10/02/2020
Πωλητής για μία ώρα
Πληροφοριες
Σάββατο 08/02/2020 10:00 πμ.
Σάββατο 08/02/2020 04:00 μμ.
shedia home
«Kάθε φορά εκπλήσσομαι με τους ανθρώπους της “σχεδίας”, είναι ευγενείς, έχουν περιεχόμενο. Μας επαναφέρουν σε χαμένα προτάγματα της ανθρωπινότητάς μας, και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αισθάνθηκα ότι με τις μικρές μου δυνάμεις πλησίασα τους ανθρώπους που παλεύουν με νύχια και με δόντια προκειμένου να υπάρξουν, να βγάλουν τα προς το ζην. Βίωσα μια αίσθηση αλληλεγγύης και συναγωνισμού, ότι γινόμαστε όλοι συναγωνιστές σε μια προσπάθεια κοινή, που πρέπει να είναι κοινή για όλη την κοινωνία», είναι τα λόγια που μοιράστηκε μαζί μας ο καθηγητής Συμβολικής και Δογματικής Θεολογίας Χρυσόστομος Σταμούλης, περιγράφοντας το δικό του παρθενικό ταξίδι στις θάλασσες της αλληλεγγύης με το κόκκινο γιλέκο. Ήταν μεταξύ των συμπολιτών μας, φίλων, αναγνωστών και υποστηρικτών του περιοδικού, αλλά και αγαπημένων ανθρώπων από το χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, που την εβδομάδα από τις 3 ώς τις 9 Φεβρουαρίου (με αποκορύφωμα το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου) έκαναν δικά τους κεντρικά «πόστα» σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κρατώντας τη «σχεδία» ψηλά και στέλνοντας το δικό τους μήνυμα ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. «Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία. Δεν είναι το ίδιο πράγμα να μιλάει κανείς για τους ανθρώπους “του δρόμου” και να γίνεται άνθρωπος του “δρόμου”, υπάρχει τεράστια απόσταση ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη. Βιώνεις έναν διάλογο με το κοινό, ο οποίος είναι πάντα απρόβλεπτος. Μια ώρα γεμάτη βλέμματα ανθρώπων, όπου ζεις την απόρριψη, την έκπληξη, την αδιαφορία, τη χαρά, τον ενθουσιασμό. Στα βλέμματα των ανθρώπων βλέπεις τον πολιτισμό μας. Κυρίως, δεν με ενοχλούν ούτε τα βλέμματα της έντασης ούτε εκείνα της περιέργειας. Το βλέμμα της αδιαφορίας είναι εκείνο που σε πληγώνει. Είχα την αίσθηση ότι μερικοί κοιτούν το κενό, πως δεν έχεις πρόσωπο. Υπάρχουν, βεβαίως, και οι άνθρωποι της αλληλεγγύης, που ήρθαν με πολύ ενθουσιασμό, νέα παιδιά. Αν κανείς βγάλει τον εαυτό του από την ωραιότητα της συμβολής του σε τούτον τον αγώνα αυτή τη μία ώρα, καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι να στέκεσαι καθημερινά με βροχή, με κρύο, με ήλιο και να προσπαθήσεις από τις πωλήσεις αυτού του θαυμάσιου περιοδικού να βγάλεις τα προς το ζην. Το “άστεγος” είναι μια λέξη απίστευτη. Οι περισσότεροι έχουμε μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας και δεν εννοώ τη “φυσική” στέγη, αλλά εκείνη την πραγματικότητα που μας επιτρέπει να υπάρχουμε και να έχουμε σχεδόν εξασφαλισμένη την επόμενη μέρα. Όταν βγαίνεις στο δρόμο, ακόμη και αν είσαι ασφαλής, ακόμη και το κάνεις για μία ώρα, μπαίνεις στη διαδικασία του πάροικου και παρεπίδημου», μοιράστηκε μαζί μας ο κ. Σταμούλης για το πώς βίωσε εκείνη την ώρα ως πωλητής του ελληνικού περιοδικού δρόμου.
Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Σε αυτή την εναλλαγή των βλεμμάτων στάθηκε και η Φανή Σοφιανού, μέλος της ομάδας του TFC Magazine, που φόρεσε κι εκείνη το κόκκινο γιλέκο στη Θεσσαλονίκη. «Για μια ώρα γίναμε πωλητές, του περιοδικού δρόμου “σχεδία” με το TFC Magazine. Τα μαθήματα που πήρα; Πολλά. Στέκεσαι στο δρόμο, ενώ περνάνε γύρω σου εκατοντάδες ζευγάρια μάτια. Ανάμεσα σε αυτά, θα δεις πολλά που σε κοιτάνε υποτιμητικά, αλλά και αυτά που σου γυρνάνε πίσω την πιο ζεστή ματιά, που τη νιώθεις σχεδόν σαν αγκαλιά. Αυτά τα δεύτερα είναι μετά από λίγη ώρα τα μόνα που διαλέγεις να βλέπεις, ανασηκώνεσαι λίγο ακόμα και καλείς λίγο πιο δυνατά: “Περιοδικό δρόμου ‘σχεδία’”. Τα πόδια κρυώνουν, τα χέρια κρυώνουν, αλλά εσύ εκεί, χαμογελάς. Χαμογελάς και ελπίζεις ότι τουλάχιστον αν δεν σταματήσει κάποιος, ίσως συνέβαλες μέσα στον πανικό της τρέλας να χαμογελάσει λίγο, έστω και αυτά τα δυο δευτερόλεπτα. Μακάρι κάθε μέρα να αφιερώναμε μια ώρα για να μπούμε στη θέση ενός συνανθρώπου μας. Θα γινόμασταν πιο πλούσιοι. Θα γινόμασταν πιο μαλακοί και ευγενείς», μετέφερε τη «γεύση» από τη ζωή με το κόκκινο γιλέκο η Φανή.
Ο δημοσιογράφος Ευθύμης Σαββάκης, από την πλευρά του, δηλώνει περήφανος πωλητής του ελληνικού περιοδικού δρόμου. «Άλλοι μου χαμογέλασαν, σταματούσαν, μετρούσαν τα ψιλά τους με μια ανάσα, αγόραζαν, σχολίαζαν τα θέματα του προηγούμενου τεύχους. Είμαι σίγουρος ότι αυτά κρύβει η καθημερινότητα ενός πωλητή της “σχεδίας” στο δρόμο. Όπως κι ότι δράσεις όπως το “Πωλητής για μία ώρα” κάνουν τη φωνή αυτών των ανθρώπων να ακούγεται πιο δυνατά, σαν μεγάφωνο που ο ήχος του ταξιδεύει από πόστο σε πόστο χωρίς να μειώνεται η ένταση. Μαγικά. Εκατό ακόμα άνθρωποι να έμαθαν τη “σχεδία” και το σκοπό της, πενήντα ζευγάρια μάτια να διάβασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όλα αυτά που αντιπροσωπεύει και το άμεσο κέρδος του άνεργου, άστεγου πωλητή, το στοίχημα έχει κερδηθεί», διηγείται ο κ. Σαββάκης.
«Έβαλα και εγώ αυτό το μαγικό κόκκινο γιλέκο της “σχεδίας” και μπήκα κυριολεκτικά στα παπούτσια αυτών των ανθρώπων που αγωνίζονται πουλώντας περιοδικά. Είναι αγωνιστές ναι. Και τους σέβομαι. Πολύ. Είναι άνθρωποι που δεν σταμάτησαν στιγμή να πιστεύουν σε ένα καλύτερο αύριο και να προσπαθούν για αυτό. Την επόμενη φορά που θα δείτε κάποιον με αυτό το γιλέκο, ακόμη και εάν δεν αγοράσετε το περιοδικό μιλήστε τους. Χαμογελάστε τους, δώστε λίγο από το χρόνο σας. Οι δουλειές και οι υποχρεώσεις δεν σταματάνε ποτέ. Μην πηγαίνετε μονίμως τρέχοντας μα το κεφάλι σκυμμένο. Να κοιτάτε ψηλά και να αγαπάτε: αυτό και μόνο αυτό μας κάνει ανθρώπινους. Είναι στο χέρι μας να φτιάξουμε την κοινωνία μας και την Ελλάδα μας. Δεν θα την φτιάξουν οι νόμοι, εμείς θα την φτιάξουμε. Με μικρές καθημερινές πράξεις», είναι το μήνυμα που στέλνει η Ιωάννα Φωτοπούλου, αγαπημένη φίλη και υποστηρίκτρια της «σχεδίας» μας, που έκανε δικό της το πόστο της πλατείας Συντάγματος για μία ώρα.
Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΑ
Για την ηθοποιό Αλίνα Κωτσοβούλου ήταν η πρώτη φορά που μπήκε στο κόκκινο γιλέκο, μια εμπειρία στην οποία δέχθηκε ολόχαρη να μας «ταξιδέψει». «Ήταν για μένα πολύ μεγάλη τιμή η συμμετοχή μου σε αυτή τη δράση. Θεωρώ ότι η πώληση του περιοδικού είναι μια δύσκολη διαδικασία, το να στέκεσαι όρθιος κάτω από αντίξοες συνθήκες. Δεν είναι καθόλου εύκολο να προσελκύσεις τον κόσμο και να καταφέρεις να κάνεις τον εαυτό σου ορατό. Ακόμη αν απολαμβάνεις μια ελάχιστη αναγνωρισιμότητα. Θέλει αρκετά κότσια και τσαγανό να το κάνεις αυτό καθημερινά επί οκτώ ή δέκα ώρες για να αντλήσεις με αξιοπρέπεια ένα εισόδημα. Στην ουσία, και οι πωλητές της “σχεδίας” καλλιτέχνες είναι, προωθούν μια ψυχαγωγία με την παλιά έννοια της λέξης, μια καλλιτεχνία, γιατί η “σχεδία” είναι ένα δημιούργημα που έχει μέσα εξαιρετικά κείμενα, λογοτεχνήματα. Οφείλω να ομολογήσω ότι ήμουν κάπως συγκρατημένη ως πωλήτρια, την επόμενη φορά –γιατί είναι κάτι που θα επαναλάβω με πολλή χαρά– θα είμαι πιο δυναμική», μας υπόσχεται η κ. Κωτσοβούλου.
ΤΑ ΣΚΟΥΦΙΑ
Η πλεύση, όμως, της «σχεδίας» στις θάλασσες της αλληλεγγύης δεν σταμάτησε εκεί. Την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου, το μεσημέρι, η «σχεδία» βούτηξε στα νερά του Σαρωνικού (και πιο συγκεκριμένα στην Ακτή Βουλιαγμένης) παρέα με την ομάδα weswim (εμπνευστής της οποίας είναι ο Πέτρος Παρθένης, που ασχολείται πάνω από είκοσι χρόνια με τον αθλητισμό), ένα κίνημα κολύμβησης ανοιχτής θαλάσσης για όλους. Ένα ταξίδι που συνεχίστηκε και στις αποθήκες της «σχεδίας» μας, όπου για δυο συνεχόμενες μέρες εθελοντές της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Emfasis» και του ReGeneration βρέθηκαν στις αποθήκες της «σχεδίας», ταξινομώντας τα είδη ρουχισμού για τους άστεγους συνανθρώπους μας, που χάρη σε όλους εσάς συγκεντρώθηκαν στο πλαίσιο της καμπάνιας που οργάνωσε το περιοδικό μας και το «Όλοι μαζί μπορούμε», στα μέσα του Γενάρη. Είδη των οποίων η διανομή στους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, για να ζεστάνουμε έστω και λίγο το σώμα και την ψυχή τους, έχει ήδη ξεκινήσει. Συγκεκριμένα, καταγράφηκαν 292 υπνόσακοι, 1.001 γάντια, 1.562 σκουφιά, 2.087 κασκόλ, καθώς και 18 σακούλες με κάλτσες, ένα πάπλωμα, δύο κουβέρτες, ένα σεντόνι, εννιά ανδρικά εσώρουχα, τέσσερις ανδρικές φόρμες, δύο ζευγάρια παντόφλες, ένα γιλέκο, ένα φούτερ, τέσσερις ανδρικές πιτζάμες, μία γυναικεία μπλούζα.
