Shedia

EN GR

04/10/2018 Το περιοδικό

Λόγια της πλώρης

Κείμενο: Χρήστος Αλεφάντης
 
Φταίει ο αρνητισμός μου
 
Πήρα το περιμετρικό μονοπάτι. Είπαμε μια «καλησπέρα» με έναν άνδρα στην ηλικία μου, την ώρα που το λαμπραντόρ του έχωνε διερευνητικά τη μουσούδα του στη δεξιά μου τσέπη, ανταλλάξαμε χαμόγελα με μια κυρία που δύο σκυλάκια τραβούσαν από κάτι πολύχρωμα λουράκια. Προσπέρασα τον τρίτο άνθρωπο που συνάντησα, αφού δεν είχε όρεξη ούτε για κουβέντες ούτε για χαμόγελα. «Είναι όμορφος ο Λυκαβηττός». 
Αλλά η αίσθηση της ανακούφισης, μετά από μια αληθινά δύσκολη μέρα, δεν έμελλε να κρατήσει πολύ. Διακόσια μέτρα πιο κάτω, γύρω από ένα ξύλινο τραπέζι, πέντε έξι ενήλικες, με σκυλιά όλοι, κουβέντιαζαν αμέριμνοι. Μόλις με αντιλήφθηκαν, δύο από τα σκυλιά της παρέας άρχισαν να γαβγίζουν με πάθος, χωρίς οι συνοδοί τους να δώσουν την παραμικρή σημασία, όπως δεν ασχολήθηκαν καθόλου όταν τα τετράποδα άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος μου. Προσπάθησα να τα αγνοήσω, αλλά η αλήθεια είναι ότι περπατούσα πλέον όλο και πιο προσποιητά ψύχραιμος. Μέχρι που με έφτασαν. Ένα αριστερά, ένα δεξιά μου, εξακολουθούσαν να γαβγίζουν έξαλλα, κομπάζοντας για τα αφρόντιστα δόντια τους. Μόνο τότε στράφηκα προς την αενάως αδιάφορη παρέα.
– Καλά, δεν βλέπετε τι συμβαίνει;
Έπρεπε να το φωνάξω τρεις φορές, μέχρι να πεταχτεί, εμφανώς ενοχλημένη, ενδεχομένως και εξοργισμένη που τη διέκοψα, μια κυρία, η οποία άρχισε να κινείται  
–απειλητικά και αυτή– προς το σημείο του αδιεξόδου. Stalemate είναι η λέξη στην αγγλική. 
– Τι συμβαίνει;
– Μα καλά, δεν βλέπεις; Το σκυλιά μού γαβγίζουν, έχουν έρθει στο ένα μέτρο.
– Ε, και;
– Τι πάει να πει «ε, και;» Νιώθω απειλή.
– Φταίει ο αρνητισμός σου! ήταν η απάντησή της.
Έμεινα εμβρόντητος. Έφταιγε ο αρνητισμός μου, λοιπόν. Για δευτερόλεπτα την κοιτούσα σαστισμένος, όπως συμβαίνει συχνά όταν έρχομαι τόσο αιφνιδιαστικά αντιμέτωπος με την αναίδεια και το θράσος. Δικό μου ήταν το φταίξιμο που τα σκυλάκια της, εκτός ελέγχου, όρμησαν και δεν μπορούσα να συνεχίσω έναν απλό περίπατο. Έφταιγε η κακή μου μοίρα, η δύσκολη μέρα στο γραφείο, ο τρόπος που περπατούσα, που ανέσαινα ίσως, έφταιγε η αγαπημένη συμμαθήτρια που τόλμησε, γαμώτο, εκείνες τις μέρες, να φύγει, τόσο άδικα, πρόωρα, βίαια από τη ζωή. Έφταιγε το σύμπαν. Όλοι. Εκτός από την ίδια. 
Ακολούθησε ένας διάλογος χαμένος κάπου μεταξύ γαϊδουριάς, θυμού και απελπισίας. Όταν ανέφερα ότι, από τη στιγμή που έχουν τέτοια συμπεριφορά απέναντι στους ξένους, θα έπρεπε να έχει τα σκυλάκια σε λουρί, αντέδρασε σαν να της έβρισα τη μάνα και όλους τους συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού. «Μα τι λες; Πας καλά; Στο πάρκο και να έχω τα σκυλιά με λουρί;» απάντησε, εκδηλώνοντας όχι πρωτόγνωρη μα σίγουρα ολοκληρωτική άγνοια του νόμου και παντελή έλλειψη σεβασμού για τον άλλον άνθρωπο.
Το αδιέξοδο ήταν πλήρες. Άρχισε να απομακρύνεται, βρίζοντας. Η δεύτερη λέξη που είπε  –τη θυμάμαι– ήταν «κακομοίρης». Η πρώτη, νομίζω, «καραγκιόζης». Ήμουν, λοιπόν, κακομοίρης και καραγκιόζης, τουλάχιστον. Παντελώς αδύναμος να ανταποκριθώ στις συνθήκες, απάντησα με ό,τι πιο βαρύ διέθετε ο συναισθηματικός μου οπλισμός. «Είσαι κακομοίρα!» «είσαι καραγκιόζης!» μάταια προσπαθούσα να αντεπιτεθώ, επιστρέφοντας τους χαρακτηρισμούς. «Είσαι ανίκανη να έχεις σκυλιά», φώναζα, ομολογώ, ωρυόμενος.
Αν υπήρχε δικαστήριο ζώων, θα έπρεπε από άτομα όπως η συγκεκριμένη κυρία να αφαιρεθεί πάραυτα η κηδεμονία. Είναι επικίνδυνα για τα καημένα τα σκυλάκια. Άνθρωποι που δεν σέβονται το συνάνθρωπό τους είναι αδύνατο να δεχθώ ότι σέβονται τα ζώα. Τα δε αρμόδια όργανα θα πρέπει να είναι και εκεί, κάθε μέρα, να επιβάλουν το νόμο, μαζί και το πρόστιμο των 300€ για κάθε παράβαση, όπως προβλέπει ο 
4235/2014. Ποιος θα προστατεύσει τα ζώα και τους ανθρώπους από τους κατ’ ευφημισμόν μόνο φιλόζωους, αν όχι ο νόμος; Ποιος θα τους εκπαιδεύσει; 
Αν δεν νοιαστούμε, δεν σεβαστούμε το διπλανό, το σύνολο, είναι αδιανόητο να πιστεύουμε ότι ο τρόπος μας –είτε οδηγούμε σαν αλαφιασμένοι στη εθνική, είτε πετάμε τα σκουπίδια μας όπου να ‘ναι, είτε τραβολογάμε ένα κουταβάκι στο δάσος– μια μέρα δεν θα γίνει μπούμερανγκ που θα επιστρέψει για να χαράξει βαθιά και τις δικές μας ζωές.        
 

comments powered byDisqus

Αρχειο

Κατηγοριες

ΓΙΝΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ

©ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ - ΝΙΚΙΟΥ 2 - 10560 ΑΘΗΝΑ

Τηλ: +30 213 023 1220 Email: info@shedia.gr

DotByDot