Η «σχεδία» της πρόνοιας και των χαμινιών
Συμβάλλουμε στην πρόνοια της ανάπτυξης, βγάζουμε από τη λησμονιά τα χαμίνια του λιμανιού, εξασκούμαστε στην τέχνη του Παραδείσου, κάνουμε πιο προσιτή οικονομικά τη φιλοζωία, σκηνογραφούμε την αγάπη.
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Μαΐου (τεύχος #122). Κυκλοφορεί από την Τετάρτη 24 Απριλίου στους δρόμους της πόλης.
«Η πρόνοια της ανάπτυξης». Όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία, όχι μόνο η λήψη επιδομάτων μπορεί, κάλλιστα, να συνδυαστεί με εργασία, αλλά και η επιδοματική πολιτική συμβάλλει στη μεγέθυνση του ΑΕΠ. «Υπάρχουν μελέτες σε ευρωπαϊκό επίπεδο που δείχνουν ότι, όταν δαπανάμε ένα ευρώ για την πρόνοια, στο ΑΕΠ επιστρέφουν 1,2 ευρώ», ξεκαθαρίζει ο κ. Μενέλαος Θεοδωρουλάκης, πρόεδρος της ΠΕΨΑΕΕ.
«Τα χαμίνια της λησμονιάς». Ο πειραιογράφος Στέφανος Μίλεσης ανασύρει από τη λήθη ιστορία των «γαβριάδων», των λούστρων και των χαμινιών, των «πραγματικών παιδιών του Πειραιά», ενώ εξηγεί πώς από τους «γαβριάδες» περάσαμε στους «γάβρους». «Πουθενά στην Ελλάδα δεν υπήρχαν τόσοι ανήλικοι λούστροι όσο στον Πειραιά. Από τους μικρούς γαβριάδες τροφοδοτούνταν το Σικάγο, η Νέα Υόρκη και η Φιλαδέλφεια», επισημαίνει, μεταξύ άλλων, στη «σχεδία» ο κ. Μίλεσης.
Στην «Ακριβή μου φιλοζωία», αναδεικνύουμε πώς εθελοντές και λιγοστά δημοτικά κτηνιατρεία σώζουν τους ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς από το πολύ υψηλό κόστος περίθαλψης των δίποδων φίλων τους στις ιδιωτικές κλινικές. «Για να μπει ένα ζώο σε εφημερεύον νοσοκομείο ξεκινάς με 100 ευρώ. Ένας εξειδικευμένος υπέρηχος κοστολογείται από 50 έως 80 ευρώ», τονίζει η Αμαλία Αγγελάκη.
Στην «Τέχνη του Παραδείσου», ο Ερίκ Καντονά, ένας θρύλος του ποδοσφαίρου, εξηγεί πώς βιώνει παρόμοια έξαψη με τον αθλητισμό μέσω της μουσικής, τι τον γοητεύει στην τρέλα, πώς τον διαμόρφωσε η αντιφασιστική οικογενειακή κληρονομιά, αλλά και γιατί θεωρεί ότι βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας. «Με συναρπάζει αυτό που λέμε τρέλα και ταυτόχρονα το φοβάμαι, γιατί όλοι βαδίζουμε πάνω στη μικρή λεπτή γραμμή. Και μπορεί όλοι να ξεφύγουμε», υπογραμμίζει ο Ερίκ Καντονά.
Στη συνέντευξή του στη «σχεδία», με τίτλο «Η σκηνογραφία της αγάπης», ο ψυχίατρος Νίκος Μαρκέτος τονίζει ότι η «ερωτική αγάπη είναι η κύρια αρένα όπου επιδιώκουμε να αναιρέσουμε τις πρώιμες απώλειες και να ικανοποιήσουμε ανεκπλήρωτες ή ματαιωμένες παιδικές επιθυμίες και φαντασιώσεις». Παράλληλα, δίνει απαντήσεις στο πώς μία τοξική σχέση μπορεί να φορά το ένδυμα της «αγάπης», αλλά και με ποιον τρόπο άνθρωποι παγιδεύονται σε εκμεταλλευτικές σχέσεις.
Η Ιωάννα Νισυρίου και ο Nαντίρ Νούρι τονίζουν πώς κατάφεραν να δημιουργήσουν την πιο μεγάλη πολυγλωσσική βιβλιοθήκη της Αθήνας.Στα «Λόγια της πλώρης», ο Χρήστος Αλεφάντης μας περιγράφει μια σχεδία με συνταξιούχους. Σε μια γωνιά του Πειραιά, οι ήχοι του ρεμπέτικου σμίγουν με τη μυρωδιά του μούστου, ενώ μία χημικός μάς μεταφέρει στη βόρεια Εύβοια των ιαματικών λουτρών και της αμπελουργίας,
Επιπλέον, ο Κωστής Μπακόπουλος και ο Παύλος Δημητριάδης αποτυπώνουν μέσα από τους φακούς τους στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής στην πόλη.
Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» Mαΐου 2024 (τεύχος #122).