Shedia

EN GR

24/04/2013

«Να µην κυριαρχήσει ο φόβος». Συνέντευξη του Γιώργου Καµίνη στη Μαρία Ψαρά

Ο δήµαρχος Αθηναίων δε διστάζει να ακολουθεί το δύσκολο δρόµο για την υλοποίηση τοµών που θεωρεί απαραίτητες για την πόλη.  
Συνέντευξη του Γιώργου Καµίνη στη Μαρία Ψαρά
 
Eχει ήδη συµπληρώσει δύο χρόνια ως Δήµαρχος Αθηναίων. Από το «τιµόνι» του Δήµου, έχει ακούσει πολλές και ποικίλες κριτικές. Για το Γιώργο Καµίνη δεν χρειάζονται συστάσεις, ούτε πολλά λόγια. Στη συνέντευξη που µας παραχώρησε µοιάζει να κάνει τον δικό του απολογισµό. 
 
«Τι είναι αυτό που δεν έχετε καταφέρει να κάνετε ακόµη και στενοχωριέστε γι’ αυτό;», τον ρωτάµε.
«Αναγνωρίζω ότι µερικές φορές θα ήταν αποτελεσµατικό να παραµερίζω το νόµο, προκειµένου να παρακάµψω τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που συντηρούν την αδράνεια», θα παραδεχθεί στη «σχεδία» ο Γιώργος Καµίνης. 
Έτσι κι αλλιώς, αν τελικά η διαδροµή του από Συνήγορος του Πολίτη σε Δήµαρχος Αθηναίων θα λάβει θετικό πρόσηµο, θα κριθεί στο… χειροκρότηµα. 
 
Έχετε δει την Αθήνα να αλλάζει προς το καλύτερο; Τι σας λένε οι δηµότες σας;
Ξέρετε, η µάχη για την πόλη είναι καθηµερινή και κρίνεται σε πολλά επίπεδα. Εκεί που θεωρείς ότι τα πήγες καλά και αρχίζεις να λαµβάνεις τα πρώτα επαινετικά σχόλια, έρχεται µια άλλη επισήµανση ή παράπονο από κατοίκους, και πάλι από την αρχή. Η Αθήνα είναι µια τεράστια πόλη. Αλλά αν δει κανείς τη µεγάλη, τη συνολική εικόνα, πιστεύω ότι και εµείς καθηµερινά ανεβάζουµε ταχύτητες, και η κατάσταση πηγαίνει προς το καλύτερο.
 
Αλήθεια, ποια είναι τα δικά σας παράπονα για την πόλη;
Ο δήµαρχος είθισται να δέχεται και όχι να κάνει παράπονα. Άλλωστε το να παραπονιέµαι, δεν είναι κάτι που µε διακρίνει. Θα σας πω όµως κάτι. Δεν γίνεται ο δηµότης αυτής της πόλης, εµού συµπεριλαµβανοµένου, να µη διαµαρτύρεται για τις ευκαιρίες που έχει χάσει η Αθήνα. Για έργα βιτρίνας και όχι υποδοµών, δηµοσίων σχέσεων και όχι ουσίας, για στρατηγικές προσωπικές και όχι για στρατηγικό σχέδιο. Δεν εξαιρώ όµως ούτε την ευθύνη καθενός από εµάς να αποδεικνύουµε καθηµερινά ότι αγαπάµε και σεβόµαστε αυτή την πόλη, χωρίς να τα περιµένουµε όλα από τους άλλους. 
 
 
Αρκετοί πολιτικοί δηλώνουν πως δεν µπορούν πλέον να κυκλοφορήσουν στους δρόµους. Εσείς; Φοβηθήκατε µετά τον προπηλακισµό σας στην Τεχνόπολη;
Αυτό έλειπε, να φοβηθώ. Συνέχισα και συνεχίζω να κυκλοφορώ στην πόλη µου, µε τους συνεργάτες, τους φίλους και την οικογένειά µου. Δεν πρέπει να κυριαρχήσει ο φόβος, διότι έτσι βγαίνουν νικητές όσοι σκόπιµα τον καλλιεργούν.
 
Σε πρόσφατη συνέντευξή σας, εκφράσατε την αντίθεσή σας µε τις επιχειρήσεις-«σκούπα». Δύο µόλις µέρες πριν, ωστόσο, γράφτηκε στον Τύπο ότι ετοιµάζετε νέα «σκούπα» για την αποµάκρυνση 2.000 αστέγων από το κέντρο.
Ο σεβασµός στην προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου αποτελεί για εµένα στάση ζωής. Πολλά γράφονται και ακούγονται αλλά όλα κρίνονται από το αποτέλεσµα. Οι άστεγοι της πόλης είναι µία από τις βασικές µας προτεραιότητες. Έχουµε σχεδόν διπλασιάσει τους φιλοξενούµενους στους δηµοτικούς ξενώνες. Και µάλιστα, σε συνθήκες διαβίωσης, πραγµατικά ανθρώπινες. Οι οµάδες δρόµου του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήµου Αθηναίων είναι σε συνεχή επαφή µαζί τους. Φροντίζουµε να καλύπτουµε άµεσα τις επείγουσες ανάγκες τους, και όπως τον χειµώνα έτσι και τώρα εν όψει καλοκαιριού και καύσωνα σχεδιάζουµε µέτρα για την προστασία τους. Και δεν εφησυχάζουµε, αναζητώντας ακόµη πιο ευρείες πολιτικές ένταξής τους σε ασφαλείς χώρους. 
 
Με δεδοµένο ότι το φαινόµενο λαµβάνει εκρηκτικές διαστάσεις, µήπως προβλέπεται η δηµιουργία νέων δοµών υποστήριξης του άστεγου πληθυσµού της πόλης;
Οι πολιτικές πρέπει να είναι παράλληλες. Από τη µία πλευρά να αυξάνεται η δυνατότητα προσωρινής στέγασης και από την άλλη να δηµιουργούνται οι προϋποθέσεις επιστροφής των συµπολιτών µας στην εργασία. Στην απασχόληση. 
 
Πρόσφατα, διατυπώσατε την υποστήριξή σας στην απόφαση να προχωρήσει η κατασκευή του µουσουλµανικού τεµένους στην Αθήνα. Σας ανησυχούν οι αντιδράσεις;
Το δικαίωµα στη θρησκευτική λατρεία, όπως και κάθε θεµελιώδες ανθρώπινο δικαίωµα, δεν µπαίνει στη ζυγαριά καµίας πολιτικής σκοπιµότητας και κυρίως ιδιότυπων πολιτικών µορφωµάτων, που ουδεµία σχέση έχουν µε τη δηµοκρατία και την ελεύθερη έκφραση. Πρέπει να γίνουν δύο πράγµατα παράλληλα: κατ’ αρχάς, οι µουσουλµάνοι της Αθήνας να αποκτήσουν το δικό τους λατρευτικό χώρο, αλλά παράλληλα να σταµατήσει η λειτουργία δεκάδων άτυπων χώρων λατρείας, που δεν πληρούν καµία προϋπόθεση ασφάλειας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και δεν θεωρούµε καθόλου παράλογο κάποιοι χώροι να αδειοδοτηθούν, ένας ή δύο ανά δηµοτικό διαµέρισµα, σεβόµενοι και τις ιδιαιτερότητες της κάθε θρησκείας. Γνωρίζετε ότι σήµερα λειτουργούν, χωρίς καµία πιστοποίηση, περισσότεροι από 100 τέτοιοι χώροι στην Αθήνα; 
 
Εδώ και λίγο καιρό έχετε ανοίξει ένα πολύ σοβαρό θέµα: αυτό της δηµιουργίας χώρων προένταξης για τους χρήστες ουσιών. Σε χώρες όπως η Ολλανδία, οι αίθουσες αυτές λειτουργούν στην ουσία και ως προστατευόµενοι χώροι, όπου οι εξαρτηµένοι έχουν πρόσβαση σε καθαρές σύριγγες για να παίρνουν τη δόση τους, ιατρική παρακολούθηση κ.λπ. 
Φαντάζοµαι, κυρία Ψαρά, να συµφωνείτε ότι το πιο εύκολο για µένα θα ήταν για κάθε τι που δεν γίνεται να δείχνω την κυβέρνηση ή άλλους φορείς, και να λέω «αυτούς ρωτήστε». Δεν είναι έτσι. Έχουµε ήδη διατυπώσει την πρότασή µας και προετοιµάζουµε τη δηµιουργία Κέντρου Προένταξης Εξαρτηµένων Ατόµων. Εκεί, ο κάθε ασθενής θα µπορεί να εξυπηρετεί τις βασικές του ανάγκες αλλά και να έρχεται σε επαφή µε ειδικούς επιστήµονες και κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι θα µπορούν να τους κατευθύνουν σε κάποιο πρόγραµµα απεξάρτησης. 
 
 
Συνήθως η δηµιουργία χώρων τέτοιου τύπου προκαλούν τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, της γειτονιάς. Πώς σκοπεύετε να «κάµψετε» τις όποιες αντιδράσεις;
Αυτά συνήθως τα γιατρεύει ο χρόνος και η ίδια η ζωή. Διότι, αν ένας τέτοιος χώρος δηµιουργηθεί µε τις προϋποθέσεις ασφάλειας και ιδιωτικότητας που σχεδιάζουµε, κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αλλά στη συγκεκριµένη πρωτοβουλία είναι απαραίτητο η Πολιτεία να δείξει τόλµη και αποφασιστικότητα, οι επιστηµονικοί φορείς να θέσουν κατά µέρος τους µεταξύ τους ανταγωνισµούς και τις κατανοητές διαφοροποιήσεις, και οι κάτοικοι να καταλάβουν ότι το πρόβληµα της εξάρτησης δεν κάνει εξαιρέσεις στις πόρτες που χτυπά. 
 
Στην ουσία, το ζήτηµα που τίθεται µε την ανωτέρω ερώτηση είναι αυτό του δηµόσιου διαλόγου. Είναι µια από τις κατηγορίες που σας προσάπτουν: Ότι, δηλαδή, δεν συνοµιλείτε αρκετά µε τους δηµότες. Αναφέρονται για παράδειγµα ορισµένοι και στην περίπτωση της πεζοδρόµησης της Πανεπιστηµίου. Μια τόσο σηµαντική παρέµβαση στην πόλη δεν θα έπρεπε να υποστηριχθεί από έναν εκτενή δηµόσιο διάλογο; Δεν θα νιώθαµε όλοι µας καλύτερα -και εσείς, βεβαίως- για την έκβαση του έργου;
Να ξεχωρίσουµε τα πράγµατα: η πλουραλιστική φυσιογνωµία της δηµοτικής παράταξης της οποίας ηγούµαι, από φιλελεύθερους και οικολόγους έως στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Δηµοκρατικής Αριστεράς, όχι µόνο έχει ως βασική της αρχή, αλλά και οι ανάγκες το επιβάλλουν, για κάθε ζήτηµα να γίνεται εξαντλητικός διάλογος. Αλλά όχι προσχηµατικός. Διάλογος που πρέπει πάντοτε να οδηγεί σε λύσεις και όχι σε κουκούλωµα των µεγάλων ζητηµάτων. Έτσι κινούµαι και ως δήµαρχος και ως πολίτης σε όλη µου την πορεία. Τώρα, στο ζήτηµα της Πανεπιστηµίου, να ξεκαθαρίσουµε ότι ήταν ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισµός του ιδρύµατος Ωνάση. Ο Δήµος Αθηναίων έχει συγκεκριµένες θέσεις για την πεζοδρόµηση και ο χρόνος είναι µπροστά µας για να διατυπωθούν όλες οι απόψεις, οι επιφυλάξεις ή οι ενστάσεις. 
 
Σε σχετική µελέτη του Δήµου της Μελβούρνης για τις επιπτώσεις πεζοδρόµησης της αντίστοιχης Πανεπιστηµίου που έγινε το 1992, τα οφέλη παραµένουν ασαφή. Μάλιστα, ο δήµαρχος είχε δεσµευτεί πριν από δύο χρόνια ότι θα επαναφέρει την κυκλοφορία οχηµάτων στη Swanston Street, πριν τελικά υπαναχωρήσει. Στη µελέτη υπογραµµίζονταν χαρακτηριστικά ότι «παγκοσµίως οι πεζοδροµήσεις δεν είναι πάντα πετυχηµένες». Πιστεύετε ότι η Αθήνα είναι έτοιµη να υποδεχθεί µια τόσο σηµαντική αλλαγή στην καρδιά της; 
Κάθε πόλη έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Η Αθήνα σήµερα έχει ανάγκη από έργα αναζωογόνησης, που θα αποτελέσουν πόλο έλξης για κάθε πολίτη, και κυρίως για τους νέους ανθρώπους, ώστε να την επισκεφθούν ή να ζήσουν σε αυτή. Συµφωνώ όµως, ότι τα έργα, για να µην προκαλέσουν κοινωνική και εµπορική παράλυση, πρέπει να έχουν χαρακτήρα εξπρές, καθώς και να διατηρηθεί η κίνηση αυτοκινήτων κάθετα στην Πανεπιστηµίου µε την ταυτόχρονη λειτουργία του τραµ. Αντιλαµβάνοµαι τις επιφυλάξεις, ωστόσο οι παλαιότεροι θυµόµαστε και τις αντιδράσεις για την πεζοδρόµηση της Ερµού, που τελικά εξελίχθηκε σε έναν από τους ακριβότερους δρόµους στον κόσµο. 
 
Ο Δήµος φέρεται να διεκδίκησε το κτίριο της κατάληψης της Βίλας Αµαλίας και γι’ αυτό η αστυνοµία πραγµατοποίησε επιχείρηση εκκένωσής της. Ωστόσο, κι ενώ έχουν παρέλθει τόσοι µήνες από την εκκένωση, δεν έχουµε δει κάποια ενέργεια από το Δήµο για την αξιοποίηση του χώρου. Τι σκοπεύετε να κάνετε τελικά; Υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραµµα;
Μου δίνετε την ευκαιρία να επαναλάβω και να δηλώσω κατηγορηµατικά ότι ο Δήµος δεν ζήτησε ποτέ την εκκένωση του κτιρίου του παλιού 2ου Γυµνασίου. Ωστόσο, δεν πρόκειται να αποποιηθούµε κι ένα περιουσιακό στοιχείο του αθηναίου πολίτη. Οι µελέτες ολοκληρώνονται και η ένταξη του κτιρίου σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραµµα χρηµατοδότησης είναι µονόδροµος. 
 
Έχετε δεχθεί έντονη κριτική για την υπόθεση µε τα θέατρα. Ποιος άφησε τελικά να λειτουργούν τόσοι χώροι χωρίς άδεια και τι µέλλει γενέσθαι τώρα;
Είναι, κυρία Ψαρά, ένα ακόµη ζήτηµα, που το πιο εύκολο θα ήταν να µην κάναµε τίποτα, να µην ενοχλούσαµε κανέναν και να ποντάραµε στην καλή µας τύχη, όπως έκαναν οι προκάτοχοί µου. Νοµίζω ότι δεν είναι ώρα για πλειοδοσία πολιτιστικής ευαισθησίας. Κυρίως όταν γίνεται στις πλάτες χιλιάδων θεατών που επισκέπτονται τέτοιους χώρους. 
 
Η θεατρική παραγωγή αποτελεί πλούτο για αυτή την πόλη και προέρχεται από τις πιο δηµιουργικές δυνάµεις της. Νοµίζω βρισκόµαστε σε ένα καλό σηµείο. Σε λίγες εβδοµάδες θα παρουσιάσουµε την πρόταση της Οµάδας Εργασίας που συστήσαµε για το νέο νοµοθετικό πλαίσιο που θα ισχύσει από τον Σεπτέµβριο. Παράλληλα, τα 33 θέατρα που λειτουργούσαν χωρίς άδεια θα κληθούν να προχωρήσουν σε άµεσες παρεµβάσεις για την ασφάλεια των θεατών, όπως είναι οι έξοδοι κινδύνου και η πυρασφάλεια. Όπου αυτό δεν συµβεί, ή δεν καταστεί δυνατόν να συµβεί, δυστυχώς αυτοί οι χώροι δεν θα ξανανοίξουν.
 
Για ποια αλλαγή ή πολιτική σας πράξη νιώθετε πραγµατικά υπερήφανος; Πιο περήφανος από όλες τις άλλες ίσως.
Θα το πω όσο πιο συνοπτικά µπορώ: Στην πιο δύσκολη οικονοµική καµπή για τη χώρα και την Αθήνα, στην πιο δυσχερή οικονοµική συγκυρία για το δήµο, αναπτύσσουµε στην πρωτεύουσα το πιο ισχυρό δίκτυο κοινωνικής προστασίας, στηρίζοντας 5.000 οικογένειες στον Κόµβο Αλληλοβοήθειας, παρέχοντας 1.200 γεύµατα σε αστέγους και 1.000 γεύµατα καθηµερινά σε σχολεία, ενώ 300 οικογένειες εξυπηρετούνται από το Κοινωνικό Παντοπωλείο και το Κοινωνικό Φαρµακείο. Βελτιώνοντας παράλληλα την κατάσταση στην καθαριότητα και το πράσινο, προσφέροντας πολιτιστική παραγωγή υψηλών προδιαγραφών και αξιοποιώντας κάθε πηγή ευρωπαϊκής χρηµατοδότησης για αναπτυξιακά έργα. 
 
 
Ποια είναι η πιο δυσάρεστη πλευρά του να είσαι δήµαρχος της πόλης; Η πιο ευχάριστη;
Είναι δυσάρεστο να νιώθεις ότι δεν είσαι στην καρδιά της πόλης ανάµεσα στους ανθρώπους της όσο θα ήθελες. Και είναι σίγουρα ευχάριστο να ακούς ανθρώπους έτοιµους να συµπαραταχθούν στη µάχη, ώστε να κρατηθεί η πόλη όρθια στην πιο δυσµενή οικονοµική συγκυρία.
 
Δυστυχώς οι περισσότεροι εξ ηµών κατά τις βραδινές ώρες αποφεύγουµε να περπατάµε σε κάποια κοµµάτια της πόλης. Εσείς πιο κοµµάτι θα αποφεύγατε;
Αν και δεν έχω την ίδια απαίτηση από κανέναν, εγώ δεν αποφεύγω να περπατήσω σε κανέναν δρόµο της Αθήνας. Άλλωστε κάθε µεγάλη πόλη στον κόσµο έχει τους δικούς της «δύσκολους» δρόµους και εκτιµώ ότι αυτή την απάντηση δεν θα την παίρνατε από όλους τους οµολόγους µου. 
 
Πολλοί από τους πωλητές του περιοδικού δρόµου «σχεδία» είναι ενταγµένοι ή χρησιµοποιούν τις υποστηρικτικές δοµές του δήµου. Έχει τύχει να συνοµιλήσετε µε κάποιον από αυτούς; 
Εγώ δεν έχει τύχει να συναντήσω ακόµη κάποιον, αλλά οι συνεργάτες µου στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήµου Αθηναίων και της Κοινωνικής Υπηρεσίας µού έχουν µεταφέρει ότι η «σχεδία» αποτελεί κάτι σαν κρυφό τους καµάρι, αν και βρίσκεται µόλις στο τρίτο της τεύχος. 
 
Πώς σας φάνηκε το περιοδικό; Απόδειξη πήρατε µαζί µε το τεύχος;
Πολύ ενδιαφέρουσα η ύλη του και παρά την εθελοντική δουλειά πολύ επαγγελµατικό το αποτέλεσµα. Παρακαλώ αυτό να µην το εκλάβετε ως φιλοφρόνηση. Απόδειξη παίρνω πάντοτε. 
 
Στις αρχές Φεβρουαρίου συνάδελφοί σας από την Αυστραλία φόρεσαν το γιλέκο του πωλητή του αυστραλιανού περιοδικού δρόµου «The Big Issue» και βγήκαν στους δρόµους ως πωλητές για µια ώρα, δείχνοντας εµπράκτως την υποστήριξή τους, στο πλαίσιο µιας καµπάνιας ευαισθητοποίησης της τοπικής κοινωνίας. Θα βγαίνατε στους δρόµους της Αθήνας να πουλήσετε τη «σχεδία» µαζί µε έναν από τους πωλητές της;
Όπως είδατε, το γιλέκο ήδη το φόρεσα. Το πρώτο βήµα έγινε…      

ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ


ΓΙΝΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ

©ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΜΚΟ - ΝΙΚΙΟΥ 2 - 10560 ΑΘΗΝΑ

Τηλ: +30 213 023 1220 Email: info@shedia.gr

DotByDot