30/04/2014
Επείγοντα περιστατικά του Γιώργου Μπαζίνα
σκίτσο του Petillon
Η αβάσταχτη επιθυμία της ψευδαίσθησης
Τι θα μαθαίναμε αν ένας υποψήφιος ταγός μας αποφασίζει, κατά παράβαση των άγραφων νόμων, να διακηρύξει μόνο αλήθειες.
Η πλειοψηφούσα άποψη για τους ταγούς της εξουσίας, τους εκλεγμένους με τις φερόμενες ως «δημοκρατικές διαδικασίες» είναι δυσάρεστα υποτιμητική και ακραίως προσβλητική. Όπως έχω ξαναδηλώσει, η βαθιά κι επίµονη προκατάληψη ότι οι πολιτικοί είναι άνθρωποι µε ελαττωµατική αντίληψη της εντιµότητας, ελλειποβαρή συνείδηση, παροιµιώδη παχυδερµία και µυωπική ιστορική όραση είναι κοινός τόπος που συναντάται στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις του λεγόμενου «λαού», και κατ’ ευφημισμόν ονομαζόμενου «κυρίαρχου», δηλαδή του πλήθους των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων που έχουν την τιμή και το προνόμιο, κατά μακρά ή σύντομα διαστήματα, να καλούνται να αποφασίσουν για το ποιοι θα τους παραπλανήσουν και εξαπατήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κάνοντάς τους το βίο αβίωτο και τη ζωή τους ανάξια λόγου ύπαρξης.
Σύμφωνα με μια άλλη προκατάληψη και ιστορικά μη αποδεδειγμένη γνώμη, ο λαός διακατέχεται εγγενώς από μια βαθιά σοφία, την οποία, δυστυχώς, εκφράζει μόνο σε παροιμίες και ουδέποτε στην πραγματική ζωή. Είναι πολύ εκφοβιστικό το πόσο συχνά επικαλούνται οι πιο ανέντιμοι και πιο δραχμοφονιάδες την επικύρωση της αναξιότητάς τους από τη λαϊκή ψήφο και καμαρώνουν για την ευάριθμη υποστήριξή τους. Και ο σοφός λαός δεν φαίνεται και τόσο σοφός όταν ψηφίζει και επιβραβεύει τους πιο αντιδραστικούς και σκατόψυχους υποψήφιους ηγέτες με τις πιο αποτρόπαιες ιδεολογίες και πρακτικές.
σκίτσο του Binet
Καθαρός λόγος
Κάνω τη γενναία σκέψη ότι πόσο δροσιστικό και ανανεωτικό θα ήταν αν ένας υποψήφιος ταγός μας, κατά παράβαση των άγραφων κανόνων της παραπλάνησης του πλήθους, έβγαινε με έναν καθαρό λόγο και διακήρυττε αλήθειες και μόνο:
«Ψηφοφόροι κάθε φύλου, μπερδεμένοι και αναποφάσιστοι, στέκομαι μπροστά σας για να εκλιπαρήσω την ψήφο σας, που θα μου επιτρέψει να καταλάβω μια θέση στο πάνελ της εξουσίας, δηλαδή των καλά αμειβόμενων στελεχών του μηχανισμού της πολιτικής εξουσίας, που προσφέρει εκτός από καλές απολαβές, βίζα ελεύθερης κενολογίας στα τηλεοπτικά παράθυρα, προσλήψεις στη Βουλή συγγενών και φίλων, πριμοδότηση για διοίκηση κρατικού οργανισμού με τη συνταξιοδότηση, εξτρά επιχειρηματικά δωράκια και μίζες, αν το επιτρέψουν οι καιροί και οι περιστάσεις.
Σας διαβεβαιώνω κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να ασχοληθώ με το γενικό συμφέρον. Δεν θα σας πω για κανένα λόγο ψέματα και παραπλανητικά ωραιοποιημένες υποσχέσεις. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Αλήθειες και μόνο αλήθειες, ακόμα κι αν ζεματάνε. Αυτό δεν θέλετε; Εγώ σας το προσφέρω. Δεν υπόσχομαι τίποτα, γιατί δεν πρόκειται να τηρήσω καμιά υπόσχεσή μου, όπως πολύ καλά γνωρίζετε από τις ώς τώρα υποσχέσεις των πολιτικών που εμπιστευτήκατε. Το έχετε δει, το έχετε διαπιστώσει. Και αν νομίζετε ότι υπάρχουν σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα κόμματα, όσο κι αν μαλλιοτραβιούνται στη Βουλή και βρίζονται σαν χαμάληδες στα κανάλια, είστε βαθιά νυχτωμένοι και επιμόνως απατημένοι. Σας το διατυπώνω παραστατικά: ίδια σκατά, διαφορετικοί κώλοι.
Ο κοινός τόπος, η ραχοκοκαλιά της κομματικής μου ιδεολογίας είναι μία κι αυτή διακηρύσσω: Οι προτεραιότητές μου είναι το δικό μου συμφέρον, και εάν κι εφόσον συμπίπτει με το δικό σας συμφέρον, όσων δηλαδή δηλώνουν οπαδοί μου σταθερά και ενθέρμως, τότε έχει καλώς.
Η μπουκιά του θηρίου
Ουδόλως με νοιάζει η αφηρημένη έννοια της πατρίδας. Γιατί, “τι είναι η πατρίδα μας;” που λέει και ο ποιητής. Μην είναι οι κάμποι; Πατρίδα μας είναι το συμφέρον (μου) μας. Ό,τι εξυπηρετεί το συμφέρον μας εξυπηρετεί την πατρίδα. Αυτή είναι μια βαθιά αλήθεια που πρέπει να την κατανοήσουμε όλοι, γιατί ιστορικά είναι επαληθευμένη από την πρακτική της εξουσίας, διαχρονικά και επίμονα.
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από σας θα επιθυμούσαν καλύτερους μισθούς και συντάξεις, καλύτερη κοινωνική πρόνοια, καλύτερη υγεία, επαρκή περίθαλψη. Να είστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να συνεργήσω σε κάτι τέτοιο. Είμαι βαθιά υποταγμένος στις περιστάσεις της ανάγκης. Το μαγαζί πτώχευσε, μας το πήραν οι δανειστές μας, αυτοί αποφασίζουν αν θα επιτραπεί να πάει για κατούρημα ο εργαζόμενος στη διάρκεια της βάρδιάς του. Κι εγώ υπάλληλος θα είμαι. Μην εκτρέφετε αυταπάτες. Φυτέψτε καλύτερα στον κήπο σας πατάτες. Είμαστε μια νεοαποικιακή χώρα, που θα συντηρούμε με δανεικά κι αγύριστα και ποικίλα ανταλλάγματα τα τηλεοπτικά μας κανάλια για να μας προμηθεύουν ψευδαισθήσεις προοπτικής και ευνομίας, πρόωρη ανάπτυξη και μελλοντικούς παραδείσους με εξωτικά εδέσματα και ξελιγωμένα ξέκωλα, κάθε λογής προφάσεις και πατριωτικούς λόγους της δεκάρας, για να γεμίζουν τα κενά ανάμεσα στις διαφημίσεις.
σκίτσο του Altan
Πρέπει να το πάρετε απόφαση ότι δεν περνάει, πια, από το χέρι μας η παραμικρή δυνατότητα αλλαγής στην απεγκατάσταση των κεκτημένων. Την ώρα που έπρεπε να αγρυπνείτε, κοιμόσασταν. Μακαρίως, απευχόσασταν να μη σας βρει το κακό, όταν ήδη ήταν στη γειτονιά σας. Ο στρουθοκαμηλισμός είναι πολύ πιο διαδεδομένος απ’ όσο πιστεύετε, και η ψευδαίσθηση ότι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να απεργήσουν, να διαδηλώσουν, να εξεγερθούν για το κοινό καλό είναι μια καταλυτική αυταπάτη, που παραλύει και παραδίδει το θύμα στο θύτη του. Γίνατε η μπουκιά του θηρίου. Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι καλή χώνεψη.
Και μια και μιλάμε για αυταπάτες. Η υγεία δεν είναι κοινό αγαθό, όπως ανοήτως νομίζετε. Θα ντρεπόμουν να υποστηρίξω ένα τέτοιο ψέμα. Είναι καταναλωτικό προνόμιο που αγοράζεται. Ως κράτος φιλελευθέρων πεποιθήσεων και ευρωπαϊκής αρμονίας, ενθαρρύνουμε την ελεύθερη βούληση και την ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών. Το ενθαρρύνατε, το υποστηρίξατε, το επιβραβεύσατε. Ο «καλός» γιατρός θέλει την επίσκεψή του. Ο χειρουργός απαιτεί το φακελάκι του. Η έλλειψη υπομονής για ραντεβού στα νοσοκομεία βρίσκει τη λύση του ιδιωτικώς όταν πληρώνεις. Τα φάρμακα θα κοστίζουν όλο και ακριβότερα. Τι ακριβώς καταλαβαίνετε όταν οι ειδικοί εντεταλμένοι τεχνοκράτες και ο μίσθαρνος υπουργός τους σκούζουν για οικονομίες με περικοπή των δαπανών; Νυχθημερόν ιδρώνουν να εφευρίσκουν τρόπους μείωσης της κρατικής δαπάνης. Θέλετε να σας το ζωγραφίσω; Εννοούν να βάλουν χέρι στη δική σας τσέπη.
σκίτσο του Petillon
Χαρίζεται ελεύθερος χρόνος
Α, άλλο σπουδαίο κεκτημένο, η δωρεάν παιδεία. Μόνο που κοστίζει ακριβά, αν θέλετε τα παιδιά σας να περάσουν στο πανεπιστήμιο. Αλλά εσείς είστε που φαγώνεστε να ξοδευτούν σε αυταπάτες καριέρας. Σας διαβεβαιώνω με πάσα ειλικρίνεια ότι θα βγουν πτυχιούχοι άνεργοι. Ένα εκατομμύριο τριακόσιοι σαράντα εννιά χιλιάδες τετρακόσιοι ενενήντα πέντε άνεργοι ήταν το Δεκέμβριο του 2013 και αυξάνονται και πληθύνονται. Η βαριά βιομηχανία είναι, πια, η ανεργία μας. Θα την εμπορευτούμε ως καταναλωτικό αγαθό: δυο άνεργοι στην τιμή ενός εργαζόμενου, δώρο σε επικερδείς επιχειρήσεις. Ωρομίσθιοι, ενοικιαζόμενοι και εξαγώγιμα μυαλά. Θα εξαλείψουμε στο μέγιστο βαθμό την έννοια της απασχόλησης. Θα γίνει του Λαφάργκ, ο παράδεισος που υποσχόταν στο «Δικαίωμα στην τεμπελιά», όταν διακήρυττε με θέρμη ότι οι εργάτες θα έπρεπε να διεκδικούν λιγότερες ώρες δουλειάς και περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Δεν τον καταλαβαίνανε στην εποχή του. Α, πόσο τον καταλαβαίνουμε σήμερα! Δείτε το με αισιοδοξία. Αν με εκλέξετε, θα συνεργήσω δραστηρίως να σας χαρίσουμε τον μέγιστο ελεύθερο χρόνο για να κωλοβαράτε ανεξόδως όσο εγώ θα συνεργάζομαι ενθέρμως, υπερθεματίζοντας στα σχέδια των σωτήρων μας.
Το ξέρετε, το έχετε εμπεδώσει, υποθέτω, πως αυτό γίνεται στο όνομα της σωτηρίας της χώρας. Έτσι λένε έγκριτοι δημοσιογράφοι, το διακηρύττουν στεντορείως στα κανάλια: Η ρημαγμένη σας ζωή δεν είναι επί ματαίω. Με ρωτάτε αν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Σας απαντώ ειλικρινώς: αν δεν πρόκειται για τις φωτιές της κόλασης, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να είναι οπτική απάτη στη μέση της ερήμου…».
Έτσι μίλησε ο υποψήφιος της φαντασίας μου, αλλά δεν μ’ αρέσει. Δεν ξέρω, είμαι επίμονος οπαδός της αλήθειας, αλλά αυτές οι αλήθειες που διατυπώθηκαν χωρίς προφάσεις με μούδιασαν. Έχω ανάγκη τις αυταπάτες μου, σαν τους μουσικούς που συνέχιζαν να παίζουν όσο βούλιαζε ο Τιτανικός. Ποτέ δεν θα ψήφιζα έναν τέτοιο τύπο, που δεν μου ζαχαρώνει το παρόν και μου μαυρίζει το μέλλον.
* Τα κείμενα τη στήλης ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ, θα τα βρείτε και στον κυβερνοχώρο: www.eperistatika.wordpress.com για όσους έχουν χάσει επεισόδια.
ΑΡΘΡΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
- Περιεχόμενα τεύχους #15
- Ενωµένοι στο προαύλιο, της Δέσποινας Μερκούρη
- «Λίγα λεφτά, αλλά τίµια» του Κώστα Πέτρου
- Σχέση στοργής, της Μαρίας Μανωλέλη
- Πολιτιστική εκδροµή στον Άγιο Παντελεήµονα, της Ελευθερίας Κουµάντου
- Επιλεκτικές ευαισθησίες, του Βασίλη Παπακριβόπουλου
- Ο «χασογκόλης» προπονητής! του Γκολεαδόρ
- Αλληλεγγύη στο πεντάγραµµο, της Ελευθερίας Κουµάντου
- «Αν δεν το πιστέψεις, δεν θα αλλάξει τίποτα». Συνέντευξη του Στέφανου Δασκαλάκη στην Ελεωνόρα Ορφανίδου
- «Πριµοδοτώ το φως!». Συνέντευξη της Όλιας Λαζαρίδου στη Ντόση Ιορδανίδου
- «Δεν µπορείς να εµπιστευτείς κανέναν στον Λευκό Οίκο». Συνέντευξη της Joan Baez στην Jane Graham
- Γελοιογραφία του Πέτρου Ζερβού
- Λόγια της πλώρης του Χρήστου Αλεφάντη
- Σκυλοκέφαλοι του Soloup
- Εστιάζω του Κωστή Μπακόπουλου
- Επικοινωνία Οι αναγνώστες µας
- Παραδοξολογίες του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Για δυνατούς λύτες της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Αυτοσχέδια του Μιχάλη Κουντούρη
- Συναντήσεις του Σπύρου Ζωνάκη
- Επείγοντα περιστατικά του Γιώργου Μπαζίνα
- Γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείµ
- Out & About του Νέστορα Πουλάκου
- Φθηνός σκούφος του Nέστορα Πουλάκου
- Πατριδογευσία του Σπύρου Ζωνάκη
- Street News της Αναστασίας Σιµιτσιάδη
- Πρόσωπα, του Γιώργου Αράπογλου
Newsletter