27/11/2013
Επικοινωνία Οι αναγνώστες µας
Μίζερη «σχεδία»!
Αγαπητοί φίλοι,
Σας γράφω δυο λόγια ως αναγνώστης της «σχεδίας». Παρόλο που δεν αγοράζω ποτέ περιοδικά, ούτε εφημερίδες, έχω, ήδη, αγοράσει δύο τεύχη, γιατί μου αρέσει πολύ η λογική πίσω από το περιοδικό.
Πρώτα απ’ όλα, συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας. Τη βρίσκω σπουδαία, ειδικά σε μια χώρα που δεν έχει αντίστοιχη κουλτούρα. Επειδή ελπίζω στην επιτυχία του εγχειρήματος, θέλω να σας γράψω την προσωπική μου οπτική για το ύφος του περιοδικού.
Θα ήθελα να βγάζει έναν πιο αισιόδοξο τόνο. Καταλαβαίνω την ανάγκη, φυσικά, για αλληλεγγύη με όσους υποφέρουν. Όμως, το περιοδικό βρίσκω πως στις περισσότερες σελίδες του βγάζει μια απαισιοδοξία, θλίψη, μιζέρια, απογοήτευση, θυμό.
Εν ολίγοις, αρνητικά συναισθήματα για τα δεινά που μας βασανίζουν. Με σοκάρει το ότι αυτό διαπνέει όλα τα άρθρα. Πηγαίνουμε σε ένα μαγειρείο στο Βύρωνα και αισθανόμαστε ότι ζούμε σε εμπόλεμη ζώνη (το βρίσκω άστοχο, γιατί υπάρχουν πολλοί ανθρωποι σε άλλες χώρες που ζούνε σε πραγματικές εμπόλεμες ζώνες – τι να πούνε κι αυτοί;) Μαθαίνουμε μια συνταγή για παστίτσιο χωρίς κρέας και πρέπει να μάθουμε πρώτα για τον ρατσισμό και να αγχωθούμε για το μέλλον 2 παιδιών, που υποψιαζόμαστε πως, μάλλον, θα είναι δυσοίωνο. Και πάει λέγοντας.
Θέτω το ερώτημα: Τι προσφέρει αυτή η απαισιοδοξία; Θα μας κάνει πιο αλληλέγγυους; Θα μας κάνει πιο ενεργούς απέναντι στις αιτίες της κρίσης; Θα τιμωρήσει τους υπεύθυνους; Νομίζω πως τίποτα από αυτά δεν καταφέρνει το ύφος αυτό. Προσωπικά, απλά με δυσκολεύει να διαβάσω το περιοδικό, γιατί μαυρίζει η ψυχή μου. Δεν νομίζω πως είναι φυγοπονία από μέρος μου.
Ένα περιοδικό πρέπει να έχει στοιχεία τέχνης και η τέχνη είναι υπερβατική. Σκοπός δεν είναι απλά να λουστούμε τις καθημερινές δυσκολίες που πάντα είχε και θα έχει η ζωή μας, αλλά να βρούμε ένα νόημα παραπέρα.
Αν θέλετε να γίνετε αυστηροί απέναντι στο κατεστημένο και τα κακά που βιώνουμε, κάντε το! Γράψτε μαχητικά άρθρα, καλέστε τον κόσμο να ξεσηκωθεί, να υπογράψει, να κάνει την επανάσταση, καλέστε τον να κάνει οτιδήποτε πιστεύετε ότι θα βοηθήσει. Κατονομάστε τους υπεύθυνους, βγάλτε σκάνδαλα στη φόρα! Κάντε οτιδήποτε έχει ενέργεια και αποσκοπεί κάπου. Αλλά, προς Θεού, μην περνάτε μια γενικευμένη ηττοπάθεια και μιζέρια.
Πιστεύω, άλλωστε, ότι ο τόνος αυτός πάει αντίθετα με τους σκοπούς του περιοδικού σας, που μιλά για ανθρώπους αγωνιστές, που παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους και καταφέρνουν να τα βγάλουν πέρα, παρά τις αντιξοότητες.
Σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία για τη συνέχειά της.
Φιλικά,
Αλέξανδρος Κανδαράκης
Απ.: Η «σχεδία» είναι ένα ανεξάρτητο, δημοσιογραφικό περιοδικό που το χαρακτηρίζει η θετική διάθεση, η ανεξαρτησία στη γραφή και στο πνεύμα και το χιούμορ. Δεν είναι θεματολογικά εγκλωβισμένη (δεν ασχολείται αποκλειστικά, δηλαδή, με ζητήματα που άπτονται της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού), αλλά καταπιάνεται με ό,τι μας αφορά ως πολίτες και ως κοινωνία. Τέχνη, αθλητισμό, γράμματα κ.λπ. κ.λπ. Σίγουρα, στις προθέσεις μας δεν είναι να «σας μιζεριάσουμε». Το αντίθετο. Άλλωστε, το εγχείρημα από μόνο του διαπνέεται από μια ενεργητική διάθεση, σε όλα τα επίπεδα. Έχοντας πει όλα αυτά, η «σχεδία» δεν είναι ένα «χαζοχαρούμενο» περιοδικό. Είναι βαθιά κοινωνικό και πολιτικό. Και δεν κλείνει τα μάτια της σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Αλλά, ακόμα και εκεί που υπάρχει η ανάγκη να «στηλιτεύσουμε» ή να «καταγγείλουμε», προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο εποικοδηματικοί γίνεται.
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
Στη Σουηδία μπήκε λουκέτο σε τέσσερα σωφρονιστικά καταστήματα, καθώς τα τελευταία χρόνια μειώθηκαν αισθητά οι συλλήψεις, ενώ η κρατική πολιτική επανένταξης των κρατουμένων αποδίδει καρπούς. Άντε, και στα δικά μας!
Γεωργία Αθανασιάδου
Το επίπεδο της συζήτησης στη Βουλή τις ημέρες της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας, όπου περίσσευαν τα «κοσμητικά επίθετα» και το ξεκατίνιασμα, έδινε περισσότερο την αίσθηση κακόγουστης επιθεώρησης παρά ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Πότε, επιτέλους, αυτή θα διεξαχθεί;
Ηλίας Αλεξόπουλος
Τα δημοτικά ωδεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Ακόμη και τα ειδικά μουσικά μαθήματα, στα οποία εξετάζονται οι μαθητές στις πανελλαδικές, διδάσκονται µόνο σε ιδιωτικά ωδεία, τα οποία απαιτούν δίδακτρα. Με άλλα, λόγια η μουσική είναι, πια, για λίγους και εκλεκτούς. Έως πότε;
Φανή Πετροπούλου
Αναστέλλεται, άκουσα, η παροχή ειδών ένδυσης από τον ελληνικό στρατό στους νεοσύλλεκτους. Μήπως, θα έπρεπε να εξετάσουμε κάποτε σοβαρά να καταργηθεί ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της στρατιωτικής θητείας; Πέρα από παρωδία, αποτελεί και οικονομική αιμορραγία για χιλιάδες οικογένειες, ειδικά αυτούς τους καιρούς.
Κώστας Κωνσταντινίδης
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Περιεχόμενα τεύχους #10
- Η µάχη της φάτνης, του Σέργιου Μήλη
- Ο «Ροµπέν» του φωτός, της Ελίνας Ιατρίδου
- Το µουσείο που περνά από το… στοµάχι! τoυ Νέστορα Πουλάκου
- Ολίγον αυτόχειρας, κόµικ του Soloup
- Oι «δικοί µας» άνθρωποι! του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- Όπου φτωχός και η υγεία του, του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- Στον ίδιο αγώνα πρωταγωνιστές, του Γκολεαδόρ
- Σχολείο δεύτερης ζωής
- Λάκι ο ήρωας
- Η αρετή της αθωότητας. Συνέντευξη του Moby στον Nτιουκ Βάλεν
- «Η εξουσία διαφθείρει». Συνέντευξη της Ντεµπ Σεκόλοου στη Μαριάννα Κατσαούνη
- Γελοιογραφία του Τάσου Αναστασίου
- Λόγια της πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη
- Γελοιογραφία του Πέτρου Ζερβού
- Επικοινωνία Οι αναγνώστες µας
- Παραδοξολογίες του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Για δυνατούς λύτες της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Συναντήσεις της Μαρίας Μανωλέλη
- Εστιάζω του Χρήστου Διαµάντη
- Επείγοντα περιστατικά του Γιώργου Μπαζίνα
- Γελοιογραφία του Μιχάλη Κουντούρη
- Aστικοί µύθοι του Άγγελου Τσέκερη
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Out & About του Νέστορα Πουλάκου
- Φθηνός σκούφος του Νέστορα Πουλάκου
- Πατριδογευσία του Σπύρου Ζωνάκη
- Πρόσωπα του Γιώργου Αράπογλου
Newsletter