Shedia

EN GR

26/02/2014

Street News της Αναστασίας Σιµιτσιάδη

Να είσαι πάντα ο εαυτός σου
 
Σε ηλικία μόλις δύο ετών, η Μέλανι Γκρίμσλι υπέστη σοβαρότατα εγκαύματα σ’ ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα.  Μεγαλώνοντας, πάλεψε με τη φοβερή ανασφάλεια που της προκαλούσαν  τα εμφανή σημάδια τόσο στο σώμα όσο και στο πρόσωπό της και με τη βοήθεια της οικογένειάς της κατάφερε να βρει τη δύναμη να ζήσει τη ζωή της όπως την ονειρευόταν. Σήμερα, η 27χρονη Μέλανι έχει δημιουργήσει τη δική της οικογένεια και σπουδάζει νομική. Θέλοντας να μοιραστεί την ιστορία της, η Μέλανι εξέδωσε πρόσφατα ένα βιβλίο για τις εμπειρίες, άσχημες και όμορφες, που είχε όλα αυτά τα χρόνια. «Είναι σημαντικό να θυμάσαι πως είναι αρκετό να είσαι ο εαυτός σου και πως δεν μπορείς να ευχαριστείς συνεχώς τους πάντες. Εγώ είχα πάντα ένα βαθύ αίσθημα δικαιοσύνης μέσα μου και ήθελα να υπερασπίζομαι όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Αυτό είναι που δίνει και τη δύναμη να συνεχίζω την προσπάθεια», λέει η Μέλανι σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ιρλανδικό «The Big Issue».  
 
ΠΗΓΗ:  Ireland's Big Issue
 
Άστεγοι μαθητές
 
 
Γυρνά από το σχολείο, παρατά την τσάντα και βγαίνει στο γρασίδι, όχι για να παίξει, αλλά για πάει στην κοινόχρηστη χημική τουαλέτα. Η μητέρα του κοιτά με αγωνία τους βαθμούς που πήρε στις εργασίες του και λέει πως η μεγαλύτερη αγωνία της είναι να τελειώσουν και τα δυο παιδιά της το Λύκειο, καθώς όλες οι έρευνες συνηγορούν για το αντίθετο. Η οικογένεια Κόμφορτ ονομάζει «σπίτι» τους τελευταίους μήνες μια υποτυπώδη κατασκευή, επί της ουσίας είναι άστεγη, και είναι μια από τις 3.000 οικογένειες που βρίσκονται σε λίστες αναμονής για κοινωνική κατοικία στην κομητεία Κινγκ στο Σιάτλ. Το 2007, στο Σιάτλ, 930 μαθητές ήταν άστεγοι, ενώ σήμερα υπολογίζεται πως έχουν φτάσει τους 1.800. Στην Ουάσιγκτον, οι άστεγοι μαθητές ξεπερνούν τους 27.000. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των παιδιών θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. 
 
ΠΗΓΗ:  Real Change - USA 
 
Ολική επαναφορά
 
 
Δεκάδες γυναίκες στη Μεγάλη Βρετανία βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει χάρη στο «Turnaround» (σημαίνει «αναστροφή»),ένα πρόγραμμα όπου μπορούν να απευθυνθούν και να ζητήσουν βοήθεια γυναίκες αποφυλακισμένες, με προβλήματα αλκοολισμού ή γυναίκες που βιώνουν συνθήκες οικογενειακής βίας. Μέσα από δεκάδες εξειδικευμένα σεμινάρια που μπορεί να διαρκέσουν από μερικές μέρες μέχρι και μήνες, πολλές  έχουν καταφέρει να χτίσουν ξανά τη ζωή τους από την αρχή. Μια από απ’ αυτές είναι και η Καζ. Με την υποστήριξη του προγράμματος, κατάφερε να εγκαταλείψει μια ιδιαίτερα βίαιη σχέση, να προσφύγει στη δικαιοσύνη κατά του συντρόφου της που την κακοποιούσε και να καταφέρει να σταθεί πάλι στα πόδια της. «Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Πολλές γυναίκες που παρακολουθούν το “Turnaround” ξαναμπαίνουν στην αγορά εργασίας, ξαναρχίζουν το σχολείο, αποκτούν ξανά την επιμέλεια των παιδιών τους και έρχονται πάλι σε επαφή με τις οικογένειές τους», σχολιάζει η Έλι Μακόι από το Πανεπιστήμιο Τζον Μουρς, που έχει αναλάβει την αξιολόγηση του προγράμματος.  
 
ΠΗΓΗ:  The Big Issue in the North - UK
 
Όπιο αντί καλαμποκιού
 
 
Με τις τιμές στον αραβόσιτο αλλά και σε δεκάδες βασικά αγροτικά προϊόντα του Μεξικού να έχουν κατακρημνιστεί, χιλιάδες φτωχοί αγρότες καταφεύγουν σε  εμπόρους ναρκωτικών είτε για να δανειστούν χρήματα είτε για να νοικιάσουν ένα καλλιεργήσιμο κομμάτι γης, όπου πλέον καλλιεργούν αντί για καλαμπόκια, κάνναβη  και όπιο. Εξαιτίας αυτού, η παραγωγή ναρκωτικών έχει αυξηθεί τα τελευταία  χρόνια σημαντικά,  με τους καλλιεργητές να γίνονται τα θύματα του πολέμου των καρτέλ. Υπολογίζεται πως  οι δολοφονίες που σχετίζονται με το εμπόριο ναρκωτικών έχουν αυξηθεί κατά 62% σε περιοχές που κάποτε καλλιεργούνταν καλαμπόκια.
 
 
Ένας πωλητής θυμάται 
 
 
«Η ιστορία μου δίνει τροφή για σκέψη. Ήμουν πωλητής του “Big Issue” πριν από 20 χρόνια, όταν αυτό στοίχιζε δύο δολάρια. Ακόμη, όμως, θυμάμαι πόσο σημαντικά ήταν για μένα τα χρήματα που κέρδιζα, η ανεξαρτησία μου και η αυτοπεποίθηση που ξαναβρήκα. Με τον καιρό, κατάφερα να έχω σταθερούς πελάτες, αλλά και τη ρουτίνα που όταν εργάζεσαι την αντιπαθείς, όταν, όμως, είσαι άνεργος σου λείπει. Κάθε μέρα ήταν διαφορετική. Άλλοτε με αντιμετώπιζαν σαν λεπρό και άλλοτε οι άνθρωποι ήταν φιλικοί μαζί μου, κάτι που με βοηθούσε να συνεχίσω. Είχα, όμως, το πρόγραμμά μου και κάθε μέρα κατάφερνα να πουλάω τα αντίτυπα που είχα μαζί μου. Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι που συνάντησα όσο ήμουν πωλητής και είχαν παρόμοια με μένα προβλήματα να τα έχουν ξεπεράσει». Ο Μαρκ Ρίτσαρντσον, πουλούσε το «The Big Issue» στο Σίντνεϊ το 1997 και το 1998. Σήμερα, είναι 53 χρονών και σπουδάζει Ψηφιακά Μέσα.
 
 
Περιοδικό των εξαρτημένων
 
 
Για πολλούς ανθρώπους εξαρτημένους από τα ναρκωτικά ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουν τη δόση τους είναι να στραφούν στο έγκλημα ή στην πορνεία. Ο κοινωνικός στιγματισμός τούς εμποδίζει πολλές φορές να αναζητήσουν βοήθεια, κάτι που η Δανία έχει βάλει στόχο να αλλάξει. Ένα νέο περιοδικό δρόμου με το όνομα «Illegal» («Παράνομο») πωλείται στην Κοπεγχάγη από ανθρώπους εξαρτημένους.Το περιοδικό πωλείται προς πέντε ευρώ, και τα μισά χρήματα πηγαίνουν απευθείας στους πωλητές. Σήμερα, υπάρχουν 100 πωλητές, και το δεύτερο τεύχος του περιοδικού έχει φτάσει σε κυκλοφορία τα 10.000 φύλλα. «Στόχος μας είναι να απο-ποινικοποιήσουμε τους χρήστες, και ο μόνος τρόπος για να το καταφέρουμε είναι δια μέσου της κοινωνικοποίησης», εξηγεί ο Kratholm Ankjærgaard από την συντακτική ομάδα. 
 
 
Μαύρη τρύπα
 
 
Έχουν περάσει  τέσσερα χρόνια από τον καταστροφικό σεισμό που ισοπέδωσε την Αϊτή και οι άνθρωποι ακόμη προσπαθούν να ξαναφτιάξουν τις ζωές και τα σπίτια τους. Μέχρι σήμερα, έχουν δοθεί 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή έργων υποδομής. Ωστόσο, λιγότερο από το 1% αυτών των χρημάτων έχει καταλήξει στους πληγέντες Αϊτινούς. Η τεράστια τρύπα που έχει δημιουργηθεί διερευνάται από την Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), από την οποία και προέρχονται τα κονδύλια. «Το ερώτημα είναι πού πηγαίνουν αυτά τα χρήματα. Το 60% των χρημάτων πηγαίνουν απευθείας σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και καταλήγουν σε μια “μαύρη τρύπα”. Σχεδόν τίποτα δεν πηγαίνει απευθείας στις ανάγκες του ντόπιου πληθυσμού που προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή του», εξηγεί ο Τζέικ Τζάκσον από το Κέντρο Πολιτικής και Οικονομικής Έρευνας (CEPR).  
 

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ