Shedia

EN GR

30/10/2013

Street News της Αναστασίας Σιµιτσιάδη

Ο ζωγράφος του Σαντάμ
 
Ο ιρακινός καλλιτέχνης Σαμίρ Κχουρσίντ θα μπορούσε να θεωρείται ο προσωπικός ζωγράφος του Σαντάμ Χουσεΐν, αφού έχει ζωγραφίσει περισσότερα από 400 πορτρέτα του. «Με ανάγκασαν να ζωγραφίζω συνέχεια τον Σαντάμ γιατί κάθε σπίτι και επιχείρηση έπρεπε να έχει ένα πορτρέτο του, διαφορετικά θα είχα προβλήματα με το νόμο», αναφέρει ο Κχουρσίντ. Μετά την πτώση του Σαντάμ, ο ζωγράφος, φοβούμενος για τη ζωή του, μετανάστευσε στην Τουρκία όπου ξεκίνησε να δημιουργεί έργα για τους Αμερικανούς στη αεροπορική βάση Κιρικούκ. Τα έργα του δεν άρεσαν στην ιρακινή αντιπολίτευση, όμως, και δέχθηκε απειλές για τη ζωή του. Ο Κχουρσίντ ζει σήμερα ως πολιτικός πρόσφυγας στις ΗΠΑ, όπου πρόσφατα εγκαινιάστηκε η έκθεσή του με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Πουλιά της ελευθερίας».
ΠΗΓΗ:  Street Roots - USA
 
Κρίση στο νησί
 
 
Εκατοντάδες χιλιάδες Βρετανοί στρέφονται τα τελευταία χρόνια στις τράπεζες τροφίμων για να εξασφαλίσουν το καθημερινό τους φαγητό. Πριν από τέσσερα χρόνια, οι άνθρωποι που απευθύνονταν  στις τράπεζες τροφίμων ήταν μόλις 26.000, ενώ σήμερα ξεπερνούν τις 350.000.  Μόλις το 4% των πολιτών που προμηθεύεται τρόφιμα με τον τρόπο αυτό είναι άστεγοι. Οι υπόλοιποι είναι πολίτες με πολύ χαμηλό εισόδημα που στο παρελθόν λάμβαναν μια μικρή κρατική βοήθεια, η οποία σήμερα έχει διακοπεί, είτε λόγω της λιτότητας είτε γιατί οι προϋποθέσεις για τη λήψη βοήθειας έχουν γίνει ακόμη πιο αυστηρές. Το πακέτο με τα τρόφιμα τριών ημερών για ένα άτομο ζυγίζει περίπου 8,5 κιλά και στοιχίζει 13,6 λίρες (16 ευρώ).  Τα κύρια τρόφιμα που περιλαμβάνουν τα πακέτα είναι δημητριακά, καφές, μακαρόνια και κονσέρβες με κρέας και ψάρι. «Τα αποθέματα τελειώνουν και η ζήτηση ολοένα αυξάνεται. Συνεχώς έρχονται σε μας άνθρωποι που βρίσκονται σε απόγνωση», αναφέρει η Άλισον Κραγκ, μια από τις  εθελόντριες στην τράπεζα τροφίμων της πόλης Μπράντφορντ.  
ΠΗΓΗ:  The Big Issue in the North - UK
 
Ο καλύτερος αναβάτης
 
 
Έχει στο μπράτσο ένα τατουάζ σε σχήμα πέταλου για να θυμάται τι τον έφερε στην κορυφή. Είναι ο πρώτος μαύρος αναβάτης που κερδίζει μια από τις γνωστότερες ιπποδρομίες της Νότιας Αφρικής, γνωστή ως «Ντέρμπαν Τζουλάι». Ο Σμάνγκα Κουμάλο θεωρεί τον εαυτό του ιδιαίτερα τυχερό. Και πώς να μην νιώθει τυχερός, αφού η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό τον βοήθησε να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό που συνεχώς βίωνε. Ο Κουμάλο έχει  γίνει γνωστός ως  Μπλινγκ (σκουλαρίκι), καθώς ακόμη και κατά τη διάρκεια των αγώνων δεν αποχωρίζεται ποτέ τα κρυστάλλινα σκουλαρίκια του, που έχουν γίνει το σήμα κατατεθέν του. «Πρέπει να κρατώ ψηλά τη σημαία για όλους τους ανερχόμενους μαύρους αναβάτες και να τους δίνω κουράγιο», τονίζει. 
 
 
Εισιτήριο μιας διαδρομής
 
 
Τους δόθηκε ένα εισιτήριο λεωφορείου, τρόφιμα και φάρμακα για να επιβιώσουν για λίγες μέρες. Με τον τρόπο αυτό, ένα ίδρυμα για ψυχικά ασθενείς στο Λας Βέγκας «ξεφορτώθηκε» ορισμένους από τους ασθενείς του, γιατί, σύμφωνα με τα τοπικά δημοσιεύματα, δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στα έξοδα λειτουργίας του. Ορισμένοι από τους ασθενείς που εντοπίστηκαν στο Λος Άντζελες ανέφεραν πως τους είχαν δοθεί οδηγίες να καλέσουν την αστυνομία στην πρώτη πόλη που θα έφταναν με το λεωφορείο. Οι έρευνες, όχι μόνο οι δικαστικές αλλά και πολλών αμερικανικών εφημερίδων, αποκάλυψαν  πως η πρακτική αυτή δεν είναι καινούρια. Από το 2008 μέχρι σήμερα, το ίδρυμα έχει αγοράσει εισιτήρια μιας διαδρομής για 1.500 ασθενείς του, πολλοί εκ των οποίων αγνοούνται. 
ΠΗΓΗ:  Street Roots - USA
 
Από την Ελβετία με αγάπη
 
 
Το 1980 ήταν η χρονιά που η ζωή της ελβετίδας ηθοποιού Λία Γουάιλερ άλλαξε ριζικά. Τότε ήταν που ταξίδεψε για πρώτη φορά στο Νεπάλ και είδε από κοντά τις συνθήκες απόλυτης φτώχειας κάτω από τις οποίες ζει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. «Είδα παιδιά εγκαταλελειμμένα να ζουν στους δρόμους και κανείς να μην ενδιαφέρεται για το τι θα απογίνουν. Τότε, πήρα την απόφαση να δημιουργήσω την μη κυβερνητική οργάνωση ROKPA, που παρέχει σήμερα βοήθεια σε χιλιάδες άστεγους, ενήλικες και παιδιά, στο Νεπάλ, στη Ζιμπάμπουε, στη Ν. Αφρική και αλλού», εξηγεί η Γουάιλερ. Το 1996, η ίδια νοίκιασε τον πρώτο χώρο όπου στέγασε δεκάδες παιδιά των δρόμων, ενώ σήμερα η οργάνωση έχει το δικό της ιδιόκτητο σπίτι στο Νεπάλ, όπου φιλοξενούνται περισσότερα από 50 παιδιά. Τα προγράμματα υποστήριξης της ROKPA για τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες έχουν αυξηθεί με τα χρόνια, όπως έχουν αυξηθεί και οι στέγες φιλοξενίας. 
ΠΗΓΗ: www.street-papers.org / INSP
 
 
Παιχνίδι και τζόγος
 
 
«Πόλεμο» εναντίον των ηλεκτρονικών παιχνιδιών που βάζουν τα παιδιά στη λογική του τζόγου έχουν ξεκινήσει πολλοί γονείς στην Ιταλία. Τα παιχνίδια αυτά μπορεί να μην είναι τα γνωστά «φρουτάκια», αλλά ο τρόπος λειτουργίας τους έχει ακριβώς τον ίδιο σκοπό και την ίδια λογική. Πώς να κερδίσεις περισσότερα βραβεία. «Αυτό που με ανησυχεί είναι το μήνυμα που περνούν τα παιχνίδια αυτά στα παιδιά. Από πολύ μικρή ηλικία προσπαθούν να τα εντάξουν σε έναν τρόπο ζωής  που σκοπεύει στην απόκτηση ενός αντικειμένου με χρηματική αξία», τονίζει ο Ματέο Λόρι, πρόεδρος του ιταλικού συνδέσμου παικτών τυχερών παιχνιδιών. Πολλοί γονείς στην Ιταλία διεκδικούν πλέον την απομάκρυνση ηλεκτρονικών παιχνιδιών από χώρους όπου συχνάζουν παιδιά. Στη Φλωρεντία, οι μητέρες  απαίτησαν να αφαιρεθούν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια από έναν παιδότοπο και το κατάφεραν. Όπως δήλωσαν οι ίδιες, είχαν παρατηρήσει πως, εξαιτίας των παιχνιδιών αυτών, τα παιδιά τους είχαν αρχίσει να σκέφτονται με τη λογική του κέρδους και τους ζητούσαν όλο και περισσότερα χρήματα! 
ΠΗΓΗ: Terre di Mezzo - Italy
 
Συμμορίες στα σχολεία
 
 
Μπορεί η φράση «μετατράπηκε σε πεδίο μάχης» να είναι κλισέ, αλλά περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια την κατάσταση που επικρατεί σε πολλά σχολεία της Νότιας Αφρικής, όπου οι συμμορίες μαθητών συνεχώς αυξάνονται και γίνονται όλο και πιο βίαιες. Στην πιο πρόσφατη συμπλοκή συμμοριών σε σχολείο, 30 μαθητές έχασαν τη ζωή τους, ενώ το περασμένο καλοκαίρι πολλά σχολεία έκλεισαν, μέχρι η αστυνομία να ηρεμήσει τα πνεύματα. «Τα διαλείμματα σε ορισμένα  σχολεία γίνονται υπό την εποπτεία φρουρών, γιατί ορισμένοι από τους μαθητές οπλοφορούν. Έχω ζητήσει από μαθητές μου να μην συμμετέχουν σε μαθήματα, καθώς είναι επικίνδυνοι για τους υπόλοιπους. Ξέρω ότι δεν είναι σωστό, αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τους μιλήσω, πράγμα που δεν έχει πάντα αποτέλεσμα. Η έξαρση της βίας, ακόμη και σε 10χρονους μαθητές, είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητική», λέει ο Κάμερον Γουίλιαμς, καθηγητής σε γυμνάσιο της χώρας. 
 
 
 
 
 
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ