι με μια φέτα καρπούζι. Οι ντιτζέι Γκέλυ Συρράκου και Ειρήνη Καράογλου περιγράφουν μια σχέση που γέννησε μερικά από τα πιο ξεχωριστά πάρτι της πόλης. Κλείνουμε τραπέζι σε μία σχεδόν αιωνόβια ταβέρνα, όπου η μυρωδιά του μούστου και η γαστρονομία συναντούν την ιστορία της πόλης. Παράλληλα, μία επί χρόνια μαγείρισσα μάς ταξιδεύει στη Μακεδονία του ηρωισμού, της καπνοπαραγωγής, των αμπελώνων και της δρακοκτονίας. Οι «9,5 εβδομάδες» της «σχεδίας», το πατροπαράδοτο, πλέον, θερινό φεστιβάλ μας, επιστρέφει, με πνεύμα ταξιδιάρικο και πλούσιο πρόγραμμα για μικρούς και μεγάλους.
Ενώ οι Κωστής Μπακόπουλος και Βασίλης Μαραμής αποτυπώνουν μέσα από τους φακούς τους στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα.
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Ιουλίου-Αυγούστου (τεύχος #113)