Shedia

EN GR

02/04/2015

Παιδιά του Θεού. Συνέντευξη της Νατάσα Τορμέι στη Samantha Baillie.

 
«Γεννήθηκα σε ένα κοινόβιο του σεξ»
 
Η Νατάσα Τορµέι στο βιβλίο της «Born into the Children of God» («Γεννηµένη στα παιδιά του Θεού») περιγράφει µε ανατριχιαστικές λεπτοµέρειες τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη σε ένα θρησκευτικό κοινόβιο.  
(φωτογραφία: Paul Westlake)
 
 
Μια γυναίκα που έζησε στη φρίκη µιας θρησκευτικής αίρεσης µιλάει για όλα εκείνα τα ανείπωτα που σηµάδεψαν το σώµα και την ψυχή της.
 
 
Η Νατάσα Τορµέι γεννήθηκε σε ένα κοινόβιο, χωρίς να έχει καµία επαφή µε τον έξω κόσµο. Ήταν υποσιτισµένη, έπεσε θύµα παιδικής βίας, σεξουαλικής κακοποίησης και συχνά της έλεγαν ότι θα πέθαινε πριν ενηλικιωθεί. Στα δεκαοκτώ της, δραπέτευσε. Όµως, το να ξεφύγει από το κοινόβιο ήταν µόνο η αρχή. Με αφορµή το βιβλίο της που κυκλοφόρησε πρόσφατα, όπου περιγράφονται µε ανατριχιαστικές λεπτοµέρειες οι συνθήκες ζωής σε ένα «θρησκευτικό κοινόβιο» («Born into the Children of God» είναι ο αγγλικός τίτλος. «Γεννηµένη στα παιδιά του Θεού», η ελεύθερη απόδοση στην ελληνική), η Τορµέι µίλησε στη δηµοσιογράφο Σαµάνθα Μπέιλι του ιρλανδέζικου περιοδικού δρόµου «The Big Issue» για όλα όσα έχει ζήσει. 
 
Πολλοί µπορεί να γνωρίζουν «Τα παιδιά του Θεού» (που αργότερα µετονοµάστηκε σε «Η οικογένεια») ως το κοινόβιο στο οποίο µεγάλωσαν οι Ρίβερ και Χοακίµ Φοίνιξ, αλλά και η ηθοποιός Ρόουζ Μακ Γκάουαν. Την έχουν χαρακτηρίσει ως «τη χειρότερη λατρεία» και ως «Εκκλησία της παιδεραστίας», καθώς ο ιδρυτής της Ντέιβιντ Μπεργκ, διαστρεβλώνοντας το περιεχόµενο της Βίβλου, υποστήριζε ότι το σεξ µε κάθε άλλο ανθρώπινο ον ήταν κάτι το φυσικό. Δυστυχώς, η θεωρία του συµπεριελάµβανε και τα παιδιά, τα οποία έπρεπε να γαλουχηθούν µε την ιδέα ότι το σεξ δεν είναι µόνο κάτι φυσιολογικό για τους µεγάλους, αλλά και ευλογηµένο από το Θεό.
 
Όταν πέθανε ο Μπεργκ, τα ηνία ανέλαβε η γυναίκα του, η οποία υιοθέτησε τις θεωρίες του. Έκανε σεξ µε τον εντεκάχρονο γιο της, ο οποίος ήταν καρπός της συνεύρεσής της µε έναν άγνωστο, µία πρακτική που ο Μπεργκ ζητούσε από όλες τις γυναίκες της παρέας. Συγκεκριµένα, απαιτούσε να πηγαίνουν σε παµπ και κλαµπ, να ψαρεύουν άντρες, να κάνουν σεξ µαζί τους και να προσπαθούν να τους µυήσουν στην οργάνωση.
 
Διόλου τυχαία, ακολούθησαν αµέτρητες αυτοκτονίες εξαιτίας της κακοποίησης που δέχονταν τα παιδιά της οργάνωσης. Η γυναίκα µε την οποία µίλησα είναι ένα από τα «τυχερά» παιδιά. Δραπέτευσε και τώρα προσπαθεί να ξαναβάλει τη ζωή της σε τάξη.
 
Ο ιδρυτής της «Εκκλησίας της παιδεραστίας» Ντέιβιντ Μπεργκ (στη φωτογραφία αριστερά)  θεωρούσε το σεξ µε κάθε άλλο ανθρώπινο ον ως ευλογηµένο από το Θεό. Πολλά από τα παιδιά της οργάνωσης θα οδηγηθούν στην αυτοκτονία.
 
 
Ο «θείος» και η «θεία»
 
Για να καταλάβω πώς ακριβώς η Νατάσα γεννήθηκε µέσα στην οργάνωση, της ζητώ να µου πει πώς γνωρίστηκαν οι γονείς της, ο Μαρσέλ και η Ζενεβιέβ.
 
«Οι γονείς µου ήταν δεκαοκτώ χρονών όταν εισήλθαν στην οργάνωση. Συναντήθηκαν λίγο αργότερα και σύντοµα παντρεύτηκαν». Πρέπει να σας θυµίσουµε ότι τη δεκαετία του '70 ενθουσιώδεις νεαροί χίπις ήταν εύκολος στόχος για τέτοιες οργανώσεις, που παρουσιάζονταν ως κοινόβια µε κυρίαρχα στοιχεία την αγάπη, την ελευθερία και την ειρήνη. Η καθηµερινότητα ήταν συγκεκριµένη. «Το κάθε κοινόβιο ήταν οργανωµένο σαν µια µικρή πόλη, δεν αφήναµε σχεδόν ποτέ τους χώρους του. Ήµασταν οργανωµένοι σε οµάδες ανάλογα µε την ηλικία και µας φρόντιζε κάποια από τις “θείες” ή κάποιος από τους “θείους”, όπως τους αποκαλούσαµε. Η καθηµερινότητα προϋπέθετε πειθαρχία, είχαµε χορωδίες και ένα σηµαντικό µέρος της ηµέρας το αφιερώναµε στη µελέτη των γραπτών του Ντέιβιντ Μπεργκ. Πηγαίναµε σχολείο, το οποίο επίσης ήταν χρωµατισµένο µε τις θεωρίες του. Περνούσες όλη την ηµέρα µε την οµάδα και κοιµόντoυσαν όλοι µαζί, οπότε σπάνια έβλεπες τους γονείς σου».
 
 
Ένας άντρας ονόµατι Κλέι κακοποίησε σεξουαλικά τη Νατάσα όταν εκείνη ήταν τεσσάρων ετών. Παρότι τρόµαζε στη θέα του συγκεκριµένου «θείου», την άφηναν στην αποµόνωση µε εκείνον όταν είχε πυρετό κι εκείνος ευχαριστούσε το Θεό που του τη χάρισε, καθώς τη βίαζε.
 
Πώς µπορεί αυτή η κοπέλα να τα βγάζει πέρα µε τις αναµνήσεις του παρελθόντος, όπως για παράδειγµα η µυρωδιά του αντισηπτικού Dettol, που ακόµη της φέρνει απαίσιες αναµνήσεις βιασµού;
 
«Πιστεύω ότι ο εγκέφαλός µου δεν µπορεί να διαχειριστεί τον τρόµο και έχει αποθηκεύσει κάποιες από τις χειρότερες εµπειρίες. Κάποιες εικόνες επιστρέφουν πάντα ως ο πιο φρικτός εφιάλτης, όπως ο ιδρώτας του Κλέι που έσταζε στο πρόσωπό µου όταν έγερνε από πάνω µου, η βαριά φιλιππινέζικη προφορά του, και βέβαια το Dettol. Κάθε ενήλικας είχε µαζί του αντισηπτικό Dettol δίπλα στο κρεβάτι και απολύµαινε τα χέρια του µετά από κάθε σεξουαλική πράξη, γιατί τότε πίστευαν ότι έτσι δεν θα κολλούσαν σεξουαλικά µεταδιδόµενες ασθένειες».
 
 
Δεν είναι τέρατα
 
Θα πρέπει να φοβάσαι µήπως οι αισθήσεις σου πυροδοτήσουν µία νέα ανάµνηση την οποία ίσως να µην έχεις αντιµετωπίσει…
 
«Το φοβόµουν, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω λιγότερες τέτοιες αντιδράσεις και, όταν έρχονται, προσπαθώ να τις διώξω. Δεν µπορώ να τους επιτρέψω να ελέγχουν την καθηµερινή µου ζωή. Είµαι σίγουρη ότι αρκετοί θα έλεγαν στη θέση σου: "Κάτι δεν πάει καλά εδώ"… Όµως, µας έκαναν πλύση εγκεφάλου από τη βρεφική ηλικία. Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι αυτή η σκέψη µού ήρθε όταν ήµουν δεκατριών χρονών, τότε που µετακοµίσαµε στη Γαλλία (από την Ασία), κι αυτό γιατί για πρώτη φορά είχα πρόσβαση στον έξω κόσµο. Μη µε παρανοήσεις, δεν µας άφηναν να βγούµε έξω µόνοι µας. Οπότε, όταν είδα πώς λειτουργούν οι άνθρωποι έξω, κατάλαβα ότι εµείς ήµασταν οι παράξενοι, όχι οι έξω. Και ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν τελικά τα τέρατα που µας έλεγαν».
 
Ο έξω κόσµος ήταν γνωστός ως «το σύστηµα», ένα µέρος όπου όλοι είναι κακοί.
 
«Ναι, µας έλεγαν ότι έξω υπήρχαν τα πρόβατα, άνθρωποι ανοιχτοί να δεχτούν το µήνυµά µας, αλλά ότι υπήρχαν και οι κατσίκες που δεν πίστευαν στις αρχές του κοινόβιου».
 
Ακόµη και σήµερα, κουβαλάς µαζί σου ένα κιτ επιβίωσης, ένα αποµεινάρι της ζωής σου στο κοινόβιο, στο οποίο περιλαµβάνεται µία πυξίδα, ένα κουτί πρώτων βοηθειών και ένας φακός. Μίλα µας γι' αυτό.
 
«Μας έλεγαν πάντα ότι ο Αντίχριστος θα µας κυνηγούσε κι ότι θα ερχόταν το τέλος του κόσµου σύντοµα, και έπρεπε να προστατέψουµε τους εαυτούς µας».
 
 
Δεν µπορώ να φανταστώ πώς κάποιος µπορεί να πάει µπροστά µε τέτοιες εµπειρίες.
 
«Όταν έφυγα για πρώτη φορά, δεν γνώριζα τίποτα για ψυχοθεραπείες, µιας και δεν µας µιλούσαν για νοητικές παθήσεις, για τυχόν υποστήριξη και τέτοια, µε αποτέλεσµα να περάσουν χρόνια για να καταλάβω ότι είχα ψυχικά τραύµατα. Οπότε, πήγα για θεραπεία µόνο 6-7 χρόνια από τότε που δραπέτευσα. Τα πρώτα χρόνια από τότε που άφησα το κοινόβιο ήταν απαίσια».
 
Τα αντισυλληπτικά δεν επιτρέπονταν, οι σύντροφοι υποχρεώνονταν να έχουν σεξουαλική επαφή µεταξύ τους και η µητέρα σου είχε δώδεκα παιδιά. Πώς τα βγάζουν πέρα τα αδέρφια σου;
 
«Όλοι τους είναι, ουσιαστικά, έξω από το κοινόβιο τώρα. Οι γονείς µου έφυγαν µαζί µε τα µικρότερα αδέρφια µου τρία χρόνια πριν. Τα καταφέρνουν διαφορετικά ο καθένας. Οι πιο µικροί είναι τυχεροί, γιατί ξεκίνησαν να πηγαίνουν σε κανονικό σχολείο. Οι άλλοι µισοί έχουµε κάποια θέµατα, αλλά τα πάµε καλά – δεδοµένων των περιστάσεων…»
 
Δεν πρέπει να ήταν εύκολο να µετακοµίζετε διαρκώς.
 
«Οι ενήλικες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να µετακοµίζουν».
 
Να αναφέρω αυτό που γράφεις για τη µητέρα σου, το ότι παραπονέθηκε όταν ξυλοκοπήθηκε ο αδερφός σου ο Βίνσεντ και ότι παρ’ ότι ήταν σε προχωρηµένη εγκυµοσύνη την έστειλαν στην παγωµένη Σιβηρία, παρά τις παρακλήσεις του πατέρα σου. Κι έτσι, η οικογένειά σας κόπηκε στα δύο.
 
«Πήγαινες όπου σου ζητούσαν να πας… έκανες αυτό που σου έλεγαν. Πιστεύω ότι οι οικογένειες µετακινούνταν διαρκώς επειδή δεν ήθελαν να νιώσουµε άνετα ή να έχουµε δυνατές σχέσεις ο έναν µε τον άλλον. Ο στόχος του (Μπεργκ) πιστεύω ότι ήταν να µην έρθουµε πολύ κοντά µεταξύ µας, για να µην αποκτήσουµε δύναµη και ρωτάµε περισσότερα πράγµατα».
 
 
Δεν ήταν θέληµα Θεού
 
Είναι φοβερό ότι η επικεφαλής του κοινόβιου, η Κάρεν, λέγεται πως ακόµη και σήµερα εξακολουθεί να διαδίδει το διεστραµµένο µήνυµά της (ο γιος της ο Ρίκι είχε τόσο βαθιά ψυχικά τραύµατα από τη σεξουαλική κακοποίηση που βίωσε, που έφτιαξε ένα βίντεο στο youtube λίγες ώρες πριν δολοφονήσει την πρώην νταντά του και αυτοκτονήσει).
 
«Ζω µε την ελπίδα. Ο Ντέιβιντ Μπεργκ και η Κάρεν ήταν πιστεύω από εκείνα τα ζευγάρια που ο καθένας βγάζει τον χειρότερο εαυτό του άλλου, κι αυτό είχε ως αποτέλεσµα όλες αυτές τις διεστραµµένες ιδέες που διέδιδαν. Θα τη βρουν ποτέ (την Κάρεν); Ποιος ξέρει; Αλλάζει διαρκώς το όνοµά της, για να µην την εντοπίσουν. Μετά, όλοι εµείς είµαστε σπαρµένοι σε διαφορετικές ηπείρους, οπότε σε ποιο δικαστήριο θα έπρεπε να οδηγηθεί; Θα έπρεπε να δικαστεί στις ΗΠΑ, όπου πιστεύω ότι ζει, αλλά και πάλι θα µπορούσε να είναι στη Νότια Αµερική. Πέρα από αυτό, θα χρειάζονταν όλοι οι µάρτυρες να βγουν µπροστά και να µιλήσουν…»
 
Αφίσα καμπάνιας της Διεθνούς Αμνηστίας ενάντια στη σεξουαλική βία.
 
Αν είχα µεγαλώσει σε τόσο διεφθαρµένο περιβάλλον, θεωρώ ότι θα είχα χάσει την πίστη µου για ό,τι συµβαίνει γύρω µου. 
 
«Είµαι πολύ συγκρατηµένη, τόσο που τα πρώτα χρόνια αφότου άφησα το κοινόβιο ήµουν εντελώς άθεη. Σταδιακά, άρχισα να καταλαβαίνω ότι δεν ήταν φταίξιµο του Θεού αυτό που µου συνέβη, ήταν άνθρωποι αυτοί που εκµεταλλεύονταν τη θρησκεία, ώστε να χειραγωγήσουν άλλους. Διατηρώ ακόµη την πίστη µου, όµως είµαι πολύ διστακτική α-πέναντι σε οποιαδήποτε οργάνωση, ακόµη και στις κοινώς αποδεκτές εκκλησίες. Είµαι ένα είδος ανεξάρτητης χριστιανής».
 
Όταν έφυγες από το κοινόβιο, ήσουν εύκολος στόχος για να σε εκµεταλλευτούν οι άντρες. Πώς ξέφυγες από τον τρόπο σκέψης του κοινόβιου;
 
«Στο κοινόβιο οι γυναίκες ήταν υποτακτικές. Ήταν το µόνο που ήξερα. Πίστευα ότι όλες οι γυναίκες αντιµετωπίζονταν όπως ακριβώς µέσα στο κοινόβιο, οπότε οι σχέσεις µου ήταν καταστροφικές. Μόνο όταν βρήκα την πρώτη µου δουλειά και γνώρισα µία δυνατή κι ανεξάρτητη γυναίκα σαν τη Μανόν στη Γαλλία, αντιλήφθηκα ότι οι γυναίκες είναι δυνατές και ότι δεν έχουν ανάγκη από τους άντρες να τις ελέγχουν».
 
Όταν έφυγε από το κοινόβιο, η Νατάσα έπεσε σε κατάθλιψη και άρχισε να πίνει υπερβολικά, µε αποτέλεσµα να σκέφτεται να αυτοκτονήσει. Υπήρξαν πάνω από 40 απόπειρες αυτοκτονίας από «µέλη δεύτερης γενιάς» (παιδιά που είχαν γεννηθεί στο κοινόβιο). Πώς εκείνη παρέµεινε δυνατή και δεν ακολούθησε το ίδιο µονοπάτι;
 
«Ο θυµός µε έκανε να σταµατήσω. Απλά, είπα στον εαυτό µου: “Δεν θα σας αφήσω κύριοι να µου πάρετε τη ζωή, γιατί αυτό θα σηµαίνει ότι νικήσατε και αυτή τη φορά, θα σηµαίνει ότι παρέδωσα τα όπλα και σας άφησα να νικήσετε πάλι”. Έτσι, ο θυµός µε έκανε να πολεµήσω σκληρά, και όσο περνούσε ο καιρός και ήµουν σε φάση ψυχοθεραπείας, η οποία εξελίχθηκε σε ελπίδα γα το µέλλον, όταν αντιλήφθηκα ότι υπάρχουν τόσα πολλά για τα οποία αξίζει να ζήσεις, µπόρεσα να προχωρήσω και να φτιάξω µία καινούρια ζωή. Πάντα θα έχω αυτό το παρελθόν, όµως δεν είναι απαραίτητο να το αφήσω να κλονίσει το παρόν και το µέλλον µου».
 
Η Νατάσα τώρα έχει έναν ευτυχή γάµο µε τον Κέβιν, ο οποίος τη βοήθησε να ξεπεράσει το παρελθόν της. Πίστευε ότι θα ήταν σήµερα µία φυσιολογική γυναίκα που ζει στο Μπακιγχαµσάιρ της Αγγλίας;
 
«[γελάει] Όχι… Νόµιζα ότι ήµουν κατεστραµµένη και ότι κανένας άντρας δεν θα µπορούσε να ταιριάξει µαζί µου. Όµως, εµφανίστηκε ο Κέβιν. Μπορεί να ήταν τρελός (που έµπλεξε µαζί µου), όµως είναι ακόµη εδώ».
 
Το βιβλίο «Γεννηµένη στα παιδιά του Θεού», που έγραψε η Νατάσα Τορµέι µε τη Ναντέν Γκουρί, µπορούν να το βρουν για την ώρα στα αγγλικά µε τον αυθεντικό τίτλο «Born into the Children of God».   
 
 
Το εξώφυλλο του βιβλίου της Τορµέι από το ιρλανδέζικο περιοδικό δρόµου «The Big Issue».
 
*Απόδοση στα ελληνικά: Άκης Τεµπερίδης.

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ